Foto's

Vanwege algehele (en hopelijk tijdelijke) drukte vandaag gewoon een paar recente foto's:

Chinees papierknippen in het Tropenmuseum:

De dame in dit Indonesisch tafereel -hangend in het Tropenmuseum- had zomaar m'n moeder geweest kunnen zijn:















Een collega van Carnival of Hellucinations, waarmee wij gisteravond optraden in de Oude Kerk te Amsterdam:

Zo zag ons toneel eruit:















Dochterlief in een galerie onder het origineel van een poster die wij zondag kochten:

Onderweg van de homeopate naar huis dinsdag schoot ik dit plaatje (Ook te zien op m'n Skywatch-blog):

Uitlaatklep

In de kroeg gisteravond raakte ik in gesprek met een jongeman uit Litouwen. Wij spraken vooral Engels dat ik een beetje kon aanvullen met de paar woorden die ik ken uit het Russisch, Pools en Tsjechisch-talen die verwantschap hebben met het Litouws. Mijn gesprekspartner werd blij verrast door het enige dat ik in zijn moedertaal kan zeggen:"Laat ons drinken".

M'n zoon's mentor en ik waren in de kroeg na afloop van een boeiende avond op het Gymnasium waar mijn zoon het een en ander wordt bijgebracht. Het begon met de jaarvergadering van de ouder-vereniging waarbij het vooral opviel dat er sprake was van een overschot op de balans. Volgend seizoen zit er dus wellicht een extra uitje in voor de leerlingen!

Op een andere school -zo hoorde ik- ging het zo goed met de financieën dat er een uitje was georganiseerd voor de ouders! Persoonlijk vind ik dat wat te ver gaan want al het binnenkomende geld dient ten goede te komen aan de leerlingen. Daarnaast mogen de leraren van mij wel eens een borreltje maar om nou met gemeenschapsgeld de ouders naar de Efteling te sturen!?

Fijn hoor, dat scholen voor allochtone leerlingen bijna twee keer zoveel subsidiegeld ontvangen dan voor autochtone leeftijdsgenoten. Maar laat men dat geld dan bijvoorbeeld steken in extra taalonderwijs. Bijvoorbeeld voor de ouders van allochtone leerlingen opdat die dan makkelijker hun kinderen met het huiswerk kunnen helpen.

Dat kinderen slecht leren ligt lang niet altijd aan de jongelui zelf maar vaak door gebrekkig inzicht van de ouders of andere invloeden. Dat vertelde ook Rita Kohnstamm die later op de avond een lezing gaf.

Zij sprak over pubers en de problemen moeilijkheden waar die mee te maken hebben in de huidige tijd. Denk bijvoorbeeld aan de versexualisering van de maatschappij. Overal zien jongeren tekenen die erop wijzen dat sex heel normaal is en niet langer is voorbehouden aan volwassenen.

Het is waar dat jongelui tegenwoordig rond hun 17e voor het eerst de liefde bedrijven waar de ontmaagdingsleeftijd bij hun ouders rond het 19e levensjaar lag. Het is echter ook waar dat het allemaal reuze meevalt en het vooral aan de media ligt dat wij ons druk maken over loverboys en breezersletjes. Natuurlijk: het komt voor. Maar dat was ook al zo tijdens de puberteit van onze grootouders.

Overigens is ook hier duidelijk sprake van een cyclus van 50 jaar (wie had die theorie ook alweer bedacht?) waarin mensen vrijer en vervolgens weer conservatiever worden. En geen zorgen: de huidige jeugd denkt stiekem heel erg behoudend. Opstandig gedrag is alleen maar ingegeven door een drang naar zelfstandigheid. Ga maar na: Wie 15/16 jaar is is fysiek uitstekend in staat voor zichzelf te zorgen maar onze maatschappij is daar nu eenmaal niet op ingericht.

Vanaf hun geboorte zijn onze kinderen gewend dat alles voor ze wordt geregeld en dat zij nooit hun eigen gevechten hoeven te leveren. Maar de aandrang tot opkomen voor je rechten (Ook al weet je dat je meer rechten hebt dan je (groot-)ouders ooit hadden) is er wel degelijk en ook jongeren hebben af en toe behoefte aan een uitlaatklep.

