Terrebel

Er zijn mij vandaag verschillende berichten onder attentie gekomen betreffende een paar mensen uit mijn persoonlijke levenssfeer die toch wel een beetje aankwamen. Vandaar dat ik dit stukje tik terwijl "Sanctuary" van Luka Bloom op staat. Het leven draait door en inmiddels heb ik plaats nummer één bereikt bij Google wanneer men zoekt op "uitdagende buurvrouw"...
Luka Bloom heeft inmiddels plaatsgemaakt voor "Wake up (set your sights)" van Uriah Heep. Ook al houdt voor sommigen de wereld tijdelijk op te bestaan, voor mij draait-ie op volle toeren. Al kan het natuurlijk nooit kwaad om af en toe stil te staan bij de dingen die gebeuren. Mijn motto blijft "Momento Diem!". Goede vriend Er had nog een flesje lekkers meegenomen. Zo lekker dat, toen de bodem in zicht kwam, de laatste tram reeds bleek te zijn uitgereden. Voordat hij naar z'n werk ging had hij nog een bakkie koffie gezet en gedaan. Bij het Ferdinand naar de opvang brengen kwamen wij buurvrouw M nog tegen met Eva's zusje. Ook al onderweg naar het werk. Vervolgens ging de reis richting zwembad. Een verademing voor de onder spierpijn lijdende Terrebel, dat warme water van het peuterbad. Heerlijk! Het zal trouwens eens niet: Ik kom een bekende van vroeger tegen: Anja, met dochter Maan herkende mij eerder dan ik haar. Zij was indertijd een huisgenote van Marjan, uit de tijd dat die nog in de grote stad A woonachtig was. Heb haar nog op een chocomelletje mogen tracteren na het zwemmen. Helaas had men maar genoeg voor één glas en moest ik genoegen nemen met een cola. Binnenkort spreken we af om eens lekker verder bij te kletsen. Zij werkt met kinderen en kan mij wellicht van nuttige informatie voorzien en voor valkuilen behoeden. Over verleden gesproken: Gisteren ontving ik een e-mail van Esther, een stukje middelbare school verleden. Zij had mij via het internet gevonden op zoek naar mensen uit haar HLW-tijd. Leuk toch?
Lastig is wel een beetje dat zij tegenwoordig in Antwerpen resideert. Afspreken wordt dus een tikje lastig. Intussen heb ik in de afgelopen paar dagen twee boeken kunnen uitlezen: "Thief of Time" van Terry Pratchett en "Soap" van Paul Mennes; de opvolger van zijn debuut "Tox". Je moet er van houden, verhalen van en over "the lost generation" (in PDF) maar (als je de vieze woorden soms even wegdenkt)
blijken zijn verhalen vooral zeer herkenbaar. Wellicht omdat wij leeftijdsgenoten zijn?