De week voorbij

Respect, wat is dat eigenlijk? Wat is de definitie volgens u? Op de NSO waar ik werkte moest ik eens een jongen een standje geven. Ik werd bozer omdat hij mij niet in de ogen wilde kijken. Bleek later dat dat in het land van zijn ouders juist een teken van respect is, iemand niet in de ogen kijken. Terwijl dat in Nederland (en ook in België?) getuigt van respectloos gedrag. 

Zo kan een mens zich vergissen. 

Dus ik bood het jong mijn excuses aan. Waarop hij verbaasd opkeek: 'Jij bent de volwassene en ik het kind, dus jij hebt altijd gelijk, toch?' Nope. Ik leerde hem daarmee dat iedereen wel eens fouten maakt en dat het je niet minderwaardig maakt als je daarvoor je excuses aanbiedt. Wij werden beste maatjes. En ik kreeg op de komende ouderavond wat lekkers en een compliment van zijn moeder.

Vindt u dat de volwassene altijd gelijk heeft bij een confrontatie met een kind?

Veel mensen vinden het moeilijk toe te geven als zij een fout hebben gemaakt. Hoe zit dat met u?

=======================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

=======================

Maandag sliep ik uit tot wel kwart over negen en zette mij aan de koffie voordat ik eerst wat blijmakende berichten bekeek. Zo liet mijn oom in Canada mij weten dat hij, zijn dochter en haar man nog leven en in hun woning in spannende afwachting zijn op mogelijke evacuatiebevelen vanwege de vernietigende bosbranden (klik) die hun omgeving teisteren. De effecten zullen helaas nog jaren duidelijk zijn.

Helaas zal het in de nabije toekomst alleen nog maar erger worden. Met ook de meest ernstige hittegolf (klik) ooit in Frankrijk. Dat komt al behoorlijk dichtbij. Ook voor mensen die nog steeds in ontkenning zijn en domme dingen blijven beweren als 'In mijn jeugd was het ook wel eens een dagje erg warm dus deze bangmakerij voor klimaatverandering is onzin (klik. Wappies, let op! Bevat zogeheten 'feiten'.).'

Het zal voor velen geen verrassing zijn dat ik meer sympathiseer met klimaatactivisten dan met de CEO's van agrarische bedrijven die duizenden 'kleine boeren' uitkochten en nu klagen dat 'de boeren' zo zielig zijn. Daarom word ik een beetje boos op dit soort wappies (klik. Hij draagt trots een 'je suis wappie' polsbandje dus ik mag hem wappie noemen). Terwijl hij wartaal uitsloeg tegen een paar activisten die geweldloos protesteerden tegen de fossiele industrie, bekogelde zijn collega vrouwtjes-wappie (ja, bewust denigrerend. Heb totaal geen respect voor dit soort idioten) hen met eieren. 

Volkomen terecht doet Extinction Rebellion Amsterdam aangifte van geweld. Ik hoop dat deze 'andersdenkenden' voor een tijdje achter tralies gaan. Maar waarschijnlijk gaan ze dan een potje janken. Hoewel zij zelf graag roepen dat crimineel gedrag keihard moet worden aangepakt. 

De oplettende lezer zal hebben opgemerkt dat ik af en toe een regel of aantal regels dik druk. Die deel ik later als twitterbericht ('X-bericht' voelt nog steeds raar) met een link naar het betreffende blog. Opvallend veel mensen reageren uitsluitend op een 'kop' en niet op het onderliggende artikel. Desgevraagd beweren zij 'geen tijd' te hebben om (mijn maar ook van anderen, zoals nieuwssites) stukjes te lezen. Terwijl dat maar een paar minuten kost maar zij hebben wèl tijd om een half uur of langer te jeremiëren (mooi woord vind ik dat) over de kop van een stukje. Vreemd.

Sowieso vreemd wanneer mensen zeggen 'geen tijd' te hebben. Gemiddeld besteden 'wij' drie uren per dag aan Netflix. 

Maar voor een uur per week sportschool hebben wij 'geen tijd'. Uit eten gaan, bioscoopbezoek, Netflix, festivals, stappen...allemaal geen probleem. Maar voor het opzoeken van een bekende in het ziekenhuis of het helpen van een buurvrouw hebben wij 'geen tijd'. Kan iemand mij dat uitleggen?

Heb geen uitleg nodig over het lawaai voor mijn deur. Eerdaags wordt de straat geplaveid. Tot die tijd liggen er metalen rijplaten over het aangestampte zand. Erg lollig wanneer er (vracht)auto's overheen rijden: 'KLONK, kloenkerdieklonk, KLOENK, kletterdiekloenk, GEDOEF...kloenk!' Fijn. NOT.

De metalen rijplaten zorgen wel voor een aardige bezuiniging op het gebruik van aanstapapparaten.

Dat dan weer wel.

Om de straat even te ontwijken - en omdat ik even iets beter in de slappe was zat - trakteerde ik een buurvrouw op lunch 

nadat ik haar had bijgestaan bij een bankservicepunt. Waarna wij samen een nieuw vriendje haalden voor Karper en Snoek, mijn goudvissen. De nieuwe aanwinst werd door de buurvrouw 'Vlinder' gedoopt. Schatje, niet?

