De week voorbij

Ooit had ik vreselijk veel dromen en plannen. De mooiste van mijn dromen zijn inmiddels verbrijzeld en van veel van de plannen kwam niet veel terecht. Beiden (het teloorgaan van de dromen en niet doorgaan van de plannen) leverden mij frustratie op. Maar waarom eigenlijk? Wij kunnen toch gewoon gaan slapen en nieuwe dromen maken? En opstaan en nieuwe plannen maken? Maar waarom zou je eigenlijk een 'bucketlist' (doelen die je wil bereiken voordat je dood bent, 'kicking the bucket' in het Engels)) willen maken als je ook een prima leven kunt hebben aan de hand van een 'f*ck it-list'? Een wat!? Hier een voorbeeld: http://www.gofifty.nl/19-dingen-die-op-mijn-fuck-it-list-staan/

Kortom: waarom zou je doelen moeten hebben en succesvol moeten zijn? Wat is 'succes' eigenlijk? En wat is er mis met het hebben van een zo prettig mogelijk leven zonder anderen bewust lastig te vallen en niets meer te willen dan dat?

Maandag was een drukke werkdag. Deels door ziekte van een collega en deels omdat ik het in mijn hoofd had gehaald de laatste beetjes achterstand weg te werken die in de loop der tijd waren ontstaan.

In de maandagavond club ging het over jezelf onder ogen durven komen, het loslaten van concepten en doelen en 'zonder nieuwsgierig te zijn groei je niet als mens.' Weer een boeiende avond, derhalve. Op de weg terug naar huis kwam ik langs de Vondelkerk:

Dinsdag had ik 's ochtends twee mensen over de vloer: de onderhoudsmonteur van mijn keukengeiser en een taxateur om vast te stellen welk energielabel mijn woning krijgt toegewezen. 's Middag kwam een buurvrouw op visite en even later een andere buurvrouw. Zo zat ik gezellig met twee buurvrouwen te kletsen. Over het onderhoud aan de woningen en overleggen met de woningcorporatie bijvoorbeeld.

's Middags een paar boodschappen gedaan om met name mijn woning verder op te knappen: schroefjes om haken en posters op te hangen en wegwerp-verfrollers om plinten en deurposten te schilderen. Hier een stukje van een woonkamermuur:

Een afspraak die voor die avond in de agenda stond ging niet door en dus kon ik de achterstand in het kijken van mijn favoriete televisieseries verwerken door het kijken van een aflevering van 'The Walking Dead'. Star Trek: Discovery en Game of Thrones worden in 2018 vervolgd en The Orville beleeft al snel de seizoensfinale. Tijd over dus voor andere dingen in mijn leven...;-)

Woensdag las ik dat de 'filibuster' van 50Plus en de PVV is mislukt. De woordvoerder van 50Plus hield het heel dapper viereneenhalf uur vol (van de aangevraagde 15) om inhoudelijk te betogen waarom de Wet Hillen (een belastingplan waar een meerderheid van de Kamer geen voorstander meer van is) niet moet worden ingetrokken ('De Wet Hillen werd in 2005 ingevoerd als een belastingkorting voor huiseigenaren die hun hypotheek (bijna) hebben afgelost. De politiek wilde huizenbezitters zo prikkelen hun woningschuld af te lossen.').

Zijn collega van de PVV werd na een uur (hij had 20 uren spreektijd aangevraagd) al weggetikt omdat zijn betoog voor het overgrote deel niets met het belastingvoorstel of zelfs maar met belastingen te maken had. Hij hield zich dus niet aan de regels. Je kunt het vervelend vinden of niet maar in een democratie geldt dat de meerderheid beslist en dat iedereen zich aan de afgesproken regels moet houden. Als je daar tegen bent kun je beter gaan wonen in landen waar de regels van democratie niet worden gehanteerd.

Ik hanteerde een hamer om - na het schilderen van muren en deuren - een en ander op te hangen in huis. Ter verbetering van mijn wooncomfort maakte ik de vuilnisbak en de stoffer en blik schoon, bakte verse croissants om de innerlijke mens van energie te voldoen, las een maandblad om de geest scherp te houden, draaide een was, verfde een deurpost en deed nog zo het een en ander.

