Gesproken

Nog wat vermoeid van het zondag op de markt staan deed ik gisteren mijn administratie, redigeerde ik een stuk van mijn komende roman, handelde ik zaken af met mijn inboedelverzekering en de woningbouw: http://vragen.blogspot.nl/2013/09/vervolg-zolderinbraak.html, liet ik mij behandelen door een fysiotherapeut en ging ik naar de open avond van 'mijn' vrijmetselaarsloge. Een vraag die belangstellenden ook graag stellen is: 'Ja maar, vrijmetselaars hebben Kennedy vermoord en ik laat mij niet graag in met moordenaars!' Tsja, Marianne Vaatstra is verkracht en vermoord door een boer. Houdt dat in dat alle boeren graag nare dingen doen met jonge meisjes? Natuurlijk niet! Als groep doet 'de vrijmetselarij' geen nare dingen (al zien dictators vrij denken en discussiëren als levensbedreigend. Vandaar dat Margaret Thatcher de vrijmetselarij wilde verbieden in Engeland) maar ongetwijfeld zijn er individuën die zich niet netjes aan de wet houden. Zoals er ook onder leden van een tafeltennisvereniging vast mensen zijn die anderen wat naars hebben aangedaan.

Onlangs was een collega-weblogger wat naars overkomen en ik trok mij dat aan. 'Meeleven' heet dat. Iemand vond dat vreemd en zei: 'Hoe kun je nu meeleven met iemand die je helemaal niet kent?' Ik antwoordde: 'Hoe kwam het dat jouw ogen vochten werden toen laatst dat karakter in die soap wat vervelends overkwam?' Uiteraard was de respons": 'Ja maar, dat is heel wat anders!' En terwijl de één graag soaps kijkt, leest de ander graag weblogstukjes. Sommigen doen zelfs allebei! En wie zijn wij om daarover te oordelen?

Waarom willen wij dat mensen reageren op onze weblogstukjes? Waarom willen wij 'likes' op onze Facebook-berichten en waarom willen wij dat onze twitterberichtjes worden 'geretweet'? Simpel: allemaal hunkeren wij naar erkenning. Om wie wij zijn, om wat wij gedaan hebben, om wat wij kunnen...

Sommigen denken dat zij met alles kunnen wegkomen:
Ze pikken 'even' een stoplichtje mee, halen in van rechts, denken dat het naderen van een voorrangsweg betekent dat zij voorrang hebben, vinden het vervelend dat anderen óók tot vijf uur werken en zijn - kortom - asociaal. Maar zodra zij thuis zijn klaart hun gezicht op bij de gedachte dat zij tientallen levens, waaronder dat van henzelf, op het spel hebben gezet voor een totale tijdwinst van wel bijna een hele minuut! Die extra tijd kunnen zij dan mooi optellen bij de vijf uren die avond die zij zullen besteden aan het kijken naar televisieprogramma's en surfen op het wereldwijde web. Dat is dan toch maar mooi meegenomen! Zouden die mensen daar écht extatisch van vreugde van raken?

Ik zou het er graag eentje vragen maar ze zijn zo ontzettend moeilijk te vangen en áls je er dan al eentje te pakken hebt word je overladen met smoesjes als 'ja maar, ik had haast!' en 'O, maar het verkeerslicht sprong toevallig nét op rood!' en 'Ja maar, ik kwam toch van rechts?' en 'Ja maar, die andere auto hield zich aan de maximumsnelheid! Dat geeft mij het recht om hem in te halen, toch?'

En over stoplichten gesproken:

Kattenlog

Vrijdag waren wij bij de expositie 'Pixar'. Erg inspirerend om te zien wat er met een bedrijf gebeurd als men rekening houdt met de werknemers en zorgt voor een adequate langetermijnvisie! Was net op tijd thuis om een timmerman te woord te staan. Die had net een nieuw hangsluitwerk op mijn zolderingang gemonteerd omdat mijn berging weer eens was opengebroken. Woningcorporatie Ymere vindt nu eenmaal dat het brandgevaarlijk is om een slot te plaatsen op de algemene toegangsdeur...

Zaterdag waren wij naar een verjaardag en zondag stonden wij op de markt met de spullen van Rataplan Design. Via Facebook en Twitter riepen wij mensen op gezellig langs te komen.

Naar aanleiding van mijn oproep om een open dag van de vrijmetselarij te bezoeken ontving ik diverse reacties; van vol interesse tot vol vooroordelen; van 'Lijkt mij interessant!' tot 'Ik heb geen behoefte om bekeerd te worden tot een sekte!' Eén van die vooroordelen is dat vrijmetselaars een hekel zouden hebben aan vrouwen. Immers vrouwen kunnen geen lid worden van de meeste loges. Op mijn wedervraag 'Waarom mogen er geen mannen naar binnen in vrouwencafé's? Betekent dat dat alle vrouwen die daar zitten een hekel hebben aan alle mannen?' krijg ik de antwoorden 'Ja maar, dat is heel wat anders!' en 'Ja maar, soms hebben vrouwen de behoefte om met elkaar te praten zonder mannen erbij.' Dan vraag ik: 'Waarom denk jij dat mannen niet soms de behoefte hebben met elkaar te praten zonder vrouwen erbij?' Dan is het opeens stil aan de andere kant van de discussielijn.

Punt is natuurlijk dat mensen bang zijn voor wie of wat zij niet kennen. Dat waren wij 100.000 jaar geleden al en dat zijn wij nog steeds. Niets mis mee. Bang zijn voor iets dat je niet kent kan makkelijk worden verholpen: maak er kennis mee! Dus praat met je buren, praat met 'sekteleiders', praat met die hangjongeren in het parkje om de hoek en praat met die dame bij jou in de rij in de supermarkt. Voordeel: veel mensen zijn eenzaam en zo zijn zij dat een beetje minder...

Om eenzaamheid te verdrijven is er nóg een optie: neem een huisdier. Niet alleen door er mee rond te lopen komt men in contact met anderen maar ook het beestje zelf kan eenzaamheid aanmerkelijk verminderen.

Kijk, hier is een foto van onze (twee jaar oude) nieuwe kat Billy. Nog wat angstig maar dag voor dag kruipt hij verder uit zijn schulp. Zijn voedsel staan inmiddels in de keuken en mijn zoon (die dit weekend zijn moeder én zijn oma bezocht) mocht hem al een paar keer aaien.

Reageren met 'O, wat schattig!' en zo is toegestaan...;-) En nee, dit wordt geen kattenlog. 

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Tim Sittrop en John de Mol senior