"Wat doe je daar, Ferdinand?"-"Ik zorg ervoor dat het alarm straks niet afgaat zodat papa nog even lekker door kan slapen."-"Da's lief van je, schat."-"Nee hoor, oma. Dat is normaal."




boekbespreking van melissa over het boek straks doet het geen pijn meer. Persoonlijk zou ik zeggen: als je dat wilt lezen, vraag het Melissa of de schooljuf en mocht de boekbespreking online staan kun je altijd nog naar de site surfen van de betreffende school.
Zomaar even een gratis tip.




De dag op het werk begon gisteren vrij hectisch en eindigde in volkomen harmonie ende gezelligheid en zo. De nieuwe invalkracht bleek een bijzonder goede hulp.



Bij de Albert Heijn loopt men een beetje vooruit op de zaken: de paaseitjes liggen al in de schappen! Gelukkig hadden ze ook nog gewoon sperzieboontjes en knakworst zodat samen met de aardappelschijfjes ik Ferd weer een vullende maaltijd kon bereiden waar ook buurvrouw Angélique later kon van meegenieten.
Maar eerst was het nog tijd voor een bezoekje van buurvrouw Johanna.
Aan haar de schoone taak ervoor te zorgen Ferdinand in de badkamer te krijgen, in z'n pyjama, in z'n bed en in rust. Na haar vertrek richting buurman Dudo en m'n zoon's vertrek richting volgende morgen ging ik aan de slag met de administratie van stichting Het Illuseum. Nu ja, administratie...uitsluitend kassabonnen trof ik aan in de diverse ordners, bakjes, tassen en dozen. Niets wat zelfs maar op een kasboek leek...ach, weer een leuke uitdaging.


De gebroeders Wright hebben indertijd ook doorgezet. De door hen aangenomen uitdaging: de mensch verheft zich in den lucht zonder te pletter te storten wordt vandaag, 100 jaar later, over de hele wereld gevierd.


Intussen wordt in Irak de gevangenneming van Saddam Hussein "gevierd" met nieuwe bomaanslagen. Men spreekt er schande van.


En alsof ik het had voorspeld (hé, dat is ook zo!) is SARS weer terug van weggeweest. De longziekte die verantwoordelijk is voor tenminste 800 doden wereldwijd in het vorig jaar is weer terug. In Taiwan staat men nu doodsangsten uit. Terwijl de wereld de adem inhoudt (excuse the pun) naderen de kerstdagen.
Gaat U nog iets bijzonders doen?

Had nauwelijks tijd om te eten gisteren omdat het laatste kind
eerst om half zeven werd opgehaald. Gelukkig had m'n moeder wat klaargezet dat ik slegs hoefde op te warmen want anders had ik het niet gered. Was bijna alsnog te laat op de vergadering omdat de tram werd opgehouden voor de deur van Tuschinski. Hordes fans van Lord of the Rings blokkeerden de rijweg woest met hun bijlen, bogen en zwaarden zwaaiend. Ik wacht wel even met kijken: zo'n première hoeft voor mij niet zo nodig...




De vergadering van het algemeen bestuur van de SP-amsterdam van gisteravond liep maar een uurtje uit. Ongelooflijk! Het was een vergadering met een licht treurig tintje: het oude bestuur treed af om plaats te maken voor een grotendeels nieuwe lichting. Een paar mensen hadden zich opnieuw verkiesbaar gesteld maar ik zit daar niet bij.
Andere prioriteiten, zeg maar. De gesprekken over de diverse onderwerpen verliepen zeer gemoedelijk. Al werd het bordje "applaus"
soms tijdelijk ingeruild voor die met de tekst "pijnlijke stilte".




Bij thuiskomst vond ik mijn zoon in diepe rust na weer een inspannende karate-les. Met m'n moeder nog even de foto's zitten bekijken die laatst ondermeer tijdens Ferdinand's verjaarspartijtje waren geschoten.
Opo het rolletje van zijn nieuwe toestel staat er ook nog een aantal.
Die moesten we maar 'ns spoedig opmaken.


Omdat oma hem vanmorgen naar school begeleidde kon ik wat langer dan anders genieten van de warmte van mijn waterbedje. Eén van de eerste dingen die ik zag was een langslopende buurvrouw Angélique. Heb haar kunnen vertellen dat mijn afvalrace zeer succesvol verloopt.
In iets meer dan een week ruim een kilo afgevallen. Niet slecht, hè?