Momenteel nog zo klein als Karper en Snoek enige tijd geleden. Dus ik liet 'm een uurtje of zo in de zak om de twee oudere bewoners van het aquarium er aan te laten wennen dat de nieuwe bewoner een soortgenoot is en 'Vlinder' heet en niet 'Lunch':

Na gedane arbeid is het fijn toeven aan de waterkant. Waar ik een binnenvaartschip voorbij zag komen:

en deze selfie schoot. Die ik naar mijn oom in Canada stuurde. Kan zijn zorgen over de bosbranden in zijn woonplaats helaas niet wegnemen maar hij liet weten voor het eerst in dagen weer eens te hebben geglimlacht. Om mijn nieuwe 'kapsel':

Over lachen gesproken. Via 'taalvoutjes' kwam ik dit bordje over een aanbieding van korte broeken voor heren tegen:

Als volwassen man van 1.40m kan ik hier hartelijk om lachen.

Kan iets minder lachen om de huidige Nederlandse politiek. Terwijl ik Pieter Omtzigt net zo hoog had zitten als Elon Musk (klik) indertijd, lijkt hij nu toch flink door de mand gevallen. Zelfs voor de 'andersdenkenden' onder wie hij een enorme aanhang had en stemmen zou wegtrekken bij eh...hoe zeg je dat netjes?...nogal 'nationalistische' partijen.

Voor mij is dit een van de redenen om zeker niet op Pieter Omtzigt te gaan stemmen in november:

'We moeten de Nederlandse taal beschermen! Er zijn te veel buitenlanders! Waarom moeten goudeerlijke Nederlandse belastingbetalers betalen voor buitenlanders die alleen van ons komen profiteren!?' Opeens wordt duidelijk (klik) waarom Omtzigt er bewust voor koos om in het alfabetisch overzicht van politieke partijen vlak onder de NSB wil komen staan met zijn NSC.

(met dank aan vriend George voor deze wrange grap).

Tikje gechargeerd misschien maar de ex CDA'er komt nogal nationalistisch over. Geen wonder dat hij in de smaak valt bij 'het volk'. Dit hadden wij kunnen weten toen hij doelbewust Russische staatspropaganda (klik) verspreidde betreffende de ware toedracht van 'MH17'. Als iemand de (nabestaanden van) slachtoffers van een grove moord beledigt, vind ik die persoon niet aardig meer. 

Dus van weldenkende mensen zal hij weinig stemmen krijgen. Van 'andersdenkenden' die ontdekken dat Pieter Omtzigt met zijn Nieuw Sociaal Contract (klik) banden heeft met het WEF ook niet. 

Een van de weinige mensen die Pieter Omtzigt zetels gunt is 'Big Agro'...pardon...lobbyiste voor de varkens- en overige agrarische grootindustrie Caroline van der Plas:

Helaas voor de bekende lobbyiste van de varkensindustrie die voor de hele agrarische industrie de Tweede Kamer in kwam dankzij het reclamebureau van Big Agro: Pieter Omtzigt houdt niet van lobbyisten. 

En BBB niet van boeren en burgers (klik). 

Voelde mij een beetje vies na het opzoeken van wat voor politicus Pieter Omtzigt feitelijk is en de trucjes van BBB om [dom volk] goedgelovige mensen voor zich te winnen (en had op een niet zo'n schoon plekje in het gras gelegen) dus trakteerde mijzelf voor het slapengaan op een rustgevend bad. 

Dat is een van de kleine dingen waar ik blij van word. Net zoals bijvoorbeeld van een berichtje van een van mijn kinderen of mijn oom die even laat weten dat weliswaar mogelijk zijn woning ten prooi valt aan een bosbrand maar dat hij in orde is. Wat zijn de kleine dingen waar u zoal blij van wordt?

Dinsdag was ik blijkbaar moe. Ik sliep namelijk dwars door het geluid van graafmachines voor mijn deur heen en werd pas wakker van de wekker die om negen uur af ging. Maar ja, misschien had ik niet nog tot vier uur informatie moeten opzoeken over de situatie in Kelowna en chatten met familieleden aan de andere kant van de oceaan. De bosbranden in Canada hebben gelukkig - voor zover mij bekend - nog geen mensenlevens geëist. In tegenstelling tot de bosbranden in Griekenland (klik). 

Nadat ik een vriend had geholpen een pakket op te halen dat te groot was voor hem om in zijn eentje te dragen, kwam ik bij hem thuis even bij met koffie en cake. Wij hadden namelijk best een aardig stukkie gewandeld met een onhandig ding in de armen. Althans, bij hem onder de oksels en bij mij op de schouders. Lengteverschil. Dus. In elk geval was het uitzicht onderweg inspirerend:

De lach van de dag was voor Stientje. Compleet met de *ahum* 'geheime' symbooltjes in haar profiel waar racisten en andere domme mensen elkaar aan herkennen, herplaatste zij een X-bericht van mij. Zonder door te hebben dat het overduidelijk juist een anti-racistisch bericht was. 

Maar ja, de eerste regel luidde: 'Voor vluchtelingen is absoluut geen plek in Nederland.' Veel racisten kunnen niet begrijpend lezen dus zij lezen dan: 'Weg met buitenlanders!'

Voor racisten is dat als een rode lap op een stier (het gaat stieren trouwens om het bewegen van de lap, niet om de kleur. Maar dat terzijde): 'Geweldig! Een racistisch bericht. Daar ben ik dol op! Dat ga ik dus direct delen! Zonder verder te kijken, zonder te onderzoeken wie het bericht schreef en zonder op de link te klikken. Nadenken en onderzoeken is voor slimme mensen en ik ben dom. Houzee!'

