Grappig?



Hoe krijgen sommigen het toch voor elkaar dat je je schuldig gaat voelen voor het feit dat je misselijk bent van vermoeidheid en daarom een feestje afbelt? Zou het feest zonder m'n zoon en mij dan niet compleet zijn?
Bovendien is Ferdinand pas ziek geweest en hoorden wij zopas dat wij morgen errug vroeg op moeten waardoor ik een logeerpartijtje vanavond niet verantwoord acht..
Daarnaast ben ik momenteel behoorlijk chagrijnig (ondermeer van vermoeidheid) en dan wil ik ook iemands feestje niet verpesten met m'n aanwezigheid. Degeen die het organiseerde heeft er een andere term voor bedacht. Het is bijzonder egoïstisch van mij. Ik had best een paar uurtjes eerder van m'n werk kunnen gaan om een dutje te doen zodat ik uitgerust op het feestje kon verschijnen. zo wordt gedacht. En waarom heb ik niet vorige week al gezegd dat ik vanavond ziek zou zijn? En hoe kom ik erbij zo egoïstisch te zijn dat ik niet al een paar dagen geleden heb verteld dat wij vandaag zouden horen dat wij morgen vroeg opmoeten? Tsja, gemeen van mij he? Ik geef het toe. Zo goed?


Excuseer mijn sarcasme maar soms kan ik het niet laten. Wat vindt U ervan dat de diverse inlichtendiensten alles van ons mogen weten maar wij van sommige kabinetsleden niet eens mogen weten in welke stad zij wonen?
Gelijke monniken, gelijke kappen. Als ik m'n ID altijd op zak moet hebben dan moeten Geert Wilders, Gerrit Zalm, Jan Peter Balkenende en Ayaan Hirsi Ali dat ook. Ik laat mij niet als slachtvee naar het abatoir leiden maar zal mij blijven verzetten tegen de plannen van dit volledig incompetente en onvolwaardige kabinet.
Deze regering verdient het om Geert Wilders als hoogste baas te krijgen! Dus laat ze maar mensen verplichten door te werken tot ze er dood mij neervallen. Laat ze maar mensen aan het werk zetten tegen Oostblok-salarissen en managers ervoor belonen die mensen in dienst te nemen. Laat ze onze telefoons maar aftappen, onze dochters en echtgenotes ongestraft laten betasten. Laat ze maar zeggen dat wij moslims moeten haten en alle buitenlanders (behalve wanneer ze blank zijn, uiteraard) het land uit moeten jagen. Laat ze maar onvrede stichten opdat wij hun werkelijke plannen (Wat zijn die eigenlijk? Iemand enig idee?) niet doorzien. Laat ze ons maar blijven piepelen. Geniet U er ook zo van om als statistiekje gezien te worden?


Laat U mij maar even met rust: ik hoorde onlangs dat het onduidelijk is of en zo ja wanneer ik m'n dochter weer zie. In ieder geval niet met de feestdagen. Wat is dit voor een [CENSUUR]land waarin degeen die niet fout zit wordt gestraft!?

Schoenen



Op 20 november jl. stelde ik een vraagje aan Minister Gerrit Zalm. U weet wel: die meneer die bankdirecteur speelt in een recente filmproduktie van wijlen praatjesmaker Theo van Gogh: "Cool". Vandaag al kreeg ik op die vraag een inhoudelijk antwoord. Goed, niet?


Ook goed gaat het met Ferdinand. Hij ging vanmorgen zingend naar school. Op de opvang bleek een zekere goedheiligman een cadeautje voor hem te hebben afgeleverd: een tover-ei. In z'n schoen die hij op school had gezet bleek een knuffelbeestje te zitten dat kan dienen als boekenlegger (hadden ze niet in mijn tijd!) en bij de lokale groot-kruidenier bleek eerder vanavond dat de Sint voor hem én voor z'n zus een pretpakketje had afgeleverd met divers snoepgoed én een mandarijn...Bovendien kwam buurvrouw Angélique nog met een cadeau voor Ferd's recente verjaring: een Groot-Experimenten boek. Het zou dus zo maar kunnen dat eerdaags een krater de plaats inneemt van ons stulpje of dat alle metalen voorwerpen uit de wijde omgeving zich vasthechten aan onze koelkast na een experiment met magnetisme. Wat een verwennerij toch!


Ook goed was het vandaag op het werk: m'n collega en ik hadden maar liefst 28 kinderen onder ons beheer.
En dat waar de wettelijke limiet is vastgesteld op 18, met uitloop naar 20. Vooral met de hele groep een paar keer oversteken was een heel avontuur. De aansluitende Sinterklaas-viering werd een groot succes mede namens de ingehuurde hulp-pieten. Toevalligerwijs bleken er drie van de iets oudere kinderen vandaag niet aanwezig op de opvang. Gek, he?



Helaas ben ik zo uitgeput geraakt van het rondrennen, opletten en opruimen dat ik te moe ben om mij naar het buurthuis te begeven voor zo'n anderhalf uur zweten tijdens Pencak-training. Sterker nog: ik voel mij zo moe dat ik niet eens met zekerheid kan zeggen of ik deze zin wel kan afm