De week voorbij

Ook maandag plaatste ik weer drie (soms meer, bijna nooit minder) berichten op Facebook. Dat ontlokte iemand de reactie: 'Wat een tijdverspilling!' Los van het feit dat ik graag zelf uitmaak hoe ik mijn tijd gebruik (overigens dezelfde hoeveelheid als elk ander. De uitspraak 'ik heb geen tijd' is dus volkomen kolder; allemaal hebben wij elke dag 24 uren tot onze beschikking.): is het écht tijdverspilling om drie maal per dag twee minuten tijd te gebruiken in een poging (1000 volgers) mensen aan het denken en/of glimlachen te krijgen? Moet ik maar gewoon 3 uren per dag als een zombie op de bank hangen en Amerikaanse series kijken op televisie? Eén van de vele dagelijkse gebruikers worden van Bored.com? Eén van de miljard (...) mensen worden die vrijwel dagelijks een online spel speelt? Moet ik net als anderen anderhalf uur per dag naar het scherm van mijn mobieltje staren?

Bij http://www.dressforsuccess.nl/ haalde ik gratis kleren voor een aankomend sollicitatiegesprek. Wat een fantastische regeling van de gemeente! Dat mag ook wel eens gezegd worden. Helaas wilde ook vandaag iemand weer niet luisteren: 'Heb je even tijd voor mij?' -'Nee, ik kan nu niet gestoord worden.' -'Okay, dan hou ik mijn verhaal kort.' Nou, eh, nee dus. Wat is dat toch met mensen en het onvermogen te luisteren of met andermans wensen rekening te houden? Verder hield ik mij bezig met taken voor de Bewonerscommissie en schreef ik weer heel wat af.

's Avonds vierden wij de Hersftequinox: een moment om een paar uren stil te staan bij hen die er niet meer zijn. Een erg mooi ritueel, vind ik zelf. Mij was de eer gegund de daarbij behorende zelfbedachte filosofische verhandeling te houden. Dat ik daarbij enkele broeders aan het huilen bracht werd als positief ervaren. Ook waren er enkele Broeders uit Denemarken aanwezig en hen kon ik te verstaan geven: Det war dejligt!

O, en voor wie mij niet volgt op Facebook: mijn vriendin en ik staan in de glossy 'Vrouw' van deze maand:

Dinsdag was ik op stap met mijn zoon, mijn moeder en haar rolstoel. Op weg terug naar huis werd ik gewenkt door een vriend: ik moest even zijn eerste zelfgebakken scones proeven en een kop thee drinken bij hem. Wie ben ik om het verzoek van een vriend te weigeren? Daarnaast had ik twee gesprekken over mogelijk betaald werk, installeerde software om een sollicitatie gesprek per beeldbellen mogelijk te maken, ging ik niet naar Bobbejaanland en bracht wat orde aan in mijn CD-verzameling. Ook kwam ik op straat een vriend tegen met wie ik natuurlijk even aan de praat raakte.

's Avonds keek ik de voor mij eerste aflevering van de serie 'The Last Ship', een soort 'The Walking Dead' maar dan met 'Dead' die niet 'Walking' zijn. Geinig.

Woensdag haalde ik mijn fiets op bij de fietsenmaker. Op de heenweg deed ik er drie kwartier over met het openbaar vervoer maar met de fiets zou het ritje 20 minuten bedragen. Dus niet alleen bespaar ik geld op OV-kosten maar ook hou ik meer tijd over voor schrijven én werk ik aan mijn conditie! Maar mijn arme hart had het af en toen even moeilijk hoor, met al dat verkeer in de hoofdstedelijke binnenstad. O, en voor het eerst in mijn leven heb ik geschakeld naar een andere versnelling. Ik kwam daardoor écht makkelijker een bruggetje over een gracht over. Woehoe! Bovendien deed ik dat allemaal in mijn eigenste eentje. Alsof je voor het eerst zelf auto rijdt zonder instructeur naast je om je te helpen en te corrigeren.