Het account van Stientje (klik) staat vol racistische prietpraat, Russische staatspropaganda en anti-vaxx nonsens. Vroeger had ik nog wel eens medelijden met racisten en andere mensen die er trots op zijn dat zij dom zijn. Dan wilde ik hen nog wel eens proberen te helpen. Maar nu lach ik ze maar gewoon uit.

Hoe gaat u met racisten om?

Voor ik richting bed ging keek ik een aanrader: de film Code 8. Waarin een groep mensen als tweederangsburgers worden behandeld omdat zij anders zijn dan anderen. In dit geval niet omdat zij een donkere huidskleur hebben of bijvoorbeeld vrouw of arm zijn. Maar omdat zij superkrachten hebben. Een beetje een superheldenfilm dus. Maar zonder de kleurrijke, strakke kostuums. Wat doen mensen die geen werk krijgen omdat zij 'anders' zijn maar toch een inkomen willen? Stelen. Waarop fascisten roepen: 'Zie je wel, het zijn allemaal dieven!'

Woensdag begon ik de dag zoals ik dat wel vaker doe: voordat ik het laatste wereldnieuws tot mij neem, drink ik koffie en besteed ik een kwartier of zo aan het kijken naar positieve filmpjes. Zoals deze (klik. Een gehandicapte hommel vindt een nieuw huisje) die ik vond op Instagram. En deze die ik tegenkwam op YouTube (klik). 

Ik geniet intens van filmpjes zoals die van tennisser Mansour Bahrami en kan alleen maar dromen van wat hij bereikt zou hebben in de sport als tennis niet verboden was in zijn jeugd in India.

Met een goede dosis blijmaakhormoon in mijn systeem, kan ik dan wat ellende verdragen. Zoals nieuws over verkiezingen in Equador (klik), waar het blijkbaar normaal is om politieke tegenstanders niet in keurige debatten of met scherpe opiniestukken monddood te maken maar het woordje 'mond' weg te laten. 

Dan was er nog dit stuk over Salarissen van topbestuurders; met elke crisis levert vrijwel iedereen wat aan welvaart in. Behalve steeds maar weer hetzelfde kleine groepje. Je gaat je bijna afvragen wie de diverse crises veroorzaakt.

Interessant onderzoek leerde ons iets wat sommigen instinctmatig al vermoedden. Tegenslag kan hersenen permanent veranderen (klik). 'Hij is erg veranderd sinds de dood van zijn vrouw', heeft nu een wetenschappelijke basis. Net als bijvoorbeeld: 'Na haar ontslag werd zij nooit meer de oude.' Hier is iets meer informatie (klik) over deze ontdekking waardoor men dingen kan ontdekken aan hersenen die wellicht kunnen helpen bij het vroegtijdig opsporen van psychiatrische aandoeningen.

Zelf deed ik deze dag óók wat met mijn hersenen:

DuoLingo heeft een tandje bijgezet in het mij aanleren van de taal Frans:

Misschien moest ik ook maar eens Spaans erbij gaan leren. Ik vermoed namelijk dat Google Translate de Spaanse tekst bij dit filmpje niet helemaal correct heeft vertaald:

Het filmpje maakt in elk geval duidelijk dat de dames in het Spaanse voetbelgebeuren niet blij zijn met de gang van zaken. Diverse van hen weigerden zelfs deelname aan het WK zo lang er niet wat verandert binnen de Spaanse voetbalbond. Die reageerde door Hermoso van liegen te beschuldigen en haar voor het gerecht (klik) te dagen. Zou u willen werken met zulke mannen als waarmee de Spaanse voetbaldames verplicht zijn te werken?

De Spaanse voetbalvrouwen krijgen van diverse kanten steun. Ook Spaanse voetbalmannen komen nu in opstand tegen de bond. 

'Waarom nú pas!? gillen mensen als Syllie dan. 

Angst. Angst om hun baan (en daarmee inkomen) kwijt te raken, om door het slijk te worden gehaald, om de rest van de carrière door te moeten brengen op de reservebank. De Spaanse voetbalbond is machtig maar persoonlijk denk ik dat men de hand heeft overspeeld.

Hoe ziet u de directe toekomst van de Spaanse voetbalbond?

'Iemand die een WK wint bij het achterhoofd pakken en op de mond kussen is volstrekt normaal', aldus de Spaanse voetbalbond (klik) over het gedrag (klik) van haar bondsvoorzitter Luis Rubiales. 

Als het voor bestuursvoorzitter Rubialis 'volkomen normaal' is en 'absoluut niet seksueel bedoeld' om iemand die een WK wint 'vol op de bek te pakken', waarom doet hij dat dan niet met mannen?

Toen hij hoorde dat de speelster zei dat zij het niet leuk vond, bood hij niet zijn excuses aan. Dat deed hij pas nadat de premier van Spanje zich met de zaak bemoeide en in wezen zijn ontslag eiste. Pas toen de loopbaan (en dus het inkomen) van Rubiales in gevaar kwam, wilde hij - voor het oog van de pers - zijn excuses aan haar aanbieden. Zij weigerde. Mijns inziens terecht; iemand heeft spijt van zijn daden of niet. Niet pas nadat hij ontdekt dat zijn acties consequenties hebben. Dan heb je alleen maar spijt dat je betrapt bent.

