Toewensen

"Thud!" van Terry Pratchett is boek nummer 30 van dit jaar en vertelt eigenlijk dat sommige dingen nu eenmaal belangrijker zijn dan anderen. Zoals het voorlezen van een boek aan een peuter belangrijker kan zijn dan het lot van koningen en het trouw zijn aan jezelf belangrijker is dan onmetelijke financiële rijkdom.

Voelde mij de laatste paar dagen de koning te rijk, omringd door niet-geveinsde vrolijkheid. Hoewel ook ik af en toe m'n mindere momenten heb ben ik blij niet iemand te zijn als Geert Wilders die van bijna alles uitsluitend de negatieve kanten ziet. Zou die man wel'ns een moment van geluk kennen?

Wij (Als in "U en ik" maar ook "M'n zoon en ik") mogen trouwens van geluk spreken dat wij voldoende geld hebben voor bijvoorbeeld het kopen van vuurwerk of het reizen naar een wintersportoord.

Op wintersport komen meer Nederlanders om en raken er meer gewond dan door vuurwerk. Waarom is er dan geen overheidscampagne die mensen aanmoedigt voorzichtig te skiën?

Dat is weer een van de raadselen die het leven zo boeiend maakt. Zo zijn er ook altijd weer mensen te vinden die er genoegen in scheppen het leven van anderen te verzieken. Naar het waarom blijft het gissen.

Vermoedelijk is dit mijn laatste logbericht van 2007 en daarom wensch ik U en de Uwen een genoeglijke overgang naar 2008 en spreek ik de hoop uit dat mensen er voortaan achter staan wanneer zij een ander een goed nieuw jaar toewensen.

Toch

De afgelopen twee dagen bivakeerde ik in de stad die eerdaags een paar dagen lang Ut Kielengat zal heten. Het was weer ouderwets gezellig bij vriend Erwin thuis. Na terugkomst uit Breda de lunch gebruikt bij m'n moeder om vanaf daar m'n zoon mee te nemen naar de vuurwerkwinkel om onze bestelling op te halen.

Bij het ophalen van de zusjes Eva en Dayna bleek dat laatstgenoemde helaas ziek bij haar oma ligt. Met Eva en haar broer even bij een paar buren langs met een klein eindejaarscadeautje van m'n moeder. Zo kwam het dat ik van buren Debbie en Billy hoorde dat een voormalig Sneeuwwitje tegenwoordig met de sterren danst; Letitia Dean -die eens Sneeuwwitje speelde terwijl ik één van de zeven mocht zijn- doet mee aan het Engelse Strictly come Dancing. Leuk om zoiets te horen.

Minder leuk is het om te horen dat het niet zo goed gaat met een bekende. Eigenlijk gaat het met een heleboel mensen helemaal niet zo goed en mag ik mijzelf gelukkig prijzen met een redelijk goede gezondheid, mensen om van te houden, een baan en voldoende financiële middelen om -zonder al te gek te doen- er redelijk van te leven.

Wanneer ik mijn huidige leven vergelijk met dat van zo'n anderhalf jaar terug dan valt mij op dat ik het toen veel drukker had maar nu veel vermoeider ben. Hoe komt dat toch?


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Wim Meulendijk en die van Benazir Bhutto

P.s. Sinds een paar dagen bestaat dit weblog 5 jaar!

Gedachte

Nu ik tegenwoordig een "gewone" baan heb zitten echte acteerklusjes er voorlopig niet meer in. Toch had U mij vanavond nog op Nickelodeon kunnen zien in Het Mysterie van de Verdwenen Kerstkadootjes.

Kerst is de tijd dat mensen anderen omverlopen omdat zij haast hebben bij het kopen van de laatste kerstkadootjes. Het is ook traditioneel de tijd dat mensen ruzie maken over bij wiens ouders er gegeten moet worden: bij die van haar of bij die van hem. Het is ook de tijd van het jaar dat velen zich nog eenzamer voelen dan anders omdat zij deze dagen ooit met een geliefde doorbrachten.

M'n zoon en ik brachten de avond door met oma, tante Rita, m'n broer Stefan, z'n vrouw Loes en hun dochter Maud. Het was een bijzonder gezellige avond waarbij lekker werd gegeten en zelfs kadootjes werden uitgewisseld. Kerst kan een tijd zijn van bezinning en de tijd waarin een geliefde wordt herdacht. Alles onder de vlag van vrede. Maar dat kan natuurlijk het hele jaar door!

Mede daarom plaats ik de oproep: Hou de kerstgedachte het hele jaar in gedachte!

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Oscar Peterson

Kerstman

Je zal op vakantie maar je man en dochter verliezen. Dat overkwam een stel Nederlanders op vakantie in Oostenrijk. Dan denk je dat sleetjerijden niet gevaarlijk kan zijn. Zo zie je maar dat niemand aan het noodlot kan ontkomen. Reden te meer om elke dag er het meeste uit te halen.

Sommige dagen verlopen heel normaal. Zoals afgelopen donderdag toen ik na gitaarles met buurvrouw Winonah nog even oefende wat ik had geleerd:"Nights in White Satin" van The Moody Blues. Vrijdagmorgen mocht Ferdinand mee naar het werk alwaar hij m'n nieuwe bureastoel in elkaar zette en kennismaakte met een Apple Macintosh en verscheidene collega's. Dezelfde middag keken wij naar een bioscoopscherm waarop "I am Legend" werd vertoond met in de hoofdrol Will Smith. Onderhoudende film maar kan mij niet herinneren dat er in het boek van Richard Matheson ook zoveel geweld zat. Het zal de tijdgeest zijn.

De tijdgeest zorgde vandaag voor een aardig tafereel in het hofje waar m'n moeder woont; Verscheidene mede-bewoners hadden zich verkleed als figuren uit boeken van Dickens waardoor een heuse kerstsfeer onstond. Wij genoten ondermeer van gepofte kastanjes, warme chocolademelk en een doedelzak spelende kerstman.

Ouderwets

"Als je doodgaat in je slaap blijf je volgens mij voor eeuwig dromen"

M'n zoon heeft regelmatig van die alleraardigste opmerkingen maar gisteren rende hij gewoon heel hard negen rondjes om het blok huizen waar ook zijn school deel van uitmaakt. Hij deed dat samen emt zo'n 190 andere kinderen, een als Kerstman verkleedde juf en aangemoedigd door oma. De kinderen haalden met deze zogeheten sponsorloop geld op voor het goede doel.

Vandaag kreeg Ferdinand een heuse trofee uitgereikt: de tweede prijs in de lokale darts-competitie! Vanwege het kerstdiner op school kon hij vanavond niet naar atletiek. In plaats daarvan had hij met een paar vrienden afgesproken elkaar virtueel te ontmoeten op netwerk-site Hyves. Terwijl m'n zoon zich bezighield met chatten, hield ik mij bezig met het schrijven van kerstkaarten en het bellen met een vriendin. Eigenlijk ook gewoon een vorm van chatten. Maar dan wel ouderwets.

Koel

Gevaarlijk zijn de mensen die van een mening een feit kunnen maken maar nog gevaarlijker wordt het wanneer een feit een religie wordt. Pas dus maar op met wat je gelooft. Neem nu het "geloof" dat vuurwerk slecht is. Het zou levensgevaarlijk zijn, slecht voor huisdieren, slecht voor de portemonnee en zelfs slecht voor het milieu. Sterker nog: er is een door de overheid gesubsidieerde folder die deze reputatie bevestigt. Vreemd genoeg worden er geen folders gemaakt met overheidssteun die gaan over het feit dat bijvoorbeeld automobielen en oorlog per dag meer slachtoffers maken dan vuurwerk per jaar. Om nog maar te zwijgen over de schadelijke gevolgen voor het milieu...Misschien moeten mensen vaker en meer producten hergebruiken. Bijvoorbeeld door die te koop en te ruil aan te bieden via rommelmarkten.

Waren wij op zaterdag bij een -mede door buurvrouw Hetty georganiseerde- rommelmarkt ten bate van het goede doel om daarna even oma te bezoeken,















zo waren wij zaterdag samen met de kerstman te zien op de schaatsbaan op het Leidseplein.















Heerlijk om kinderen zo enorm breeduit te zien grijnzen! Zelfs bij de diverse valpartijen bleven Eva, Dayna en Ferdinand de Levensvreugd zelve. Menig volwassene kan daar nog een voorbeeld aan nemen.

Vandaag kon ik ook een grijns niet onderdrukken toen ik tijdens m'n einde-proeftijd-evaluatie-gesprekje te horen kreeg dat ik in ieder geval tot einde contract mag blijven, mocht ik dat willen. Heb voor het gemak maar "ja" gezegd.

Nog meer reden om te grijnzen hadden wij toen Superfer vandaag zijn volgende karate-diploma in ontvangst mocht nemen: 4e kyu wado-kai karate! Geen idee wat dat precies allemaal
betekent maar het klinkt wel koel.

TL

Hoe vaak het ook mislukt, mensen blijven toch proberen om anderen te veranderen. Vreemd eigenlijk wanneer je bedenkt dat iemand juist in zee gaat met een nieuwe partner omdat die is zoals die is. Stel dat het je al zou lukken om je partner te veranderen dan kun je daar toch nooit blij mee zijn?

Of je blij bent met een SMS'je van de politie die je een fijn en warm weekend toewenst nadat een Apache-helicopter een stroomstoring veroorzaakte door tegen een hoogspanningsmast aan te vliegen valt te betwijfelen.

Wat absoluut niet valt te betwijfelen is dat m'n kinderen gek zijn op en van elkaar. Ook ik voel me heerlijk als Ferdinand mij vertelt wat hij op de Timmerclub doet; als Eva mij wijst op twee nieuwe wiebeltanden of als Dayna zichtbaar geniet wanneer ik haar haren was. Het zijn die momenten van ongekend geluk wanneer een kind letterlijk haar vertrouwen in jouw handen legt door naar jouw hand te reiken met de hare bij het oversteken van een druk kruispunt.

Bij oma thuis vogeltjes in de kerstboom hangen terwijl papa geniet van de vrede en rust die heersen en met z'n drietjes in volledige harmonie de kerstboom optuigen en versieren terwijl papa het eten bereid.

Het eten dat ik doorgaans bereid is niet half zo luxe als dat tijdens de kerstlunch met de collega's, afgelopen donderdag. Omdat ik nieuw ben in het bedrijf was het voor mij een goede gelegenheid de mensen met wie ik werk in een ander licht te bekijken. Halogeen in plaats van TL.

Tiel

De jaarlijks terugkerende traditie van het plaatsen van een zogeheten "levende kerststal" in Washington gaat dit jaar helaas niet door; Nergens in de Amerikaanse hoofdstad kon men namelijk een maagd en drie wijze mannen vinden. Wel was er een overschot aan ezels...Niet echt een verrassing.

Ook geen grote verrassing is het dat particuliere aanbieders van inburgeringscursussen massaal frauderen. Men krijgt namelijk subsidie per ingeschreven leerling en niet per geslaagde. Geen wonder dat de cijfers niet kloppen want volgens de bureaus zijn er misschien wel 100.000 mensen die een inburgeringscursus volgen terwijl het in werkelijkheid misschien nog geen tien procent is.

Als straf zou je de directeuren van de frauderende instellingen naar Polen kunnen sturen om daar in de bouw te werken...

Nu ik zelf weer officieel fulltime aan het werk ben merk ik dat het vermoeiend kan zijn maar dat je er aan de andere kant ook energie uit kunt halen. In de paar maanden dat ik meer thuis was dan op kantoor leek ik minder in het huishouden te doen dan nu. Zeker nu ik eindelijk begin te wennen aan het nieuwe leefritme.

Al blijft het bijvoorbeeld wel lastig als je kwart voor zes thuiskomt om dan nog te koken, te eten en je zoon te vragen hoe zijn schooldag was, voordat je om 18.00uur (op woensdags), danwel om half zeven (maandag en donderdag) de deur weer uit gaat.

Maar ach, zolang je je realiseert dat ongeveer 98 procent van de wereldbevolking er slechter aan toe is dan jijzelf, is het allemaal prima te doen. Zelfs wanneer je geen stroom hebt, zoals onlangs in Spijkenisse en Hengelo en zeer recent in Tiel.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Ike Turner.

