Terrebel

Op't laatste moment kwam er nog een collega om een kasvoorschot voor een cliënt. Helaas...zonder de juiste authorisatie krijgt men geen geld mee. Je kunt je dan afvragen: als je als charitatieve instelling al geen blijk geeft van vertrouwen in de medemens, wie doet dat dan nog wel? Heb me gisteren ongans gegeten aan appeltaart (een jarige collega), beschuit met muisjes (papa geworden collega) en een restant roti kukus (onnavolgbare mama). En keer op keer wordt je gewezen op de betrekkelijkheid van het leven en de liefde: een goede vriend van m'n moeder is overleden en een goede vriend zit in een enorme dip met z'n relatie...We kwamen gisteren Jan nog tegen, een Pencak mede-cursist. Daarnaast, zo vertelde Thura, was buurvrouw M nog ff langsgeweest tijdens mijn afwezigheid, kwam buurvrouw J niet opdagen om mee te gaan naar karate, had ik een vruchtvolle SP-bestuursvergadering (en daardoor een werkdag van maar liefst 14,5 uur!), stond er een lief berichtje van Zanne op m'n antwoordapparaat, had Thura een lief briefje voor m'n moeder achtergelaten (én d'r bed opgemaakt!), heb ik een heel lief meeltje van Janinel mogen ontvangen (happy!) en is de oorlog nog niet officiëel van start gegaan. Je weet wel: die tussen de VS contra de rest van de VN...:-(