In haar vroege kinderjaren waren het haar ouders
die voor haar beslisten.
Later werd voor haar besloten
door vertegenwoordigers van een invasiemacht.
Haar partners werden gekozen door haarzelf en omstandigheden.
Zij vroeg niemand toestemming om het leven te leiden dat zij leidde.
Ook niet haar kinderen.
Haar leven leerde haar dat je alleen zelf kunt beslissen over je beslissingen.
Uiteindelijk gaf zij zelf toestemming
voor het ingaan van haar laatste uren op Aarde.
Met een hoofdknik en een traan.
====================
Meer lezen? http://bravenewbooks.nl/terrenceweijnschenk
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
Net film gekeken, beetje emotioneel er nog van. Daar werken sommige woorden niet bij.
BeantwoordenVerwijderenLove As always
Di Mario
ik krijg een dubbel gevoel bij deze tekst
BeantwoordenVerwijderenje kan goed schrijven
Een @->- voor jou
Goede morgen lieve Terrebel en een fijn weekend gewenst.
BeantwoordenVerwijderenJe kwam al een tijdje niet meer langs en daarom heb ik nu een achterstand op je blog die ik vandaag ga inhalen. Te beginnen met dit weer knap geschreven verhaal, je wist het heel goed in woorden en zinnen te gieten!
Ja helaas, in geboren worden hebben we zelf geen keuze, naar ik hoop wél in wanneer het genoeg geweest is.
BeantwoordenVerwijderenMijn keuze heb ik al gemaakt: ik wil niet eindigen in een verzorgingstehuis. Of dat iemand mijn luier moet verschonen. Dan geef ik de voorkeur aan de dood.
BeantwoordenVerwijderen