Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

vrijdag, oktober 17, 2014

Liefdesnacht (Een verhaaltje)

Ooit was hij illegaal het land in gekomen want in eigen land moest hij kiezen: meevechten met het regeringsleger of meevechten met de rebellen. Maar hij hield niet van vechten. Zeker niet tegen landgenoten.

Dat liet hem met één optie: alles dat en iedereen die hij kende achterlaten en vluchten naar een land waarvan hij hoorde dat het zeer tolerant was naar buitenlanders toe. Vervolgens werd hij opgesloten en vernederd, mocht hij zijn eigen geld niet verdienen en werd hij gebruikt als zondebok voor alles wat slecht ging in het land dat hem 'gastvrij' ontving.

Inmiddels huurde hij samen met vijf andere vluchtelingen een zolderkamertje en het geld voor de huur sprokkelde hij bij elkaar met kleine klusjes en het verkopen van de daklozenkrant. Tot hij hoorde van een wonder.

Met hernieuwde energie stortte hij zich in nog meer werk. Om te sparen voor een treinreis. Terug naar zijn inmiddels stabiele geboorteland.

Een jaar later kon hij het wonder in de armen sluiten: een mooie meid van 23, gecreëerd in de nacht van zijn vlucht, die ene prachtige liefdesnacht.

===========================================
Meer lezen?


6 opmerkingen:

  1. De meeste vluchtverhalen hebben een triest einde.
    Drie-en-twintig jaar wachten op de eerste knuffel met je dochter vind ik ook erg triest.

    Door Amersfoort heen lopend zie ik allerlei spandoeken over Belgische vluchtelingen. Somber denk ik dan dat huidige vluchtelingen het nog steeds moeilijk hebben in Nederland.

    Bezorgde groet,

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoewel het jaren heeft geduurd.. een mooi eind.

    Love As Always
    Di Mario

    OT.. inderdaad duurt het niet lang meer.. Ik ga maar tien jaar na jou met pensioen... (Springt op)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Anoniem22:43

    heeey nou... wat een triest verhaal. Was er maar een wonder, dat dit allemaal niet zo zou hoeven.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Een verhaal zoals zovelen het waarschijnlijk meemaken. Mooi geschreven!
    JAmmer dat de wereld zo krom in elkaar steekt. Nou ja, de wereld van de mens.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. ja, sommige ontmoetingen ontstaan door puur toeval, en zo is het leven.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Oei, had ik bijna je weer knap geschreven verhaal gemist lieve Terrebel! Gelukkig kan je scrollen op je blog zodat ik er, zij het met terugwerkende kracht, toch nog van kon genieten!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie wordt zeer op prijs gesteld. Mits die netjes blijft. Dus zonder beledigingen en scheldpartijen en zo. Bedankt!