De week voorbij

Wanneer ik aan het werk ben, dan ben ik aan het werk. Of het nu gaat om de functie van administrateur van een brouwerij, penningmeester van de bewonerscommissie, secretaris van een vereniging, in mijn bijbaan als data analist of als entertainer.

Vaak zit ik tijdens het werk in een bepaalde 'flow', een gemoedstoestand waardoor ik mij volledig kan richten op de voorhanden zijnde werkzaamheden. Dus 'even' op een appje reageren doe ik niet want voordat ik weer in de 'flow' ben kost mij ongeveer een kwartier aan tijd. Op de brouwerij heb ik 24 uren per week tot mijn beschikking om werk te doen waar 38 uren voor nodig zijn. Vier keer in een week 'even' reageren op een e-mail, sms, appje of belletje kost mij dan minstens een uur. Reageren op berichten (al dan niet via social media) doe ik dus vooral buiten mijn reguliere werkuren. Er zijn mensen die dat maar moeilijk kunnen bevatten 'want ik doe dat wél hoor, op mijn werk zitten appen, facebooken en bellen.' Welnu. Ik bijna niet. Dus. Hoewel er natuurlijk ook voor mij dagen zijn dat ik mij niet aan mijn eigen regels houd.

Hoe zit dat met u? Kunt u uw werkconcentratie vasthouden terwijl u 'even' reageert op een grapje dat iemand u via WhatsApp of zo doorstuurt? Of kost het u dan ook weer even tijd om zich weer te richten op het werk?

Maandag voelde mijn kantoorwerk als tot de nek waden door de modder terwijl een zwaar elastiek mij probeerde terug te trekken naar het startpunt. Mijn voldoening haalde ik deze dag uit het grapjes maken met een paar collega's en de gedachte dat het eerdaags vast veel beter (en vooral sneller! Wacht maar tot er geld is om de acht jaar oude laptop waarmee ik werk te vervangen.) zal gaan.

Thuis na het eten aan de strijk gegaan en met een buurvrouw en haar man in de gemeenschappelijke binnentuin op zoek gegaan naar het vlooienbandje waar mijn kat zichzelf van had ontdaan. Ik vond het al knap van mijzelf dat ik het bandje bij hem had om gekregen (geboren en opgegroeid op een boerderij laat hij niet met zich sollen) maar mijn 'geluk' was van korte duur.

Het hoogtepunt (of dieptepunt, zo u wilt) van de vlooienplaag in de buurt lijkt geweest. Gelukkig maar want de jeukbeestjes hebben mij flink te pakken gehad. Ondanks dagelijks stofzuigen, lavendel en pepermunt in huis en hier en daar schoteltjes met water, afwasmiddel en theelicht.

Dinsdag ontdekte ik dat 'afspraak is afspraak' niet voor iedereen geldt. Licht teleurstellend maar het zij zo. Iedereen vergeet wel eens wat en ik ben daar geen uitzondering in maar besluiten iets anders te gaan doen in plaats van je aan een eerder gemaakte afspraak te houden is andere koek. Zeker wanneer dat gebeurt zonder de ander te laten weten dat je de afspraak laat schieten. En laat blijken dat je dat normaal gedrag vindt. Maar soit. Weer wat geleerd. In de buurt van het kantoor waar was afgesproken maakte ik deze foto:

Een pot koffie delen met een buurvrouw maakte een hoop goed en na het in de tuin spelen met de kat (voor zover die dat toestond)

had ik weer voldoende energie om het opknappen van mijn woning naar een volgend niveau te tillen. Zou eigenlijk deze dag kantoorwerk verrichten maar had zomaar opeens enkele uren extra voor mijn woning, mijn buren, mijn kat en mijzelf. Zo hep elluk nadeel ook se foordeel.

's Avonds at ik thuis met een vriend die het eten had verzorgd. Een buurvrouw at mee en het werd erg gezellig.

Kortom: tegen half drie in de ochtend kroop ik onder mijn dekbed.

Woensdag was ik daardoor iets later dan afgesproken op de koffie bij een vriend. Overdag thuis hield ik mij ledig met het plegen van een handwas en nog zo wat huishoudelijke klussen, het beantwoorden van e-mails en 's avonds at ik bij een vriend om thuis weer achter de laptop te kruipen voor wat werkzaamheden waarbij ik met een schuin oog de vermakelijke film Coyote Ugly keek. Het delen van een pot thee met een buurvrouw vormde de afronding van de dag.

