Zij kan zich niet meer alles herinneren
maar wát zij zich herinnert zijn leuke dingen.
Eén herinnering is minder leuk
dus daar denkt zij liever niet aan.
Denken wordt sowieso steeds moeilijker.
Er is één ding dat zij nog wél heel goed kan
en dat is kijken naar de wereld
die aan haar slaapkamerraam voorbijtrekt.
Althans, dat deel van de wereld
dat aan haar slaapkamerraam voorbijtrekt:
mensen van allerlei soorten,
herfstblaadjes en reclamefolders,
auto's en segway's, honden en mode.
Zij ziet de seizoenen aan zich voorbijtrekken
en ziet mensen puffen in een winterjas.
Zij denkt dat het lente is,
werpt even een blik op de kalender aan de muur
en beseft dat de winter van haar leven
is aangebroken.
====================
Meer lezen? Mijn auteurspagina
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Posts
bloembollen
1 uur geleden
De winter is op komst.
BeantwoordenVerwijderenAl lijkt het meer een lang nat najaar.
De herfst van mijn leven is begonnen.
Het wordt tijd dat ik plannen ga maken.
Vriendelijke groet,
Maar .... je kunt van het weer niet meer op aan, in juni liepen we in winterjassen , nu in december hangt die winterjas nog in de kast. Maar dat weet deze vrouw natuurlijk niet!
BeantwoordenVerwijderenDe winter van mijn leven wil ik voorlopig nog lang niet tegenkomen. Ik hou meer van de lente.
BeantwoordenVerwijderenLove As alwyas
Di Mario
En als het even kan, de gedachten sturen, de boel vrolijk houden!
BeantwoordenVerwijderenHoe aangrijpend dit, en hoe mooi geschreven ook!
BeantwoordenVerwijderenLieve Terrebel, in je verhaaltjes ben jij niet te overtreffen...
En ik hoop dat het hele komende weekend ook niet te overtreffen zal zijn voor jou!
inderdaad, dat heb ik deze week nog gedaan, gepuft met een winterjas, toen heb ik 'm maar open laten hangen
BeantwoordenVerwijderenZo kan het leven zijn in een bejaardentehuis.
BeantwoordenVerwijderenWat een vreselijk woord eigenlijk. Bejaardentehuis...
Mooi verhaaltje Ter.
Het laatste stukje 'leven' ?!
BeantwoordenVerwijderenLie(f)s.
Hier word ik een beetje triest van. Je zult aan het eind van je leven zo de dagen door moeten brengen. Ik hoop dat ik door kan gaan tot het eindje met mijn kinderen, kleinkinderen en vrienden regelmatig in mijn buurt. Samen wat drinken, samen lachen, samen huilen, alles , maar wel samen. Een mens zou niet alleen mogen eindigen.
BeantwoordenVerwijderenIk denk nu aan het lied "de seizoenen"......
BeantwoordenVerwijderenFijn weekend
Ik focus me vooral op 21 december: de langste dag. Daarna kan alles alleen maar beter worden ;-) De bloesembomen die anders in de lente pas roze kleuren staan er nu gesluierd bij. Het geeft een dubbel gevoel: ik vind het prachtig maar ben ook bezorgd dat ze stuk vriezen als de winter ineens om de hoek komt kijken. Nou ja...dingen die we niet in de hand hebben, kunnen we beter loslaten.
BeantwoordenVerwijderenIk ben in afwachting van de komst van je boek. Dat bevalt me goed!
Lieve groet
Hier ben ik helemaal stil van. Nee. Ik weet niet wat te schrijven. Wat te zeggen. Zelfs niet na drie keer lezen. x
BeantwoordenVerwijderenGossie ik denk aan een oud dametje dat niet meer de straat op kan of durft.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes
Heel mooi.
BeantwoordenVerwijderenvoor de mensen die niet goed ter been meer zijn, en niet meer zo mobiel zijn dit lange dagen... nog even en dan is de kortste dag alweer geweest.
BeantwoordenVerwijderenIk ben toch nog even naar je wekelijks verhaaltje komen kijken, en wat voor eentje! Ik begrijp maar al te best wat je bedoeld begenadigde schrijver!
BeantwoordenVerwijderen