De week voorbij

'Schrijf eens wat genuanceerder! Schrijf eens wat evenwichtiger! Beschrijf de zaken eens wat vaker van beide kanten!' -'Doe dat dan eens voor. Dan gebruik ik het door jou geschreven stuk als richtlijn.' Vervolgens verstomt de kritiek. En snel ook. Gek eigenlijk: zodra je mensen vraagt dingen te doen die zij van jou eisen hoor je meteen niets meer van ze. Omdat de mensen die die kritiek hebben weigeren zélf een stuk te schrijven dat genuanceerd, evenwichtig is en de zaak van beide kanten belicht (inclusief volwaardige argumenten dus!) vraag ik het aan u, mijn geliefde lezers: wilt u (voor mij, voor uzelf, voor uw lezerspubliek, voor mijn criticasters) zo'n stuk schrijven? Ik zou u zeer erkentelijk zijn!

Precies één persoon die graag kritiek uit op mijn stukjes gaf uiteindelijk toe dat hij het eng vindt om het bij het verkeerde eind te hebben en daarom zelf geen stukjes te schrijven. Maar lieve mensen: het is helemaal niet erg om het af en toe eens mis te hebben. Daar leer je juist van. Als je open staat voor de reden van het ongelijk, tenminste. Het helpt dus als mensen beargumenteren waaróm zij het niet met je eens zijn. 'Ik ben het niet met je eens!' is niet voldoende informatie om van te leren. Vind ik. Net zo min als 'Dat is niet waar!' roepen zonder aan te geven waaróm men vindt dat wat ik beweer niet waar is.

Meerdere malen heb ik mensen al gevraagd om áls zij een mening geven die te onderbouwen met argumenten. Hier bijvoorbeeld: http://terrebel.blogspot.nl/2016/11/de-week-voorbij.html .Opvallend vaak blijken mensen dat niet te kunnen. Of niet te willen. Maar doen zij dat wél, dan behoud ik mij natuurlijk gewoon het recht voor het nog steeds niet met hen eens te zijn: 'Ik heb een hekel aan negers want de kleur van hun huid staat mij niet aan en bewijst voor mij dat zij inferieur zijn aan het blanke ras waar ik aan toebehoor.' is een onderbouwde mening. Maar niet eentje waar ik het mee eens ben. Bijvoorbeeld.

Voor mensen die een hekel hebben aan de linkse insteek van mijn stukjes en er niet tegen kunnen dat ik mijn meningen met feiten (dus niet met angsten. Dat is niet hetzelfde. Echt niet.) onderbouw: die raad ik aan om voor het broodnodige tegenwicht van mijn 'linkse geneuzel' wat rechts georiënteerde teksten te lezen. Het manifest (klik) van Anders Breivik, het A4'tje dat de PVV 'verkiezingsprogramma' (klik) noemt (de twee vertonen opvallend veel overeenkomsten trouwens! Niet zo gek want Breivik noemt Wilders meerdere malen als één van zijn grote voorbeelden.), Mein Kampf (klik) van ene A. Hitler (gek, nog steeds opvallend veel overeenkomsten met de twee eerder genoemde teksten), het forum van Stormfront (klik) (dat zijn die stoere anonieme jongens en meiden die van alles durven te zeggen. Maar dan niet in het openbaar. En niet onder hun echte naam.) en de websitestukjes van de immer boeiende 'E.J. Bron' (klik) (bijna grappig dat iemand die zich 'Bron' noemt nooit met echte bronnen voor zijn (of haar?) beweringen komt. Zal vast een goede reden voor zijn. Als u lezen vermoeiend of meer dan vijf woorden in één zin ingewikkeld vindt zijn er nog de twitterberichtjes van Donald Trump (klik) en Jan Roos (klik).

Veel succes met het zoeken naar de nuance in de stukjes van voornoemde rechtse lieden.

Maandag was een hectische maar fijne werkdag. Veel werk kunnen verrichten én nader gekomen tot een paar collega's. Heerlijk! Net als het biertje op het einde van de werkdag.

