De week voorbij

Iedereen verlangt wel eens (al dan niet stiekem) naar wat hij of zij niet heeft: mensen die erg populair zijn verlangen wel eens naar een leven in anonimiteit. Mensen die weinig geld hebben verlangen wel eens rijk zijn en rijkaards verlangen wel eens naar een leven waarin aandelen en investeringen niet de hoofdmoot vormen van hun dagbesteding. Mensen met een partner verlangen wel eens naar een leven zonder partner. Al is het maar voor een dagje. Toen het een paar weken geleden koud en regenachtig was, verlangden mensen naar veel zonneschijn en hitte. Toen later de zon fel scheen en het bijzonder warm was, verlangden veel mensen naar regen en sterke afkoeling.

Punt is: het is heel menselijk om te verlangen naar wat je niet hebt. 

Maandag bij de bushalte waar overstap op een andere bus zag ik dit ziekenhuis:

Het Antoni van Leeuwenhoekziekenhuis. Vernoemd naar Antoni van Leeuwenhoek.

Helaas deze dag niet zo heel lekker gewerkt. Dat kwam niet door het werk op zich of door collega's maar vooral door een onderbroken nacht slapen. Vlooien waren de boosdoeners. Maar ik heb ze teruggepakt! Dankzij een van een buurvrouw geleerd trucje (schoteltje afwassop met een theelichtje in het midden) heb ik 22 vlooien vermoord. Lekker puh!

Omdat het meezat met het openbaar vervoer was ik iets eerder thuis dan anders en daardoor was er tijd voor een kopje thee met een buurvrouw voor ik naar de Loge ging. Deze avond was er een Algemene Ledenvergadering. Altijd leuk, kletsen over budgetten en begroting, beleidslijnen en functiewisselingen. Met algemene stemmen werd ik verkozen in een voor mij nieuwe functie. Hoezee! Ook zitten nadenken over een thema voor het komende werkjaar. Wordt het de laatste vraag van Kant, namelijk 'Wie is de mens?' of gaan wij toch voor een ander thema?

Dinsdag begon met een bezoekje aan een buurvrouw en een kopje koffie. Daarna kleine klusjes in huis op mij genomen: gestreken en gevouwen kleding opbergen, plantjes water geven, goudvissen verzorgen, vloerkleden tegen vlooien behandelen en wat dies meer zij. In de tuin even staan kletsen met twee buurmannen en een buurvrouw en vervolgens boodschappen gedaan.

Wat verder lopen opruimen in huis, gewerkt aan mijn volgende verhalenbundel en diverse e-mails verstuurd. Ook een uurtje de tijd genomen om te lezen. Word ik blij van. Daarna gaan koken voor een buurvrouw: een goed gelukte pizza met onder meer zonnebloempitten en sojaboonschilletjes (of zo) in het deeg. Belegd met onder meer roomkaas, conte, tomaat en ananas.

Ook een andere buurvrouw at graag een puntje mee en bleef daarna voor de thee. En dat rijmt.

Woensdag besloot ik tijd voor mijzelf te nemen. Echt tijd voor mijzelf dus. Het weer was er naar om weinig anders te doen dan in de tuin te gaan zitten met een boek, een opschrijfboekje met pen, en voldoende te eten en te drinken om het een paar uren vol te houden.

Billy de Kat kwam aan mijn voeten liggen en natuurlijk raakte ik met diverse buren in gesprek. Want zo gaat dat. In huis deed ik niet erg veel, behalve door een oude stapel CD-roms spitten: 'Wat wil ik houden, wat mag er weg?' Daarbij kwam ik het spelletje tegen dat mij indertijd op een reprimande kwam te staan van de schoolmeester van mijn zoon.

Door mijn toedoen (en door het spelletje) had hij al leren lezen en schrijven voor de meeste andere kinderen in de klas daar aan toe waren. Schande over mij! Al met al leek wel een heuse vakantiedag!

Een vriend van mij kwam eten en een buurvrouw deelde een pot thee en dat was het dan wel zo'n beetje. Best vroeg naar bed ook want had opeens erg veel last van mijn maag.

Donderdag merkte ik tot mijn opluchting dat de pijn in mijn maag iets van het verleden was geworden en met goede moed toog ik naar het werk. De eerste uren daar ging lang niet alles naar wens en ja, daar kan ik best een beetje chagrijnig van worden. Dat het zonnetje buiten plaats had gemaakt voor een enorme plensbui zorgde er niet voor dat ik mij opeens vrolijk voelde worden. Maar in de loop van de dag klaarde het weer op. In beide betekenissen.

Vrijwel direct na het werk was ik met een buurvrouw naar de animatiefilm 'Isle of Dogs' van regisseur Wes Craven.

Een film voor hondenliefhebbers en voor mensen die graag zien dat de schurk verliest van 'het goede'.
Onderweg naar huis zag ik bij een gracht dat de zon begonnen was onder te gaan.

Al weet ik dat dat effect wordt bereikt door de Aarde die om de eigen as en om de zon heen draait.
Thuis wat eten en een kop thee, daarna nog even stofzuigen en schrijven en toen mocht ik mij weer vleien in de armen van Morpheus.

Vrijdag fijn hard aan het werk op de brouwerij om de eerdaags langskomende hoofdboekhouder blij te maken. Om mijn ogen even wat rust te gunnen - sowieso is variatie vaak best goed - even geholpen met het klaarzetten van cadeaupakketten bier. Overigens, zo ziet de trap richting brouwzaal er uit:

Op het einde van de vrijdagmiddagborrel bracht een collega mij thuis met de auto. Fijn!

Rondje weblogs gedaan, kopje thee met een buurvrouw en opeens was het bedtijd.

Zaterdag ging een geplande afspraak niet door dus besloot ik lang wachtende klusjes op te knappen: het uitruimen en schoonmaken van een vensterbank, foto's sorteren en zo. Bovendien deed ik boodschappen samen met een buurvrouw en namen wij de gelegenheid en het prettige weer te baat om ons te laven aan een drankje op een terras.

Was gedraaid, lakens gewisseld, met de kat gespeeld, overleg gepleegd betreffende een naderende entertainment-opdracht, de administratie van mei verwerkt en het avondeten genuttigd samen met een buurvrouw. Tijdens het bekijken van een aflevering van Fear the Walking Dead eindelijk weer verder gegaan met het sorteren van mijn collectie vinyl geluidsdragers. Die was aanzienlijk gegroeid na het overlijden van mijn moeder vorig jaar. Een enkel plaatje zal ik bewaren uit sentimentele overwegingen maar wat echt niet mijn smaak is, daar wil ik graag een ander blij mee maken.

Zondag brunch samen met een buurvrouw en een kop koffie samen met haar buiten op een bankje. Daar zijn geen foto's van want ergens van genieten kan prima zonder mobieltje. Later op de dag las ik boek nummer acht van dit jaar uit: Na de Aardbeving van Haruki Murakami. Fijne verhalenbundel! Verder bereidde ik mij voor op werken in een nachtclub op het einde van de zondag.

Het Engelstalige blogstuk van deze week: http://terrebelius.blogspot.com/2018/05/our-world.html

De muziek komt deze week van Tenacious D. Hier is 'Tribute'.



In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/