Verliefdheid

Verliefdheid

Zoals de vaste lezers weten ben ik geen aanhanger van geweld. Niet van het soort dat Aleksandr Loekasjenko gebruikt om in Wit-Rusland aan de macht te blijven; niet van het geweld dat George Junior gebruikt om de belangen te behartigen van oliebaronnen en wapenhandelaren; Niet van het soort dat op scholen wordt gebruikt om mede-scholieren te onderdrukken. Het enige soort geweld dat binnen mijn tolerantie-grenzen valt is dat wat een ouder gebruikt wiens kind door toedoen van een ander pijn lijdt. Bij dat soort geweld kan ik mij iets voorstellen.

Maar mensen die gaan slaan als zij of een geliefde worden beledigd...? Mensen die opdracht geven tot bombardementen wanneer hun olieconcessies gevaar lopen...? Mensen die geweld gebruiken omdat zij liever leider zijn van een volk dat bang voor hen is dan helemaal geen leider...? Mensen die geweld gebruiken omdat zij anders wellicht hun gezicht verliezen binnen de groep...? Neen. Dat soort geweld is onacceptabel. Als U een andere mening bent toegedaan mag U mij via het reaktievenster proberen te overtuigen. Succes.

Succes is niet iets waar ik op uit ben in het leven. Het enige dat ik probeer is mij zo vaak mogelijk gelukkig te voelen en anderen met de speurtocht naar geluk te steunen. Het liefst zonder daarbij anderen in HUN queeste te storen. Het is niet altijd makkelijk maar wel prettig.

Net zo prettig als de werkdag van vandaag die verliep in een sfeer van zeer goede harmonie. Een collega viel het op dat ik mij sinds enkele weken wat regelmatiger van baardhaar ontdoe en wat meer "uitstraling" vertoon. Na een korte zelfanalyse verklaarde ik dat dat vermoedelijk kwam door dat elk jaar weer opduikende fenomeen. Bij het begin van de lente begint het blijkbaar toch weer te kriebelen en komt het toch weer bovendrijven: dat heerlijke gevoel dat bekend staat onder de naam "verliefdheid"...

Verzetten

Verzetten

Zomaar opeens is de "mishandeling" van tieners door tieners op en rond school in het nieuws en is het zomaar opeens een ernstig probleem. Toch vreemd dat iets pas een probleem heet te zijn als de media er verslag van doen. Treiteren en "in elkaar slaan" (zoals dat in "mijn" tijd heette) komt al voor sinds Karel de Grote vond dat zijn onderdanen zijn bevelen moesten kunnen lezen (hoewel hij dat zelf niet kon) en derhalve het instituut "school" liet bedenken.

Eerlijk gezegd heb ik ook wel eens zin om mijn agressie niet in te tomen maar omdat ik groot voorstander ben van beschaafd gedrag én graag het goede voorbeeld geef (iemand moet dat toch doen, tenslotte) zie ik daar toch maar van af. En wie het niet met mij eens is sla ik helemaal verrot...

Vandaag was het zo'n werkdag waarop diverse collegae (ja, ook ik) soms de gedachte "Kill, wurg, dood , vertrap en vermorzel" nauwelijks konden onderdrukken. Gelukkig mag ik vanavond naar een verjaardagsfeestje en kan ik de zinnen even verzetten.