Indruk

Een aardige bijkomstigheid van m'n huidige betrekking is dat ik Engelsen het een en ander kan bijbrengen over de Nederlandsche cultuur. Zo heb ik hen laten kennismaken met een banketletter, het fraaie typisch Nederlandse woord "auditeren", chocoladeletters, de Tom Pouce en het verschijnsel Zwarte Piet. Vorige week liepen er een hoop zwarte pieten door de stad en de gedachte dat ik dit jaar voor het eerst sinds tijden mij niet op Fer's school heb beziggehouden met de voorbereidingen voor het Sinterklaasfeest viel mij toch wel even zwaar.

M'n weekend was niet zo zwaar en werd vooral in het gezelschap van m'n zoon doorgebracht. Zaterdag hebben wij ondermeer de vuurwerk-bestellijst ingeleverd en zondag waren wij er even uit om te lunchen bij oma en te spelen met één van zijn verjaardagscadeaus: een radiografisch bestuurbare libelle ookwel Waterjuffer ofwel Dragonfly. Niet alleen de bewoners van m'n moeders hofje waren onder de indruk!


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Arne Jansen

Energie

"Het Slot" van Kafka is boek nummer 28 van dit jaar en werd vrijwel direkt gevolgd door boek nummer 29: "De Griezelbus 1" van Paul van Loon. Als vader moet je tenslotte bijhouden wat je zoon zoal leuk vindt. Toch? Gisteren was hij een paar uurtjes alleen thuis.

Gisteravond na gitaarles ging ik even langs bij het buurthuis waar elke donderdagavond les wordt gegeven in Pencak Silat. Ook buurvrouw Angélique was even langsgekomen om haar respect te betuigen inzake de pas overleden guru Rooky. Was leuk om de mensen van toen weer te zien en ik overweeg om hen vaker te gaan zien door weer regelmatig te gaan trainen. Even afwachten hoe het over een weekje of twee zit met m'n werk-en leefritme.

Dat van Joran van der Sloot kent een vast patroon: op het strand zitten, in de cel zitten, in een talkshow zitten, op het strand zitten, in de cel zitten...Niet dat ik jaloers ben!

Dat ben ik zeker niet op de inwoners van de Finse stad Nokia die flink ziek zijn geworden door het drinken van giftig leidingwater. Momenteel ben ik zelf niet zo lekker en heb daarom een kadoruil-feestje voor vanavond afgezegd. Ferdinand is op de verjaardag van vriend Steven terwijl hij zich gisteravond vermaakte met en bij vriend Michiel. Dat allemaal terwijl hij tussendoor ondermeer karateles en dartles heeft.

Hoe komt zo'n jongen aan zoveel energie?

Vandaag

"Een politieke partij mag altijd subsidie krijgen om haar gedachtegoed uit te dragen".

Met deze woorden oordeelde een rechter dat de SGP alsnog recht heeft op subsidie zelfs terwijl die partij zich niet houdt aan de regel dat alle mannen en vrouwen in Nederland gelijk behandelt dienen te worden. En als er nu'ns een partij bestond die wil uitdragen dat negers niet hetzelfde behandeld hoeven te worden als blanken? Of Joden niet als Christenen? Of blondines niet als brunettes? Of boekhouders niet als acteurs? Of mensen van boven de 85 kilo niet als mensen van onder de 85 kilogram?

Wat dan? Ik weet niet wat er dan gebeurt maar weet nog wel wat er gisteren gebeurde.Vaag...

Gisteren kwam vriend Georges gezellig bij ons eten en logeren en aangezien hij pas uit Rusland terugkwam had hij een fles wodka mee. Vanmorgen kwam buurvrouw Hetty namens Sinterklaas even langs. Waarschijnlijk omdat de Goede Sint het zelf veel te druk heeft vandaag.

Vermaakt

Niet iedereen begrijpt de bedoeling van het Sinterklaasfeest, zo valt op te maken uit een nieuwsbericht dat melding maakt van twee neergestoken mensen bij een Sinterklaasfeest in Antwerpen. De meeste mensen, echter, weten in elk geval voor een paar uurtjes per jaar nog wel wat respect op te brengen in de geest van de Goedheiligman. Zo ook in het Amsterdamse stadsdeel Westerpark.

Gisteren hebben Eva, Ferdinand en ik Sinterklaas gezien. Twee keer.
Een goede reden dus om de schoen te zetten. Dayna was nog wat ziekjes dus die bleef een rustig weekendje bij mama thuis. Omdat Sinterklaas dat vast wel zou begrijpen ook van haar maar een pantoffel bij de schoorsteen gezet onder het mom van "je weet maar nooit!" Inderdaad troffen wij vanmorgen het een en ander in de schoenen aan, verpakt in papier met allemaal Sinterklaasjes en Pietjes erop...

De middag was ook gereserveerd voor Sinterklaas-activiteiten want Eva mocht haar grote broer helpen met zijn surprise. Zodoende vindt men momenteel op diverse plekken in huis rose spatten verf! Eva mocht toekijken hoe de Ferman en ik 's avonds een spelletje Cathedral speelden maar vandaag kon het zeven-jarig hummel meedoen met een ouderwets spelletje Pim Pam Pet. Na een vroege brunch bij oma, vanmorgen, zijn we naar Schiphol gegaan.














Helaas was de promenade vanwege de slechte weersomstandigheden gesloten (blijkbaar kunnen vliegtuigmotoren er niet tegen wanneer (de sjaal van) een bezoeker de inlaat in waait!) maar desalnietemin hebben wij ons er prima vermaakt.














Boer en zus in een heus stukje vliegtuig!



















Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Evel Knievel

Leuk

Joran van der Sloot is net zo aardig en onschuldig als Willem Holleeder. Die laatste heeft zelf nog gezegd dat hij alle hem gestelde vragen tijdens het tegen hem gevoerde proces naar waarheid heeft beantwoord. Dat hij er bewust voor koos sommige vragen simpelweg niet te beantwoorden kwam omdat hij niemand wilde belasten. Zichzelf voorop, kunnen wij aannemen. Kunnen wij ook aannemen dat sommigen zelden gevoelens ervaren zoals bijvoorbeeld weemoed?

Werd even wat weemoedig toen ik vanmorgen van collega Alan hoorde dat mijn vroegere Pencak Silat-leraar vorige maand is overleden. Dat plaatst toch eventjes een kleine domper op het nieuws, gisteren, dat Ferdinand van de mensen achter de Citotoets het advies "VWO" heeft meegekregen.

Volgens de juf is hij nog wat stilletjes in de klas en mag hij wel iets netter werken maar komt dat allemaal wel goed. Hij is verder leergierig en absoluut geen buitenbeentje. Ik denk wel dat hij iets meer contact moet hebben -ook buiten school om- met leeftijdgenoten. Zo langzamerhand mag hij wel een eigen muzieksmaak ontwikkelen of gaan kijken naar TV-series die wat meer bij zijn generatie passen. Niet dat ik Quantum Leap wil afkraken! Integendeel. Laatsts zagen wij een aflevering waarin Robert Duncan McNeill meespeelde. Zo konden wij -als rechtgeaarde Star Trek fans- zowel Captain Jonathan Archer (hoodrolspeler Scott Bakula) uit Star Trek: Enterprise alsook Lt. Tom Paris uit Star Trek: Voyager samen zien acteren. Kijk, dat vind ik nou leuk.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Guru Rooky

Burger

Emma Clarke, de stem van de Londense metro is ontslagen omdat zij vertelde er niet meer tegen te kunnen steeds haar eigen stem te horen, Britney Spears is niet zwanger, Totti komt niet terug in het Italiaans elftal, Spice Girls zeggen concert niet af...De wereld wordt overspoeld met geen-nieuws berichten. Zou er dan echt niets van enig belang gebeuren? Of is het echt een wereldschokkend feit dat Pamela Anderson graag de liefde bedrijft? In de hele wereld lijkt niet zoveel te gebeuren, net zo min als in m'n persoonlijk leven. Zo kwam onlangs gewoon oppas Suus even langs om Superfer een verjaarscadeau te geven, waren m'n zoon en ik vandaag bij buurvrouw Hetty voor het verorberen van een stukje taart ter ere van haar verjaardag en oefende ik eerder op de avond tijdens gitaarles de liedjes "San Fransisco", Stardust" en "The lion sleeps tonight".

Deze jongen gaat de leeuw in het liedje nu snel achterna, in de wetenschap dat vanaf afgelopen maandag het beruchte Sofinummer alleen nog maar in geschiedenisboekjes bestaat terwijl niemand eigenlijk precies schijnt te weten waarom het Burger Service Nummer (BSN) zoveel beter is. Ik vind de term overigens behoorlijk "fout" klinken. Dat komt vast door het woord "burger".

Verdragen

"Wat krijg je als je een snoer kerstverlichting om iemands nek wikkelt?"-"Een verlichte geest!" Zomaar even een grapje dat de Ferman en ik gisteravond samen bedachten terwijl wij terugliepen van karateles naar huis.

Samen met je kind iets ondernemen, hem zien lachen met z'n vrienden, z'n ogen zien oplichten wanneer hij de stem van z'n zusje hoort aan de telefoonlijn...Dat zijn de momenten waarom het draait in het leven.

Natuurlijk is het leuk om te worden gewaardeerd op het werk en natuurlijk leef ik mee met Hulk Hogan (Die een groot fan kent in m'n moeder. Zo heb ik ooit een opblaaspop van de Hulk voor haar meegenomen vanuit Amerika!) en z'n gezin en met de doodzieke kastanjeboom die Anne Frank door moeilijke tijden hielp en uiteraard leef ik mee met de fans van de cultklassieker "Yab Yum op stelten" die moeten toezien hoe 's lands bekendste bordeel wordt dichtgetimmerd op last van de burgemeester. Alleen maar vanwege wat criminele activiteiten! Als je dan toch zo graag wilt worden gezien als iemand die zich consequent gedraagt, sluit dan ook maar meteen het Stadhuis want wat daar allemaal wordt bekokstoofd kan ook lang niet altijd het daglicht verdragen.

Joch

Gisteravond een etentje in Roemeens restaurant Dracula met oma, haar buurvrouw Maria en buren Hetty & Vincent. Vandaag met vrienden Michiel, Maurits, Samer en Marijn naar de openbare ijsbaan op het Leidseplein, de bioscoopfilm Beowulf en McDonalds.

Zo vierde Ferdinand Louis W. zijn twaalfde verjaardag. De laatste verjaardag op de basisschool en de verjaardag vanaf welk moment hij een blauwe strippenkaart moet gebruiken in bus en tram. Vele cadeaus en felicitaties vielen deze voor mij zo belangrijke reden tot leven ten deel. En volkomen terecht.

Ik hou van dat joch!

Mij

Maandagavond mocht ik de buurman helpen met een vertaling en vandaag de buurvrouw met plantenpotten. De gitaarleraar hielp mij aan gitaarles en m'n zoon hielp de juffrouw aan zijn werkstuk.

Intussen helpen de energieleveranciers de media aan mooie stukjes over stroomstoringen en gaat toch gewoon het collegegeld omhoog om leraren aan een hoger salaris te helpen. Zoiets weet je eigenlijk al op het moment dat het tegendeel stellig wordt beweerd.

Zie het als de belofte van Wouter Bos dat de hoogste inkomens in dit land zullen worden aangepakt. Zolang hij roept dat dat zal gebeuren, gebeurt het dus niet. Neem ook de roep van het kabinet dat al jaren roept:"Volgend jaar gaat het beter!" Ook dat gebeurt dus niet.

Wat er wèl aan de hand is is dat ik nog even in het ritme moet komen van het 9-5 werken en daar vooral de eerste twee dagen last van had toen er ook nog veel nieuwe informatie op mij af kwam. Inmiddels raak ik aardig gewend en had ik vandaag voor het eerst een heuse vergadering die ik nog mocht voorbereiden én voorzitten ook! Ook nog lastig af en toe is het voortdurend schakelen tussen de talen Engels en Nederlands.

Doet me denken aan een meisje dat ik op de groep had toen ik werkte in de naschoolse opvang; Wij zaten aan de middagthee en op gegeven moment vroeg zij:"Heb jij een misschien een spoontje voor mij?"

