De week voorbij

In het nieuws vernemen wij van mensen die anderen proberen om te brengen. Met messen, met pistolen, met tanks, met geweren die voor militaire doeleinden zijn ontworpen en waar gewone burgers dus van af moeten blijven...Maar ik vraag mij af waarom die mensen zoveel moeite doen om zoveel mogelijk anderen om te brengen. Daar zijn veel effectievere methodes voor!

Met veel te veel suiker in ons voedsel waardoor tienduizenden sterven aan vetzucht, door tabak en alcohol niet te verbieden waardoor miljoenen per jaar het leven laten, door geld te gebruiken om mensen die toch al veel geld hebben nog meer te geven in plaats van er voedsel voor te kopen voor de tienduizenden per dag die sterven van de honger, door (overheids)bedrijven toe te staan onze lucht en aarde te bevuilen met puur gif, et cetera.

Eigenlijk gek dat 'een verwarde man' die twee mensen verwondt met een aardappelschilmesje keihard wordt aangepakt (en als hij naar de moskee gaat in plaats van naar de kerk zelfs de bak ingaat voor 'terrorisme') maar een bedrijf als Nestlé dat doelbewust poedermelk verkoopt aan mensen in Afrika en hen vertelt dat zij dat goedje, aangemaakt met vies rivierwater, beter aan hun kind kunnen geven dan gratis moedermelk, waarmee zij duizenden mensen tot een gruwelijke dood veroordelen hooguit een geldboete krijgt. Waarom wordt de ene moordenaar harder gestraft dan de andere?

En hoe lang heeft Noah in de bak gezeten toen hij alleen zijn eigen familie redde en verder liever mieren, kakkerlakken, slangen en ratten aan boord van zijn ark hielp waarmee hij miljoenen mensen veroordeelde tot de verdrinkingsdood?

Maandag zat ik weer op kantoor. Even rust. Blijkt ook uit deze foto van de buren:

Een collega vroeg mij waarom een klant hem nog niet gebeld had en keek erg verbaasd toen ik hem vroeg waarom hij dat mij vroeg en niet die klant. Ik vind dat gelukkig grappig. Een andere collega ervoer hoe frustrerend het kan zijn wanneer je een helpdesk belt en na anderhalf uur in de wacht te zijn gezet uiteindelijk wordt doorverbonden met een verkeerde afdeling waar iemand zit die doodleuk de verbinding verbreekt waardoor je opnieuw door het keuzemenu van een kwartier moet en uiteindelijk nog steeds met een onbeantwoorde vraag blijft zitten.

Intussen ontdekte ik dat een andere collega die mij zou helpen met het opbergen van papieren helaas nooit heeft geleerd wat het woord 'archiveren' betekent waardoor ik diverse ordners vol papieren opnieuw moest ordenen.

Later op de dag leerde ik een andere collega voor de vierde keer hoe hij zelf een kopietje kan maken. Maar verder was het best een goede werkdag. Al werd er een behoorlijke aanslag gepleegd op de hoeveelheid geduld waarover ik beschik. Heel sympathiek hoor, dat werken met mensen 'met een afstand tot de arbeidsmarkt' maar niet altijd praktisch. Onderweg naar huis zag ik duidelijk dat de herfst inmiddels is gearriveerd:

's Avonds kon ik even bijkomen in de Loge die was opengesteld voor belangstellenden. Met zo'n vijftien mensen een lekker cluppie. Hier sta ik op de foto met één van hen.

Toevallig een vriendin van een vriend die ik toevallig een week eerder toevallig tegen het lijf liep nadat zij - niet toevallig - door de vriend met wie ik mijn verjaarsfeestje deelde was uitgenodigd voor betreffend feestje. Het was dus voor de derde keer in ons leven dat wij elkaar zagen. Dus.

Een paar Broeders van mijn Loge vertelden over de Vrijmetselarij: eentje wat meer feitelijk over de geschiedenis en de werkwijze en de ander had een wat meer persoonlijk verhaal. Daarna werd onze werkplaats bezocht. En toen de bar.

Daarna kon men nog een uurtje vragen stellen waarbij meteen duidelijk werd wat het verschil is tussen discussiëren en compareren: twee heren maakten bijkans ruzie over een verschil van mening maar een derde zag de gemeenschappelijke grond van die meningen en legde daar de nadruk op. Dus.