Oud bondscoach van Nederland Dick Advocaat (klik) vond het gedrag van Rubialis natuurlijk absoluut niet door de beugel kunnen...of nee, hij zag er geen kwaad in: 'Want wat is hier nu verkeerd aan? Alle mannen doen dit toch? Waarom doen mensen zo moeilijk?' 

Vrijwel letterlijk zo reageerde men toen mensen indertijd in India langzaam begonnen te mompelen: 'Eh...tsja, je vrouw in elkaar slaan omdat het eten niet op tijd op tafel staat of haar gewoon maar verkrachten (klik) wanneer zij geen zin heeft in seks, is misschien niet zo heel erg netjes en misschien zouden wij daar eens over moeten gaan praten, als u het niet heel erg vindt, natuurlijk, meneer Gandhi.' Maar ja, voor Gandhi (ja, die Gandhi. Klik) was het volkomen normaal om zijn vrouw te slaan 'want dat doen álle mannen toch?' Overigens was zijn echtgenote 13 jaren jong. Maar tja, dat was 'normaal'. 

Natuurlijk deed Gandhi niet dagelijks zijn minderjarige vrouw nare dingen aan. Hij had ook wel eens seks met mannen (klik). Gandhi was ook niet dagelijks een racist (klik) ; hij was zelfs nagenoeg heilig want hij heeft maar een paar keer nare en onware dingen gezegd over mensen met een donkere huidskleur. Die ik hier niet kan herhalen omdat Google anders weer een stukje van mij verwijdert.

De vraag is natuurlijk: moet de maatschappij bepaald gedrag maar toelaten omdat de mensen die dat gedrag vertonen dat gedrag 'normaal' vinden?

Hoe ik op het idee kwam dat dit blogstukje van mij verwijderd kon worden door Google, het bedrijf achter Blogger?

Op mijn Engelstalige blog was dit stuk (klik) verwijderd door Google 'want het overschrijdt de richtlijnen betreffende dreigen en intimideren! Wilt u het alsnog geplaatst zien, pas het dan aan.'

Een paar uur later was alles weer koek en ei tussen mij en Google; mijn stukje werd herplaatst. Nog steeds zonder dat ik wist waarom Google het in eerste instantie had verwijderd. Soi.

Leuk vond ik de 'like' van Parijs-Dakar coureur Tim Coronel op een berichtje van mij. 

Daarin beklaagde ik mij over de bezuinigingen op onderwijs, vreesde ik voor een toekomst als in de VS, waarin alleen kinderen van rijke ouders deugdelijk onderwijs kunnen ontvangen en wij afglijden naar het feodale tijdperk. U weet wel: een aantal leenheren had het voor het zeggen en 99% van de bevolking mocht z'n mond houden en doen wat hen verteld werd. Of op een gruwelijke manier - vooral op jonge leeftijd - sterven.

 

Leuk was ook het samen met de buurvrouw ons wekelijks 'gered pakket' ophalen. 

Eind van de middag kuierde ik op mijn dooie gemakkie naar de waterkant, met notieboekje en mobiel - met bluetooth toetsenbord vanwege de kleine lettertjes op het toetsenbord van mijn zakcomputer - op zak. Om in mijn 'buitenkantoor' berichten te beantwoorden, een werkschema op te stellen voor de komende paar weken en even heerlijk weg te soezen. 

Normaliter - oké, die twee of drie keer per jaar dat ik op straat niet stop voor een praatje - kost de thuisreis mij een minuut of drie. Dit keer duurde die bijna een half uur. Met dank aan vier verschillende buurtgenoten met wie ik 'even' babbelde. 'Herken jij mij niet meer?' vroeg een langslopende meneer. 'Maar wij hebben een jaar of vier geleden een kwartier staan kletsen!' Sorry, maar zo goed is mijn geheugen niet.

Na het eten keek ik glimlachend naar de blijdschap in India. Met een hoop ellende van droogtes, voedselschaarste, armoede en wat voor ellende nog meer hadden de echte 'Indianen' wat te vieren; een jongeman van slechts 18 lentes jong deed het zó goed dat hij in de finale van een wereldbeker schaken het mocht opnemen tegen niemand minder dan dé ultieme wereldkampioen, Magnus Carlsen. Die zelf ook geen onbekende was als jongeling in de wereldtop van het schaken. Hier is een filmpje waarin de toen nóg jongere Noor zich duidelijk verveelt terwijl hij schaakt tegen de wereldkampioen van toen, Gari Kasparov:

13-year-old Magnus Carlsen gets bored against the World Champion Kasparov.

#magnuscarlsen #Chess #chessWorldCup2023 pic.twitter.com/izU3IUyPWT

— High on History (@High0nHistory) August 22, 2023

Na twee keer een gelijkspel werd het nog even spannend of Rameshbabu Praggnanandhaa (klik) zou winnen. Uiteindelijk - in een retespannende tiebreak - won Carlsen.  De morele winnaar was echter 'Pragg': met zijn tweede plaats in de finale halen maakte hij niet alleen India trots maar zeker ook zijn moeder die hem zijn hele carrière door steunde. Nadat zij eerst zijn oudere zus had leren schaken. De moeder van de jonge schaakspeler verdient dus zeker óók een complimentje.

Een ander feestmoment voor India was hun eerste succesvolle maanlanding (klik). 

'Kon India het geld voor ruimtevaartonderzoek niet beter besteden aan armoedebestrijding?' Wie die vraag met 'ja' beantwoordt mag nooit meer zeggen dat er armoede is in Nederland; 'wij' geven nauwelijks geld uit aan ruimtevaart en dus zou er volgens die logica geen armoede moeten zijn. 