Uiteraard dronk ik een kop thee met een buurvrouw.

's Avonds mocht ik een vriend trakteren op een verjaardagsetentje in mijn favoriete pizzeria.

Bij thuiskomst ontdekte ik dat een Amsterdams icoon was overleden: straatmuzikant 'Blinde' Bennie Volkens (klik) weigerde altijd een uitkering aan te vragen, zelfs toen bij hem een ongeneeslijke vorm van kanker was geconstateerd. Zijn grote droom was het om nog één keertje met zijn vrouw uit eten te kunnen gaan. Een bijzonder man. Heb een paar keer kort met hem gebabbeld terwijl ik op de tram stond te wachten bij zijn favoriete staplek bij de Dam. Ik zal hem, het geluid van zijn buikorgel en centenbakje missen.

Donderdag voelde ik mij vrij beroerd: duizelig, misselijk...heb mij derhalve noodgedwongen ziek gemeld. Voor twee koppen thee met een buurvrouw kwam ik mijn bed uit en in de loop van de dag voelde ik mij weer wat beter. Vervolgens zette ik mijn foto's van oktober online (klik), hing een paar dingen op en schilderde nog wat. Niet heel veel want de duizeligheid en een groot tekort aan energie zaten mij in de weg.

Daarom vrijdag nog maar een dag thuisgebleven. En een gat in de dag geslapen. Blijkbaar hadden mijn lichaam en geest dat nodig. Een buurvrouw kwam koffie drinken en ik ging door mijn huis om nog meer spullen te verzamelen om die te zijner tijd te verwijderen.

Bij een aanslag op een moskee in Egypte kwamen ruim 300 mensen om het leven. Zit je net lekker te bidden, word je opgeblazen! Soms vind ik de wereld waarin wij leven erg naar. Dan kijk ik maar even naar de feiten en ontdek dat er wereldwijd nog nooit zo weinig geweld is geweest als in het tijdperk waarin wij nu leven. Nog niet zo heel lang geleden was de kans om door geweld om het leven te komen vele malen groter dan dat die nu is. Neemt niet weg dat elke dode er een teveel is.

Zaterdag koffie gedronken bij een buurvrouw die ik hielp met een paar kleine klusjes. Zij hielp mij ook en zo helpen wij elkaar en wordt het een fijne wereld om in te leven. Ook in mijn eigen huis wat klusjes opgeknapt en voor je het weet kan mijn huis op de voorkant van een woonblad. In het huidige tempo waarmee ik het opknap misschien zelfs al over een jaartje of vijf.

Het was ook een beetje een vreemde dag want ruim twintig jaren lang was ik gewend dat mijn moeder mij belde om mij te feliciteren met de verjaardag van mijn zoon. Deze dag belde zij niet. Dat zou mij ook zeer verontrusten omdat zij zo'n zeven maanden geleden overleed.

's Avonds was ik met een vriendin naar het theater.

Gezellig!

Zondag een beetje uitgeslapen voordat ik mijn woning verder onder handen nam: de stapel spullen om weg te geven wordt gestaag groter! Zo heel veel blijkt een mens helemaal niet nodig te hebben.

Een kopje koffie bij een buurvrouw, een kopje koffie met een andere buurvrouw, een gezellige kat, een warme kachel, onderdak en een gevulde maag.

En een avondje theater met een vriendin. (Alweer? Ja, alweer.)

Het Engelstalig stuk van deze week: http://terrebelius.blogspot.nl/2017/11/why-wall.html

Deze week ook weer eens een pleonasme: onbekende vreemdeling

De muziek van deze week komt van Roger Waters en Sinead O'Connor. Hier is Mother:



Mama's gonna keep you right here under her wing
She won't let you fly but she might let you sing
Mama's gonna keep baby cozy and warm

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Jana Novotná, Charles Manson, Malcolm Young, David Cassidy en Blinde Bennie.

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/