Vader

Zaterdagavond met Eva en Ferdinand liedjes zingen bij de schoorsteenmantel heeft resultaat opgeleverd: Alle drie vonden wij de volgende morgen een heerlijke chocolade-letter in de schoen. Voor Eva kwam die in haar favoriete smaak: Witte chocolade!

Voor m'n collega's moet ik de chocolade-koekjes verzorgen. Naast een plant, de crediteuren- en de debiteuren-administratie, het kasboek, de bestelling van kantoorartikelen en dergelijke zaken meer. Met andere woorden: al m'n werkervaring van de afgelopen tig-jaren komt samen in m'n huidige functie.

Natuurlijk probeer ik ook m'n andere functie niet te verzaken: die van vader.

Zien

Donderdag op het werk (op het werk!) kwam ik in de gangen van het gebouw Sjoerd nog tegen. Deze jonge filmmaker produceerde ooit een proef-videoclip voor Spinvis. Daarin was een bescheiden rol weggelegd voor ondergetekende. Zo zit het leven vol toevalligheden.

Toevallig kwam ik gisteren geen bekenden tegen toen ik een voorlopig laatste vrije doordeweekse middag doorbracht met m'n zoon. Vanmorgen haalden wij samen zijn zusje Eva op voor een weekendje bij ons. Wij gingen lunchen bij oma, mede om neef Leo gedag te zeggen die na twee weeken Amsterdam zijn rondreis door Nederland ging afmaken alvorens terug te keren naar zijn thuisland.

Daarna even stoere laarsjes gekocht voor een zeker 7-jarig meisje dat vanavond samen met haar vader en broer een Sinterklaas-liedje gezongen heeft bij de schoorsteenmantel. Toch iets romantischer dan bij de CV-ketel, vind ik. Maar ja, ik ben dan ook nog een beetje van de oude stempel en kan er dan ook intens van genieten om m'n kinderen "tikkertje" te zien spelen bij de tramhalte onderweg naar huis vanaf het zwembad.

Een middagje zwemmen met de kinderen is een stuk leuker dan solliciteren kan ik U verzekeren. Ik hoef in elk geval geen beroep te doen op de nieuwste "service" van het DWI. Dat heeft inmiddels een bedrijf ingehuurd dat namens cliënten hun sollicitatiebrieven schrijft. Voor "particulieren" rekent het bedrijf E.62, 50.

Kunnen mensen tegenwoordig dan echt zelf geen fatsoenlijke brief meer schrijven? Het heeft er alle schijn van.

Het heeft er ook alle schijn van dat veel inwoners van Bangladesh zijn omgekomen toen er een cycloon over hun leefgebied raasde. En dan klagen wij al bij windkracht vijf omdat het dan zo veel moeite kost de brug op te fietsen. Soms is het goed de zaken in perspectief te zien.

Natuurlijk

Had vandaag nog enigszins last van de afscheidsborrel die ter mijner ere werd gehouden in het gebouw waar de raadsleden van Westerpark regelmatig bijeenkomen. Mede daarom voelde ik mij niet helemaal 100 procent toen ik vandaag een dagje ging meelopen bij een potentiële werkgever. Toch gingen de gesprekken die ik voerde met alle mogelijke collega's én het voltallig management zo goed dat men besloten heeft mij een 6-maands contract aan te bieden als fulltime Office Manager bij The Write Company.

Maandag zal ik er officieel beginnen en ik verheug mij op deze nieuwe uitdaging!

Het zal ook voor m'n zoon even wennen worden om een papa met een "normale" baan te hebben maar het werd tijd dat ik een reguliere betrekking aanvaardde met een regelmatig binnenkomend inkomen dat een redelijk stuk boven uitkeringsniveau uitkomt.

Ik zal er ook dingen voor moeten laten danwel anders moeten inplannen. Zo wordt gitaarles verschoven van de woensdagmiddag naar de donderdagavond en zit het 's morgens koffiedrinken met deze of gene buurvrouw er voorlopig niet meer in. Het 's avonds gitaarspelen met buurvrouw Winonah zal nog wel gaan. Zoals ook hedenavond.

Eerder op de avond genoot ik samen met m'n zoon en neef Leo het avondeten bij m'n moeder. Onderweg vanaf het werk (Voor het eerst sinds een tijdje kan ik die zinsnede gebruiken!) had ik haar al telefonisch ingelicht over het feit dat het samen met haar kleinzoon twee maal per week bij haar komen lunchen er voorlopig niet meer inzit. Haar buurvrouw Maria kwam speciaal even langs om mij te feliciteren en ook van buurvrouw Hetty en oppas Suus mocht ik al de felicitaties ontvangen.

Verder zal ik andere tijden moeten zien te vinden voor het runnen van het huishouden. Jammer dat ik niet ergens heb opgeschreven hoe ik dat vroeger eigenlijk deed toen ik ook fulltime werkte. Het is wel zo dat ik in die tijd geen kinderen in huis had. Dat scheelt wel iets natuurlijk.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Ira Levin

School

"Iemand moet er wat aan doen"en "Ik zal er wat aan doen". Hoe komt het toch dat mensen die dat roepen altijd kunnen rekenen op duizenden aanhangers? Zijn veel stemgerechtigden nu écht zo dom dat zij weigeren in te zien dat ook politici niet altijd het antwoord weten maar liever beweren "dat er wat aan gedaan moet worden" dan toegeven dat zij het zelf ook niet weten?

Neem bijvoorbeeld het fileprobleem dat Rita Verdonk wel even zal oplossen of het "probleem" van de islamisering dat Geert Wilders zo graag aanhaalt. Bekijkt U even hun websites om te zien of de verschillende oplossingen daar staan aangegeven. Wanneer dit soort lieden al een "oplossing" aandragen gaat het om niet meer dan symptoombestrijding.

Iemand een zakdoekje geven vanwege een verkoudheid is natuurlijk heel aardig maar nog aardiger zou het zijn wanneer "iemand" een middel tegen verkoudheid zou uitvinden. Dat zou ook m'n licht verkouden zoon kunnen helpen die zondag een potje Magic: the Gathering meespeelde met z'n vader en vrienden Bas en Vincent nadat hij thuiskwam van het snoep ophalen in het kader van Sint Maarten.

Gisteravond besloot Ferdinand niet naar karate te gaan maar thuis te blijven terwijl zijn vader op school informatie kreeg over de volgende grote stap in het leven van een kind: de overgang naar de middelbare school.

Hoort

"Stories we could tell" van Alan Parsons is boek nummer 27 van dit jaar en geeft inzicht in het leven, de gevoelens en gedachten van een paar jongelui op de grens van volwassendom in Londen rond de tijd dat Elvis stierf.

Soms denk ik dat ik zelf nog niet volwassen ben. Bijvoorbeeld wanneer ik gezellig samen met m'n zoon zit te genieten van een aflevering van Star Trek of The Lone Ranger. Wij ontdekten onlangs dat DeForrest Kelly (de acteur die Dr. Lennard "Bones" McCoy speelt in The Original Series) ooit een gastrol had in een aflevering van The Lone Ranger!

Ook als ik lekker aan het gitaarspelen ben met buurvrouw Winonah bijvoorbeeld voel ik mij niet echt volwassen. Hoe definieert men een volwassene eigenlijk? Is dat iemand die voortdurend serieus over zaken nadenkt en vrijwel niets meer impulsief doet? Is dat iemand die niet alleen weet waar de grenzen liggen maar zich daar ook nog'ns aan houd?

Ik vraag mij dit af omdat er een niet geringe kans bestaat dat ik binnenkort weer fulltime aan het werk ben en mij dus weer aan een bepaald stramien zal moeten conformeren. Toch denk ik dat er zelfs dan de mogelijkheid bestaat om af en toe'ns lekker iets te doen wat "als volwassene niet hoort."


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Norman Mailer

Bevallen

Wist U dat U door mee te doen aan enquêtes op internet toestemming geeft om Uw gegevens te laten opnemen in de database-bestanden van ondermeer GroenLinks, de PVDA, de Telegraaf en T-Mobile? Dat U het even weet.

T-Mobile is overigens het enige bedrijf dat de kleur Magenta mag gebruiken in logo's en reclame-campagnes. Vindt T-Mobile. Hoe kun je nu het alleenrecht verkrijgen over het gebruik van een kleur? Net zo stompzinnig als het alleenrecht verkrijgen over een woord. Het grote telecombedrijf KPN heeft de exclusieve rechten op de zinsnede "Het Net".

Gelukkig heb ik niet de exclusieve rechten op meningsverschillen met het UWV. Voor de tweede keer in relatief korte tijd dreigt deze instantie met inbeslagname van mijn inkomen en huisraad. Ik zou mij niet houden aan de afbetalingsregeling betreffende een groot bedrag waarvan het nog niet eens vaststaat of ik het hen schuldig ben.

Wat wel vaststaat is dat ik vandaag een gezellige middag én avond met mijn zoon beleefde. Eergisteren hadden we het ook al zo gezellig toen we met z'n tweetjes naar Schiphol afreisden om oma's Neef Leo op te halen. Het zal mogelijk even duren voordat Ferdinand en ik weer een middagje met z'n tweetjes kunnen zijn want naar aanleiding van een sollicitatiegesprek afgelopen maandag ben ik gevraagd om volgende week een middagje mee te lopen om te zien of de inhoud van het werk en de collega's en ondergetekende anderzijds elkaar bevallen.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Aad Nuis

Uitslag

Om een of andere reden komt het de laatste tijd niet zo van schrijven. Het is niet dat er niets gebeurd in m'n leven. Zo sprak ik laatst weer'ns met buurvrouw Pieternella, kwam ik buurvrouw Angela meerdere malen achter elkaar tegen op straat en liep ik buurvrouw Linda nog tegen het lijf...;-)

Er gebeurt heus wel meer in m'n leven en in m'n belevingswereld dan zaken die met buurvrouwen te maken hebben. Zo vertelde ik U al van een feest op vrijdag;

Vriend Erwin was gezellig mee naar het leuke griezelfeest van de jarige vriend Richard, afgelopen vrijdag. Ondermeer door het late uur van thuiskomst viel het opstaan de volgende dag niet echt mee. Toch deed ik het graag want het was voor een goed doel, namelijk het samen met m'n zoon z'n zusjes ophalen voor een weekendje bij ons.

Zaterdagmiddag bezochten wij de housewarmingparty van een partijgenoot die tegenwoordig bij ons om de hoek woont. Zondag was voor lunch bij oma en toen ik 's middags de kinderen vroeg of zij misschien even TV wilden kijken totdat het tijd was voor het avondeten riep Eva:"Nee, spelletje!" Zo kwam het dat wij met z'n viertjes het aloude gezelschapsspel "Valkuil" speelden.

Toch fijn om te weten dat kinderen tegenwoordig niet verslaafd zijn aan televisie of computerspelletjes maar zich ook weten te vermaken met een springtouw en een bal in de speeltuin bij oma om de hoek en thuis gewoon graag een spelletje spelen. Eva is pas zeven maar helpt graag in de keuken en verzorgde gistermorgen zelfs het gehele ontbijt voor haar zus, haar broer en haar vader. Echt fantastisch!

Dat zou het ook zijn indien ik niet meer werkloos zou zijn en wie weet is die situatie eerdaags bereikt want vandaag had ik een heus sollicitatiegesprek. In de loop van de week wordt ik gebeld met de uitslag.

Gevierd

Jean Charles de Menezes is onterecht doodgeschoten. De Braziliaan gedroeg zich "verdacht" volgens de Londense politie die hem daarom achtervolgde en vervolgens doodschoot in de metro. Zo luidde althans de eerste lezing. Die bleek echter een leugen. Ooggetuigen verklaarden dat de man een krantje had gepakt voordat hij rustig in de metro ging zitten waarna iemand hem vastgreep en een ander hem vervolgens van dichtbij door het hoofd schoot. De rechter heeft nu geoordeeld dat het politiekorps zowel een boete alsook de proceskosten moet betalen wegens het onnodig in gevaar brengen van burgers tijdens de schietpartij. Let wel: voor het doodschieten van een buitenlander zonder geldige verblijfspapieren voldeden blijkbaar de excuses van de politie-commandant.