De link van vandaag maakt het mogelijk verscheidene (Nederlandstalige) dialecten te luisteren. (Via Macblogt.nl)

Great Nation

Miste m'n afspraak van vanmorgen acht uur omdat ik vergeten was dat m'n zoon het eerste lesuur vrij heeft op de woensdag...Maar ik was wel op tijd voor m'n afspraak van negen uur én voor die van 14.00uur. Hoop straks op tijd te zijn voor die van 19.30uur en heb die van 21.30uur maar afgezegd...

Sinds ik na ruim 15 jaren ben gestopt met 9 tot 5-banen is mijn leven wat veranderd. Ik zeg wel eens: m'n salaris is gehalveerd maar m'n geluk verdubbeld. Nee, ik heb zeker geen spijt van mijn beslissing indertijd.

Je kunt nooit achteraf ergens spijt van hebben. Als je al weet dat je spijt gaat krijgen van een beslissing moet je't gewoon niet doen. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de toptenniser André Agassi. Jarenlang gebruikte hij metamfetamine ("Chrystal Meth") om hem te helpen bij zijn prestaties. Bovendien loog hij over zijn drugsgebruik. Maar nu heeft-ie spijt. En is alles weer goed. Natuurlijk.

Laat hem publiekelijk spijt betuigen op het centrecourt op Wimbledon, laat dan een rechter één voor één zijn prestaties afnemen en laat dan een tennisbond-official die vervolgens met terugwerkende kracht toekennen aan André's directe tegenstander van het betreffende moment.

Misschien dat anderen daar lering uit trekken.

Sowieso moet André natuurlijk gewoon een paar jaar de bak in, net als "gewone" Amerikanen die worden betrapt op drugsgebruik. Maar ik vermoed zomaar dat er voor hem een uitzondering zal worden gemaakt "vanwege zijn bijzondere verdiensten voor "this great nation"".

Vraag van de dag: Als U het woord "kinderlijk" ziet staan, waar denkt U dan aan?

De link van de dag is een spellingstest. M'n zoon en ik hebben'm gedaan en ik laat U ons resultaat weten zodra ik die van U weet...;-)

P.s. De wethouder had razendsnel gereageerd op mijn brief van gisteren.

Allergie

Omdat ik daar was toen de eerste McDonalds in IJsland pas was geopend deed het bericht dat McDonalds uit IJsland verdwijnt mij meer dan dat van het overlijden van een onbekende.

Hoe erg ook voor de nabestaanden van de 16-jarige jongedame uit Sint Philipsland, het feit dat zij mogelijk misschien eventueel is overleden aan de gevolgen van vermoedelijk de Mexicaanse griep doet niets af aan het feit dat zij dood is.

Had zij haar nek gebroken na een val van de keukentrap bij het lappen van de ramen dan had de rest van het land niet geweten van haar bestaan, laat staan van haar verscheiden.

Natuurlijk, de Mexicaanse griep is een in potentie dodelijke ziekte maar bijvoorbeeld de ziekte "ouderdom" maakt veel meer slachtoffers. Keukentrappetjes trouwens ook.

Als het mijn kind was geweest zou ik echt niet harder huilen omdat het toevallig de Mexicaanse griep is die mijn kind heeft geveld. Heel fijn hoor dat de overheid tientallen miljoenen euro's uitgeeft om ons te vertellen dat je dood kunt gaan aan de Mexicaanse Griep maar waarom besteed diezelfde overheid nog geen tientje aan een campagne om ons te waarschuwen voor de gevaren van ramen lappen?

Dat de farmaceutische industrie flink lobby't in Den Haag en flink verdient aan vaccins tegen de Mexicaanse Griep heeft er natuurlijk niets mee te maken. Toch raar om mensen nu pas te vaccineren; het spul heeft pas effect na ongeveer zes weken terwijl het hoogtepunt van de "epidemie" nu ongeveer zou moeten zijn.

Ze blijven ons trouwens lekker bang maken: Nu weer wordt bekend dat er een onderzoek is gestart naar het verband tussen veel mobiel bellen en en sommige vormen van kanker. Japanse wetenschappers hebben trouwens jaren geleden al aangetoond dat dat verband niet bestaat.

Waarom geen geld steken in een project dat kan zorgen dat iemand die niest de macht over het stuur verliest? Tientallen doden per jaar zijn er zodoende te betreuren door een eenvoudige verkoudheid of allergie.

De brief van vandaag is gericht aan Stichting IJsterk, een welzijnsorganisatie die de administratie (zeer verrassend natuurlijk, denk maar aan bijvoorbeeld Cordaan) niet op orde heeft waardoor buurthuizen zwaar in de problemen komen.