Bij thuiskomst vrijwel direct m'n bed in. Doodmoe en snipverkouden. Wel de wekker gezet om stipt op tijd de nieuwste aflevering van The Walking Dead te kijken: grof geweld, zombies en sociale interactie tussen mensen die elkaar in 'normale' omstandigheden nooit hadden getroffen. Heerlijk!

Dinsdag nog steeds verkouden maar toch maar even de deur uitgegaan voor wat boodschappen. En even gezellig met mijn zoon gekletst. Leuk, die gezonde spanning aan de vooravond van het intrekken in een eerste 'eigen' woning! Ik leef helemaal mee met die jongeman. En ja, pijn doet het ook natuurlijk. Na jarenlang (juridische) strijd om hem te mogen houden laat ik hem nu vrijwillig gaan. En dat voelt best raar. Net als kijken naar de circusvoorstelling die ook wel 'Amerikaanse presidentsverkiezingen' wordt genoemd. Ik heb kleine stukjes gezien maar hoorde niet veel wat ik niet eerder had gehoord: vooral liegende politici. Maar dat is natuurlijk een pleonasme.

Woensdag schrok ik wakker: een narcistische, racistische, vrouwonvriendelijke zonnebankfan wordt de volgende president van Amerika. Mijn volgende gedachte: 'Er is een groot verschil tussen roepen en doen.' Om diezelfde reden hoop ik stiekem dat na de komende Tweede Kamerverkiezingen Donald Trump Geert Wilders feliciteert met zijn nieuwe baan als Minister-President van Nederland. Zowel Trump alsook Wilders zijn erg goed in het roepen van dingen die mensen met een laag IQ (sorry, niet bedoeld als belediging maar het is een gegeven dat rechts-populisten - in het algemeen - een IQ van dik onder de 100 scoren) geweldig vinden. Als je vraagt: 'Hoe ga je dat in de praktijk aanpakken?' dan - na het opnieuw heel hard roepen van de populistische standpunten - blijft het stil. Behalve 'Het is allemaal de schuld van...!' en 'Ik ga het voor jullie oplossen!' komen rechts populisten nooit. Op 10 januari 2017 wordt Trump ingezworen als president van Amerika. Op 11 januari 2017 (als hij zich tenminste aan de belofte houdt die miljoenen Amerikanen op hem deed stemmen) zal hij beginnen met de bouw van een muur tussen Amerika en Mexico en daar Mexico voor laten betalen. Wat denkt u: gaat hij zich aan die belofte houden?

Donald Trump had natuurlijk gelijk dat illegale Oost-Duitse immigranten de baantjes inpikken van keurige in Amerika geboren blanke christenen: zijn eigen vrouw Melania kwam uit Roemenië Amerika binnen op een werkvisum dat nooit in een vaste verblijfsvergunning is omgezet. En 'pikt de baan in' van Bill Clinton, de beoogde 'Fhotus' (First Husband of the United States). Overigens is Trump zélf immigrant volgens zijn eigen regels: zijn moeder is in Schotland geboren en zijn opa was een Duitser.

Het congres is in handen van de Republikeinen dus het excuus 'Ja maar het overwegend Democratisch congres dwarsboomt mijn plannen!' En ik ben blij voor mijn Amerikaanse vrienden en familieleden want als Hillary had gewonnen dan waren er gewelddadigheden uitgebroken die een eigen hoofdstuk zouden krijgen in de geschiedenisboeken. Als er in de toekomst nog mensen zouden zijn die kunnen schrijven.

Eindelijk begin ik weer op te krabbelen van het ziek zijn: ik klapte mijn laptop open, nam een flinke slok koffie en begon met het verwerken van de achterstand in e-mail beantwoording.

Donderdag verbaasde ik mij even over het bericht dat Geert Wilders van de PVV tégen afslanking van de EU heeft gestemd terwijl hij zo graag roept dat hij voor afslanking van de EU is.

