Tibet



Gisteren hield Ferdinand een boekbespreking. Hij kreeg daarvoor de aantekening "goed". Bijna was dat feit langs mij heengegaan maar gelukkig kreeg ik ooit het "klasseschema boekbesprekingen" in handen. Je moet wel scherp blijven als ouder want kinderen vertellen lang niet altijd dingen uit zichzelf.


Vanmorgen haalden wij zijn zusje op maar niet nadat de Ferman en zijn zusjes verstoppertje hadden gespeeld. Altijd leuk. Nu is Eva dus voor een weekendje bij papa thuis. We zijn naar de bibliotheek geweest en we keken wat TV. We aten koekjes en knuffelden wat. Helaas kan ik dat soort vreugdevolle momenten niet delen met een levenspartner. Die is er niet. Samen kindjes maken betekent ook samen verantwoordelijk zijn voor dat kind. Dat houdt niet in doen en laten waar je zin in hebt en je partner laten opdraaien voor de consequenties. Mij is dat nu een paar keer gebeurt met als resultaat dat ik nooit nog iemand zomaar zal vertrouwen. Ik zal altijd rekening houden met de slechte intenties van de ander. Daarom maar geen ander meer voor mij.
Dat zou niet eerlijk zijn.


Het staat natuurlijk in geen verhouding tot wat het volk van Tibet wordt aangedaan maar toch. Voor Tibet zijn er wereldwijd personen en instanties die zich inzetten om de situatie te verbeteren. Zoals bijvoorbeeld het ICT dat, volkomen terecht overigens, de Geuzenpenning kreeg. Richard Gere, de voorzitter van ICT, ontving de Geuzenpenning uit handen van burgemeester Deetman. Maar wie, behalve de Fathers-4-Justice, steunt de strijd van mannen die door hun vrouwelijke partner worden onderdrukt en gemanipuleerd, ook jaren na de scheiding? Dat zou ik wel'ns willen weten.



Er gebeuren ook dingen om niet verbitterd over te raken. Neem nu deze uitspraak van Eva van vanmorgen:"Alles wat nep is is niet echt." Het avondeten bestond voor het grootste deel uit "krulletjespasta in groen, geel en oranje." Oftewel: Fusilli Tricolore. Lekker smikkelen was dat.



Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Dave Allen

Leven



Dan Rather stopt er mee. De "Anchorman" van CBS houdt het na 24 jaar voor gezien. Net de 25 niet vol gemaakt. Jammer, hoor. In ieder geval heeft hij zijn stempel op de wereld wel gedrukt, dacht ik zo. Net als Luuk Koelman.
Deze columnist maakte geschiedenis door te verklaren dat Yasser Arafat een Israëlische vergeldingsaktie minder erg zou vinden dan sexueel contact met Greta Duisenberg. Hierop klaagde zij Koelman aan met als resultaat dat de rechtbank heeft geoordeeld dat mevrouw Duisenberg geen gevoel voor humor heeft. Ai! Dat is wel een erg hard oordeel, al zou het waar zijn.


Eva en haar zusje Dayna hebben wel gevoel voor humor, zo vernam ik eerder deze avond over de telefoon."Dayna, wil je m'n vader aan de telefoon?". Het gaat nog wel even duren voordat dat zinnetje wordt veranderd in "Dayna, papa wil je spreken!". Tsja, dat krijg je als je pas na drie jaar zo ver bent dat je ook het derde kind kunt accepteren als zijnde van jou en niet van één van die anderen...


Ik heb een druk leven. De mevrouw van bedrijfsmaatschappelijk werk begreep vanmorgen niet hoe ik't allemaal doe. Nou, da's fijn. Wat rustiger aan doen dan maar. Even een tijdje niet studeren. Even een tijdje niet werken. Even een tijdje geen kind opvoeden. Even een tijdje geen ex twee maal per week op bezoekrecht laten komen. Even een tijdje geen weekendvader zijn. Even een tijdje niet sporten. Even een tijdje niet toneelspelen. Even een tijdje geen vaderschapsband opbouwen met een meisje van 3. Even een tijdje geen formulieren invullen. Even een tijdje geen huishoudelijk werk verrichten. Even een tijdje geen cursussen volgen. Even een tijdje niet lezen. Gewoon maar even een tijdje niet leven, dan maar?