Hoofd

Zo, de herfstvakantie is hier voorbij en het "normale" leventje kabbelt rustig verder...

Vanmorgen was ik bij een vriendin op de thee en vanmiddag had ik zelf een vriend op de thee. Ik vind dat altijd erg gezellig en hoop dat ik dat in de toekomst mag blijven meemaken.

Het mooie van de toekomst is eigenlijk wel dat wij die zelf kunnen vormgeven. Maar dan moeten wel de handen uit de mouwen worden gestoken want als we het aan anderen overlaten komt er natuurlijk weinig goeds van. Toch?

Zou U de toekomst willen overlaten aan mensen als Dirk Scheringa? Ongetwijfeld een zeer charmante man maar feit is dat hij van duizenden mensen het vertrouwen heeft beschaamd.

Mensen vertrouwen ook de organisatie Buma/Stemra niet meer dat vrolijk doorgaat met het geld rekenen voor het insluiten van muziek op websites. Al geldt de regeling "alleen nog maar" voor commerciële bedrijven. Wie verder leest weet dat Buma iedereen als commerciëel ziet die waar dan ook op de site een advertentie heeft staan.

Zouden mensen Minister van Justitie Ernst Hirsch-Balin nog vertrouwen nu die heeft laten blijken geheel niets te (willen) doen aan de kwalijke praktijken van de bekende auteursrechten-organisatie?

Ik betwijfel het.

Mensen als Richard en Mayumi Heene zijn ongeschikt als ouders en dienen de ouderlijke macht kwijt te raken aan mensen die hun taak als opvoeder wél serieus nemen. Puur als publiciteits-stunt bedachten zij dat hun zesjarige zoontje per ongeluk was opgestegen in een door papa zelfgebouwde heteluchtballon. Tienduizenden dollars zijn uitgegeven aan het laten uitrukken van helicopters, de inzet van politiemachten en dergelijke. Mensen als Richard en Mayumi gedragen zich zeer onverantwoord en moeten gewoon de bak in en daar wasknijpers in elkaar zetten voor een dubbeltje per dag. Net zolang tot het volledige bedrag is terugbetaald aan de maatschappij. Vind ik.

Maar ja, ik vind ook dat échte schurken (zoals bankdirecteuren die doelbewust mensen oplichten ter zelfverrijking) moeten worden aangepakt en niet mensen die rondfietsen met een ontbrekende reflectorstrip op de linker trapper.

Helaas zijn er ook politie-agenten die ervoor zorgen dat burgers zelfs de politie niet meer vertrouwen. Zoals in het voorbeeld waar ik onlangs mee kwam. Maar ook in Amerika zijn er agenten die graag misbruik maken van hun macht.

Neem de ordehandhavers die Phuong Ho te grazen namen. Volgens een huisgenoot die het voorval filmde met zijn mobiel werd de luidruchtige jongeman eerst geboeid en vervolgens door agent Kenneth Siegel nog enkele malen geslagen met een ijzeren staaf. Waaronder op het hoofd.

De link van de dag is naar de plek waar ik een brief publiceerde omdat ik vermoed dat Albert Heijn doelbewust mensen oplicht.

Cultuur

De bewoners van het Limburgse Tienray vonden dat de lokale asielzoekers oplichtende hesjes moeten dragen vanuit het oogpunt van verkeersveiligheid. Zogenaamd dan want donkere politie-agenten en zwarte honden hoeven dat niet. Die kun je blijkbaar wél gewoon zien in het donker. Een gewoon en typisch geval van racisme dus. Althans, volgens de media. Een klein beetje speurwerk (Zie hier) levert al een veel genuanceerder beeld op: De omgeving van het asielzoekerscentrum blijkt zo donker dat iedereen die daar rondloopt wordt aangeraden met zo'n reflecterend hesje rond te lopen. Maar een genuanceerde mening verkoopt geen kranten. Racisme helaas wel.

Opvallend blijf ik het vinden dat kinderen daar niet aan doen, tenzij het van de ouders moet. Kinderen zien vaak niet eens de verschillen in huidskleur tussen de verschillende klasgenootjes. Kinderen vinden gewoon iemand al dan niet aardig.

Laten wij gewoon onze kinderen steunen op weg naar de toekomst en hen niet opzadelen met onze vooroordelen.

