De week voorbij

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
====================================================
Sinds kort is Engeland het eerste land ter wereld dat zichzelf economische sancties oplegt: importeren en exporteren van goederen wordt duurder, onderhandelingen met andere landen ingewikkelder (en dus duurder), het aantrekken van buitenlandse bedrijven en werknemers duurder en moeilijker en Engelsen kunnen niet meer zomaar ergens anders in Europa gaan werken. Toch zijn er mensen die dit 'superslim!' vinden. Beetje raar vind ik dat. Het heeft iets weg van de humor van Monty Python.

'Uit de EU stappen doet Groot-Britannië helemaal geen pijn!'

Plaatje van ridder met afgehakte ledematen.

'Het is maar een schrammetje!'

You can't make this up. pic.twitter.com/si4E8zyoXL #Brexit

— The Specialist (@Goku1696) February 1, 2020

(Klik. Aardig filmpje)

Waarom bent u zo blij dat uw land de Europese Unie verlaat? 'Dat betekent dat wij vrij zijn en ons niet meer aan al die duizenden EU-regeltjes hoeven te houden!' 'Noemt u er eens eentje?'
'Nou, eh...bijvoorbeeld eh...nou eh...ik ken er eigenlijk niet eentje.'

Hier een interessant 'draadje' op Twitter over de directe gevolgen van een eventuele 'Nexit':
https://twitter.com/Veldhorst__W/status/1223366753608138753

Ook opvallend in het nieuws de afgelopen week was de Holocaust herdenking. Veel aandacht voor de Joodse slachtoffers. Excuses van onze minister president voor de rol van de Nederlandse overheid in die jaren en waarschuwingen van experts: 'Dat het niet weer gebeure!'

Indertijd begon het ongeveer zo. Met propaganda. Waarmee een bevolkingsgroep de schuld kreeg van alles wat er mis was:



De dag nadat wereldwijd werd stilgestaan bij de verschrikkingen van 75 jaar geleden werd dit filmpje vertoond. Op televisie. In Nederland. Zoek de verschillen:




Maandag zat ik glimlachend in de tram, denkend aan het prettige telefonisch gevoerde gesprek dat ik de avond ervoor met mijn oom in Chicago had gehad. Op kantoor was het best fris

dus ik was blij dat ik het koffiezetapparaat aan de praat kreeg. Blijkbaar weet niet elke collega dat je af en toe het bakje met koffieprut moet legen. Leerde een collega én het bedrijf beter kennen. Vette winst dus. Bovendien ontving ik een stukje erkenning in de komst van een keukenopstapje.

Voortaan hoef ik niet meer een collega te vragen een schoon theekopje voor mij te pakken!

Iets na zeven uur 's avonds thuis en geen zin om te koken. Zat net aan een heerlijk frietje toen een buurvrouw op visite kwam. Altijd fijn! De rest van de avond hing ik lui en nog immer snotterig op de bank. Met een aanrader op televisie: The OA. Interessante serie! Toch miste ik de ongetwijfeld weer interessante avond op de Geheime Jongensclub.

Kreeg bijna de neiging vaker ziek te willen zijn. Zo blijf je een beetje bij qua TV-series. Maar in plaats van ziek zijn kies ik liever voor wachten op mijn pensionering.

Dinsdag onderweg naar het werk gezellig zitten kletsen met een busvriend en op het werk werd ik na mijn week ziek (drie gemiste werkdagen dus) hartelijk begroet door (reeds bestaande maar ook nieuwe) collega's en mijn werkgever. Die mij direct aan het werk zette: Crediteurenoverzicht fabriceren dus. Onder meer. Een nieuwe collega (oké, stagiaire) had zelf een biertje gebrouwen en uiteraard moest die worden geproefd. Door onze Brouwmeester maar ook door de Cijfermeester. Ondergetekende. Dus.

Aan het begin van mijn lunchpauze

een prettig telefoongesprek met een journaliste die mij graag wilde spreken naar aanleiding van een recent schrijfsel van mijn hand. Altijd leuk, nieuwe vrienden maken. Zo rollen wij! Een betere vertaling van het Engelse 'that's how we roll!' is welkom.

Thuis na het werk even een pizza gemaakt voor mijzelf en twee vrienden.

Had zelf helaas geen tijd om mee te eten want ik mocht weer eens metselen. Huh, op dinsdag? Maar dat doe je anders toch altijd op maandag? Klopt: op maandag komt mijn eigen 'Loge'  (motorclubs spreken dan van een 'chapter') bijeen maar je kunt ook op bezoek gaan bij een andere Loge. Dat deed ik. Zonder spijt want het werd een bijzondere avond. 'Verbeter de wereld, begin voor jezelf' en 'Verwachtingen worden voortdurend bijgewerkt' waren opmerkingen die in de zaal resoneerden.

