De kleine jongen bood de man een koekje,
keek hem met het hoofd schuin vriendelijk aan.
Zo open als alleen jonge kinderen kunnen zijn,
en zei 'Papa?'
Met een droeve glimlach accepteerde de man het koekje
en begon er - met droge mond - op te sabbelen.
Hij wist dat hij het jochie nooit meer zou zien.
Maar het jochie wist dat niet.
=============
Meer lezen? http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel
De handgeschreven versie van dit verhaaltje winnen? Deel dit verhaal via uw eigen weblog, dan wel via Twitter of Facebook en laat mij dat weten. Dan doet u mee in de trekking!
Posts
Elke dag (g)een lach.ツ.
9 minuten geleden
Ik blijf natuurlijk wel hopen dat de man het mis heeft!
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenKnap gevonden ! Prettig nieuwjaar mijn kleine grote vriend !
BeantwoordenVerwijderenKnap gevonden ! Prettig nieuwjaar mijn kleine grote vriend !
BeantwoordenVerwijderenLaf van de vader.
BeantwoordenVerwijderenHet is maar goed niet alles van te voren te weten, dat maakt het leven onleefbaar!
BeantwoordenVerwijderenNou.. sneu voor het kleine ventje.. of toch niet? Is er nog hoop?
BeantwoordenVerwijderen... maar het kindje wist het niet. In zo weinig woorden zo veel suggereren, daar moet je Terrebel voor heten! Weerom een heel knap verhaaltje lieve jongen, bedankt!
BeantwoordenVerwijderenMet een beetje geluk zien ze elkaar in een later stadium van het leven weer.
BeantwoordenVerwijderenZeg nooit, nooit.
BeantwoordenVerwijderenOT: sorry lieve Terrebel, ik doe nooit meer mee aan een wedstrijd want ik heb nog nooit van mijn leven wat gewonnen... Weet je wat? Zet eens een scan van dat manuscript op jouw blog, dan zal niet alleen de winnaar er van kunnen genieten maar wij ook!
BeantwoordenVerwijderenFijne zondag jongen...
het hoe en het waarom weten we natuurlijk niet.
BeantwoordenVerwijderen