Donderdag was geen prettige werkdag op mijn werkplek naast de Molen van Sloten:

Nu hoeft het ook niet altijd pret ende jolijt te zijn op de werkvloer maar het is vervelend om geen plezier te (kunnen) hebben in het werk. Terwijl dat vaak redelijk eenvoudig voorkomen kan worden. Dus je doet wat je kunt en sleept je er doorheen. Op het einde van de dag er op terug kijkend viel het eigenlijk best mee.

Thuis kleine klusjes gedaan als stofzuigen en het schoonmaken van de stofzuiger. Met de vlooienplaag in de wijk nog niet voorbij is het zaak vaak de stofzuiger te hanteren en mijn woning te besprenkelen met de geuren van pepermunt en lavendel, waar vlooien een hekel aan schijnen te hebben. Mijn kat een vlooienbandje omdoen is geen tweede keer gelukt. Hij had van de eerste keer geleerd hoe onplezierig dat is dus zodra hij mij het ding ziet pakken is-ie weg. Maar anti-vlooiendruppels in zijn nek druppelen terwijl hij zit te eten lijkt hij te accepteren.

Vrijdag deelde ik de bus naar het werk met een vriend. Een fijn begin van de dag! Kon aardig wat werk verrichten en dat kwam misschien wel door de verwachte levering van een nieuwe laptop. Die deze dag bezorgd zou worden. Maar die niet kwam. Wel kwam onze hoofdbrouwer met twee biertjes die geproefd dienden te worden voordat koolzuur wordt toegevoegd en het laatste deel van het brouwproces begint.

Erg naar, dat bierproeven maar iemand moet het doen.

Met een visiterende buurvrouw deelde ik een pot thee en de rest van de avond nam ik rust. Onder meer door te lezen.

Meester van de Waan van Tanith Lee is boek nummer negen van dit jaar en voelde wat traag aan. Kon er ooit intens van genieten, de uitgebreide beschrijvingen van andere werelden en de vele vergelijkingen die Lee maakt in de trant van: 'Zijn huid had de kleur van een droevige nacht, een volle twee weken na volle maan.' Misschien is mijn smaak veranderd of heb ik minder geduld dan toen ik dit soort boeken als tiener las. Geen idee.

In het nieuws was onder meer te ontdekken dat Google gesprekken van mensen die Google Assistent gebruiken ook afluisteren wanneer zij dat niet willen. Wat in strijd is met zo'n beetje alle privacyregels. Wat mij verbaast is dat dit mensen verbaast. Wanneer je als gigantisch bedrijf mensen kunt afluisteren en met hun privé data kunt doen waar je zin in hebt, dan doe je dat toch? In het ergste geval betaal je een boete die neerkomt op een half procentje van een dag omzet. Ook nieuws waarover ik mij verbaasde dat het mensen verbaasde was dat van een incassobureau (klik) dat klanten oplicht door hen veel te veel geld in rekening te brengen voor werk dat niet of bijzonder slecht gedaan wordt. Bedrijven die puur op winst belust klanten oplichten? Goh, wat bijzonder.

Zaterdag ruimde ik lades uit in huis en deed onder meer tientallen pennen weg.

Een aantal ging de prullenbak in en een twintigtal nam ik mee naar een picknick om daar uit te delen aan de aanwezigen. Het was geen super geweldig weer maar het regende niet en was niet koud.

Nieuwe kennissen gemaakt en lekker  gegeten en gedronken.

Zondag tijdens een barbecue was het nog iets warmer en scheen de zon zichtbaar.

Met mijn zoon en zijn moeder zat ik op een bankje op het binnenterrein van de instelling waar zij verblijft. Wij maakten kennis met een paar van haar begeleiders, aten salade en worst en dronken een alcohol vrij drankje.

Op de weg terug passeerde de tram de Amstel

's Avonds laat ging ik nog met een buurvrouw op avontuur en aan de thee.

Het Engelstalig stuk van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2019/07/its-all-natural.html

De muziek van deze week is licht afwijkend van de muziekjes die u wellicht van mij gewend bent. Hier is C-Block met Time is Tickin' Away:



Meer lezen? Mijn verhalenbundels

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/