Excuses kreeg ik niet van de KPN maar wel heb ik weer een werkende vaste telefoonverbinding. Ik betaal tenslotte voor het privelege om te kunnen bellen en gebeld te kunnen worden. Zo werkt dat toch in de consumptiemaatschappij?

Pas wanneer je consumeert tel je mee in de huidige samenleving. Althans, daar lijkt't op. Vandaar de kritiek op mensen met een uitkering want die hebben weinig te besteden en geven dus weinig uit. Vandaar ook de kritiek op Marokkanen want van het geld dat zij binnenhalen gaat een groot deel naar het land van herkomst. Idem voor Turken en de nieuwste nieuwkomers: de Polen.

Denk niet dat er Polen aanwezig zullen zijn op het verjaarsfeestje waar ik straks heen ga maar je weet maar nooit. Ferdinand is in goede handen bij oma dus kan zijn vader even een feestje vieren. Heeft U trouwens nog Halloween gevierd?


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Pierre Janssen

Macht

Onlangs overleed de broer van een vriend en gisteren overleed de schoonvader van een vriendin. Wanneer de dood zo dichtbij komt besef je weer dat je eigen beslommeringen toch eigenlijk niets voorstellen. Noem geldgebrek, werkloosheid of telefoonloosheid...

Wanneer ik probeer te bellen krijg ik een in gesprektoon en wanneer mensen mij proberen te bellen krijgen zij direkt contact met de voicemail. Met name lastig wanneer potentiële werkgevers mij proberen te bereiken. Op m'n vaste aansluiting dan. Wanneer ik de handset oppak hoor ik zelfs geen kiestoon. Mobiel werkt alles naar behoren. Het is helaas niet voor het eerst dat ik een probleem heb met Internetplusbellen van de KPN. Moet dan altijd weer aan m'n moeder denken die ooit werd betrapt op de uitspraak:"Als de telefoon het morgen nog niet doet, bel ik de PTT."

Dat moest ik morgen dan ook maar'ns doen...

Intussen hoop ik niet dat een mogelijke werkgever mij heeft proberen te bereiken en maar een ander heeft uitgenodigd op gesprek te komen.

Pas nog vroeg iemand mij hoe lang ik al werkloos ben. Dat hangt er een beetje vanaf aan wie je het vraagt. Gevoelsmatig sinds maart, sinds ik niet meer bij The Amsterdam Dungeon werk; volgens het CWI sinds 1 september, sinds ik niet meer in de kinderopvang werk en volgens het UWV sinds 23 oktober, sinsd ik niet weer werk als raadslid.

Voor m'n zoon is het ook nog steeds even wennen dat z'n vader vrijwel alle avonden thuis is en wij zelfs hele weekenden met elkaar zitten opgescheept. Toch een stuk minder erg dan met dictator Ter Horst te worden opgescheept. De bewindsvrouwe wil graag alle macht concentreren in haar persoon in het geval van "een grote ramp". Wie bepaalt er dan wat "een grote ramp" is en hoe lang blijft Guusje dan aan de macht?

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Henk Vredeling

Solliciteren

Boek nummer 26 van dit jaar ("Tell me your dreams" van Sydney Sheldon) gaat in wezen over de psychiatrische aandoening "Multiple Personality Syndrome", kortweg MPS. In ons lichaam zitten eigenlijk meerdere persoonlijkheden verborgen en sommigen daarvan zouden we liever verborgen houden...

Gisteren hebben m'n zoon en ik vermoedelijk mensen gezien die leiden aan dit Meerdere Persoonlijkheden Syndroom en wel bij het opzoeken van zijn natuurlijke moeder in een weinig opwekkende omgeving.

De rest van het weekend hadden wij het gelukkig wat leuker en brachten wij vooral door met het spelen van spelletjes schaak en Magic: the Gathering; het Spongebob-weekend op Nickelodeon en het in elkaar zetten van een kastje. Vreemd is dat: werkte ik voorheen terwijl ik naast het reguliere werk ook nog diverse maatschappelijke verantwoordelijkheden op mij nam, tegenwoordig heb ik een inkomen op hetzelfde (bijstands)niveau maar doe ik niets behalve het huishouden, een kind opvoeden en solliciteren.

Halen

Voorlopig even geen werk-anecdotes want werk, dat heb ik even niet. Ook geen anecdotes betreffende raadswerk want ook dat heb ik niet. Zelfs geen vergaderingen van bijvoorbeeld een oudercommissie want ook daar houd ik mij tegenwoordig een stuk minder mee bezig. Ik zou U wel wat anecdotes kunnen vertellen over buurvrouwen want werk of geen werk, die buurvrouwen zijn er nog.

M'n moeder is er ook nog en bij haar hield ik m'n zoon gezelschap bij de lunch, gisteren. Ferdinand was nog maar net weg toen m'n broer en z'n vrouw gezellig even kwamen babbelen. Hoewel zij niet in de buurt van Amsterdam wonen namen zij toch de moeite om voor familiebezoek even naar de hoofdstad te komen. Netjes, toch?

Nu denkt U misschien dat ik mijn dagen in ledigheid doorbreng maar neemt U maar van mij aan dat er in huis voldoende werk is te verrichten. Al is het maar het papierwerk waar je doorheen moet om een uitkering te kunnen "genieten". Er zijn ook leukere zaken zoals een bezoekje aan vriend Pieter en met hem en een vriend een stukje voetbalwedstrijd kijken. Het viel mij weer eens op dat een scheidsrechter het laatste fluitsignaal pas geeft wanneer een speler rond het einde van (de eerste helft van) een wedstrijd de bal een rotschop naar voren geeft. Kan de scheids niet ietsjes eerder affluiten? Dat bespaart toch weer wat nodeloze moeite om de bal te halen.

Geloven

Het is nu echt voorbij. Vanavond ontving ik het afscheidsboeket van de raad en griffie. M'n werk als raadslid bleek uiteindelijk toch niet te combineren met het alleenstaand ouderschap. Het zal wat tijd kosten om te wennen aan de rol van vader die gewoon 's avonds thuis is. Nu kan ik gewoon samen met m'n zoon TV-kijken en spelletjes doen en hem bijstaan in het maken van z'n huiswerk.

Ook vandaag weer bleek dat die jongen goed kan leren: hij had zowaar een 9,5 voor zijn toets betreffende de topografie van het Midden-Oosten. Bovendien deed hij het vandaag ook weer erg goed op z'n dartclub. Nodeloos te zeggen dat ik mateloos trots ben op hem.

Heb nu ook wat meer tijd om te lezen en zodoende las ik in slegs enkele dagen boek nummer 24 én boek nummer 25 uit van dit jaar. Het ging om "De Koele Oorlog" van Frederik Pohl en "Tweesprook2" van Orson Scott Gard en Tanith Lee. Het eerste boek behandelt een onderwerp dat mij wel vaker bezig houdt: Al die "toevalligheden" die het leven lastig maken blijken vaak geregisseerd; Ziektes die op grote schaal worden verspreid; stroomstoringen die huishoudens en klein economisch verkeer belemmeren; treinwisselstoringen die een dag lang een deel van de economie ontwrichten; charismatische politici en sekteleiders die onrust veroorzaken en haat zaaien...

Tweesprook2 bevat verhalen die kenmerkend zijn voor twee van de grootste auteurs op het gebied van het genre Fantasy maar zelfs bij verhalen waarin veel gefantaseerd wordt ontkomt de schrijver niet aan het aanhalen van bekende thema's als Geloof, Hoop en Liefde.

Een gedachten-oefening: Op het moment dat je Liefde en Hoop bewaarheid ziet worden moet je dan stoppen erin te geloven?

Langs

"Nederlands pantservoertuig rijdt op bom" stond te lezen op Nu.nl. Nou, de energie-leveranciers kunnen wel inpakken; het gebruik van olie behoort tot het verleden en ook de TU-Delft kan inpakken met haar Nuna4 als poging om het gebruik van zonne-energie te stimuleren. Voortaan rijden we op bommen. Nu is opeens duidelijk waarom er al die jaren zo enorm is geïnvesteerd in de wapen-industrie!

Met Superfer keek ik afgelopen herfstvakantie de film "Butterfly-effect 2" die gaat over de mogelijkheid je heden te veranderen door terug te gaan in het verleden en op een bepaald punt een andere beslissing te nemen. Echter, wat de hoofdpersoon ook doet, elk scenario lijkt erger dan het vorige. De moraal lijkt dan ook te zijn:"Probeer niet krampachtig je fouten uit het verleden ongedaan te maken maar maak het beste van het heden."

Dit weekend hebben wij er ook het beste van gemaakt. Zo hebben wij bij de spelletjeswinkel rondgekeken en kwamen thuis met een mandala-maker voor Eva en Magic-kaarten voor m'n zoon en mijzelf. Gisteren lekker bij oma poffertjes gegeten en gezellig spelletjes gespeeld. Eva vertelde m'n moeder over een droom die zij de nacht ervoor had:"Ik was met Ferdinand in de sneeuw aan het graven en toen was er een berg van sneeuw. Toen we daarin gingen graven waren er vier schatkisten. Die waren vanaf de bodem tot de rand gevuld met geld."

Vandaag voelde Ferdinand zich niet zo lekker na een onrustige nacht, mede veroorzaakt door luide muziek die van buiten tot in ons huis doordrong. Ook vanwege al bestaande buikklachten besloten hem vandaag binnen te houden en gezellig een film te kijken over het leven van Napoleon. Je kunt veel zeggen over die man maar niet dat hij geen doorzetter was!

Superfer is dat ook, getuige bijvoorbeeld het feit dat hij per sé naar karateles wilde, vanavond "omdat ik de andere kinderen een kata moet voordoen". Die jongen inspireert zijn vader nog'ns meer zijn best te doen een baan te vinden. Het schijnt dat ik daar haast mee moet maken want schijnbaar wordt mensen met een WW-uitkering geen passende baan meer geboden maar moeten zij verplicht elke aangeboden baan aannemen. Morgen dus maar weer een paar uitzenbureaus langs.

Brengen

"De geheimen van Het Bernini Mysterie" van Simon Cox is boek nummer 23 van dit jaar en probeert feit van fictie te onderscheiden in het door Dan Brown geschreven boek. De niet zo verassende conclusie is dat Dan Brown een auteur van fictie is die zijn verhalen basseert op feiten. Tevens is hij knap in verbanden leggen die natuurlijk overkomen. Zo zou je een verband kunnen zien tussen het ooievaarsbestand in een land en het aantal in dat jaar geboren kinderen."Zie je wel, hoe meer ooievaars, des te meer kinderen!" zou je kunnen uitroepen "Waarmee bewezen is dat ooievaars kinderen brengen!" Gewoon onzin dus. Maar wel leuke onzin.

Minder leuke onzin wordt gegenereerd door de beweging "Trots op Nederland" die claimt te zijn voor (en ik citeer Der Rita) "alle Nederlanders die snakken naar daadkracht en duidelijkheid in de politiek". Nou, dat is duidelijk: Stem Rita en alles wordt duidelijk. Waarom alleen het stemmen op Rita alles duidelijk zal maken is vooralsnog onduidelijk.

Wat voor mij wél duidelijk is is dat ik nog steeds vol zit van het eten van gisteren. Een compleet vijf-gangen menu werd mij voorgezet in de Supperclub. Onder het genot van een glaasje bubbels genoot ik van het geleverde entertainment, het eten en het gezelschap. Op uitnodiging, want persoonlijk kan ik mij zo'n luxe niet permiteren.

Dat je niet altijd over geld hoeft te beschikken om toch lol te hebben werd vandaag weer bewezen door m'n kinderen. Eva, Dayna en Ferdinand vermaakten zich uitstekend in de speeltuin en terwijl Eva met mij en haar broer meeging verkoos Dayna bij haar moeder en een lokaal kinderfestival te blijven. Met de twee oudere kinderen ging ik naar de spelletjeswinkel om vervolgens de middag spelend en film-kijkend door te brengen.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Jan Wolkers

Worden

Voor wie mijn "optreden" gemist heeft: hier is de uitzending van "Restauraties" met daarin Fort Altena nog te zien. Goed, met een dag werken was ik niet langer dan een aantal seconden in beeld maar toch kan ik op m'n CV zetten dat ik Napoleon gespeeld heb. Lachen, toch?