Wappies zijn ontzettend voorspelbaar dus uiteraard waren er direct andersdenkenden die riepen: 'India is helemaal niet naar de maan geweest! De landing werd gefilmd. Hoe kan dat als er er niemand op de maan was om de maanlander te zien aankomen?' Omdat dat een animatie was die je zag, wappie. Verspreid door de ruimtevaartorganisatie om aanschouwelijk te maken hoe de landing waarschijnlijk zou verlopen. 

Speciaal voor deze en andere wappies heb ik dit lollige filmpje:

Was de maanlanding (van 1969) niet gewoon een film van Stanley Kubrick?

Eén enkele spelregel: commentaar leveren mag pas na het kijken van het hele filmpje van één van mijn favoriete YouTube-kanalen.

Een prachtig cadeautje voor en van de wetenschap in India.

Leider van de Wagner-groep, Prigozhin, kreeg een cadeautje vanwege de verjaardag van twee maanden van zijn couppoging waarmee hij (per ongeluk?) president Vladimir Poetin voor schut zette ten overstaan van de volledige wereldpers. Kreeg hij een doosje thee? Een gratis overnachting in een hotel op de zeventiende verdieping, waarvan bekend is dat de ramen er zijn gezet door een datatypist-in-opleiding? Neen, Prigozhin kreeg een vliegreisje. Een enkeltje.

Was een tikkeltje cynisch deze dag. Misschien wel omdat ik mij zorgen maak over mijn familie in Kelowna. Hier een tweetal foto's van het bezoek van mijn zoon en mij, een paar jaar geleden. Hier zitten wij gezellig te borrelen.

Af en toe kwamen de gesprekken op 'The Big Fire of 2003 (klik)'. Toen maar liefst 200 huizen werden verwoest en duizenden mensen werden geëvacueerd. Een blikseminslag werd gezien als 'de vonk'. 'Gelukkig komt zo'n grote brand maar één keer per honderd jaar voor.', was toen de consensus. En hier zijn we dan, slechts twee decennia later. Met een brand die nu al zes keer zoveel meer landoppervlakte heeft zwartgeblakerd dan 'The Biggest Fire Ever'. Ik vrees voor de toekomst van het gebied met daarin de stad waar (een deel van) mijn familie woont en ben er niet gerust op.

Maar 'gelukkig hebben we de foto's nog', zei hij. Met slechts een zweem van cynisme.
Deze is mijn favoriet:

Op het exacte moment dat ik afdrukte voor een op zich redelijk indrukwekkende foto van het Okanaganmeer, deed mijn zoon een stap naar voren om óók een foto te maken. En creëerde zo een prachtige herinnering aan een bijzonder fijne vakantie. 

Donderdag kwam ik een bericht (klik) tegen dat de branden in Canada een extra Nederlands tintje geeft. Traditioneel wonen er al veel mensen van Nederlandse komaf. Sinds kort is daar 'Wolter Roes' bijgekomen. Via Zoom werd deze brandweerman - voor zijn Nederlandse vrienden en familie nog gewoon 'Walter Roos' - ingezworen als Canadees staatsburger, in navolging van mijn oom die hem voorging in de jaren '70. 

Ook kreeg ik bericht dat ik mag gaan spreken met een paar mogelijke toekomstige collega's: de laatste - en beslissende! - ronde van een sollicitatie staat gepland.

Dus enigszins opgetogen begeleidde ik een buurvrouw op een uitstapje. Wij kwamen in een buurt met interessante architectuur:

Het was ook de buurt waar een gezamenlijke vriend ongeveer een jaar geleden overleed. Bij herinneringen, dromen en een beetje regen past warme chocolademelk heel goed, ontdekten wij:

Twee uren later waren wij weer terug.

Even terugkomend op Rubiales: de FIFA stelde hem op non-actief. Voor drie maanden. Maar pas nadat tientallen speelsters hadden aangegeven niet meer voor Spanje te zullen voetballen zolang Rubiales bestuurslid is van de bond. Die plaatste overigens op de eigen website een foto-analyse waaruit zou moeten blijken dat het allemaal wel mee viel. Parbleu!? Een vrouw werd zonder haar toestemming vol op de mond gezoend, zei even later dat zij dat niet leuk vond en dan nóg vinden mensen het prima?

Zoals zij ook de 'verdediging' van Rubiales voor zijn gedrag wel prima vonden: 'Ik kon er niets aan doen want ik kon mij niet beheersen'. Wat een ongelooflijke laf excuus. Was dat ook zijn excuus toen hij in gezelschap van een meisje van zestien zijn geslachtsdeel (klik) beetpakte? 

Of zei de Spaanse voetbalbond daarover: 'Nou en, hij greep de minderjarige prinses toch niet in het kruis dus wat doe je nu moeilijk?'

Stelt u zich even een Nederlandse hoogwaardheidsbekleder voor die zich zo gedraagt in gezelschap van Koningin Maximá en Princes Ariane.

De zaak Rubiales bewijst maar weer dat mannen die zich 'een echte man' noemen niets meer zijn dan kinderachtige lafaards. 

Niet kinderachtig was de film Ad Astra waar ik na een paar uurtjes werken aan diverse projecten mijn dag mee beëindigde. Tevreden omdat ik flink had gewerkt aan een volgende verhalenbundel en mijn administratie op orde had.

