Terrebel

"Nog maar twee, dan hebben ze er tien!" was Fer's enthousiaste reaktie op het voetbal-spel van Matthijs en z'n ploeg, gisteravond.
De zoon van Marjan had zelfs gescoord in deze strijd der F'jes...Weet niet of ik ooit echt zal wennen aan de rust die je overvalt in plaatsen als Spijkenisse. Ben vannacht zelfs wakker geworden van de dreunende stilte aldaar...De heenreis werd begeleid door een zwartrijdende bluesgitarist. Wel een verademing na alle accordeon-spelers in de trein, de laatste tijd. Omdat we toch in SpikeCity waren meteen maar afgesproken met Daniëlle aangezien ook zij onder de rook van Pernis woont. Was zo gezellig dat ik van m'n zoon op m'n donder kreeg omdat ik later van onze terras-afspraak terugkwam dan vooraf was bedacht. Wij hebben daar ondermeer zitten ouweneelen met een docent van de Haagsche Toneelschool en diverse luisterrijke lokale types die het toch niet konden laten zich af en toe in onze gesprekken te mengen. In alle rust heb ik mij niet beziggehouden met de Nationale Pim-dag of andere toestanden in de wereld. Enerzijds een verademing, anderzijds een beproeving. Bedankt voor deze kans om er even tussenuit te zijn, Marjan & Matthijs! Bij thuiskomst werd ik ondermeer opgewacht door een WW-specificatie: er is mij een bedrag toegekend dat zo'n 100 euro boven het bedrag van m'n vaste lasten ligt. Oeps! Ook waren er inmiddels 59 elektronische postberichten binnengekomen. De bulk ervan bestond uit nieuwsbrieven en spam. Zo gaat dat, heden ten dage. Gelukkig zaten er juweeltjes van leuke berichten tussen.
Ondermeer van Buurvrouw A, Hotlips, goede vriend Er, ex-collega Arnold, Janinel, Keverteller en Pieter. Daarnaast kwam het bericht dat Marius, de vriend van Hilde, richting de USSR vertrekt. Per fiets...Wasjtsj Zdorowje!