Met solliciteren ben ik al heel wat langer dan een dag bezig maar enig resultaat is nog niet geboekt. Van veel potentiële werkgevers heb ik zelfs geen idee wat zij vonden van mijn brief + CV omdat zij om een of andere reden tegenwoordig niet meer de moeite nemen te reageren. Er zijn enkele uitzonderingen:

Op 4 oktober verstuur je een sollicitatie-brief om op 16 oktober deze reaktie te ontvangen: (Let wel: het betreft een vacature via een uitzendbureau!)

>>Gezien het grote aantal reacties op vacature 343184 (database medewerker bij een Trust kantoor), stuur ik u bij deze een algemene terugkoppeling: Naar aanleiding van uw reactie op vacature van 343184, moet ik u mededelen dat de vacature helaas niet meer open staat.<<

Ach ja, in elk geval heeft men de moeite genomen te reageren met meer dan een een geautomatiseerd bericht in de trant van:"Wij hebben Uw brief ontvangen. Zodra ik weer op kantoor ben zal ik U verder bericht sturen". waarna je, uiteraard , niets meer hoort.

Je zou er bijna cynisch van worden...

Inmiddels hebben wij sinds een kleine week een watermeter in huis. Neen, niet een meneer die ons water meet maar een apparaat dat bijhoudt hoeveel water wij verbruiken. Zo krijgt Waternet een legitieme reden om ons meer te rekenen. Het wachten is nu op zo'n apparaat waar een muntje in moet. Naast een soortgelijk apparaat voor gas en electriciteit. Wil je op een dag een warme douche dan stop je een muntje (of je chip-pas) niet alleen in de watermeter maar ook in de gasmeter. Nog een paar jaar verder en kinderen krijgen voor hun verjaardag een gasmuntje zodat ze voor die ene keer per jaar een warme douche kunnen nemen.

Wat voelde als een warme douche was het gezellig kroegbezoek van gisteren; Even lekker een biertje gedaan met verschillende buren en vrienden daarvan. Met m'n zoon doe ik momenteel weinig anders dan veel rust nemen, DVD'tjes kijken en spelletjes spelen als schaken, Jenga en darten. Gek genoeg kun je daar behoorlijk moe van worden.


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Deborah Kerr

Horen

De uitzending van ’BankGiroLoterij Restauratie’ met het fort uit Almkerk is woensdag 17 oktober vanaf 21.25 uur te zien op Nederland 1. De finale is twee weken later. Let goed op "Napoleon"...

Herfstvakantie. Een vreemd iets. Vrijdag nog ging Ferdinand naar de film met z'n klas en zaterdag was opeens de eerste dag van de herfstvakantie. Hij en ik hebben besloten het deze vakantie rustig aan te doen en vooral veel tijd te besteden aan elkaar. Samen de zolder opruimen bijvooorbeeld en de spellenkast uitruimen. In de planning staat bijvoorbeeld ook nog werken in de tuin. Gewoon, gezellig samen dingen doen. Nu ik nog werkloos ben kan dat ook al heb ik wat last van een gebrek aan energie.

M'n zoon kon ook samen met buurvrouw Hetty zijn moeder opzoeken in een vestiging van Stichting Mentrum. De nieuwe omgeving schijnt haar goed te doen en het is altijd goed nieuws als het beter gaat met iemand. Toch?

Met Rita Verdonk gaat het vast ook beter nu zij geen lid meer is van de VVD. Niet dat zij veel keus had. Zij mocht kiezen tussen zelf haar lidmaatschap opzeggen en geroyeerd worden. Ongetwijfeld blijven wij van haar horen.


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Werner von Trapp

Reisafstand

"Splinter" van Larry Niven en Jerry Pournelle is boek nummer 22 van dit jaar en speelt zich af in de behoorlijk verre toekomst. De auteurs van dit klassieke SF-verhaal over de problemen rond een "first contact" beschrijven hoe mensen met zakcomputers contact maken met een centrale computer om informatie op te vragen "waarbij de zakcomputer een zoemend geluid maakte terwijl het verbinding zocht". Blijkbaar liepen er in het jaar 1973 al mensen rond die wisten dat er op een dag PDA's op de markt waren waarmee je contact kunt krijgen met het internet. Geestig.

Over voorspellingen gesproken: Volgens de internationale schaakgrootmeester David Levy gebruikt de mensheid vanaf ongeveer het jaar 2050 robots om te voldoen aan hun sexuele behoeftes.

Waarom Rintje Ritsma nog steeds de behoefte voelt te schaatsen op topniveau kan ik begrijpen maar waarom hij niet begrijpt dat je als 37-jarige het langebaanschaatsen aan jeugdiger rijders moet overlaten begrijp ik niet. Zo krijgt hij nog last van het Mohamed Ali-effect: met alle geweld door willen gaan terwijl ieder ander ervan overtuigd is dat je over je top bent.

Tsja, sommigen zijn nu eigenwijs en willen meer dan ze kunnen bereiken (waarbij ik uiteraard niemand bepaald in gedachten heb. Laat staan mezelf.)

In elk geval bleek gisteren op gitaarles dat ik bereikt heb om de beginselen van het gitaarspelen onder de knie te krijgen. Min of meer dan toch. Het jammen met buurvrouw Winonah de avond ervoor hielp wel om in het speelritme te blijven.

Iets anders wat ik graag doe is kletsen en ook dat heb ik voldoende gedaan. Zo was ik vanmorgen op de koffie bij m'n moeder, om mij daarna door vriend Pieter te laten fotograferen waarna ik het nieuwste album van Storm kocht om te gaan praten met jeugdvriend (en schoolvader!) Benito, waarna ik in gesprek raakte met een schoolmoeder over de wereld van entertainment om aansluitend met m'n zoon samen te gaan lunchen bij zijn oma.

Die konden wij vertellen dat dankzij buurvrouw Hetty Ferdinand's moeder uiteindelijk weer is opgenomen. Terwijl wij eerst niet wisten waar er een bed voor haar zou staan, weten wij het sinds gisteravond wel. Prettig in verband met opzoeken is dat de instelling vlakbij is: ongeveer een kwartier reisafstand.

Verblijf

Vreemd eigenlijk dat minister van Volksgezondheid Ab Klink nog steeds auto's niet verboden heeft. Na tabak en paddo's (inderdaad schadelijk voor de gezondheid) zou je toch wel maatregelen tegen autorijden verwachten. Kijk maar naar het aantal doden en gewonden per jaar door aanrijdingen. Dan nog het aantal mensen met longproblemen vanwege de uitlaatgassen en al die mensen die een slechte conditie hebben omdat zij met de auto naar de supermarkt gaan in plaats van met de fiets of benenwagen!

Wat leven wij toch eigenlijk in een vreemde maatschappij: Enerzijds wordt van je verwacht dat je je kop boven het maaiveld uitsteekt middels Idols-achtige programma's en via "individuele begeleidingstrajecten" van het DWI en anderzijds wordt je kop erafgehakt zodra je die boven het maaiveld uitsteekt. Bijvoorbeeld door mensen te korten op hun uitkering wanneer zij zich inzetten als lokaal politicus of overblijfkracht. En waag het vooral niet dingen te doen die je écht leuk vind, zoals anderen vermaken als entertainer want zowel de uitkeringsinstanties alsook de belastingdienst kunnen een flinke domper plaatsen op de werkvreugde. Zouden zij die de betreffende regeltjes hebben bedacht dat gedaan hebben uit een soort van kinnesinne?"Als ik geen plezier heb in het leven mag een ander dat ook niet hebben."

Noodgedwongen ben ik nu al een tijdje op zoek naar een "gewone" baan en mag ik mij wellicht eerdaags nuttig gaan voelen door af en toe een cateraar te bellen, een brief te faxen, een reis te boeken terwijl ik tussendoor naar een beeldscherm staar en mij bijvoorbeeld "manager front office" noem. Misschien stop ik wel kaarten in bakken vlak nadat ik ze eruit heb gehaald en krijg een contract als "Beoordelaar Sociale Wetgeving". Liever denk ik dat ik met m'n kousevoeten in een opengetrokken onderste bureaula m'n moeder ga zitten bellen om haar te vertellen dat ik mijzelf "Directeur" mag noemen. Maar even alle gekheid op een stokje; sommige van die banen zijn natuurlijk daadwerkelijk nuttig (al schelen sommigen ervan niet met de oud-Russische methode om drie mensen gezamenlijk één bezem te geven, hen opdracht te geven een strandweg zandvrij te houden om vervolgens te beweren dat je land geen werkloosheid kent).

Voorlopig blijf ik zeker twee sollicitaties per dag verrichten en hopen op dat ene verlossende bericht:"U bent aangenomen!"

Ik ben zelfs bereid ambtenaar te worden...! Van de ambtenaar op de afdeling Burgerzaken van de gemeente kon ik geen uitdraai krijgen van de geschiedenis van bewoning van het pand dat ik bewoon. Dat heb ik echter nodig om aan de Belastingdienst te bewijzen dat ik in een gegeven jaar niet samenwoonde. Nu dus maar het balletje doorgespeeld aan de jongens en meisjes van de belastingen: zij mogen nu gaan bewijzen dat ik indertijd wél samenwoonde.

Daarna naar m'n moeder voor de lunch met m'n zoon samen. Wij bekeken de DVD met daarop foto's van haar pas overleden broer met een fraai muziekje erachter. Toch wel lastig om het dan droog te houden, hoor. Dat was het ook bij het tijdelijk afscheid van Ferdinand\s biologische moeder, gisteravond bij buren Hetty en Vincent thuis. In elk geval was zij blij met de foto van onze zoon en de chocolaatjes. Vandaag of morgen krijgt de foto een plekje in haar nieuwe verblijf.


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Bram Zeegers

Schitteren

Grappig, die uitspraak van Jean-Claude Trichet, President van de Europese Centrale Bank (ECB): "Het is de menselijke natuur om wel de prijsstijgingen te zien, maar niet de prijsdalingen. En als consument is uw invloed doorslaggevend. U kunt zelf beslissen of u koopt of niet." Helaas bedoelde hij met zijn opmerking niet grappig te zijn. De opmerking had van Wouter Bos kunnen zijn. Volgens onze premier...eh...pardon...onze vice-premier...herstel...onze mede-vice-premier is er indertijd goed omgerekend van de gulden naar de euro en verbeelden wij met ons allen de aantoonbare prijsstijgingen. Bovendien hebben die niets met de invoering van de euro te maken.

Ferdinand was jong toen de euro werd ingevoerd en zijn zusjes waren nog jonger. De meisjes kunnen zich niet voorstellen dat er ooit fototoestellen waren waarop je niet op een schermpje meteen kan kijken naar de zojuist gemaakte foto. Laat staan dat je een muntje nodig had wanneer je je buitenshuis bevond en iemand wilde bellen.

Uit dat tijdperk kwam ik vandaag een bekende tegen terwijl ik met m'n zoon terugkeerde van zijn karateles. Van enkele jaren erna dateert het via Hyves sinds gisteren hernieuwde contact. Probeert "De Tijd" mij iets te vertellen door mensen van toen op m'n pad te sturen?

Het lijkt al weer zo lang geleden maar het was pas gisteren dat Het Blauwtheater de kindervoorstelling "Het Geheim van de Koning" presenteerde en m'n kinderen hun vader konden zien schitteren!

Dag

Vandaag hebben we de viering van Eva's verjaring nog'ns dunnetjes over gedaan. Eerst mochten zij en haar zusje nog cadeautjes uitpakken bij hun moeder thuis vanwaar Superfer en ik de meiden ophaalden. Thuis gezellig met oma samen geluncht (en uiteraard nog maar wat cadeaus uitgepakt) om vervolgens een uurtje te gaan zwemmen.

Omdat Eva al een vrij zware week achter de rug heeft met ondermeer een tweedaags-schoolreisje, haar verjaardagsfeest voor de vriendinnen en uiteraard de verjaardag zelf- de rest van de dag gereserveerd voor het kijken naar de film Shrek en een vervroegde nachtrust.