Vrijdag werd ik wat snotterig wakker. Een buurvrouw die op de thee kwam had ook een zakdoek nodig. Samen snotteren is fijner dan alleen. 

Ik hoorde dat op verschillende plekken op de wereld toeristen zich weer eens flink misdragen hebben. Waarom denken mensen dat zij makkelijk zullen wegkomen met vernieling (klik) en zelfs verkrachting (klik)? Is het de gedachte: 'Ach, ik kom hier toch nooit meer terug dus het kan best!' die hen drijft? Het gedrag van toeristen is soms letterlijk levensgevaarlijk (klik).

Ik ben het eens met racistische wappies: 'Het zijn altijd weer die buitenlanders!' Nederlanders in dit geval (klik).

Misschien is dat wel de reden dat Moeder Natuur zorgt voor noodweer: toeristen blijven dan weg. Zo niet, dan waaien zij wel weg. Zoals in zuid-Duitsland (klik). In Italië werd een jongedame van 16 (klik) lentes jong gesplut door een boom en zorgde een zware hagelstorm voor veel schade. Ook met duizenden tegelijk bidden helpt niet als Moeder Natuur (of God, Allah, the Force...) boos is. Dat ondervonden bedevaartgangers in Mekka. Zonder enige vorm van discriminatie werden mensen in de straten rond de wereldberoemde kubus letterlijk verdreven (klik). 

Een vers verhaaltje bedenken lukte nog wel, en het dicteren ook nog wel. Maar een bijpassende GIF-animatie erbij zoeken en eventuele taalfouten verbeteren kostte enige inspanning. Hier het resultaat (klik).

Omdat mijn ogen het niet zo goed deden, liet ik mij vooral voorlezen. Niet alleen kwam ik zo door een paar hoofdstukken van een luisterboek, maar ook luisterde ik naar deze dame: Elle Cordova (klik) creëerde een serie filmpjes waarin zij zich afvraagt hoe een bekende auteur iemand mee uit zou vragen. Erg knap, taalkundig zeer verantwoord én vermakelijk. Wat wil een liefhebber van literatuur nog meer? 

Oké, meer tijd om te lezen. Beter gezegd: meer tijd némen om te lezen. Maar ja, een heleboel andere dingen vind ik óók leuk. Dus ook deze dag schreef ik zo'n 2000 woorden. Of misschien wel 3000. Later haal ik wel de schrijffouten eruit want ik dicteerde de teksten aan mijn geweldige Google Assistant. Zij was zo lief de door mij ingesproken tekst om te zetten in geschreven tekst. Jelui zult begrijpen dat dat proces niet vlekkeloos verloopt.

'Graag zoude ik met u een kop koffy nuttigen ten kantore van de Bataafse Koffymaatschappy. Het staat U uiteraard vry met een tegenvoorstel te koomen, weledele vrouwe. Zo lang het niet het Koffyhuisch bij het treinstation betreft, het product van vuile geldzucht en godslasterlijke femelarij.' Vrij naar Multatulli.

'Hoi, eet je mee?' Vrij naar Dick Bruna.

'Op deez' lome zomeravond zou weinig mij meer verontrusten dan mijn nog klamme regenjas over mijn te dunne kledij te moeten draperen met het risico des zondags aanstaande de mis te moeten missen en u voor te gaan naar uw en mijn minst ongeliefde gelaghkamer teneinde mij aldaar door u te laten trakteren op een zielverwarmende Genever van een bekend merk. Toch zal ik niet nalaten u die eer te gunnen. Laat ons gaan!' Vrij naar Gerard Reve.

'Ach heden, was ik hier maar half zo goed in als de schone jonkvrouwe Elle Cordova!', verzuchtte hij bij het sluiten van zijn dagboek.

Zaterdag was klusjesdag: kleine reparaties, dingen ophangen, de deur opendoen voor de postbesteller die een pakje kwam brengen. Het betrof tot mijn verrassing - volgens een eerder bericht zou de bestelling een paar dagen later worden bezorgd - mijn nieuwe tuinopbergkastzitmeubel. Of hoe heet zoiets? Nu ja, zo ziet-ie er uit:

Mooi is-ie, niet? Mijn armen zijn wat kort dus ik was blij met de nieuwe buurman die hielp het ding mijn woning in te slepen. Al heb ik wat moeite hem buurman te noemen want de jongeman die inmiddels een maand of vier dezelfde algemene voordeur met mij (en anderen) deelt is jonger dan mijn zoon. Sowieso lollig om het vraagteken op zijn voorhoofd te zien verschijnen toen ik hem keurig bedankte in het Pools, de taal van zijn moederland en waarin ik toevallig een paar woordjes ken omdat ik er ooit een week (twee? Drie? Lang geleden) gewerkt heb.

De verkoudheid was net zo snel verdwenen als-ie was gekomen dus met een gerust hart liep ik een rondje door de buurt en kwam deze bloeiende plant tegen:

Kreeg een telefoontje van een bekende van vroeger. Binnenkort spreken wij af. Om bij te kletsen maar ook omdat hij mogelijk een (bij)baan voor mij weet. Ook deze kans pak ik natuurlijk aan want zo gaat dat met kansen: je weet nooit vooraf wanneer er weer eentje komt.

Opvallend nieuws vond ik deze dag het uiteenvallen van de politieke partij van Joost Eerdmans en Annabel Nanninga. Naar verluidt gedroeg die laatste zich als een soort Thierry Baudet (bij wiens FvD zij zelf een paar jaar geleden met ruzie opstapte) waardoor een half dozijn namen van JA21 (klik) opstapten. 

