Van Beuningenplein

Van Beuningenplein

834 Bladzijden telt de trilogie over het leven van Guggenheimer, een door Herman Brusselmans geschapen karakter. Tot zover boek nummer 7 van dit jaar. Het ziet er dus sterk naar uit dat ik de 12 gelezen boeken op het einde van het jaar ga halen.

Of Willem Holleeder het einde van het jaar gaat halen valt te bezien want zomaar opeens heeft hij last van lekkende hartkleppen en een slecht functionerende nier. Vreemd, niet? Jarenlang sta je aan het hoofd van een afpers- en omlegimperium en heb je nergens last van, zelfs niet van je geweten. Er worden een paar vraagjes over gesteld en opeens ben je dodelijk ziek. Heel apart.

Net als het weer, trouwens. Aan de ene kant druk op het voorhoofd vanwege de warmte maar zonder jas was het te koud. Ideaal weertype dus om in de tuin te werken, vond ook bijvoorbeeld buurvrouw Jolanda. De Ferman hield zich bezig met zijn eigen groentetuintje en de van buurvrouw Hetty gekregen zaadjes en ondertussen hield ik mij bezig met de "hoofdtuin" en het uitruimen van de jacuzzi die de afgelopen maanden dienstdeed als vergaarbak van vooral ongedierte. Het zag er allemaal niet zo fraai uit...

Wat er wel fraai uitzag was het plan dat de ambtenaren van Stadsdeel Westerpark presenteerden aan geïnteresseerde raadsleden, vanavond. Persoonlijk ben ik vooral tevreden over de uitgebreide risico-analyse die is opgesteld bij het plan "Aanpak van Beuningenplein".

Mama

Mama

Omdat ik nog steeds wat verkouden ben kon ik helaas niet optimaal genieten van het bezoek van vanavond. Het is lastig, zo'n verkoudheid maar in elk geval weet je wat je mankeert.

Artsen weten niet wat Willem Holleeder mankeert. Er schijnt geen verklaring te zijn voor zijn medische toestand. Tot tweemaal aan toe werd hij onwel tijdens de rechtzitting die moet bepalen in hoeverre hij schuld heeft aan verschillende gevallen van moord, mutilatie en omkoping. Ik denk dat ik weet waar hij aan lijdt: de Ziekte van Pinochet, zo genoemd naar oud-dictator Augusto Pinochet (1915-2006). Meerdere malen hoefde die zich "vanwege zijn slechte gezondheid" niet te verantwoorden voor verschillende wandaden die van duizenden Chilenen nabestaanden hebben gemaakt. Na zijn uiteindelijke vrijlating van vervolging was hij van de ene op de andere dag op wonderbaarlijke wijze genezen en leefde nog vele jaren in luxe en met een grijns van oor tot oor.

Zo'n grijns had ik ook toen ik vanmorgen besefte dat ik lekker een dagje in huis kon klungelen nadat ik dat ook gisteren al kon. Nu is dus de keukenvloer gezwabberd, de toiletpot geboend en ondermeer de kookplaat weer lekker schoon. Heerlijk!

Dat was ook het eten bij m'n moeder alwaar ik met m'n zoon samen weer wat heb lopen opruimen op zolder.

Onze eigen zolder moeten wij eerdaags ook maar weer'ns onder handen nemen. Morgen beginnen we met de tuin. Vooralsnog speelde Superfer daar vandaag met z'n moeder nadat hij eerst met haar een potje Word-Mastermind (U weet wel: dat gezelschapsspelletje waar later het TV-spelletje Lingo uit is voortgekomen) had gespeeld. Het woord dat hij haar te raden had gegeven was "mama".