Een brug te ver

Er zijn zo van die fijne momenten in een mensenleven. Zo mocht ik afgelopen week m'n zoon al m'n kennis van het zogeheten "poolen" bijbrengen. Op bijgaande foto ziet U een collega-papa aan het werk:














Nu weet ik niet zo heel veel van deze vorm van biljart-spelen en het duurde dan ook niet lang of Superfer won zijn eerste potje van mij. Ook met skiën is hij beter dan z'n vader. Uitgaande van het feit dat kinderen het beter horen te doen dan hun ouders breng ik het er dus niet al te slecht van af...

Het weer in Harrachov was prachtig! Bijna net zo fraai als ons eigen "Villa Kakelbont", in het echt de dependance van Hotel Golden:"Villa Golden".














In het Tsjechisch Reuzengebergte liep het kwik op een gegeven moment zelf op tot maar liefst twintig graden in het zonnetje. De lippenbalsem en zonnecreme waren dus niet voor niets mee. Ondanks het fraaie weer bleef het gezicht van de meneer bij de toiletten op onweer staan; geen lachje kon er af. U begrijpt dus mijn missie. Op gegeven moment werd ik geroepen door Moeder Natuur. Ik overhandigde de meneer de vastgestelde 5 kronen met daarbij een hele kroon fooi en zei daarbij in m'n beste Tsjechisch iets als "Ik dank U voor deze goedendag." Of zoiets. Zowaar onlokte ik daarmee een heuse glimlach aan de arme meneer die dag in dag uit zit kou te kleumen op een stoeltje voor een toilethok.

Zelf moest ik ook lachen toen ik op de piste een heuse pinguin ontwaardde!



















Goed, een pinguin is dan wel geen molletje maar toch...Ook op het gebied van dit stukje Tsjechische cultuur zijn de Ferman en ik goed geslaagd. Zo hebben wij een prachtige pet met daarop een afbeelding van Krtek op rolschaatsen.

Op het einde van de laatste dag wintersport was dat ook bijna de enige manier van vervoer door de bergen want door storm en heftige regenval, gepaard gaande met temperaturen van enige graden boven het nulpunt was het wel gedaan met de sneeuwpret. Wij -ouders en kinderen van de Leonardo da Vincischool- hadden geluk: alle dagen konden wij skiën.














Skiën was niet het enige dat wij deden in het dorp dat ooit bekend stond als "Haralds Dorf". Zoals eerder aan gerefereerd speelden wij geregeld een potje pool en kochten wij souvenirs. Tijdens en na het eten werden er kaartenhuizen gebouwd en ook kon je in de nabije omgeving rodelen. Ook maakten wij gebruik van de sauna en het zwembad van het hotel en luisterden wij geamuseerd naar de verhalen van nachtwaker Vladimir die in goed Nederlands en met enthousiasme vertelde over zijn tijd dat hij acteerde in "Een brug te ver".

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Iwan Rebroff en dat van Jeff Healey

Gerustgesteld

Je telt wat cijfertjes bij elkaar op, regelt drankjes voor bij een bespreking, bestelt een bloemetje voor een zieke collega, praat wat over je dromen en vakantieplannen...Kortom: gisteren was een vrij normale werkdag. Ware het niet dat er iets bijzonders gebeurde: M'n lunchtijd werd een paar uurtjes naar achteren geschoven zodat ik samen met m'n zoon hem kon inschrijven bij de middelbare school van zijn keuze. Wederom zo'n machtig vader-en-zoon-moment wanneer "het kleine jochie" z'n ingevulde formulier inlevert bij de schooladministratie en -net als alle andere inschrijvers- nog even op de foto mag.

Na m'n gitaarles keken Superfer en ik gezellig samen naar CSI om daarna wat laatste spulletjes in te pakken ten behoeve van ons weekje-weg dat morgenvroeg ingaat. Ook dat schept een band.

Al jaaaren bestaat er een band tussen de VS enerzijds en "de Russen" en China anderzijds. Dat blijkt ondermeer uit Amerika's laatste stukje machtsvertoon:

Het pentagon is apetrots op het feit dat het gelukt is een eigen spionagesatelliet neer te halen. Vanaf een schip bij Pearl Harbor ging een raket de ruimte in om daar een dienstweigerend apparaat aan gort te knallen. Het bijzonder giftige goedje dat dienst deed als brandstof voor L-21, hydrazine, vormt waarschijnljk geen gevaar voor de volksgezondheid zegt een woordvoerder. Zo, ik ben gerustgesteld.