Eigen verantwoordelijkheid



Googlewhack:

afslanktips punten tellen





De verwachting is dat de VS binnenkort vanuit haar aanvalsbasis Guantanamo Bay heel Cuba zal inpikken.
Een nieuwe poging (meer dan 100 pogingen eerder mislukten jammerlijk) Fidel Castro naar de eeuwige jachtvelden te sturen zal (niet zonder hulp van buitenaf omdat ze het alleen niet af kunnen) eindelijk slagen. Waarom?
Omdat voor de kust van voornoemd communistisch land olievelden zijn gevonden. Dat is mijn voorspelling voor 2005. Heeft U er ook eentje?



Men heeft de stoep opgebroken. Ogenschijnlijk zonder noemenswaardige reden is de stoep
opengebroken om een dag later weer dichtgegooid te worden. De stoep is ruim acht meter breed
maar toch hebben de werklieden het voor elkaar gekregen hun busjes, kruiwagens en stapels
stenen dusdanig te plaatsen dat het onmogelijk is geworden voor kinderwagens en rolstoelers om
te passeren. Er staan geen borden "opgebroken trottoir". Navraag leert dat het de eigen
verantwoordelijkheid is van de stoepgebruikers om rekening te houden met het asociale gedrag
van de mannen in de oranje hesjes.




De straat is opgebroken. Ogenschijnlijk wordt er aan de tramrails gewerkt. Er staan geen borden
"doorgaand verkeer gestremd". Navraag leert dat het de eigen verantwoordelijkheid is van de
andere weggebruikers om rekening te houden met het gebrek aan dienstverlenende instelling bij
de door het stadsdeel ingehuurde arbeiders.



U merkt het al: een compleet verkeerd gebruik van de term "eigen verantwoordelijkheid".
Toch is deze manier van denken de gebruikelijke geworden. In simpeler bewoordingen:
"Men zoekt het maar lekker uit, het is mijn verantwoording niet."
Fout! Het is ieders verantwoordelijkheid om rekening te houden met een ander. Men is
verantwoordelijk voor de eigen daden. Er is zo'n simpel adagio voor om het leven voor een ieder
een beetje prettig te houden: Wat Gij niet wil dat U geschiedt, doet dat ook een ander niet.
Toegegeven, het wordt zo langzamerhand een dooddoener van deze weblogger maar ik blijf er in
volharden.
En U? Heeft U het al opgegeven? Bent U al in zoverre overstag dat ook U uitsluitend rekening
houdt met zichzelve? Of bent U één van die weinigen die het is opgevallen dat het eigenlijk
helemaal niet zoveel moeite kost om met anderen rekenening te houden? Onthoud dat de nadruk
ligt op "eigen verantwoordelijkheid" en niet op "de eigen verantwoordelijkheid van een ander".




Zo ben ik niet alleen verantwoordelijk voor mezelf maar ook voor m'n kinderen. Zowel voor die ik
zelf heb (mede-)geproduceerd alsook die waar ik mee werk. De ene dag drukt de
verantwoordelijkheid wat zwaarder dan de andere dag maar ook dat hoort erbij. Zo sta ik nu op het punt om ervoor te zorgen dat ik weer maandelijks een bedrag kan overmaken ten gunste van m'n dochter. Dat wordt dan ofwel stoppen met werken zodat ik behalve tijd ook geld overhoud danwel het aangaan van een fulltime dienstverband. In ieder geval zal ik m'n huidige baan moeten opzeggen. Dat doe ik niet graag omdat ikjuist een hoop energie put uit het werken in de naschoolse opvang. Maar soms moet je nu eenmaal beslissingen nemen die tegen je wil ingaan en bovendien tegen te gevoel indruisen. Heeft U dat ook wel eens moeten doen?
Voelt rot, he?


Overigens: wie heeft U genomineerd voor de Dutch Bloggies 2005?

Dilemma


Googlewhack:

"als man in een rok"




Jochem Uytdehaage is Europees kampioen allround schaatsen geworden, op de voet gevolgd door nieuwkomer Sven Kramer. Vooral van de zoon van Yep gaan we nog veel horen, vermoed ik.
Ook leuk om die gulle lach van Anni Friesinger weer te zien tijdens haar rondje in de arreslee in het Thialf-stadion te Heerenveen. Dan kan een Terrebel toch een glimlach niet onderdrukken. Zo ging het ook een beetje toen Raymond "Barney" van Barneveld weer'ns aantoonde de beste te zijn in het spelletje "Darts". Uit betrouwbare bron weet ik dat ook buren Debbie en Billy de Nederlandse ex-postbode hebben zitten toejuichen...



Ferdinand ligt lekker te pitten en dat terwijl we net een kwartiertje terugzijn van zijn karateles. Zelf ga ik nog even wat achterstallig strijkwerk verrichten en dan vindt ik het ook wel weer welletjes. Ik zal U daarom dan ook niet lastigvallen met mijn dilemma:
Mijn baan bevalt meer dan uitstekend. Het contract loopt ten minste "zolang als de opleiding duurt". Is de opleiding voltooid dan ga ik er in salaris op vooruit, al blijft het maandbedrag steken op een bedrag onder bijstandsniveau. Bovendien kan ik technisch gesproken ontslagen worden op de dag dat ik mijn diploma haal. Zou ik stoppen met werken dan daalt mijn bijdrage aan de GVB-kas en is er voor m'n zoon geen opvang meer nodig. Resultaat: ik ga er financieel ruim 150 euro per maand op vooruit wanneer ik de bijstand in zou gaan. Ook nu, terwijl ik vijf dagen per week part-time werk ben ik verplicht te solliciteren om mijn aanvullende uitkering te kunnen behouden. Wat dat betreft verandert er dus niet veel. Aan de andere kant krijg ik meer tijd voor m'n zoon én het verenigings- en vrijwilligersleven. Toch wil ik niet graag m'n leuke baan kwijt. Wat te doen? Wilt U fungeren als onderdeel van mijn denktank? M'n moeder zit daar ook al in.


Terwijl U nadenkt is hier nog een artikeltje betreffende de pas ingevoerde identificatieplicht.