En zo lief: Eva vertelde nog dat zij de dag van haar verjaardag zo vroeg wakker was maar niemand in huis wilde storen dat zij om de tijd door te komen naar een foto heeft liggen kijken van haar moeder en mij samen. De bewuste foto was genomen de dag dat wij wereldkundig hadden gemaakt dat zij zwanger was van het prachtige meisje dat nu lekker ligt te slapen aan m'n zoon's rechterzijde terwijl zusje Dayna zich zijn linkerzijde heeft toegeëigend.

Al met al een heerlijke dag.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Teun Koolhaas

Eva jarig!

Vandaag is dochter Eva Helène 7 jaar geworden. Van harte gefeliciteerd, lieve kleine meid van me! Ik hou van je!


Hier is ze op een foto, genomen bij ons in de binnentuin in juni 2005:



















Deze is genomen vorig jaar december:














En deze vlak na haar geboorte op 4 oktober 2000:

Moment

Hirsi Ali terug in Nederland? Nog even en Knight Rider komt terug op de buis...

Je probeert je kinderen te leren dat je er wel komt in de wereld zolang je maar vasthoudt aan je idealen. Beter gezegd: Je komt er wel, zelfs als je vasthoudt aan je idealen. Vervelend is het te moeten constateren dat het nastreven van die idealen vaak van verschillende kanten wordt tegengewerkt. Uiteindelijk moet je die idealen toch laten varen, simpelweg omdat je anders aan de bedelstaf raakt. Wat vertel je je kinderen dan?

Denk aan de rechtenstudent die rechten gaat studeren om onrecht te kunnen bestrijden en later liever een huisbaas helpt met het verwijderen van krakers dan dat-ie een kraker helpt die ten onrechte is uitgezet. Omdat dat meer geld oplevert. Of neem de arts die liever een borstvergroting uitvoert in een privé-kliniek dan een jongen z'n flaporen rechtzet via het ziekenfonds. Omdat dat meer geld oplevert. Bijvoorbeeld.

Soms hou ik het even niet vol om aan m'n idealen te voldoen maar ik blijf m'n best doen. Zo ging ik vanmorgen langs bij het stadsdeelkantoor waar een ambtenaar mij wist te vertellen dat ik, ook al denkt de Belastingdienst daar anders over, in 2004 met niemand anders samenwoonde dan m'n zoon.

Bij het Ondernemershuis was men zeer enthousiast over m'n bedrijfsplannetje en het koffiedrinken bij buurvrouw Hetty was gezellig. Al met al was ik keurig op tijd van Amsterdam vertrokken voor de repetities in Nieuwegein voor een binnenkort uit te voeren kindervoorstelling.

Omdat ik vantevoren wist dat ik waarschijnlijk niet op tijd thuis zou zijn was oppas Suus met de Ferman naar atletiekles. Toen zij thuiskwamen zat Fer's zieke moeder op hem te wachten met een heel lief kaartje. Tot er een bed voor haar vrijkomt in een daartoe ingerichte instelling brengt zij de nachten door op de bank bij de lieve buurvrouw Hetty. M'n zoon gaf z'n moeder een dankjewel-kusje voor haar kaart. Toch wel een emotioneel moment.

Gevraagd

Vanavond langsgeweest op de ouderavond bij m'n zoon op school. Het ziet er allemaal goed uit. Zo hebben op een tiental ouders na alle ouders de vrijwillige ouderbijdrage overgemaakt en bleef elk georganiseerd evenement binnen het gestelde budget. Daarnaast hebben de mensen van de Medezeggenschapsraad afgezien van hun jaarlijkse trainings-borrel en het daartoe bestemde geld aan de school gedoneerd. Verder hebben de ouders aardig wat uitgegeven aan de (vaak door henzelf verzorgde) hapjes tijdens het Midzomerfeest. Kijk, dat is nu inzet tonen!

Een en ander heeft tot gevolg dat er nieuwe boeken kunnen worden aangeschaft voor de schoolbibliotheek. Ook de nieuwe directeur (of moet je spreken van "directrice" wanneer het een vrouw betreft?) is zeer te spreken over met name de saamhorigheid die op haar nieuwe werkplek bestaat. Als adviseur onderwijszaken heeft zij talloze scholen van binnen gezien maar betrokkenheid zoals die bij m'n zoon op school bestaat is zij zelden tegengekomen; Een fraai compliment!

Ik had graag een compliment gegeven aan de wasmachine-reparateur voor het vakkundig repareren van mijn wasmachine maar kon niet veel meer doen dan hem 55 euro betalen voor zijn door vakkundigheid ingeven opmerking:"Deze wasmachine is niet te repareren."

Voorlopig dus maar even de was bij m'n moeder doen en even afwachten wat de traditionele uitverkoop oplevert, volgende maand.

Volgende maand is ook de maand dat m'n zoon - ijs en weder dienende - zijn twaalfde verjaardag zal vieren maar eerst is zijn zusje Eva aan de beurt. Vandaag kwam zij terug van haar eerste schoolreisje-met-overnachting en stomtoevallig logeerde zij in hetzelfde etablissement waar haar grote broer vorig jaar met groep zeven zat. Lollig, niet?

Minder lollig is het dat ik nog steeds maar niet aan betaalde arbeid kom. Volgens de afwijzingsbrieven ben ik danwel te oud (is 40 oud?), ben ik te lang uit de administratieve running geweest (is tussendoor drie jaar lang werken in de kinderopvang en als acteur dan écht zo lang?) of heb ik te weinig ervaring met het betreffende geautomatiseerde systeem (Zijn er dan systemen waarbij de debet- en de creditzijde van een Balans niet tegen elkaar weg moeten vallen?).

Daarnaast stel ik nog de eis dat het een baan voor langere tijd moet zijn voor minimaal 32 uren per week met een maximale reisafstand per OV van drie kwartier. Is dat echt teveel gevraagd?

Fouten

U heeft wellicht gelezen dat veel raadsleden van het UWV een boete hebben opgelegd gekregen omdat zij niet hebben gemeld dat zij een raadsvergoeding ontvangen naast hun WW- of WAO-uitkering. Nu weet ik toevallig uit eerste hand (ikzelf!) dat wanneer je je als werkloos meldt bij het CWI en je vertelt dat je naast je baan waaruit je werkloos bent geworden ook raadswerk verricht het CWI je vervolgens vertelt dat je de uren die je werkt als raadslid niet hoeft op te geven aan het UWV. Dit omdat raadswerk doorgaan 's avonds wordt verricht en je dus overdag volledig beschikbaar blijft voor de reguliere arbeidsmarkt. "Ja, maar" zo zegt het UWV "Alle uren die je niet kunt werken moeten worden ingehouden van je WW-uitkering". Vreemd genoeg geldt dat bijvoorbeeld niet voor de penningmeester van een Volleybalvereniging die enkele uren per week daarmee bezig is, naast zijn werk als fraude-inspecteur bij het UWV. In principe moet je ook de uren opgeven dat je op zondagmiddag met je kinderen in het park speelt, de uren dat je koffie drinkt met de buurvrouw, de tijd die je erover doet om boodschappen te doen en eigenlijk zelfs de uren die je in slapende toestand doorbrengt.

Sterker nog: ik kreeg een paar dagen terug een brief van het UWV dat ik, zodra ik denk even niet beschikbaar te zijn voor de arbeidsmarkt ik dat direkt dien te melden aan mijn contactpersoon. Helaas vergeet de brief te melden wie die contactpersoon is...Ik kan mijn vragen schriftelijk stellen door een brief te schrijven naar postbus

Inderdaad: er wordt geen postadres opgegeven en de zin eindigt niet eens met een punt. Handig. De brief meldde dat ik ben ondergebracht bij het vacatureteam. Eén van de leden van dat team overhandigde mij laatst een uitdraai van een vacature die al twee weken verlopen bleek. Daar kwam ik dus pas achter nadat ik erop gereageerd had. Is dat de bedoeling?

En wat is eigenlijk de bedoeling van het afbreken van het Thuiszorg-systeem? Nu er "marktconform" moet worden gewerkt nemen de diverse Thuiszorg-bedrijven steeds meer mensen in dienst die nog maar net een stofdoek kunnen vasthouden. Laat staan dat zij weten hoe je zorg dient te verlenen! Zelfs het hanteren van de stofdoek moet sommigen van de huishoudelijk hulpen (want meer zijn het vaak niet meer) nog worden aangeleerd door de klant.

Ik blijf bij m'n oude standpunt: Een dienstverlenende instelling dient niet te zijn gericht op het maken van winst.

Echt veel winst te maken hoef ik zelf ook niet. Neem nu gisteren toen ik met de rest van ons gezelschap repeteerde voor een kindervoorstelling: reiskosten, broodjes en koffie. Leuk toch?

De Belastingdienst ziet er de humor niet van in en heeft mij alsnog aangeslagen voor een entertainment-klusje in 2004. Nu zou het kunnen dat ik dat per abuis niet heb opgegeven. Indertijd hield ik nog niet zo'n uitgebreide administratie bij en lang niet elk bureau waar ik als freelance-entertainer voor werk stuurt een jaaropgave. Ook staat er in de brief dat ik inkomsten zou hebben ontvangen van een bedrijf waarvan ik de naam niet ken en waarvan op het hele internet geen meldng wordt gemaakt. Spannend!

Verder moet ik de mij toegekende één-ouder toeslag over dat jaar inleveren omdat ik m'n adres deelde met iemand wiens naam mij volstrekt onbekend voorkomt. Volgens mijn beste weten woonde ik niet samen met wie dan ook, behalve met mijn zoon. Het zou toch echt wel opgevallen zijn als er nog een volwassene rondliep in ons twee-kamer woninkje. Maar als de belastingdienst zegt dat ik samenwoonde dan zal dat wel. Toch? De Belastingdienst maakt immers nooit fouten?


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Lois Maxwell

Schoolkamp

Waarom vinden veel vrouwen dat een toiletrol zodanig moet worden opgehangen dat het papier vlak langs de muur loopt en vinden veel mannen dat het papier juist van de muur weg moet draaien? Dit was één van de vragen die buurman Vincent en ik ons gisteravond stelden.

Bij het keuvelen kon ik hem ook vertellen dat ik was langsgeweest bij het Ondernemershuis om mij te oriënteren op de mogelijkheden voor het starten van een eigen bescheiden bedrijfje.

Bescheiden was het verjaarsfeestje niet in Mandelieu, afgelopen juli. Vandaag werd de speelfilm gepresenteerd die speciaal voor de jarigen in elkaar was gezet. Hun dochters speelden de voornaamste rollen maar ook voor ondergetekende was er een rolletje weggelegd.

In de hoedanigheid van het karakter dat ik speelde op het feest én in het filmpje stond ik vandaag bij het Amsterdamsee Ketelhuis de gasten welkom te heten. Daarbij ontmoette ik nog twee dames met wie ik enkele jaren terug meedeed aan een andere filmproduktie. Het is een kleine wereld waarin wij leven en soms sta je er niet bij stil hoe goed je het eigenlijk hebt.

Vandaag verkeerde ik vooral in het gezelschap van mensen die een inkomen hebben dat een aardig stukje boven het mijne ligt maar anderzijds zijn er miljarden mensen die de was (zolang zij al kleren hebben!) met de hand moeten doen.

Met die groep mensen kan ik mij tijdelijk goed inleven aangezien mijn wasmachine werkloos is in afwachting van de komst van een reparateur. Voorlopig liggen er wat sokken en onderbroeken te drogen bij de kachel.

Natuurlijk kan ik de was ook doen bij m'n moeder die vandaag een gezellig dagje had met m'n zoon. Beiden deden een middagdutje; M'n moeder omdat zij moe was van het shoppen en m'n zoon omdat hij nog wat vermoeid is van drie dagen schoolkamp.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Erik Hazelhoff Roelfzema

Goudvissen

"The Street Lawyer" van John Grisham is boek nummer 21 van dit jaar en handelt over het onrecht dat daklozen wordt aangedaan in Washington DC maar eigenlijk overal in de moderne wereld. Feitelijk laat het boek ons inzien dat er velen zijn die het slechter hebben dan wij en dat het eigenlijk niets meer is dan onze plicht anderen te helpen voorzover dat binnen ons bereik ligt.

