Voorrecht

Voorrecht

"Je moet je doek natuurlijk altijd netjes opvouwen want anders past-ie niet in de la". Eva ruimt op na de nacht samen met haar broer te hebben doorgebracht op het nieuwe bed. Zij lieten mij uitslapen tot 9 uur en hadden de croissantjes (met kaas, met ham, met chocola én met niets) al klaar...Ik hou van die wezentjes!

Rustig aan gedaan vanmorgen en op gegeven moment richting zwembad getogen. Ook in het Brediusbad was het warm zomerweer. M'n kinderen en ik genoten van de zon, het water, een patatje en elkaar. We hadden min of meer gepland op tijd thuis te zijn voor het eerste WK-optreden van Marco van Basten als bondscoach maar om kwart voor drie bleek er geen tram te rijden door "een onvoorziene storing". Doet mij denken aan een stroomstoring bij de Amsterdamse metro aan het begin van de halve finale van het EK een aantal jaren terug: die duurde precies drie kwartier...;-)

Dankzij een mevrouw die bereid gevonden werd een taxi met ons te delen toch nog redelijk op tijd thuis. Ferdinand was al vooruit gerend en Eva kon het spelletje niet boeien: zij vermaakte zich liever met de gisteren aangeschafte kralen. Om broer en zus elkaar niet te veel te laten storen buren Debbie en Billy gevraagd of m'n zoon bij hun kon zitten kijken. Eén blik op mijn in het oranje uitgedoste zoon overtuigde hen van zijn vreedzame doch luidruchtige bedoelingen en samen met hun eveneens in diverse schakeringen oranje uitgedoste broer en ouders kon Superfer aanschuiven. Tijdens de tweede helft kwam Eva hen een zelfgemaakte bak popcorn brengen.

Eva d'r moeder en haar zusje kwamen haar halen even nadat Eef en d'r broer zich een portie pasta goed hadden laten smaken. Buitelend en huppelend van pure levenvreugde vermaakten de kinderen zich nog even tot het voor Eva en Dayna tijd was om te gaan. Nadat Ferdinand mij zijn kunsten had vertoond als toekomstig keeper van het Nationale Elftal liet ik hem achter met een potje 1 op 1 met buurman Billy als tegenstander terwijl ik mij naar het SP fractie-overleg begaf. Daar kon ik een aantal punten inbrengen die mij door diverse buurtbewoners en hun vrienden en familie was aangedragen. Hoewel ik mij in de haast had vergist en de verkeerde werkmap in mijn tas had zitten werd het een vruchtvolle vergadering.

Thuisgekomen bemerkte ik een vredig in zijn slaap mompelende tien-jarige zoon van een bijzonder trotse en gelukkige vader. Dit zijn de momenten waar het om gaat. Niet het zwemmen, het knuffelen, het ontbijten of het voetballen maar het kleine meisje dat door haar handje in jouw hand te leggen haar vertrouwen in jou geeft; het onvoorwaardelijk vertrouwen dat jij hen zal behoeden voor alle mogelijke gevaren die de wereld te bieden heeft. Natuurlijk zet ik alles op alles om dat vertrouwen niet te beschamen en dat mogen doen zie ik als een voorrecht.