Verveelt u zich wel eens?

Soms hoor of lees ik van mensen die zich vervelen. Voor mij is dat onbegrijpelijk [Deel op Twitter], zeker voor mensen die redelijk gezond zijn. Er is toch altijd wel wat te doen? Is het niet voor jezelf, dan wel voor een ander. Schoonmaken, een vreemde taal leren, een cursus volgen, een gratis lezing bijwonen, je kind met huiswerk helpen, het kind van een ander met huiswerk helpen, een gehandicapte buurman helpen, een boek inspreken voor de blindenbibliotheek, inspreken op een inspraakavond, een boek lezen, dingen uitzoeken voor de bewonerscommissie, de hond uitlaten van de zieke buurvrouw, vakantiefoto's sorteren, je memoires schrijven, een documentaire kijken over het ontstaan van de planeet, een taart bakken...

Ontzettend veel mensen vervelen zich te pletter.

Ja maar, daar heb jij toch geen last van?

Jazeker wel want mensen denken per definitie dat anderen hetzelfde zijn als zij [Deel op Twitter]. Met name omdat ik momenteel slechts in deeltijd betaald werk verricht denken die mensen dat ik mij net zo verveel als zij. Ik laat ze dan mijn weekoverzicht lezen maar daar hebben zij 'geen tijd' voor. Wel kunnen zij de tijd vinden om mij lastig te vallen met niemendalletjes als vertellen wie zij op de markt zijn tegengekomen, welke film zij van plan zijn te gaan zien op televisie, wie zij denken dat de komende voetbalwedstrijd gaat winnen en dat hun favoriete tandpasta uit de handel is genomen. Het spijt mij zeer maar dat zijn allemaal zaken die mij absoluut niet interesseren. Toch verwacht men dat je doet alsof. Gek genoeg wil men de waarheid niet horen. 'Vind jij mijn verhaal niet interessant?' - 'Inderdaad, ik vind jouw verhaal niet interessant.' Dan wordt men boos. En dat is dan jammer.

Veel mensen lijken zich te pletter te vervelen. Ik vind dat moeilijk te begrijpen. Er zijn toch altijd wel dingen te doen in huis? Er zijn toch altijd wel familieleden, vrienden of buren om te helpen? Er is toch altijd wel wat te lezen of op televisie? Dus waarom moeten mensen mij bellen of bij mij langskomen wanneer zij zich vervelen? Dan bellen ze op: 'Stoor ik?' -'Nou eh...ja, eigenlijk wel. Ik ben namelijk aan het werk.' -'O, waarmee precies?'
'Met een opdracht.' -'O, en waarom kan jij daar niet bij gestoord worden?' 'Omdat ik mij er voor moet concentreren. Ik bel je dus later terug, oké?' -'Ja, dat is goed hoor. Ik zal je niet langer storen maar ik wil je alleen maar even zeggen dat ik die ene jongen van toen weer gezien heb. Je weet wel...eh.....dinges.' 'Nou, nee, ik weet niet wie je bedoelt met 'dinges' en ga nu graag weer aan het werk.' -'Prima, dan hang ik op. Maar eh...welke film raad jij mij aan om te gaan kijken vanavond?' 'Ik ken jouw voorkeuren niet maar ik heb nu zin in een film met overdadig veel bloederig geweld.' 'O.'

Nou ja, dat dus. Aardige mensen, hoor. Maar wat denkt u: moet ik gewoon wat minder beleefd zijn en eerder de verbinding verbreken? Moet ik die mensen aanraden een hobby te gaan zoeken? Moet ik hen verbieden mij ooit nog te bellen tenzij het écht van belang is wat zij willen zeggen?

Natuurlijk: wat de ene belangrijk vindt stelt niets voor voor een ander en omgekeerd. Maar als je al aangeeft niet gestoord te willen worden, is het dan niet onbeleefd als men je toch nog aan het lijntje houdt? En dat blijkbaar puur uit verveling?

Mensen die zich vervelen kijken opvallend vaak vooral naar wat zij zelf kunnen doen voor zichzelf maar niet naar wat zij voor anderen kunnen doen. 'Ikke, ikke, ikke' is het devies voor velen. Maar niet voor iedereen natuurlijk. Hier een filmpje:


In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.