Zo was het duidelijk dat Eva gisteren de meneer aardig vind die de cursus "Chinees papierknippen" leidde in het Tropenmuseum. Zij maakte een prachtig vlinder die zij later in de middag als basis zou laten dienen voor een beterschapskaart voor haar zusje.

Ferdinand, Eva en ik waren daar om ondermeer iets meer te weten te komen over hun Indonesische roots. Ook kochten wij daar een handzaam en fraai geïlustreerd boekje over de Islam. Zo kunnen de kinderen hun eigen vooroordelen bepalen in plaats van te moeten afgaan van bijvoorbeeld die uit de media.

Via het medium Facebook kwamen wij vandaag terecht bij de Artgallery "Chiellerie" waar ondermeer Dehorahart exposeerde en waar wij een poster kochten van een konijn. Vrijdag was ik al bij de opening nadat ik eerder op de dag had gerepeteerd met Carnival of Hellucinations voor een paar aankomende optredens.

Diezelfde vrijdag zag en hoorde ik 's avonds met m'n zoon Dusty Stray en Jesje de Schepper samen zingen in de ontzettend leuke tent "Delicatessen" nabij de Amsterdamse Dappermarkt. Het plan was om daarna nog naar het optreden van een vriend te gaan maar zowel m'n linkerheup alsook m'n zoon begonnen te protesteren tegen iets teveel van het goede...;-). Sorry vriend!

Bij de lunch bij m'n moeder vanmiddag wachtte ons een leuke verrassing: m'n broer en z'n vrouw kwamen onverwacht langs. Die hadden Eva al een tijdje niet gezien en waren verrast over het feit dat Dayna's oudere zus al zo'n echte grote meid is geworden.

Onderweg naar en van de verschillende "evenementen" dit weekend mocht ik m'n dochter overhoren voor haar komende boekbespreking over "Wiplala" van Annie M.G. Schmidt en vanmorgen liet ik haar kennismaken met de muziek van Luciano Pavarotti. Naar haar mening gevraagd zei ze: "Die muziek leidt af bij het knutselen, die is alleen om naar te luisteren."

U ziet't: ons weekend was vooral gevuld met cultuur.

De link van de dag verwijst naar de site van de World Solar Challenge

Zijn geliefde (Een verhaaltje)

Hij miste haar en gezien het aantal liefdesbrieven dat zij hem stuurde was dat gevoel wederzijds. Hij besloot haar op te zoeken ook al was zij ver weg. Het dorpje waar zij verbleef stond op geen enkele landkaart. Hij stuurde de auto dus maar in de richting van de plaats die het poststempel op haar zelfgemaakte enveloppen aangaf.

Zonder geld op zak voor een terugreis en zonder zich daarom te bekommeren kwam hij in de buurt van haar verblijf. Niemand die hij sprak had ooit van het plaatsje gehoord dat zij altijd als retouradres opgaf. De enkeling die het kon weten -de postbode- had een vrije dag in verband met een nationale feestdag die uitsluitend lokaal werd gevierd.

Uiteindelijk besloot hij haar een kaart te sturen vanaf het postkantoor vanwaar zij haar liefdesbrieven verstuurde. Daar zag hij een auto met Nederlandse kentekenplaat. In die auto zat een jongedame die hem meer dan licht verbaasd aankeek. Tot dan toe dacht hij dat het effect van de onderkaak die openviel tot op de borst uitsluitend in tekenfilms voorkwam. Ook hij verbaasde zich want zij leek toch wel verdacht veel op zijn geliefde.

Die nacht vochten het vuur in zijn hart en dat in zijn lendenen erom wie het heetst mocht zijn...

Verklaren

André Rouvoet wil dat er wat gedaan wordt aan de jeugdwerkloosheid. Welnu: ik heb de oplossing voor hem! Stimuleer mensen om eerder dan hun 65ste te stoppen met werk. Enerzijds zijn die mensen dan vaak nog fit genoeg om hun opgebouwde (pré-)pensioen rond te pompen in de economie en anderzijds komen er plekken vrij die door jongeren kunnen worden opgevuld!

Mocht de Minister van Jeugd en Gezin dit geniale plan ten uitvoer brengen dan brengt hem dat helaas wel in conflict met zijn collegae van met name de PVDA.

