De week voorbij

Uiteraard mis ik het leven dat ik had. Dat met daarin een moeder, inwonende kinderen en een partner. Maar een nieuwe fase in mijn leven is begonnen: eentje zonder moeder, zonder inwonende kinderen en zonder partner. Het is even wennen maar ook deze fase zal ik wel weer doorkomen. Maar die pijnlijke steken in de hartstreek bij elke herinnering, leuk of minder leuk, die zou ik wel willen missen.

Maandag viel ik zo'n beetje in slaap op het werk en de baas vond dat ik maar wat eerder naar huis moest gaan. Zo geschiedde. Ik at rendang met nasi kuning bij een buurvrouw, zat een half uurtje met een vriend aan de telefoon, dronk later in de avond een kopje thee met een andere buurvrouw en ging vroeg naar bed.

Dinsdag verder gegaan met opruimen in huis met als resultaat dat enkele tientallen boeken binnenkort een ander baasje zullen hebben. Ik dronk koffie met een buurvrouw en at mijn eerste 'Sloppy Joe' bij een andere buurvrouw. Terwijl die avond Jeff Sessions aan de tand werd gevoeld over zijn banden met de Russische overheid ging ik maar vroeg naar bed. Uiteraard na het drinken van een kopje thee met een aardige buurvrouw. Terwijl ik fysiek niet veel inspanning verricht ben ik opeens verschrikkelijk moe. Schijnt te maken te hebben met de emoties die gepaard gaan met het verwerken van verdriet.

Woensdag verwachtte ik wakker te worden met het nieuws dat Trump of ten minste zijn procureur-generaal Jeff Sessions was afgestreden vanwege betrapt zijn op moedwillig liegen over contacten met de Russen. Maar nee, een grote brand in een Londens flatgebouw (Grenfell Towers) beheerste het nieuws. Bewoners hadden al eerder hun zorgen geuit over de brandveiligheid van het pand maar het management vond het te duur om meer dan één nooduitgang en een brandalarmsysteem te installeren. Verkeerde beslissing. Een nieuw pand laten bouwen en reputatieschade door nalatigheid kost miljoenen ponden meer.

Het was prachtig weer dus wel een beetje jammer dat ik vrijwel de hele dag op kantoor zat te werken. Anderzijds: ik heb een baan! En hoe bijzonder is dat heden ten dage, meneer Sonneberg?

Bij een vriend op het balkon aten wij pannenkoeken. Lekker!

Voor het slapengaan nog even een kopje thee met een buurvrouw en toen zat de dag er weer op.

Donderdag was een goede werkdag met 's middags een dip. Nog even doorgewerkt en toen een biertje.

Waarvoor werk je anders op een brouwerij? Onderweg naar het werk kwam ik een vroegere collega tegen en in de supermarkt een vriend. 's Avonds - voor de afwisseling - een buurvrouw op de thee en tijdig mijn bedstee opgezocht.

Vrijdag was ik - op uitnodiging van een vriend - de hele dag in het prachtige Maastricht.

Zaterdag was ik wat nerveus voor de vijf-jarige reünie van de middelbare school. Zou ik mij wel goed kunnen houden wanneer mensen vragen: 'Hoe gaat het met je vriendin/moeder/kinderen?' Maar ik maakte mij zorgen om niets: het ging hartstikke goed en was hartstikke leuk! Als ook oud-leerling zijnde was mijn broer er ook, benevens twee mensen die ik niet via de oude school ken maar op een andere manier en het was fijn om even herenigd te worden met een twintigtal vroegere schoolgenoten. Verbazingwekkend genoeg werd ik ook nog door diverse oud-docenten herkend. En dat na 30 jaar! Eén van hen had ooit meegewerkt aan een verjaarscadeau voor mijn moeder zaliger: zij wilde graag eens in een fourwheeldrive rijden en hij had er toevallig net eentje. Hij nam haar mee naar een ruw terrein aan de rand van de stad en zij beleefde een geweldige middag. De ruzie met zijn vrouw vanwege een kapotte versnellingsbak had de docent er graag voor over.

Op een reünie hoor je natuurlijk succesverhalen maar ook minder leuke berichten passeren de revue: berichten over dood, scheiding en ander verlies. Mooi om elkaar in verdriet te kennen.

's Avonds was ik even langs bij een jarige buurman. Om er te komen beweeg ik mij dan door de gemeenschappelijke binnentuin.

Zondag was het Vaderdag. Trakteerde mijzelf op een gekookt eitje en zo.

Maar zonder kinderen (of vader) smaakt die toch anders dan mét.

Een Engelstalig stukje deze week: http://terrebelius.blogspot.nl/2017/06/why-do-we-kill-people.html

In de serie 'Onbekende helden' is het deze week de beurt aan Ton Honig: https://www.trouw.nl/home/vertrouwen-op-de-goede-afloop~ae564b63/
Deze bijzondere man schreef diverse boeken over rouwverwerking. Waaronder dit: https://www.leestafel.info/ton-honig-10-12-jr

Into my arms van Nick Cave is de muziek van deze week:



Deze week staan wij stil bij het overlijden van Anita Pallenberg en Helmut Kohl

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/