Onbekende helden

Vandaag matras omgedraaid, lakens gewassen, keuken en toilet schoongemaakt en kennisgemaakt met een nieuwe opdrachtgever voor entertainment- en acteeropdrachten. Ook wat administratieve werkzaamheden verricht en daar ga ik morgen mee verder. Ook wil ik morgen m'n huisje in orde maken voor de komst van twee jonge meiden dit weekend...

Als morgen dit land zou worden overgenomen door een stelletje rechts-extremistische randdebielen die voortaan de touwtjes in handen zouden hebben en aan politie-agenten zouden vragen om Joden te vinden en op transport te zetten, zouden onze agenten dan klakkeloos meewerken? Het onthutsende antwoord luidt "Ja". Precies dát is er namelijk zo'n 70 jaar geleden gebeurd en als er iets is dat de geschiedenis ons heeft geleerd dan is het wel dat wij nog nooit iets hebben geleerd van de geschiedenis.

Dus als er morgen een man of vrouw aan de macht is die van de politie vraagt om alle Moslims op te pakken dan zal dat zeer waarschijnlijk gewoon gebeuren. Vooral onder de noemer: 'Je kan mij niets kwalijk nemen want ik doe gewoon mijn werk.' Al eeuwen wordt het welbekende "Befehl ist Befehl" te vaak als excuus gebruikt.

Zo'n 70 jaar geleden was er welgeteld één politieman die durfde op te staan tegen de bezetter en die uit principiële overtuiging weigerde mee te werken aan de deportatie van Joden. Alleen al daarom is vandaag politie-luitenant Jan van den Oever de volgende persoon in mijn irreguliere serie over onbekende helden.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Leon Botha

Leren

Gisteren een lekker luie zondag gehad. Alleen maar een paar uurtjes met zoon naar de studio geweest om te repeteren voor een nieuwe voorstelling, volgende maand op te voeren in Dresden. Hartstikke leuk en zolang mijn lijf het aan kan zal ik niet stoppen met optreden!

De VVD wil stoppen met het betuttelen van mensen en zal daarom rigoreus snijden in de budgetten van ouderenzorg, thuiszorg en voedsel- en verslavingsvoorlichting. Bovendien vindt de VVD dat het een taak is van de overheid om de gezondheid van burgers in de gaten te houden en roken te ontmoedigen en coffeeshops te verbieden. Samenvattend: de VVD vindt gezondheid een taak van de overheid óf die van de burgers zelf. Het hangt er gewoon vanaf wie dat vraagt en wanneer.

Natuurlijk: elke mening heeft een keerzijde maar dit is wel héél erg gemakkelijk. Van de PVV zijn we dat wel gewend:"Wij zijn tégen geld uitgeven aan cultuur én wij zijn voor het uitgeven van meer geld aan het behoud van de Nederlandse cultuur"

Dat ik ervan overtuigd ben dat alles en iedereen een mooie (keer)zijde heeft is vooral praktisch: het scheelt een hoop frustraties. Frustraties kosten namelijk een hoop moeite en energie en ik ben nu eenmaal heel graag lui.

De algemeen geldende maatschappelijke norm is dat je niet lui mag zijn. Daarom doen zoveel mensen hun best om het te doen lijken dat zij het vreselijk druk hebben. U kent vast zelf ook wel zo'n ex-collega, buurman of studiegenote. Ze hebben "geen tijd" om twee minuten in de week met hun zieke oma aan de telefoon te hangen "want het is zo druk op het werk en zo".

Joh, geef gewoon toe dat je elke dag ruim drie uren op je luie kont TV zit te kijken en gewoon geen zin hebt om in de reclame-pauzes je ouwe omie te bellen.

Wij vinden tieners vaak lui en noemen dat een slechte eigenschap. Waarom eigenlijk? Waarom zou je je tijd niet verdoen met nadenken over het leven, (al dan niet virtueel) praten met vrienden, een potje gamen of allerlei forum-berichten lezen over de nieuwste software voor je mobieltje? Goed, misschien als je schoolwerk in het gedrang komt.

Al is het natuurlijk raar dat je in een bepaald studiejaar een bepaald onderdeel van een bepaalde studie moet beheersen. "Pas op zijn zestiende kende hij de periodieke tabel uit zijn hoofd terwijl andere jongelui dat al op hun vijftiende kunnen!" Nou, oei; dat is toch wel heel erg vreselijk, zeg!

Als onze kinderen moe en bezweet van het sportveld thuiskomen vragen wij hoe het ging. Maar heeft ons kroost drie uren rondgelopen in de World of Warcraft, in Narnia of Barbieworld of zo dan interesseert dat ons blijkbaar geen ene biet. Terwijl dat toch óók plekken zijn waar kinderen leren om logisch na te denken, te multitasken, problemen op te lossen en samen te werken.

Precies dat was één van de standpunten waar de lezing die ik onlangs mocht bijwonen over ging: Misschien is het tijd dat wij ons realiseren dat er meerdere manieren zijn van leren.