De PVDA is die partij van besluitelozen. U weet wel: van meneer Wouter die zegt: "Ik ga wat doen aan de topsalarissen!". Totnogtoe bestond zijn enige actie daaruit dat hij de betreffende bedrijven een brief heeft gestuurd met de vraag of zij zelf het achterhaalde en belachelijk veel geld verslindende bonus-systeem willen aanpassen dan wel afschaffen.

Wat dat betreft kan meneer Wouter een voorbeeld nemen aan Barack Obama: Het gaat om de salarissen van de 25 best betaalde bestuurders van bedrijven die (in feite door de belastingbetaler) onlangs met een katitaalinjectie zijn gered. Die lieden leveren gedwongen maar liefst 90 procent van hun salaris in of moeten anders de miljarden overheidssteun terugbetalen. Overige topsalarissen worden op eenzelfde manier gehalveerd.

Ik zie dat Wouter Bos niet flikken bij zijn maatje (en oud-minister van Financieën) Gerrit Zalm. U wel? Dankzij de vriendjeslobby die ook Wouter aan zijn huidige functie hielp zit ome Gerrit hoog en droog bij ABN Amro (En zat oud-minister Vermeend tot voor kort bij de AFAB. Maar dat terzijde). Sorry...Fortis...pardon...ABN Fortis. Naar het schijnt had hij zich voor het baantje van "fusieleider" vrijwillig opgegeven.

Ik had mijzelf ooit opgegeven als BHV'er bij de naschoolse opvang waar ik werkte. Zodra ik toestemming had voor de cursus liep ik eerst even het gebouw door. Zo bleek dat de beheerder van het gebouw én m'n baas mij niet konden vertellen waar de stoppenkast was. Bij navraag konden de meeste leidsters mij niet vertellen waar de nooduitgangen waren.

Verder waren er in het hele vier verdiepingen tellende kinderopvang-gebouw (beneden was een crêche) geen brandblusapparaten, zat er geen brandwondenzalf in de EHBO-doos, was er geen sprinklerinstalattie, lag er geen evacuatieplan en waren er geen blusdekens bij de twee verschillende keukens.

Toen ik dat doorgaf aan de directie was de reactie:"Enig idee wat dat allemaal kost?" Enigszins verbluft heb ik mijn bevindingen toen gerapporteerd bij de brandweer die hen een flinke boete heeft opgelegd en beval het pand brandveilig te maken. Vreemd genoeg werd mijn contract niet verlengd.

Het contract van Neil Gaiman hoeft niet te worden verlengd. Zijn uitgever is zo blij met'm dat hem een vast werkverband is aangeboden. Meneer Gaiman won bijvoorbeeld de belangrijkste prijzen in de categorieën Horror, Fantasy, Spanning en Science Fiction. Voor één en hetzelfde boek.

Boeken hebben een ontzettend belangrijke plaats in ons leven maar toch heeft het Journaal meer oog voor iemand die kunstjes doet aan een rekstok (knap hoor, daar niet van) dan aan bijvoorbeeld de uitreiking van de Nebula of de Hugo Awards. Alleen het Ako Boekenbal krijgt nog wel eens wat aandacht maar dat is omdat Ako betaalt voor de zendtijd. Zoals ook Philips een weekendje weg regelt voor de redactie wanneer die melding maakt van de mooie kwartaalcijfers van deze grote gloeispaarlampen-fabriek in Eindhoven. Althans, alleen zo kan ik die onzin-berichten op het 8-uur journaal verklaren.

De link van vandaag is naar de website van futuroloog Raymond Kurzweil

Koffiekopje

Wij genieten van de herfstvakantie. Omdat ik vooral freelance werk kan ik goeddeels m'n eigen tijd indelen en deze week dus leuke dingen doen met m'n zoon. Zoals uitslapen, een volledig seizoen "Blake's 7" kijken, een potje Risk spelen bij m'n moeder...Gisteren deden wij een klein IQ-testje (tien vragen, mindern dan vijf minuten) op internet waarbij ik 9 op de 10 vragen goed had beantwoord, de Ferman 10 op de 10 (Een schande! Zomaar beter scoren dan z'n vader...) en een 16-jarige VMBO-student 4 op de 10. Wat scoort U?

Vandaag was ik met m'n zoon bij de tentoonstelling "The Sixties Now" in het Amsterdams Historisch Museum. Die ging over het Amsterdam van de jaren'60 en '70, het ontstaan van Ruigoord en het begin van (gratis) straat-festivals. Het begon met protesten tegen de heersende elite en "Aktie Tomaat" vormde het startschot voor besprekingen waardoor niet veel later ook "gewone" burgers konden genieten van theater, dans en muziek. Errug lollig!