In de pauze gezellig staan babbelen met de barman en een oud-schoolgenoot.

Tegen elf uur 's avonds was ik al thuis en merkte tot mijn vreugde dat de vrienden een stuk pizza voor mij hadden bewaard. Bovendien waren de slimme meter mannen geweest en dus hoef ik voortaan de meterstanden niet meer door te geven omdat die van afstand worden uitgelezen.

Zomaar opeens zijn er tientallen (en waarschijnlijk honderden) mensen die kunnen zien hoe laat ik opsta, wanneer ik douche en wanneer ik naar bed ga, Nog een stapje verder en diezelfde (ongetwijfeld goud eerlijke en bijzonder integere medewerkers van het energiebedrijf, de netwerkbeheerder, de betreffende elektronica gigant, de leverancier van de hardware en diverse ambtenaren) mensen zien niet alleen wanneer ik naar bed ga maar ook met wie. Reuze praktisch! Voor wanneer mijn geheugen mij in de steek laat of in geval van een eventuele rechtszaak. Bijvoorbeeld.

Woensdag op kantoor van de brouwerij verder gegaan met het tevreden stellen van crediteuren en daarnaast onder meer gekeken naar de werkkostenregeling (WKR. klik) aangaande belastingjaar 2019: belastingtechnisch zitten er allerlei interessante haken en ogen aan het betalen van diverse personeelskosten.

Tevens mijn achterstand in het beantwoorden van per e-mail gestelde vragen een stuk ingelopen en andere leuke dingen gedaan. Zoals papieren zoeken die een collega - lief bedoeld - had 'opgeborgen'. Tip: niet-betaalde rekeningen opbergen in de map 'betaalde rekeningen' is onpraktisch.

Na het werk direct door naar het kantoor van mijn andere werkgever voor werkoverleg. Was erg praktisch én gezellig en ik kwam half negen thuis. Zag Tom Cruise in gevecht met buitenaardse wezens, ontdekte dat binnenkort een film wordt vertoond die al een tijdje op mijn verlanglijst staat

en viel op de bank in slaap.

Donderdag op datzelfde kantoor
(Onderweg erheen rijdt de tram over de Amstel:

aan de slag met een paar opdrachten die ik de avond ervoor ontving: waaronder het ontwerpen van een nieuwe mappenstructuur betreffende het archiveren van documenten en e-mail berichten. Wanneer je sub-mappen aantreft met daarin één enkel opgeslagen document weet je dat het tijd is voor verandering. Alsof je in de keuken een besteklade reserveert voor één enkel gebruikt plastic bestekvorkje in plaats van dat je dat vorkje opbergt in de al bestaande besteklade. Of gewoon wegpleurt omdat de kans dat het ooit nog gebruikt zal gaan worden bijzonder gering is.

Thuis snel het eten opzetten voor mijzelf en een vriend,

een uurtje werken voor de Loge, voorbereidingen treffen voor een optreden en even de deur uit om wat vrienden te zien en nieuwe te maken in een lokale horecagelegenheid. Al was het maar omdat ik thuis op de bank hangen alleen maar doe wanneer ik ziek ben. En ik voelde mij niet ziek. In de bovenruimte werd gelachen, gedronken en zelfs een beetje gedanst terwijl in de kelderruimte een pin-up tekenles plaatsvond. Waarbij geen foto's mochten worden gemaakt. Erg gaaf!

Een dame van wie ik een drankje aangeboden kreeg vertelde dat zij mij op televisie had gezien, zittend op de bank bij haar moeder: 'Die man ken ik! Hij is een hele goede danser in De Nieuwe Anita!' (klik), had zij uitgeroepen. Wat een fijn compliment!

Vrijdag een beetje brak en verschrikt wakker geworden. Met mijn kleren van de vorige dag nog aan mijn lijf. Was klaarblijkelijk spontaan (en zonder de wekker te zetten) in slaap gedonderd terwijl ik op de rand van mijn bed zat mijn schoenen uit te trekken. Verslapen! Binnenkort mijn bloedwaarden laten testen lijkt dus best een goed idee.

Op kantoor dus hard (en met plezier) aan het werk.

's Middags kennis gemaakt met de nieuwe externe boekhouder en in mijn lunchpauze een en ander geregeld voor mijn andere baan. Naast het per app kletsen met deze en gene. Want zo ben ik.