Dinsdag was de dag van de Boerenopstand: duizenden boeren in honderden tractoren trokken naar Den Haag om te vertellen dat het niet eerlijk is dat zij milieu-maatregelen moeten nemen maar Schiphol niet. 'Nou, boeren zijn verantwoordelijk voor zo'n 62% van de stikstofuitstoot en Schiphol voor 1%.', zei de minister. Maar dat maakte geen indruk. Hoewel ik veel sympathie voel voor de boeren (zonder boeren geen bier bijvoorbeeld. Of melk.) viel mij de tweeslachtigheid van de achterban op:

'Ik snap niet dat die kinderen niet gewoon naar school gaan. Demonstreren heeft helemaal geen zin want het kabinet doet tóch wel wat het wil! Dus die duizenden kinderen zijn gewoon klimaatdrammers die gewoon een vrije dag willen hebben. Van mij mogen zij ze allemaal arresteren want iedereen moet zich aan de wet houden en ook de Leerplichtwet is een wet. Zo!'

Je zou verwachten dat diezelfde mensen dan over de boeren zouden zeggen:

'Ik snap niet dat die boeren niet gewoon aan het werk gaan. Demonstreren heeft helemaal geen zin want het kabinet doet tóch wel wat het wil! Dus die duizenden boeren zijn gewoon klimaatdrammers die gewoon een vrije dag willen hebben. Van mij mogen zij ze allemaal arresteren want iedereen moet zich aan de wet houden en volgens de wet mag je niet met een tractor op de snelweg en geen hekken en parken vernielen. Zo!'

Dat zei de achterban (waarvan opvallend veel mensen de Nederlandse taal niet machtig zijn, viel mij op) niet. In plaats daarvan zei die: 'Helden!'

Echte helden vind ik de vrijwilligers die rondlopen in dierentuin Artis. Zonder hen zou het er snel een zooitje worden en kregen de dieren

veel minder aandacht en liefde. Een vriendin van mij had voor mij een vrijkaartje, ik mocht haar op een patatje trakteren

en zij kocht voor mij (mag van mijzelf geen pinguïns meer kopen voor mijn verzameling) een pinguïn-gieter.

Die ik echt heel hard nodig heb, hoor!

Een buurvrouw kwam mij een bakje nasi brengen. Superlief!

Was wat snifferig en snotterig dus vond het helemaal niet zo heel erg dat een afspraak die avond geen doorgang vond. Beetje voor de TV hangen en vroeg naar bed.

Woensdag sprak ik drie buurvrouwen, waarvan eentje bij mij in de woonkamer. Onderweg van een vriend bij wie ik het avondeten (Indisch!) had genoten sprak ik een mede-schoolvader annex wintersport reisgenoot. Deze dag oefende ik mijn gitaarvingers, rondde mijn maandadministratie af en verrichtte wat huishoudelijke klusjes. Niet erg enerverend dus maar dat mag ook wel eens. Dus maar één foto deze dag. Van een gracht bij mij in de buurt:

Met een half oog zag ik het voetbalteam van Ajax dat van Valencia verslaan tijdens het opschonen van mijn laptop. Wég met favorieten waarvan je niet eens meer weet waarom je die hebt opgeslagen in je browser, wég met 'foto's die eigenlijk mislukt zijn maar waar je misschien ooit eens iets mee wil doen', en zo verder.

Donderdag pakte ik een ordner op van het door mij op kantoor gebruikte ladenkastje. Even later lagen er diverse bonnetjes op de grond. Een collega had - heel lief - mij willen helpen door losse bonnetjes in insteekmappen te stoppen. Op zich best handig. Met de opening aan de onderkant. Dat was dan weer iets minder handig.

Een andere collega hielp mij de ontstane rotzooi op te ruimen en de papieren op een meer praktische volgorde op te bergen. Foutje van mij. Ik dacht met de opmerking 'graag opruimen op volgorde van maand' voldoende informatie te hebben gegeven maar de documenten werden op een alternatieve manier opgeborgen. Wel op volgorde van maand maar niet helemaal zoals ik het in mijn hoofd had. De wat minder handige collega had begrepen: 'April, augustus, februari, december...' Het verschil tussen 'alfabetisch' en 'chronologisch' is niet iedereen bekend. Blijkbaar. Zo leert een mens nog eens wat!

