Wij leven in een samenleving, niet in een 'alleen-leving'

Wanneer je als burger rekeningen niet kunt betalen, krijg je een boete of ga je uiteindelijk de bak in. Wanneer je als kleine ondernemer het salaris van de zaterdaghulp niet meer kunt betalen, ben je in feite failliet. Wanneer je als middelgrote onderneming alleen maar winst kunt maken als je geen (fatsoenlijke) salarissen betaalt, krijg je van de gemeente subsidie voor het in dienst nemen van gehandicapten. Wanneer je als supergrote onderneming je rekeningen niet kunt betalen en vindt dat je te weinig winst maakt, krijg je miljoenen euro's aan subsidie. 

=======================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

=======================

Klinkt op zich sympathiek, gehandicapten helpen aan 'gratis werkervaring' maar het is in feite bijzonder denigrerend. Waarom zou iemand die in een rolstoel zit niet de telefoon kunnen aannemen, e-mails versturen of kunnen boekhouden? Heel lief hoor, om doven te laten dozen vouwen in een fabriek maar ook dove mensen kunnen prima allerlei andere beroepen uitoefenen. Waarom zou iemand met een handicap moeten leven van een inkomen op uitkeringniveau terwijl iemand zonder duidelijke handicaps doodleuk meer dan modaal krijgt om foto's op sociale media te zetten en zichzelf 'social media content creator' mogen noemen?

Kent u gehandicapten die een 'marktconform' salaris ontvangen voor hun werk? Ze zullen er zijn maar zijn helaas een uitzondering.

Maar gebruik maken van 'wit privelege' is óók een handicap; blanke mensen zonder handicap die door hun blank- en niet gehandicapt zijn vele voordelen krijgen in het leven hebben hun positie in de maatschappij vaak niet op eigen kracht verkregen en zijn doorgaans ontzettend verwend. Mocht er ooit een échte crisis komen, dan zal deze groep mensen het bijzonder zwaar krijgen:

Geen ouders die je studie betalen of een leuk appartementje in Amsterdam voor je kopen en een leuke betaalde baan voor je regelen in het bedrijf van een vriend van papa of mama waar je leuk werk kunt doen en daarna een wijntje kunt drinken met je gezellige vriendinnen op een leuk terrasje...

Voor het merendeel van deze generatie moet alles maar 'leuk' en 'gezellig' zijn.

Ik baseer mijzelf hierbij op gesprekken die ik voerde met leden van 'Generatie Z'. Natuurlijk kunnen zij er niets aan doen dat de meesten van hen zijn verwend maar hun grootste problemen lijken te zijn dat 'het maar liefst 23 minuten duurde voor mijn pizza werd bezorgd!' en zij 'wel een hele week moesten wachten op de verwachte release van een nieuwe game!' 

Uiteraard ben ik hier aan het veralgemeniseren en zullen er heus wel uitzonderingen bestaan. Waar ik er ook een paar van ken, gelukkig. Maar het merendeel is echt enorm verwend.

De gevolgen daarvan beginnen wij nu al te merken. Deze nieuwe burgers - in het algemeen - interesseren zich niet voor politiek of mondiale problemen zoals droogte en hongersnood, kijken uitsluitend naar de korte termijn en vinden alles wel best, zo lang zij er maar geen last van hebben.

Maar een goed werkende samenleving (het zit een beetje in het woord) heeft mensen nodig die rekening houden met elkaar. Niet alleen maar eisen dat mensen rekening houden met hen.

De vraag is nu: hoe brengen wij de nieuwste burgers van onze landen enige empathie bij? En kunnen wij hun ouders kwalijk nemen dat empathie bij hun kroost vaak ontbreekt?

Er zijn absoluut jongeren die zeggen dat zij vrijheid willen voor iedereen. Maar menen zij dat werkelijk?

Meer lezen? Mijn verhalenbundels