Het hebben van werk ligt ook binnen mijn bereik en feitelijk lijkt het werkloos soms verdacht veel op werken. Zo solliciteerde ik op een baan die mij eergisteren werd aangereikt door m'n reïntegratiecoach van het UWV en kreeg ik daar vandaag een reaktie op:"De sluitingsdatum was op 13 september". Tsja, dat had de reïntegratiecoach mij niet verteld...

Zo werd ons indertijd ook niet vertelt dat stemcomputers eigenlijk helemaal niet betrouwbaar zijn. Behalve dan door de jongens en meisjes van Wijvertrouwenstemcomputersniet. Inmiddels is ook de staatssecretaris Bijleveld overstag en zal het Nederlandsche volk voorlopig weer gewoon stemmen met het rode potlood...

Het zal vast niet lang meer duren voordat de bevolking van Birma naar de stembus gaat voor het democratisch kiezen van een nieuw parlement nadat het huidige militaire regime onder druk van onze eigen premier zal zijn afgetreden.

Tijdens een pro forma hoorzitting zal de huidige dictator zijn excuses aanbieden voor het jarenlang onderdrukken van de bevolking en het met gebruikmaking van geweld arresteren van vreedzame betogers, waaronder duizenden monniken...(Geloof U't?)

Vanmorgen was de hoorzitting die moest bepalen hoe de toekomst van de moeder van m'n zoon eruit ziet. Eind van het liedje is dat zij binnen twee weken na vandaag een bed krijgt aangeboden van de Crisisdienst en dat Stichting Mentrum een berisping krijgt voor het slechte behandelplan dat zij deze schizofrene vrouw hadden geboden.

Het is stil in huis en ondanks visite gisteren van buurvrouw Winonah en vandaag van buurman Vincent voel ik mij toch ietwat alleen in het gezelschap van administratie, CV's, het huishouden en de goudvissen...

Necromancer

Hoe leuk het ook is dat kinderen na afloop van filmopnames om je handtekening vragen en hoe leuk het ook is wanneer kinderen op straat roepen:"Ik zag U laatst nog op TV. Bent U beroemd?" het valt toch enigszins weg tegen de liefde die je van je eigen kinderen ontvangt...

Morgen gaat Ferdinand voor drie dagen de stad uit. Met z'n klas en de juffen zal hij de rest van de week doorbrengen op Texel. Al met al dus weer een drukke week voor de jongeman die vandaag met een 8 voor een topo-toets thuiskwam, gisteren karateles had en vandaag weer iets leuks maakte op de timmerclub in het buurthuis. Had ik maar de helft van zijn energie! Ik mis'm nu al...:-(

Zo zal men bij de verschillende instanties mij eerdaags nog gaan missen. Heb gisteren en vandaag in totaal zo'n zeven mensen van het UWV en het CWI aan het werk gezet. Tot dusver lukt het maar niet om aan een bestaande baan te komen dus vandaar dat de volgende optie boven water kwam drijven: het opzetten van een eigen bedrijfje. Wie een kans niet krijgt moet die tenslotte maar zelf creëren, nietwaar?

Daar had ik het ook over met vriend Pieter vanmorgen aan de koffie. Het avondeten stond klaar bij m'n moeder...kaasfondue! De Ferman en ik hebben heerlijk gesmuld waarna hij de laatste spullen inpakte voor zijn tijdelijk verblijf buitenshuis.

Wie wellicht niet veel langer buitenshuis (lees: in de buitenlucht) hoeft te overnachten is buurvrouw Johanna, Fer's moeder. Als alles verloopt zoals gepland zal zij binnenkort onderdak hebben in een instituut waar mensen werken die ervaring hebben in het omgaan met mensen met psychiatrische problemen. Mooi toch?

Ook mooi is dat wij eerdaags gratis kunnen internetten. In Groningen is het al bijna zover. Daar draait nu een proef met een draadloos netwerk in het centrum van de stad. Nu al zijn veel mensen internet-verslaafd en hebben velen al meer vrienden op het net dan in het normale leven. De wereld van de door William Gibson bekendgeworden Cyberpunk-SF komt steeds wat dichterbij. Maar of wij blij moeten zijn met een wereld zoals beschreven in de cultklassieker Necromancer?

Openen

Niet elke dag vertrouw ik alles wat ik beleef (en hoe ik het beleef) toe aan dit weblog. Toch wil ik in elk geval even melden dat laatst buurvrouw Angélique even kwam bijkletsen. Zij kwam langs toen ik samen met buurvrouw Winonah een nieuwe gitaarstukje aan het instuderen was terwijl de wasmachine draaide met daarin de was van buurvrouw Johanna die tijdelijk verzorgd wordt door buurvrouw Hetty. U bent trouwens niet de enige: soms raak ik ook wat verward van al die buurvrouwen...;-)

In het zwembad waar ik gisteren was met m'n kinderen was er geen buurvrouw te bekennen. Het uurtje zwemmen betekende een weldaad voor m'n arme spieren die het urenlang paardrijden van vrijdag nog niet waren vergeten. De zes-jarige Eva was nog niet vergeten hoe zij haar broer, zusje en mij van ontbijt moet voorzien en zo zaten wij vanmorgen heerlijk aan de cornflakes, vanmorgen. Met een beetje muesli erin "want dat is gezond", aldus het hummel.

Rond lunchtijd kwamen oma en buren Hetty en Vincent ons vergezellen voor het nuttigen van hotdogs in de gemeenschappelijke binnentuin. Lekker smullen was dat!














Vanwege het prachtige weer toog ik met Eva, Dayna en Ferdinand naar een leuke speeltuin voor een potje ouderwets vermaeck. Terwijl zij gleden, renden, slingerden en schommelden begon ik in boek nummer 21 van dit jaar.

"Dieren en de psychiatrie" is boek nummer 20 van dit jaar en handelt over (hoe verrassend) dieren en de psychiatrie. Kunnen dieren psychiatrisch patiënten steun bieden en zelfs actief helpen een redelijk normaal leven te leren leiden?

Vooralsnog heb ik voldoende steun aan m'n kinderen, m'n familie, buren en vrienden. En niet te vergeten de goudvissen. Hoewel diverse gebeurtenissen enigszins aan mij voorbijgaan (zo was het mij zelfs ontschoten dat coureur Colin McRae met zijn zoontje was omgekomen bij een helicopterongeluk, houd ik niet meer bij waar Maddie voor het laatst is gezien en heb ik mij nog geen mening gevormd over de Miljoenennota!) ben ik er niet zo ernstig aan toe dat ik de knuffel van een cavia nodig heb om 's morgens de gordijnen te openen.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Marcel Marceau.

Sneuvelen

"Ho Rosita! Stop!" riep ik nog. Meerdere malen zelfs. Maar Rosita rook haar vrijheid en had even geen zin om te luisteren. Ik zag het hek openstaan en vreesde even dat Rosita de vrijheid zou kiezen door gebruik te maken van de autobaan maar gelukkig besloot zij tijdig naar mij te luisteren en halt te houden. Vervolgens liet ik haar rechtsomkeert maken voor de tweede take van de scene waar wij op dat moment mee bezig waren.

Rosita was de merrie die aan mij was toegewezen in het kader van de opnames van het Endemol-programma "Restorations". Ik speel dus mee in de aflevering waarin Fort Altena zich presenteert als monument dat de 1 miljoen euro verdient, als steuntje in de rug voor de restauratie.

Voor het eerst van m'n leven op een heus paard gezeten en er niet vanaf gevallen. Zelfs niet toen zij onbedoeld in galop ging. Twee keer zelfs!

Sowieso was het een memorabele dag want voor het eerst van m'n leven ook mocht ik Napoleon spelen! Samen met de Nederlandsche Inspecteur-Generaal van Fortificatiën Cornelis Kraijenhoff (prachtig neergezet door collega-figurant Ian) inspecteerde Napoleon de omgeving op mogelijkheden tot het bouwen van verdedigingswerken.

Misschien kunnen "onze jongens in Uruzgan" nog wat leren van die generatie. Het is bijzonder triest dat weer een soldaat het leven moest laten. Natuurlijk geldt dat in het bijzonder voor de nabestaanden van de 20-jarige Tim Hoogland maar het feit blijft: Wie als soldaat rondloopt in een oorlogssituatie loopt het risico te sneuvelen.

Week

Ik wordt oud. Dat bleek ondermeer gisteren toen ik een vriendin van me tegenkwam van enkele jaren terug. Toen m'n zoon vroeg wie dat was vertelde ik:"Zij en ik zaten in een dichterscollectief een paar jaar geleden." Even verder nagedacht bleek het te gaan om zeventien jaar terug...Da's lang geleden. Vandaag kwam ik iemand tegen uit een andere vriendenkring. De laatste keer dat hij en ik elkaar zagen was op de begrafenis van een wederzijdse vriendin, nu ongeveer 14 jaar geleden. Dat zet je toch wel even aan het denken. Toch?

Net als de mysterieuze ziekte waar zo'n 150 inwoners van een dorpje in Peru aan lijden. Zij schijnen blootgesteld te zijn aan een of ander soort gas dat vrijkwam na een inslag van een meteoriet in de buurt. Zijn de buitenaardsen geland en verspreiden zij doelbewust een gas dat ons moet uitschakelen?

Misschien kunnen de Aliens beter de Amerikaanse overheid inschakelen: die weet was nog wel een paar effectieve methodes om het menselijk ras eronder te krijgen...

Ik heb besloten dat niemand mij er onder krijgt en ga stug door met solliciteren en vooral...met leven.

Zo dronk ik gisteren koffie met buurvrouw Winonah en vandaag met eerst m'n moeder en later met buurvrouw Hetty. Andere buurvrouwen kom ik gewoon op straat tegen. Zoals bijvoorbeeld buurvrouw Angela en buurvrouw Maartje. Vandaag had ik ook weer gezellig gitaarles. Altijd leuk.

M'n zoon was vandaag vrij van school dus die was eerst even mee naar oma om later met wat vrienden te gaan repeteren voor de Bonte Avond op het einde van schoolkamp, eind volgende week.

Verdiend

"Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht" van Mark Haddon is boek nummer 19 van dit jaar. Wat het vooral zo aardig maakt is dat het is geschreven vanuit het gezichtspunt van een vijftienjarige autist die niet houdt van de kleuren geel en bruin en niet tegen ruimtes kan waar zich veel mensen bevinden.

Zaterdagavond kwamen er ook nog wat mensen langs om samen met mij te gedenken dat ik veertig jaar geleden geboren ben. Zondag was het tijd voor lunchen bij m'n moeder alwaar ik samen met m'n zoon een zolderkast in elkaar zette. Leuk, zo'n vader-en-zoon-klusje!

Gisteren was voor m'n zoon een drukke dag; Niet alleen een schooldag met gymles maar direkt erna door naar Kinder Wereldwinkel Koning Max om te werken, thuis even zitten eten en direkt door naar karateles.

Thuisgekomen kregen wij visite van buurman Vincent die bij ons TV kwam kijken omdat het thuis door omstandigheden even niet kon.

Intussen heeft de herfst echt toegeslagen en blijkt andermaal dat gewone burgers van alle kanten worden bedrogen en voorgelogen. Zo bleek de downloadsite MiiVi een project van het anti-piraterij bedrijf MediaDefender, bedoeld om illegaal downloaden van films uit te lokken en zodanig mensen op te pakken die voor de verleiding bezwijken. Daarnaast hebben wij onze eigen fijne overheid die vandaag op Prinsjesdag zal vertellen hoe goed het wel niet gaat met de Nederlandsche economie maar dat we helaas de broekriem nog even strakker moeten trekken omdat het pas beter gaat als wij allemaal een beetje inleveren zodat we het over een paar jaar allemaal veel beter krijgen. Precies hetzelfde dus als wat er al zo'n twintig jaar lang wordt beweerd. Uiteraard zal worden gezegd dat minima worden ontzien en zal de praktijk anders uitwijzen.

