Takenlijstje

Vrijdagavond had ik een paar vrienden op de borrel, zaterdag waren wij naar een verjaardag voordat wij gingen eten bij mijn schoonmoeder en vandaag zou ik mijn vriendin bijstaan terwijl zij spullen verkocht op een duurzame markt maar vanwege het heftige herfstweer ging die markt niet door. In plaats daarvan beleefden wij een rustige zondag waarop ik reclame maakte voor mijn schrijfsels en maar liefst twee hele boekjes verkocht!

Op de ouderavond, afgelopen donderdag, viel het weer op hoe veel ouders van school verwachten: de school moet kinderen leren rekenen en besef bijbrengen van historische gebeurtenissen. De school moet ook een plek zijn waar kinderen leuke dingen kunnen doen en leren over de voor- en nadelen van seks, alcohol en andere drugs. Toen de mentor vroeg: 'In hoeverre doet u thuis aan voorlichting en het geven van het goede voorbeeld?' bleef het even stil. Opvoeden is natuurlijk primair een taak van de ouders. De school kan ondersteunen en adviseren. Meer niet. Mensen worden vaak boos wanneer zij iemands advies opvolgen en het blijkt niet goed uit te pakken. Beste mensen: er is niemand die je dwingt advies op te volgen! Als het goed is kun je zelfstandig nadenken!

Het gaat zelfs op voor mensen die ingaan op algemeen advies dat verspreid wordt via Twitter. In het psychiatrie café donderdag (Hier is wat meer info over die café's: http://www.amsterdamcentraal.nl/archief/2013/10/01/het-psychiatrie-cafe) kwam ik nog iemand tegen die ik ooit les gaf in het omgaan met dat medium:

'Waarom moet ik elk twitterbericht lezen!?' -'Van wie moet je dat? En wanneer je een krant leest, lees je dan elk artikel? Elk overlijdensbericht? Elke advertentie?' -'Nee, natuurlijk niet! Ik scan een pagina, pik eruit wat mij interessant lijkt en lees alleen dat.' -'En zo werkt dat met Twitter ook.'  'O, zo simpel?' -'Ja, zo simpel. Het hoeft dus helemaal niet zo veel tijd te kosten.

Waarom zijn wij zo geobsedeerd door tijd? Wij 'moeten' om zes uur eten, wij moeten elke dag om negen uur beginnen met werken en moeten daar elke dag om vijf uur mee stoppen. In de bioscoop 'moeten' wij om de tien minuten op ons mobieltje kijken hoe laat het is en of we nieuwe 'likes' hebben op Facebook want...eh...ja, waarom eigenlijk?

En is iedereen die in de bioscoop op zijn of haar mobiele schermpje kijkt een slachtoffer van de consumptiemaatschappij of is dat maar één van mijn vooroordelen?

In het kader van het verwijderen van vooroordelen dit keer de link naar een artikel over games. Met name over de vraag: 'Maakt het spelen van agressieve spellen kinderen agressief?' Dat zou gelden voor alle gewelddadige computerspellen en om een of andere reden niet voor reguliere spelen als voetbal, kickboksen, rallyrijden en karate. Zelf heb ik nooit begrepen waarom. Men zei dan: 'Ja, maar door hun agressie te uiten in een spel zullen kinderen in de dagelijkse omgang zich minder agressief gedragen.' Mooi. Maar waarom geldt diezelfde rethoriek dan niet voor computerspellen als Grand Theft Auto, World of Warcraft en Call of Duty? Dat heeft niemand tot nu toe mij kunnen uitleggen, vastgeroest als men zat in het voordeel 'Ja maar, dat is gewoon zo!' 

Maar inmiddels is het onderzocht en wat blijkt: gamen maakt kinderen NIET agressiever! Sterker nog: agressieve kinderen waren na het spelen van een potje HALO of Mortal Kombat juist minder agressief dan vergelijkbare ADHD-kinderen die die spellen niet speelden. Ik bedoel maar. Hoepla, daar gáát weer een vooroordeel! http://www.nu.nl/tech/3560592/games-maken-kinderen-niet-agressiever.html

Omdat ook de leden van de kaartclub vanwege het slechte weer andere bezigheden opzochten kon ik een paar zaken doen waar ik anders niet aan toe kwam om te doen. Mijn vraag aan u: heeft u ook zo'n mooi takenlijstje?