Thuisgekomen bleek avondeten geregeld te zijn voor mij. Fijn! Dat scheelde namelijk tijd. Zo was ik keurig op tijd op het maandelijks Open Podium om de hoek. Een vriend was voor het eerst aanwezig bij een optreden van mij. Een tante was er ook en diverse andere bekenden. Die ik vooral ken van deze mooie avonden.

Het werd weer erg bijzonder: twee dames hadden een klassieke fado geschreven en brachten die ten gehore met stembanden en dwarsfluit. Een meneer speelde het zinken van de Titanic na met mensen uit het publiek ('Jullie zijn het schip, jij bent de kapitein, wil jij de ijsberg spelen? Puur toeval hoor dat ik de Titanic opnieuw laat zinken op de dag dat Engeland de EU verlaat.)',

diverse mooie mensen speelden prachtige liederen, een meneer declameerde gedichten van Shakespeare op de manier waarop dat in de tijd van de populaire bard werd gedaan en er werd veel gelachen terwijl er ook ruimte was voor droefenis en ellende met verhalen over racisme en zelfmoord.

Zelf liet ik ter plaatse door een collega-artiest een Nederlandstalig stukje zin voor zin in het Engels vertalen ten gunste van het grote deel van het publiek dat de Nederlandse taal niet machtig is (er komen veel expats (dat zijn immigranten met een lichte huidskleur) in deze koffiezaak.) Ja, een bijzondere avond. Dus.

Zaterdag lekker uitgeslapen, wat huishoudelijke dingetjes zoals de was gedaan, aantekeningen uitgewerkt, een en ander op entertainment-gebied qua werk geregeld en begin van de middag een vriend op de thee gehad. Zelf mijn haren geknipt omdat mijn kapper vermoedelijk dood is (de kapperszaak is leeg en een briefje op de deur doet het ergste vermoeden: 'Wegens omstandigheden gesloten').

Er waren verder geen dringende zaken dus ik genoot van de eerste aflevering van de nieuwe Star Trek serie 'Picard' dat zich afspeelt zo'n tien jaar na de pensionering van Captain Jean-Luc Picard uit Star Trek: The Next Generation. Genieten!

Even een dutje gedaan ook en na het eten mijn dansschoenen aangetrokken voor een avondje dansen op oude Ska, Rocksteady en Reggae. The Limelites (klik) haalden de voetjes van de vloer!

 Lekker biertje, goede band en misschien wel de mooiste toiletmuur

van alle clubs in de regio:

Met nieuwe vrienden staan kletsen over The Outsiders, Wally Tax en andere helden van weleer en ons afgevraagd waarom de Canon van Nederland (klik) geen aandacht besteed aan de Nederlandse muziekcultuur.

Zondag met hulp van een bakje koffie rustig wakker geworden en einde van de ochtend met een vriend samen koffie gedronken in een nieuw etablissement in de wijk.

Thuis heerlijk zitten schrijven en een buurvrouw op visite gehad. Een paar 'noodzakelijke' mailtjes verstuurd, een paar verhaaltjes geredigeerd voor mijn volgende verhalenbundel en twee college's op televisie gezien. Eentje over de teloorgang van het kapitalisme ('Het kapitalistisch systeem heeft z'n beste tijd gehad. Nu 80 mensen samen evenveel geld hebben als de helft van de wereldbevolking is wel aangetoond dat schaarste niet het probleem is maar dat er iets mis is met de verdeling van welvaart.') en de andere over mimicry: hoe dieren - maar ook mensen! - van dieren kunnen leren. Erg interessant! Even kijkend of er nog iets leuks is kwam ik terecht bij een aflevering van een remake (uit 2008 inmiddels, heb ik begrepen. Maar voor mij nieuw.) van Tita Tovenaar. Had niet verwacht dat het zo leuk zou zijn!

's Avonds op de bank keek ik de film Super 8. Een verhaal over vriendschap, liefde en mysterie. Eigenlijk lag er nog wat strijkgoed klaar. Maar op de bank hangen was aanlokkelijker. Bovendien gaaf mijn lichaam aan mij door dat rust pakken verstandiger was. Kan niet wachten tot ik weer energie heb!

Het Engelstalige stuk van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2020/01/are-we-manipulated-into-thinking.html

De muziek van deze week dan. David Bowie en Brian Molko met Protegé Moi



Deze week staan wij stil bij het overlijden van Kobe Bryant en Rob Rensenbrink


Meer lezen? Mijn verhalenbundels