Gelukkig maar dat wij mensen hebben als Rita Verdonk die "iets" gaat doen aan het fileprobleem (en misschien wel Burgemeester van Rotterdam wordt!) terwijl Wouter Bos maar weer'ns een brief schrijf, gericht aan de meestverdienende topmanagers in het Nederlandse bedrijfsleven waarin hij hen verzoekt zicg af te vragen of ze de jaarlijkse bonus wel hebben verdiend.

Wel

De Leonardo da Vincischool in Amsterdam was uit 260 basisscholen verkozen voor de opnames van een clip ter ondersteuning van de goede werken van Jantje Beton. Zodoende kwam de Ferman in dit clipje terecht: Jumpen voor Jantje Beton 2007.





Van m'n zoon kreeg ik het eerste verjaardagscadeautje: nadat ik het netjes had gevraag mocht ik van hem uitslapen. Hij prepareerde zelf z'n ontbijt en z'n broodje voor school. Buurvrouw Hetty zorgde voor mijn ontbijt: een lekker chocoladebroodje! Buurvrouw Winonah kwam even langs om te feliciteren en vriend Georges had met mij in de stad afgesproken om persoonlijk zijn felicitaties (en van zijn vriendin) over te brengen. Wij hadden afgesproken bij de plek waar wij indertijd repeteerden voor ons werk in The Amsterdam Dungeon. Ook daar zijn wij nog even langsgeweest. Het blijft vreemd om daar te zijn terwijl ik er nu al zo'n anderhalf jaar niet meer werk. Geen Duitsers meer uitschelden, Italianen beledigen of Hollanders te kijk zetten. Moest mezelf tijdens het korte toertje soms even inhouden om geen touristen dreigend aan te kijken of te laten schrikken. Lastig!

Minder lastig was het om een restaurant te vinden voor het traditionele verjaarsetentje met m'n moeder en haar kleinzoon: voor de "afwisseling" werd dat de lokale favoriet "Papa Longo". Het biefstukje smaakte weer heerlijk en vormde een goede voedingsbodem voor de alcohol die later op de avond genuttigd zou gaan worden...;-)

Gedronken, gelachen, gedanst en gepraat werd er in café Mono, bij mij aan de overkant. Het verjaarsgezelschap bestond uit buren Hetty en Vincent en vrienden Kamiel, Fred en Linda. Bovendien werden wij bijgestaan door nog enkele anonieme meedrinkers. Voormalig buurvrouw Johanna deed een beetje mee doordat haar een warme chocomel en een tosti werden aangeboden bij haar bankje in het parkje om de hoek.

Helaas bleek zij vanmorgen onvindbaar maar werd wel haar tas met paspoort en medicijnen ontdekt bij haar tijdelijke verblijfplaats. Voor haar is het te hopen dat zij een warme plek voor de nacht had gevonden.

Mijn plekje werd m'n eigen bed alwaar ik vanmorgen tegen elven ontwaakte uit een droomloze slaap. Met licht bonkend hoofd. Dat dan weer wel...;-)

Twee keer

Vreemd eigenlijk. Officieel is 65 procent van de Nederlandsche beroepsbevolking aan het werk. Volgens de OESO is nu ongeveer 3,2 procent van de beroepsbevolking werkloos en voorspelt men voor eind volgend jaar zelfs een percentage van slegs 2,5 procent! Kan iemand mij vertellen hoe dat precies zit met dat percentage van de beroepsbevolking dat én niet aan het werk is én niet werkloos?

Hoewel Mark Rutte haar uit de VVD heeft gezet is Rita Verdonk nog lang niet werkloos. Zij is voorlopig een eenmansfractie en zal zich nooit en te nimmer aansluiten bij de PVV van Geert Wilders. Zoals Wesley Sneijder ook "zeker niet" de overstap zou maken van Ajax naar Real Madrid tijdens het lopende seizoen; Een bericht dat hij ontkende op 20 juli van dit jaar om vervolgens op 13 augustus het contract te tekenen in het land van Sinterklaas.

Zowel politieke partijen alsook voetbalclubs lijken soms wel sektes: ze hebben een enorme aanhang die kritiek op hun cluppie niet duld en vaak charismatische leiders. Er wordt belachelijk veel gelogen en wordt men op een leugen betrapt dan wordt het eerder gezegde ontkend of rechtgepraat met de mededeling dat men "tot ander inzicht" is gekomen.

"The Joy of Sects" is boek nummer 18 van dit jaar. Het geeft een beknopt overzicht van diverse (geloofs)overtuigingen en beschrijvingen van een aantal chrismatische personen, vaak ook wel bekend als sekteleiders. De auteur merkt op dat mensen blijkbaar gelukkig kunnen zijn door de hele dag tegen wortels te praten en elke medemens op zijn/haar pad te knuffelen. Terwijl hij dat overdenkt ziet hij een jachtvliegtuig overvliegen op oefening en vraagt zich hardop af wie er nu eigenlijk écht gek is: Mensen die vrijwillig bomen knuffelen of zij die geloven dat vrede bereikt kan worden door het afwerpen van bommen...

Vrede lijkt een proces dat zich vooral in je hart afspeelt maar net als je andere spieren is ook het hart vatbaar voor invloeden van buitenaf. Dat brengt soms het dilemma met zich mee: moet je je afsluiten voor die invloeden of er juist voor openstaan? Je kunt namelijk niet vantevoren weten of die invloed een negatieve danwel positieve uitwerking zal hebben.

Had ik mij moeten afsluiten voor de gitaarspelende hippie die mij gisteren op straat aansprak? In hoeverre zullen de verhalen die hij mij vertelde van invloed zijn op mijn verdere leven?

Gisteren ook nog gepraat met buren Hetty en Vincent, buurvrouw Debbie en buurvrouw Winonah. Die laatste kwam zelfs bij ons de speelfilm "Star Trek: The Wrath of Khan" kijken waarna wij lekker een potje zijn gaan jammen en ik haar kon voordoen wat ik gistermiddag op gitaarles had geleerd.

De dag van vandaag begon met een kopje koffie bij m'n moeder thuis en eindigde met een bezoekje aan de bioscoop waar dankzij een actie van de Albert Heijn m'n zoon danwel ikzelf gratis mocht kijken naar "Simpsons: the Movie". Hoogst vermakelijk! Het was vooral geweldig om de Ferman te horen schateren om de bij vlagen zeer flauwe maar (daardoor?) ook vaak briljante humor-met-een-boodschap.

Rond ons uitstapje naar de film raakten wij nog in gesprek met oud-collega Tim én met oud-collega Kristel. Twee keer.

Mij

Vanmorgen was ik gezellig op de koffie bij vriend Pieter en kwam het gesprek op ondermeer mogelijke manieren om het leed in de wereld te verzachten. Op kleine schaal kan iedereen dat wel maar op grote schaal moet die taak worden toebedeeld aan de diverse overheden. Zo kun je als individu niet het leed verzachten van de nabestaanden van "9/11", noch van de slachtoffers van een ontplofte autobom in Afghanistan. Wat je wél kunt is je best doen een goede buur te zijn, een vriend of een familielid. Al wil je soms ook wel'ns gewoon lekker chagrijnig zijn, natuurlijk. Dat mag. Het wordt pas écht vervelend wanneer je door omstandigheden in een bepaalde positie gedwongen wordt. Neem bijvoorbeeld voormalig buurvrouw Johanna:

Op een gegeven moment kon Ferdinand er niet meer tegen en hebben wij zijn moeder toch maar weer door ons huis via de binnentuin naar het huis van haar ex-vriend laten gaan. Hoewel wij met diverse betrokken buren afgesproken hebben de deur niet meer te openen op haar aanbellen of geklop op het raam om haar zodoende te dwingen zelfs naar de hulpverlening te stappen. Punt is namelijk dat "de hulpverlening" pas iets doet voor een dakloze schizofrene paranoïde alcoholiste wanneer die persoon zelf aangeeft hulp te willen. Tsja, dat is nu de ellende met haar ziekte: één van de symptomen is ontkenning...Nu kun je dus wel afspreken haar niet binnen te laten maar wanneer je naar het gezicht van haar zoon kijkt terwijl het hulpgeroep van zijn biologische moeder hem bereikt, gedempt door raam en gordijn, kun je toch echt weinig anders dan haar toch weer binnen te laten.

Ook met een onbekende zou ik het waarschijnlijk niet over m'n hart kunnen verkrijgen om de deur dicht te houden. En U?

Ondanks dit alles kreeg de Ferman het vandaag toch voor elkaar zich zodanig te concentreren om zijn schoolwerk dat hij maar weer'ns een 10 haalde voor een topografie-toets. Het blijft een wonderbaarlijk type, die zoon van mij...

Hoogte

Omdat de voorband van m'n step lek is ter hoogte van het ventiel liepen Superfer en ik vandaag naar het buurthuis voor z'n wekelijkse karateles. Normaal gesproken gaat hij gewoon met de fiets.

Gisteren gingen de meiden voor het eerst bij hun grote broer achterop de fiets; Dayna op de heenweg naar de lunch bij oma en Eva op de terugweg. Leuk om te zien hoe z'n zusjes zich stevig aan m'n zoon vastklampten! Zag er ook erg schattig uit, van die kleine meisjes achterop zo'n grote jongensfiets met hun mooie rose Crocs aan de jonge meisjesvoeten!














Persoonlijk lijkt het mij hilarisch om rose Crocs aan de voeten te zien van bodybuilder Steve Wilkos. U weet wel: die grote kale kerel die altijd vechtende mensen van elkaar afhield tijdens de Jerry Springer Show. Uitsmijter Steve krijgt nu eindelijk z'n eigen show en zal dan nog wat vaker op televisie te zien zijn.

Voordat buurvrouw Winonah en ik op televisie te zien zijn moet er nog wel wat gebeuren. Als het aan ons gitaarspel ligt, tenminste. Zo bleek ook vanmorgen. Toch gaan wij gestaag vooruit. Zo doet het al een tijdje geen pijn meer om bepaalde akkoorden te grijpen, kunnen wij al redelijk makkelijk akkoorden overpakken en kan met name de buurvrouw al heel aardig maat houden. Met gitaarspelen en zingen tegelijk blijven wij beiden nog wat moeite houden al is ook op dat gebied progressie te merken.

Er is ook progressie op het gebied van werk zoeken. Nog deze week krijg ik te horen welke van zes werkgevers die ik vandaag heb uitverkoren mij binnenkort in dienst mag nemen. Ik houd U op de hoogte!

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Jane Wyman

Allemaal

Vriend Pieter maakte een leuke foto van Ferdinand met zijn Bakabau (als je dat zo spelt), een zelfgemaakt muziekinstrument, tijdens het Solidariteitsfestival in en rond het buurthuis, afgelopen woensdag. Daaropvolgend heeft de Ferman zijn instrument van vorig jaar omgebouwd tot pijl en boog. Als een volleerd boogschutter staat hij nu regelmatig in de achtertuin te oefenen. Heel leuk.



















Ook leuk was het feit dat een uitzendbureau-intercedente gistermiddag m'n CV doornam en zich hardop afvroeg wat het GAK nu eigenlijk was. Zij was klaarblijkelijk niet van de generatie die meemaakte dat het GAK fuseerde met andere instellingen en UWV is gaan heten...Maandag mag ik terugkomen omdat men een aantal banen in de aanbieding heeft die bij mijn profiel passen. Ik ben benieuwd maar wacht rustig af wat de toekomst brengt.

De dag van gisteren begon met een bezoekje aan de markt, samen met m'n moeder. 's Middags kwam vriend Herman even langs voor een praatje terwijl de dag daarvoor oppas Suus even was komen babbelen. Overigens: dankzij vriend Herman kon ik kennismaken met een nieuwe buurvrouw: Natasja.

Vandaag met m'n kinderen geluncht bij de Burger King dankzij een kortingsbon.



















Door alle gezelligheid, waaronder het spelen van het Rollenspel (waarbij het de bedoeling is dat je liggend over elkaar heen rolt ipv van je inleeft in een bepaalde situatie!) helemaal gemist dat het Nederlandsch elftal een wedstrijd gewonnen heeft, Prinses Laurentien iets geopend heeft en de moeder van Madeleine McCann aangeeft niet langer in Portugal te willen blijven. Het zal allemaal wel. Momenteel houd ik het liever wat dichter bij huis, allemaal.


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van goudvis Suske