De week voorbij

Zondag had ik nog heel veel plezier gehad met mijn 14-jarige dochter: wij kijken samen de film Shaun of the Dead, een komische horror film met zombies en engelse humor. Mijn kinderen houden net als ik van Britse humor en films met zombies. Een perfect combinatie dus!


Maandag hielp ik even buurman Fouad met het uit elkaar halen van zijn bed ten behoeve van de vloerleggers. Uniek: iemand gevonden die nóg minder handig is dan ik en mijn hulp vraagt bij een klusje dat enige handigheid vereist! De rest van de dag was ik vooral te vinden met vrienden op een koningsdagfestival in Rotterdam.

Nog even wennen, hoor, 'Koningsdag' in plaats van 'Koninginnedag'. O, en ik vond een nieuwe hobby: het maken en publiceren van 'lolcatz' zoals deze:

(Vertaling: 'Ik vind de christelijke berichten die je publiceert geweldig! Wanneer ga jij je er naar gedragen?) Bij thuiskomst keek ik samen met mijn vriendin de laatste twee afleveringen van seizoen 2 van The Killing. De eerste in bad, de tweede in bed. Lekker decadent!

Dinsdag was ik vooral bezig met bijkomen van het feesten en maakte ik mij nuttig met het schoonmaken van de friteuse en dergelijke klussen. Ik liep een beetje achter met de administratie maar ook die is weer bij.

Woensdag hielp ik een vriend en terwijl ik daarmee bezig was werd ik gebeld: 'Goedemiddag mevrouw...schikt het als...?' -'Het is 'meneer' en nee, het schikt nu niet om te worden gebeld door een telemarketeer dus ik wens u een fijne dag verder.' -'Ja maar u weet nog niet wat ik wil zeggen!' -'Jawel hoor, u wilt mij iets verkopen wat ik niet nodig heb en mij daarvoor laten betalen met geld wat ik niet kan missen. Goedendag.' -'Ja, maar...!' *Klik!* Soms ben ik wat minder beleefd dan op andere momenten. Maar goed, als ik al zeg dat het telefoontje niet goed uitkomt en men blijft aandringen...

's Avonds waren wij bij de hele gave voorstelling Percossa in De Meervaart in Amsterdam. Om een indruk te krijgen:


Donderdag mocht ik weer een vriend in nood helpen en 's avonds lekker eten bij mijn schoonmoeder. Daarna gingen wij nog even langs bij mijn schoonvader. Natuurlijk verrichtte ik ook die dag weer een paar sollicitaties maar ja, dat doe ik vrijwel dagelijks.

Vrijdag was het weer erg gezellig op zangles. Mijn juf wil dat ik voor volgende keer afstap van de Nederlandstalige kleinkunst en mij richt op klassieke nummers als La Donna è Mobile.

Heftig! Maar als zij denkt dat ik het aankan...Ik was net op tijd bij de Voedselbank waar mijn zoon op mij wachtte om samen gekregen appels naar oma te brengen. Wij zijn beiden allergisch, zodoende. Daarna naar de stripwinkel voor een signeersessie van een persoonlijke held. Martin Lodewijk, bekend ook van de stripserie Storm, signeerde het nieuwste deel in de Agent 327 serie: de Dadda Vinci Code. Hij zette niet gewoon even een krabbel maar tekende voor elke fan een compleet figuur! Ik koos voor Willemse...

De eerste foto maakte ik zelf, de onderste werd gemaakt door een meneer met wie ik spontaan in gesprek raakte. Dat gebeurt mij anders noooit, zomaar met een onbekende kletsen! *AHUM*. Op zijn tafel een potje voor Nepal. Dat bracht mij op een idee: als spelletjesmakers nu eens een deel van hun opbrengst aan de slachtoffers van de aardbeving in Nepal schenken? Ik bedoel maar: Nederlanders besteden elk jaar zo'n 3 miljoen euro alleen al aan het populaire spelletje Candy Crush. En zou het niet aardig zijn wanneer voetballers als Robben en van Persie en topmanagers een enkel procentje van hun miljoenen zouden schenken?

Zaterdag ontmoette ik mijn vriendin bij een stripwinkel in het centrum van Amsterdam

waar ik op de foto ging met fans die mij herkenden. En nee, dan loop ik niet door maar sta ik netjes te poseren. Intussen probeer ik didactisch bezig te zijn door de jongelui te vertellen dat iets niet waar is alleen maar omdat het toevallig op TV was.

Ik ben dus zeker geen Bill O'Reilly, de voorman van 'Fox News' die zichzelf tegenwoordig 'Opinion Journalist' noemt want Fox noemt zich een 'Fact channel' maar trekt zich niets aan van wat nu feit (fact) is of niet. Nu het gaat om zijn 'opinie' kan Bill liegen wat hij wil want de cijfers en nieuwsberichten die hij opleest (hij doet vrijwel niets zelf) zijn dan opeens een mening.

Zo kan hij gerust liegen dat hij als 'oorlogscorrespondent' zag hoe twee nonnen door het achterhoofd werden geschoten. Navraag leerde dat hij een foto van dat leed had gezien. Dat is toch echt niet hetzelfde als 'als journalist in het veld zag ik het allemaal van dichtbij.' Maar goed, volgens zijn eigen logica komt de zwaar christelijke Bill in de hel want dat doet God met leugenaars en dronkaards. In de stripwinkel gaf ik 12 euro uit aan leuke spulletjes (drie stripboeken en een sleutelhanger) waarna wij samen lunchten....een broodje bitterbal!

Zondag hielp ik mijn vriendin (van http://www.rataplandesign.com/) een paar uurtjes op de markt waar zij ook werd bijgestaan van een eigenares van de ontzettend leuke winkel Roppongi.

Daarna hielp ik een vriend een paar uurtjes om mij daarna terug te haasten naar de markt om te helpen met afbreken. Daarna gingen wij uit eten in het kader van ons drie jaar en vijf maanden samen zijn. Gezellig!

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Ben E. King en Ruth Rendell