PvdA VVD D66 GroenLinks CDA PVV stemmen tegen motie Roemer 23987 nr 159 voor afslanking vd EU pic.twitter.com/EDQUADTkTT

— N?N (@cmsNetherlands) 9 september 2016

Wat is dat toch met politici? Denken zij écht dat burgers niet door hebben dat zij vaak het ene zeggen maar het andere doen? Anderzijds: mensen die berichten in de politiek een beetje bijhouden ('Ik', zei de gek) zien een bericht als bovenstaande al bijna over het hoofd. Dus dat de aanhang van Wilders het niet ziet neem ik hen niet kwalijk. Zij staan er nu niet direct om bekend dat zij graag meer lezen dan krantenkoppen. Met alle respect overigens.

De baas was niet op het werk maar toch werd het werk gedaan. Ik leerde deze dag het nieuwe boekhoudpakket beter kennen en verheug mij op de dag dat wij er echt mee gaan werken. Natuurlijk zal het even wennen worden maar veel routineklusjes zullen sneller én met minder kans op fouten worden uitgevoerd. Fijn! 'Ja maar dan hebben uiteindelijk minder mensen minder werk!' Klinkt als een angstscenario maar is gewoon de nabije toekomst:


(filmpje over 'de toekomst van werk')

Mensen hebben zich altijd aangepast aan veranderde situaties. De toekomst zal dat niet veranderen. Maar wie niet mee verandert loopt kansen mis.

Vrijdag was een mooie dag. Niet alleen letterlijk een prachtige herfstdag

Amstelstation

De Wallen

maar mijn psycholoog gaf mij hoop op spoedig herstel (en vertelde mij dat ik - hoera! - geen borderline heb), een vriend

trakteerde mij op een heerlijke en uitgebreide lunch

en bezocht samen met mij mijn vriendin op de markt.

Ook sprak ik een logebroeder die gepassioneerd vertelde over de toekomst van de Vrijmetselarij.

Zaterdag hielp ik mijn vriendin met het opbouwen (en later ook afbreken) van haar marktkraam

 en een vriend

zette koffie voor mij in ruil voor mijn hulp bij een computerprobleem. En bijna was ik het vergeten maar hier is een filmpje waarin een kleine rol voor mij is weggelegd:


Natuurlijk publiceerde ik ook deze week weer Engelstalige stukjes:
http://terrebelius.blogspot.nl/2016/11/why-prisoners-come-out-more-angry.html

en

https://www.linkedin.com/pulse/think-you-cant-perhaps-can-terrence-weijnschenk-entertrainer?trk=mp-author-card

In plaats van televisie kijken waagde ik mij aan een uurtje gitaarspelen. Daarmee krijg je wat minder informatie binnen dan met televisie kijken en dus levert dat wat meer rust op. Want ik moet rusten.

Zondag ging ik even bij mijn vriendin langs op de markt:

 http://www.rataplandesign.com

Zowel op de heen- alsook op de terugweg werd ik blij tegemoet gezwaaid door twee verschillende dames die ik beide ken uit mijn tijd in diverse ouderraden. Leuk! Voor mijn zoon en mijzelf bakte ik verse croissantjes voor de lunch. Lekker afgemaakt met eigeel en kaneel! Zondag ook een paar uurtjes vrijwilligerswerk gedaan. En een dutje. O, en het aquarium van Quick & Flupke en Caesar Alexander 'Drakie' Draconius III schoongemaakt.

Boek nummer 15 van dit jaar is Ik Jan Klaassen van cabaretier Herman Finkers. Vermakelijke grappen, grollen en anekdotes van een taalkunstenaar.

In de serie 'Onbekende Helden' deze week Lonny Gerungan. De bekende Indonesische TV-kok aarzelde geen moment toen hij zich afvroeg of en hoe hij kon helpen in het door een gigantische tsunami verwoeste gebied in Azië. Hij hielp op de manier die voor hem het beste paste: door te koken. In het rampgebied raapte hij eetbare planten bij elkaar en met wat hij verder bij elkaar scharrelde kookte hij voor de hulpverleners. Volkomen onbaatzuchtig. Een mooi voorbeeld van: help hoe je kunt.

Het muziekje van deze week is Martha's Harbor van All about Eve:


Deze week staan wij stil bij het overlijden van Marc Sleen, Janet Reno, Helga Ruebsamen, Robert Vaughn en Leonard Cohen

Als eerbetoon aan deze laatste een filmpje:



(Al Pacino danst op Dance me to the End of Love)

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/