Eigenlijk niet heel verwonderlijk dat JA21 op de snufferd ging want dat is standaard voor 'nogal best wel een beetje rechtse' partijen in Nederland: met veel bravoure 'wel even laten zien hoe het beter kan!' om binnen een paar jaar met interne ruzies uit elkaar te vallen. 

Enige uitzondering lijkt de PVV. Maar ja, de PVV zal niet uitelkaar vallen door geschillen binnen de partijtop; De partijtop bestaat namelijk maar uit één persoon. 

Omdat ik hou van afwisseling en daarom week in, week uit, op dezelfde dagen dezelfde soort stukjes plaats, bedacht ik voor deze zaterdag een ietwat dadaïstisch Engelstalig schrijfsel (klik).

Ik ging naar bed met het hoopvolle bericht dat mijn oom in Canada terug mag naar zijn eigen woning: het grootste gevaar is geweken en de branden lijken onder controle. Houzee ende hoera en zo!

Zondag voelde ik mij wat lamlendig. Geen idee waarom maar dat gebeurt wel eens. Fysiek nog niet helemaal lekker en op sociale media kwam ik berichten tegen van mensen die op festivals en feesten waren waar ik vorig jaar nog op werkte. "Zouden zij mij vergeten zijn? Was ik niet goed genoeg?' Onzin, natuurlijk. Het is volstrekt normaal dat je niet wil dat de gasten elk jaar dezelfde artiesten zien. Maar toch was het even au.

Voelt u zich ook wel eens lamlendig? Een vriendin van mij - die aan depressie lijdt - vertelde mij eens dat het een beetje lijkt om wat zij ervaart. Maar dan alle dagen van het jaar en niet af en toe. En dan tóch vrijwilligerswerk doen en zo? Wauw, dán ben je sterk!

Dus ik hing een beetje te hangen. Vooral omdat dat kon. Met een (jong) kind in huis had ik uiteraard niet toegegeven aan mijn bui en mij beziggehouden met het jong en het huishouden. Mensen die op de bank hangen in plaats van voor hun kinderen en voor het huishouden te zorgen heten ook wel 'slechte ouders'. Voor een dagje 'niets doen' gaat misschien nog wel en een kind zal het best begrijpen: 'Sorry, lieverd. Papa voelt zich vandaag niet zo lekker. Jij mag dus zelf een broodje smeren en bedenken of je liever met Lego speelt of tv kijkt. Vanavond eten we diepvriespizza, oké?'

Maar als een bui van lamlendigheid maanden of zelfs jaren duurt en daardoor een kind van acht niet alleen voor zichzelf maar ook voor diens vader en/of moeder moet zorgen dient er hulp te komen. Erg jammer dat veel 'volwassenen' weigeren hulp te vragen en toe te geven dat het niet gaat. Is het trots? Onverschilligheid? Hoe dan ook: een kind mag er niet onder lijden, vind ik.

Het eenoudergezin is niet altijd het ideale gezin. Ben je met z'n tweeën of meer of woon je bijvoorbeeld in een woongemeenschap, dan kun je nog een beetje op elkaar letten maar wie let er op je als je in je eentje bent?

Omdat ik tòch een beetje op mijzelf let, waste ik mijzelf en de vuile vaat, verzorgde ik Karper, Snoek en Vlinder, 

wisselde de lakens en nam de bezem ter hand. 

Met een benedenwoning - en zeker met wegwerkzaamheden voor de deur - is er altijd wel zand en stof te verzamelen.

Omdat ik het niet kon laten toch maar even rondgehangen op sociale media, mijn meest voorname bron van vermaak, nieuws en informatie. Tot mijn vermaak hoorde ik dat ook wappies nu beginnen te klagen over het klimaat: 'Vroeger waren onweersbuien niet zo heftig dat een voetbal- (klik) of autoracewedstrijd (klik) werd onderbroken! Ze willen ons onze pleziertjes afpakken!' 

De lach van de dag was voor Rinus de Profeet. Hij is een heuse godsdienstwaanzinnige en heeft natuurlijk dringend psychiatrische hulp nodig. Dat heb ik hem al enige tijd geleden aangeraden aan te vragen maar hij wil die niet 'want ik ben écht niet gek, hoor!' Oké, en daarom 'voorspelt' hij via ingewikkelde rekensommen die hij baseert op interpretaties van bijbelcitaten elke paar maanden een nieuwe datum waarop 'de Eindtijd' zal aanvangen. Die zou een paar weken geleden zijn maar Rinus maakte (voor de ongever 37ste keer in acht jaar tijd) 'een rekenfoutje'. Nu valt de Eindtijd op een paar dagen na mijn verjaardag:

Fijn! Want Petrus - of een hulpje van Satan - de hand schudden als 56-jarige is toch fijner dan als 55-jarige. Interessant is natuurlijk dat op een dag (over 20 jaar? 300? 5000? Een miljoen?) de wereld wel degelijk zal vergaan. Met een triomfantelijke grijns kan in elk geval Rinus dan zeggen: 'Zie je wel, ik zei het toch?'