Van het mijzelf opgelegde takenlijstje

heb ik helaas niet alles kunnen verwerken. Nadeel van takenlijstjes: er komen voortdurend weer taken bij. Tijdens het verrichten van de taken word ik veel afgeleid. Deels door eigen toedoen en deels door dat van anderen. Daarom maak ik regelmatig aantekeningen.

Zodat ik niet alles hoef te onthouden. Een paar minuten lang factuurnummers en bedragen onthouden is best lastig als tussendoor iemand even vraagt waar de bierviltjes ook alweer liggen ('Op de afgesproken plek. Waar ze vorige dat je het vroeg ook lagen.') of meedeelt dat het toiletpapier op is. ('Tip: pak een verse rol en hang die in de houder.')

Een vriend kwam eten en een buurvrouw kwam langs met de fourage: een grote pan hutspot! Met jus. En rookworst. Al met al keurig tegen middernacht mijn bedje in. Na met de vriend urenlang te hebben zitten plaatjes draaien (Lp's dus. Vinyl) en kletsen. Over muziek, complotten, sex (ja, met een 'x' want 'seks' met 'ks' vind ik raar. Over sex met K3 wil ik het nog wel eens hebben.) en het hoofdstedelijke uitgaansleven in de jaren '80.

Vrijdag een beetje last van 'kleine oogjes' bij het opstaan maar goed nieuws later op de dag sperde ze wat wijder open. Bovendien was mijn oudste dochter deze dag jarig. 19 Jaren jong is zij inmiddels!

Op kantoor vertelde ik een collega het jammer te vinden dat je collega's die hun werk doen met de gedachte: 'Ja, ik weet dat dat de afgesproken procedure is maar ik doe het gewoon lekker anders!' niet mag slaan. Gelukkig lukte het ook deze dag iets meer dan het hoognodige aan werk te verrichten. Bovendien was het op kantoor beter weer dan buiten. Bovendien mocht ik een experimenteel biertje proeven.

Dat kon best want het was al bijna twaalf uur. Ik verliet mijn bureau tijdelijk om een lekker stuk kaas te halen bij de buren van de kaaswinkel en zag onderweg dat het inderdaad kouder wordt:

Na de vrijdagmiddagborrel (keurig één enkel biertje gedronken. Van dik 8% zwaarte. Maar toch.)

bracht een collega mij met de auto thuis. Fijn!

Daar werd ik iets na zeven uur 's avonds hartelijk begroet door een bijkans huppelende kat. Ik was ook blij hem weer te zien dus begreep het sentiment.

Het grootste nieuws in Nederland deze week was het stikstofdebat. Met name boeren schrokken van de plannen van het kabinet: Zelfs de VVD vindt opeens dat wij misschien eens moeten kijken naar de voor het milieu schadelijke gevolgen van geld verdienen met uitspraken als: 'Misschien moeten wij eens kijken of automobilisten hier of daar misschien 120 kilometer per uur moeten gaan rijden in plaats van 130.' Tsjonge, dat gaat wel erg ver!

Maar is het terecht dat de agrarische sector indringender wordt gevraagd de stikstof uitstoot te verminderen dan andere sectoren zoals de zware industrie of de bouw? En Schiphol dan? Wie écht meer wil weten in plaats van afgaan op 'een onderbuikgevoel' (waarmee opvallend veel mensen een bericht op social media zoals Twitter, Facebook of weblogs bedoelen) kan deze 'factcheck' daarover lezen. Voor wie geen tijd heeft om te lezen: de boeren zijn verantwoordelijk (maar zeker geen schuldige aan het probleem, al kunnen zij - als zij dat willen - wel bijdragen aan een oplossing) voor zo'n 46% van de schadelijke uitstoot, vliegverkeer boven Nederland voor 1.

Overigens zijn wereldwijd gezien cruiseschepen de grootste milieuvervuilers. Maar dat terzijde.