Onderweg terug naar huis stopte ik even voor een broodje en kwam toen een oud-collega tegen uit de dagen dat ik werkte voor het COC, de bekende homorechten organisatie. 'Huh, ben jij homo dan?' Nee, sorry. En een vriend van mij werkt bij Philips maar is geen gloeilamp.

's Avonds bereidde ik mij schriftelijk voor op mijn eerste echte EMDR behandeling. Dat valt niet mee, hoor, jezelf een psychologisch profiel aanmeten. Best heftig en confronterend! Ik ging dus maar vroeg naar bed. En gelukkig niet alleen...;-)

Donderdag wachtte ik voor de laptop tot mijn sollicitatiegesprekspartner (mag dat woord in Scrabble?) zich via de door hem gestuurde beeldbellen-software meldde. En ik wachtte. En wachtte. En wachtte...Het is zelfs mij nog niet vaak overkomen dat de werkgever met wie ik een sollicitatiegesprek zou hebben niet op de afgesproken datum en tijd acte de présence geeft!

Begin van de middag was ik naar het buurthuis voor het definitief afhandelen van de financiën rond afgelopen Burendag. Later op de middag kwam een vriend van mij gezellig even langs en daarna ontwierp ik de kaft van mijn nieuwe verhalenbundel:

Mijn zoon spendeerde de dag op de TU Delft om eens te snuffelen aan één van de studies die hij mogelijk wil gaan volgen. Spannend en leuk!

's Avonds digitaliseerde ik aantekeningen die ik de afgelopen weken op papier en in mijn geweldige nieuwe Bambook maakte. Een écht rustig dagje dus. Heerlijk! Er was Champion's League voetbal op televisie dus zowel voor- als tegenstanders van het helpen van oorlogsslachtoffers zaten voor de buis. Om daarna te kijken én luisteren naar mensen die een paar miljoen euro per jaar ontvangen om burgers zoals u en ik te vertellen dat het de bedoeling van het spelletje is dat de ene partij meer doelpunten scoort dan de andere. Goh, dat wisten wij nog niet!

Vrijdag 'Tamam' is het woord dat ik vandaag leerde. Van de Nederlandse assistente van mijn huisarts. Na mijn bezoek aan de huisartsenpost kon ik het pas geleerde woord mooi gebruiken bij mijn van oorsprong Turkse kleermaker. Hij vroeg of ik tevreden was met de mouwlengte van mijn overhemd en ik zei: 'Oké'. Maar dan dus in het Turks.

Daarna mocht ik mijn eerste eigen EMDR-sessie beleven. Heftig! Maar ook heel fijn. Wie er iets meer van wil weten: http://dekrachtvandezon.eu/?q=15 Hoewel ik daarna bijzonder moe was (dat kost een hoop energie, je trauma's onder ogen komen!) toch maar naar de Voedselbank en daarna naar mijn moeder.

's Avonds rustige bezigheden als de was ophangen en de kat aaien. O, en schrijven natuurlijk (lekker bezig geweest met het redigeren van mijn aankomende verse verhalenbundel: zorgen dat de pagina eindes kloppen voor hen die de bundel als e-boek aanschaffen.) en - zoals vrijwel dagelijks tegenwoordig - een paar Franse woordjes leren.

Zaterdag was ik even bij mijn vriendin langs op de markt en daarna ging ik naar een feestje in Apeldoorn.

Cirque Magnifique

Zondag waren wij met het bedrijf van mijn vriendin, Rataplan Design, te gast op de MuseumMarket op het Museumplein in Amsterdam. Altijd leuk! Dit keer extra omdat wij werden bijgestaan door vrienden.

Het was een goede week en met name emotioneel voelde ik mij beter dan in tijden. Hier is 'Feels like heaven' van Fiction Factory