Er zijn een heleboel manieren om dood te gaan maar het aantal manieren waarop je in Nederland de overtocht mocht maken was tot 1955 beperkt tot één enkele keus: begraven. Toen kwam er cremeren bij. Men kijkt nu naar nog meer manieren, vooral vanuit het milieu-aspect: er zitten namelijk nogal wat giftige stoffen in ons lichaam! Wat dat betreft kan ik u een goede tip geven: krijgt u ooit trek in een lekker stukje mensenvlees, eet dan iemand die is geboren en getogen ergens in Centraal Afrika. Mensen die daar wonen krijgen de minste gifstoffen binnen van alle groepen mensen die er zijn.
---------------------
-----------------------------
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
Deze soorten uitvaart kennen wij.
-Begraven (gat in de grond)
-Cremeren (de fik er in)
-Plastineren ('Body Worlds')
-Ter beschikking stellen aan de wetenschap (ter beschikking stellen aan de wetenschap)
-Cryonisme (veranderen in een ijslolly)
-Zeemansgraf ('Man overboord!')
-Luchtbegrafenis (lunch voor de gieren in Tibet)
-Resomeren (verbranden. Maar dan met vloeistof)
(Er zijn vast meer methoden maar ik vond dit rijtje lang genoeg.)
Welke begrafenis-methode is volgens u de meest milieuvriendelijke optie?
Het is de uitvaart waarvoor geen mensen zijn uitgenodigd:
geen impact van auto-, trein- en vaak ook vliegtuigvervoer. Dat scheelt ook in het aantal liters koffie, het afwassen van de kopjes, de plastic verpakking van de standaard 'grootmoeder's cake' En bloemen. Hallo, verwarmde kassen!?
Heeft u al een favoriete optie voor het doorbrengen van de laatste uren van uw fysieke - edoch levenloze - lichaam op Aarde?
Dit lijkt mij wel wat:
Posts
Aan de wetenschap beschikbaar stellen is meestal geen optie, men krijgt meer aanbiedingen dan nodig en kiest meestal voor bijzondere gevallen.Wat er met mij gebeurt na m'n dood mogen de nabestaanden bepalen, ik heb geen voorkeur.
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat ik nog wat jaren heb om het te regelen. Maar ik wil sowieso begraven worden.
BeantwoordenVerwijderenLove As Always
Dimario
toen ik er pas terug alleen voor stond en een vriendin van me stierf, zag ik hoe dat allemaal geregeld werd door haar familie, dat was echt erg, iedereen weende van hoe.......en toen heb ik een firma gebeld en alles geregeld, ik was 42 jaar.
BeantwoordenVerwijderen-Een @->- voor jou.
Dat schuiven we liever nog op de lange baan ook al ben ik geboren in 1955
BeantwoordenVerwijderenMijn naaste weten wat ik wil en dat is al heel wat...toch?
Groetjes
De wetenschap heeft teveel aanvragen is mij jaren geleden al vertelt. Alleen bijzondere gevallen komen er nog bij eventueel.
BeantwoordenVerwijderenOoit wist ik het allemaal wel, hoe, wat en waar, maar door de tijd heen, zoveel mensen verloren, elk zijn ding, waardoor ik nu zeg, dat mijn dochter dat mag bepalen hoe zij mij wil laten gaan, dit omdat blijkt, dat er troost kan zijn bij een vaste plek waar je begraven bent, misschien wil ze een sieraad van mijn as laten maken, misschien wil ze mij op zo'n nieuwe natuurbegraafplaats laten gaan in een rieten mand of zo. Anyway, ik weet als geen ander hoe vluchtig het leven kan gaan, en de laatste optie spreekt mij heel erg aan oa. In het nu, maar je weet niet wat er nog maar gaat komen in de toekomst.
X