Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
De woorden die konden omschrijven wat hij nu voelde moesten nog worden bedacht. 'Euforisch' was te zwak uitgedrukt. En gelukkig? 'Geluk' was verworden tot een willekeurige verzameling letters, bij elkaar gevoegd om iets te beschrijven wat eigenlijk heel normaal was. Of dat zou moeten zijn.
Nee, wat hij nu voelde was meer dan dat. Meer nog dan de som van al wat mooi was! Beter nog dan het gevoel dat je hebt wanneer je innig ineengestrengeld in bed ligt met degene die je het meeste liefhebt van iedereen. Beter nog dan het gevoel dat dat moment nooit voorbijgaat.
Maar kàn er iets zijn dat beter is dan dat? Blijkbaar. Want het was wat hij nu ervoer. Niemand hoefde jaloers op zijn. Want er was niemand die hier vanaf wist. Behalve hijzelf.
Alleen al de gedachte dat hij de enige was die ooit zou weten hoe dit voelde zou ervoor zorgen dat hij de ervaring met zich meenam. Naar het graf.
Vandaag werd mijn huis tijdelijk omgebouwd tot fotostudio zodat fotograaf (en bijzonder aardige man!) Ruben Bruijning aan het werk kon om mij van een verse portfolio te voorzien. Waar dan weer mijn impresario blij van wordt die mij dan nieuwe opdrachten kan verlenen waar ik dan weer blij van word omdat ik dan met eigen verdiend geld mijn huur kan betalen. Want stel dat ik in de bijstand blijf dan gaat het mis want die uitkering ligt elke maand een paar tientjes onder mijn vaste lasten...
Stel, u bent op zakenreis in Tokio en in de etalage van een winkeltje ziet u een blik Droste chocolaatjes staan. Leuk, toch? Uit nieuwsgierigheid gaat u naar binnen en ziet een op en top Japanse (u bevindt zich immers in Tokio dus dat is niet zo gek) verkoopster staan. Tegen uw reisgenoot zegt u: 'Kijk, schattig meisje, niet?' De winkeljuffrouw glimlacht wat en u loopt even rond tussen de leuke spulletjes. U ziet de verkoopster op u af lopen en stelt zich in op gebrekkig Engels. Maar zij zegt 'Kan ik u helpen?' in nagenoeg accentloos Nederlands. Gaaf, toch? Zo zal het voor Japanse en Chinese toeristen voelen wanneer zij Roppongi op de Rozengracht binnen lopen en mijn vriendin (van Rataplan Design) en haar zakenpartners daar aantreffen.
Maar niet lang meer want - net als veel zelfstandige winkels - kan ook Roppongi niet meer op tegen de kracht en macht van de multinationals. De meeste consumenten willen nu eenmaal 'goedkoop' en niet 'iets duurder maar van betere kwaliteit en met een glimlach'. En dat is jammer. Heel jammer.Ik hoop (met u?) de ommekeer nog mee te maken. Dat mensen niet voor massaliteit gaan maar voor geinig, uniek, leuk en ja...dat mag ietsje duurder zijn. Hoewel de overheid graag boeren helpt die een slechte oogst hebben gehad blijven de huurprijzen van winkels exorbitant hoog. 'Ondernemersrisico' noemt de overheid dat dan opeens. En slecht weer voor boeren is dat blijkbaar niet. Niet dat ik boeren een mazzeltje misgun maar vanwaar die tweedeling? Ik hou hoop op een betere toekomst, ook voor de lokale middenstand.
Binnenkort hoop ik deze band weer live te kunnen zien en horen. Niet alleen hun muziek maar ook hun levensfilosofie spreekt mij aan. Zo zaten zij op een dag op de hotelkamer naar het nieuws te kijken en besloten spontaan de straat op te gaan en muziek te maken. Met het liedje 'Imagine' van John Lennon wisten zij spontaan honderden mensen aan zich te binden en voor even een heerlijk gevoel van harmonie op te wekken. Als je dit ziet ga je spontaan geloven dat wereldwijde vrede mogelijk is: https://www.facebook.com/terrence.weijnschenk/posts/10152408091028163 (Het filmpje integreren lukte niet, vandaar de link)
Soms hoor ik een bepaald liedje en denk dan terug aan de betreffende periode in mijn leven. Het ene liedje maakt meer gevoelens los dan het andere en zo zal dat voor iedereen zijn. Sommige mensen hebben helemaal niets met muziek, iets dat ik mij nauwelijks voor kan stellen. Maar het kan natuurlijk. Zo zullen anderen zich erover verbazen dat ik niet koud of warm wordt van het kijken naar Hollands Beste Bloemstylist.
U denkt dat ik een grapje maak? Niets is minder waar! De omroep SBS6 gaat daadwerkelijk een TV-show uitzenden over het fenomeen bloemschikken. Jawel. Logisch ook want waarom zou je kijkers iets proberen bij te brengen over de geschiedenis van de mensheid, wetenschap, de Nederlandse taal of bijvoorbeeld informatie geven over hoe je anderen of jezelf uit de ellende kunt helpen? Nee, bloemschikken is hot en de Nederlandse TV-kijker zal dat weten ook! Ieder z'n hobby, hoor maar aan mij heeft de omroep geen enthousiaste kijker.
Ik kijk dan liever nog naar YouTube filmpjes over het ontstaan van het leven op deze planeet of wetenschappelijk onderbouwde verklaringen voor de legende van Atlantis. Als ik even lekker wil lachen zie ik graag filmpjes waarin een of andere rechtse idioot van Fox News flink op de snufferd gaat met een mening over Intelligent Design of over hoe popmuziek en/of sms'en en/of marihuana gebruik Amerika helemaal stuk maakt. Zoals gezegd: ieder z'n hobby. Zelf heb ik het gitaarspelen weer opgepakt. Dan maar een half uurtje per dag minder rondhangen op Facebook en zo...;-)
Ook luister ik graag tijdens het werken aan een nieuwe verhalenbundel naar muziek uit mijn late tienertijd. Naar het schijnt is dat de muziek waar wij - in het algemeen gesproken - de fijnste herinneringen aan hebben. Wij klagen misschien wel eens waarom die jeugd van tegenwoordig toch bijna alleen maar naar TOP40 muziek luistert. Maar deden wij dat ook niet indertijd?
Posts