Het kabinet wil nu mensen aanmoedigen (klik) aan het milieu ('Als je zo doorgaat zijn er over 50 jaar geen mensen meer aan wie jij jouw producten kunt verkopen.') te denken en iets minder aan uitbreiding van het bedrijf. Ik voorspel dat het in een aantal gevallen zo zal gaan:

'Mij krijg je niet weg van deze akkers! Dit bedrijf is opgebouwd door de opa van mijn opa en zelfs als ik dood ben heb je een bulldozer nodig om mij weg te krijgen. Deze boerderij is ruim een miljoen waard voor mij! Dus ga maar een eind wieberen met je oprotpremie.'
-'Je krijg twee miljoen.'
'Waar moet ik tekenen?'

Boeren zijn natuurlijk ook 'maar' mensen en net als veel anderen verkwanselen zij eenvoudig hun idealen wanneer zij er persoonlijk financieel op vooruit kunnen gaan. Althans, dat denk ik. Wat denkt u?

Zaterdag kon ik niet uitslapen want ik werd tijdig in Arnhem verwacht en wilde die ochtend nog het een en ander voor mijzelf en in huis doen. In Arnhem stapte ik uit op een prachtig treinstation

en mocht ik werken op een privé feest dat gehouden werd in een café.

Leuke mensen! Uiteraard raakte ik met een paar ervan in gesprek. Want zo ben ik. 'Ik heb een kleine kleindochter', zei een mevrouw. En liet mij een foto zien. 'Hé, die ken ik. Is een collega waar ik toevallig onlangs nog mee heb gewerkt!' Het is een kleine wereld. Onderweg terug naar het station kwam ik langs een openbare boekenkast.

Dan kan ik het niet laten om er even in te snuffelen. Want zo bent ik.

Dankzij de treinrit zag ik de prachtige Nederrijn:

Iets na zeven uur 's avonds kwam ik thuis. Een afspraak ging niet door dus ik kreeg wat extra tijd voor mijzelf. Die besteedde ik met moe op de bank te hangen en een film te kijken over de ramp met de tsunami die nog niet zo lang geleden een groot deel van Azië trof. Gezien vanuit een vakantie vierend gezin dat het op wonderbaarlijke wijze overleefde. Een film vol ellende maar met een happy end. Soort van. Met name goed om naar te kijken wanneer je zelf het gevoel hebt dat niet alles in je leven gaat zoals je het wil.

Zondag wakker geworden zonder de wekker te hoeven zetten. Heerlijk! Vol aan de bak in het huishouden en zo: verder gegaan met kasten leger maken en administratieve klussen. Voor de Loge wat mutaties in het ledenbestand en het voorbereiden van een drietal vergaderingen, voor mijzelf een factuur versturen en het verlengen van mijn trein abonnement. Daar hoort natuurlijk ook een nieuwe portretfoto bij. Omdat er even niemand bij mij in de buurt was maakte ik die zelf:

Ook hield ik mij ledig met het doen van de driemaandelijkse BTW-aangifte. Dankzij de Kleine Ondernemersregeling (Leuk niet, ik ben 1,40m en dus echt een kleine ondernemer.) waarbij zzp'ers die minder dan €1345,- per jaar aan BTW afdracht verschuldigd zijn (ik kom daar bij lange na niet aan) hoefde ik ook dit keer niets te betalen. Zonder de regeling had ik twee tientjes moeten afdragen. Had ik wel overleefd hoor maar toch aardig dat onze overheid de kleine zelfstandigen dit douceurtje gunt.

Tussen de klusjes door (wastafel schoonmaken, keukenvloer zwabberen, aquarium schoonmaken, nagels knippen, et cetera) deed ik een test (klik) om te ontdekken (bij benadering natuurlijk) hoe extrovert ik ben. De uitslag was 86%. Hoe scoort u op de test?

's Avonds was ik nog even bij een buurvrouw op visite en dat was het dan wel zo'n beetje. O ja, omdat ik wat tijd over had las ik een boek uit: De Technicolor Tijdmachine van Harry Harrison is boek nummer 13 van dit jaar en een vermakelijk ouderwets science fiction boek dat uitgaat van de premisse: 'Wat als je een film over Vikings zou kunnen maken met echte Vikings?'

Runaround Sue van Dion is de muziek van deze week:



Deze week staan wij stil bij het overlijden van Ginger Baker, Maria Heyboer, Isaac Promisse, Diahann Carroll, Henry Keizer en Jessye Norman

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/