Een paneel in de achterwand van de liftcabine zat een beetje los
en hij kon het niet laten een kijkje te nemen in de ontstane kier.
Hij verwachtte bedrading en zo te zien en werd niet teleurgesteld.
Maar door de kabels heen keek hij in een fel verlichtte kamer.
Die stil leek te staan al bewoog de lift langzaam omlaag.
In de kamer stond een stoel. Van een model en in een kleurstelling
die erg hip was rond het midden van de jaren zeventig
van de twintigste eeuw. In die stoel zat een man.
Met zijn gezicht in een verbaasde uitdrukking terug te kijken.
Voordat hij zijn hersenen liet registreren dat hij zichzelf in de ogen keek
duwde hij het losse paneel met de palm van zijn linkerhand met een ferme klap op z'n plek en negeerde het voorval.
De lift was inmiddels aangekomen op de juiste verdieping: de kelder.
==========================================
Meer lezen? Mijn auteurspagina
Posts
Elke dag (g)een lach.(2)😎
10 minuten geleden
Wat een geweldig scenario voor een boek!!
BeantwoordenVerwijderenja, die keek even raar op zijn neus!
BeantwoordenVerwijderenDat is weer vreemd, maar hoe zou dat verder af kunnen lopen.
BeantwoordenVerwijderenLove as always
Di Mario
Het kan nooit kwaad als je jezelf een spiegel voor kunt houden!
BeantwoordenVerwijdereneen enge sfeer in dit verhaaltje. Ik vrees het ergste.
BeantwoordenVerwijderenSpiegeltje spiegeltje aan de wand, hoe is het met jou zei deze verloren web-log trien ;-)
BeantwoordenVerwijderenMooi geschreven Terrebel!
Wat een hyper realistisch verhaal tokkelde je hier weer neer lieve Terrebel. Dit is iets wat je meer dan één keer moet lezen en dan nog vol verbazing en onwetend over de bedoeling bent, schitterend!
BeantwoordenVerwijderenJa inderdaad, dit verhaal vraagt gewoon om meer... Mijn hoofd ratelt nu al verder...
BeantwoordenVerwijderen