Tip: ga níet naar de website van Rinus de Profeet (klik. Eigen risico)! Tenzij u masochistisch bent aangelegen, zoals men in Amsterdam placht te zeggen. Wie mijn waarschuwing in de wind slaat kan tussen het geratel terechte kritiek lezen op 'de kerk' die bewust stukjes van de Bijbel aanpaste om Het Volk te manipuleren. Niet voor niets wilde de kerk niet dat de gewone burger zou leren lezen. Men mocht eens ontdekken eeuwenlang bedrogen te zijn! Nog steeds zijn veel kerkleiders en andere volksmenners tegen investeringen in beter onderwijs. Het komt hen prima uit dat 20% van de volwassen Nederlanders nauwelijks kan lezen. In elk geval 'begrijpend lezen' niet beheerst. Wat een verklaring kan zijn voor de populariteit van de PVV onder laaggeletterden: als enige heeft Geert Wilders een *ahum* 'partijprogramma' 

dat gelezen en begrepen kan worden door mensen die lezen en nadenken op het niveau van een 8-jarige en dus officieel laaggeletterd zijn. Wilders wéét dat een groot deel van zijn aanhang niet in staat is te bedenken dat de meeste van zijn ideeën niet uitvoerbaar zijn. Omdat ze in strijd zijn met internationale wetgeving, de Nederlandse Grondwet of gewoon onmogelijk zijn uit te voeren. 

Zijn veel PVV-stemmers dan écht niet in staat tot goed lezen? Ja (klik):

Verheugde mij op een interessante gedachtewisseling hierover op Twitter. Maar helaas trof ik een gesprekspartner die zegt 'zelf onderzoek' te doen. En dat dus niet doet. Dus in plaats van naar mijn argumenten te 'luisteren', de artikelen over het onderwerp die ik hem stuurde te lezen en daadwerkelijk na te denken bleeft hij halsstarrig vasthouden dat je niet kunt zeggen dat veel PVV-stemmers laaggeleterd zijn. In elk geval gaf hij dat toe:

'Ik stel alleen vragen' is geen antwoord maar een standaard reactie van mensen die eigenlijk geen repliek hebben maar wiens trots in de weg staat van dat toe te geven. Erg jammer. 

In elk geval bewees Jeroen dat er inderdaad mensen zijn die veel moeite hebben met begrijpend lezen; zijn conclusie van onze korte discussie is namelijk totaal onjuist. Is er dan wel degelijk een relatie (klik) tussen laagopgeleid (laaggeletterden/analfabeten hebben vaak een laag IQ. Wat natuurlijk niet zegt of iemand een goed of slecht mens is) zijn en racisme? Ja. En daar lijkt (er wordt nog verder onderzoek (klik) gedaan) een redelijk eenvoudige verklaring voor: mensen met een laag IQ zoeken structuur en eenvoud. Conservatisme biedt dat. En vaak leidt 'conservatief denken' tot racisme. 

Het is natuurlijk ook lekker makkelijk als denken moeilijk is voor je: 'Ik en iedereen die op mij lijkt deugt, alle anderen niet.'

Had nog meer willen doen maar voelde mij - zoals gezegd - lamlendig. Bovendien begonnen mijn ogen spontaan te branden en tranen bij het idee van nòg meer schrijven en/of cijfertjes verwerken. 

De rest van de avond dus maar - met een muziekje op want mijn ogen spraken een veto uit over televisie kijken - met een stapel kleding op de bank gezeten: 'Deze gaat weg, deze wil ik houden, die wil ik laten repareren...' Sommige kledingstukken doen nog even dienst als poetslap, terwijl anderen direct naar de Amsterdamse Afvalcentrale gaan en tot stof (...) zullen wederkeren. 

Er is inmiddels zó veel tweedehandskleding in de wereld dat alleen al de stapel geïmporteerde, afgedankte kleding in Chili (klik) vanuit de ruimte te zien is. Voor het plaatje in uw hoofd: de afvalplek van afgedankte kleding in Chili is ruwweg zo groot als de Staat Texas.

Dat is niet goed. En een bewijs dat wij veel en veel te veel hebben. Althans, wij rijke westerlingen. Zijn 'wij' zo rijk dan? Jazeker (klik). Hebben wij onze welvaart vooral te danken aan zelf hard werken? Daar zijn de meningen (klik) niet over verdeeld.

Al kun je natuurlijk argumenteren dat mensen uitbuiten en onderdrukken soms best hard werken is.

Argumenten bedenken ging deze dag niet vanzelf. Mijn 'gedachtentreintjes' ontspoorden namelijk regelmatig en bleken soms spontaan...*POEF!* te zijn verdwenen. Irritant. Ik voelde mij bijna 'normaal'. Blegh!

De laatste paar dagen werkte ik - vooral vanwege mijn ogen - minder hard aan mijn taalkennis. Met nog elf minuten op de klok was ik zeer tevreden met een plek in de top 20 in de hoogste divisie op DuoLingo:

Met excuses aan den geachte lezer voor de diverse schrijffouten in mijn blog; duimt u mee dat mijn ogen snel weer meewerken?

Dan kan ik bijvoorbeeld schrijven over de euvele actie van de Japanse overheid om het door 'Fukushima' radioactieve afvalwater doodleuk in de oceaan te storten. Een regelrechte ecologische ramp (klik). Bijna erger dan wat er laatst gebeurde in het tv-programma Ben Vol van Liefde (klik). En ja, dat is cynisch bedoeld.

De muziek van deze week is van de band Midlake. Hier is het nummer Acts of Man:

Eerste minuut even doorspoelen; inleidend gepraat.

Deze week staan wqij stil bij het overlijden van Rob Fruithof, Bob Barker en Tijl de Decker