Erna gingen wij naar een café in de buurt waar ik had afgesproken met een vriendin die een dagje in Amsterdam was.

Vraag van de dag: waarom roeren vrouwen vaak twee keer zo lang als mannen in hun thee- of koffiekopje?

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Jef Nys

Modaal

Het schijnt mijn stijl te zijn: meerdere onderwerpen in één enkel stukje tekst maar eigenlijk ben ik gewoon lui; Ik heb gewoon geen zin om te kiezen...

De politie is je beste vriend. Natuurlijk. Maar hoewel de politie vaak bijzonder goed werk verricht zal de 25-jarige Sergej uit de Amsterdamse Staatliedenbuurt daar heel anders over denken.

Hij liep laatst gewoon op de stoep toen hij een auto vanaf de weg op hem af zag komen scheuren, de stoep op. Hij probeerde nog weg te rennen maar het was al te laat. De auto schampte een geparkeerde auto, greep in de vaart een fietsenrek mee en pinde daarmee de onfortuinlijke jongeman mee tegen de muur.

Meerdere operaties zullen nodig zijn voordat Sergej weer kan lopen. De agenten -die overigens een eerste hulp verlenende toevallig passerende dokter wegstuurden- zagen binnen een paar tellen dat hij niet de overvaller was wiens signalement zij op zak hadden.

Omdat het slachtoffer in eerste instantie was aangemerkt als verdachte (foutje in de communicatie...) mocht hij 24 uur lang geen contact hebben met zijn familie. Tot op heden hebben de agenten geen excuses aangeboden en ook zullen zij waarschijnlijk niet worden vervolgd.

Een politieman die wél zijn excuses aanbood is Bernard Welten. Onder lichte politieke druk heeft hij zijn kritiek op de rechtstaat ingetrokken. Voortaan doet hij dus gewoon wat de minister en de burgemeester hem opdragen te doen. Brave jongen!

Wat meestal ook doet wat het moet doen is computersoftware. Maar mensen vergeten helaas wel eens dat software weinig meer is dan een hamer voor een timmerman: Als je niet weet wat timmeren eigenlijk is heb je weinig aan een stuk hout met een metalen kop...Neem bijvoorbeeld boekhoudsoftware.

Zo'n boekhoudprogramma is weinig meer dan het ouderwetse opschrijfschriftje; je moet zelf nog wel weten wat je invult, op welke plek en waarom. Zo wil het bezit van een hele fijne Parker-pen niet zeggen dat degene die de pen vasthoudt automatisch de prachtigste gedichten schrijft.

Ik weet niet wie de teksten van Wouter Bos schrijft maar ik vind het wel knap! Het klinkt alsof hij heel kapitalistisch bezig is met geld smijten maar intussen lijkt er wat anders te spelen...

Misschien probeert hij Nederland stiekem communistisch te maken door eerst grote banken te nationaliseren en de kleintjes te laten verdwijnen. Uiteindelijk zit heel Nederland bij De Staats Bank (Let op de afkorting!) ;-). Let op mijn woorden: Volgend jaar komen de energiebedrijven aan de beurt!

Nog verder in de toekomst wordt er wellicht "levend schaak" gespeeld. John de Mol IIX, dan president der Nederlanden, zal hoogstpersoonlijk het maandelijkse spelprogramma leiden. Twee buurtteams uit "achterstands"-wijken spelen een potje schaak waarbij de bewoners zelf de stukken zijn. Elk geslagen stuk wordt ook daadwerkelijk geslagen. Da's wel zo leuk voor de kijkcijfers.

Van het verliezende team zal de wijk -met inwoners en al- met de grond gelijk worden gemaakt. De mensen uit de winnende buurt mogen hun intrek nemen in één van de luxe appartementenflats die op de vrijgekomen plek worden gebouwd, naast nog een stuk of wat verse woontorens. Hierdoor komt er dus nog een buurt vrij en ook deze zal worden gesloopt ten faveure van absurd dure nieuwbouw.

Op deze manier is er binnen enkel decennia een einde gemaakt aan het verschijnsel:"Leven op een inkomen van onder modaal"

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Adriaan Kortlandt

Haar ex (Een verhaaltje)

Hij las maar terwijl de woorden voorbijgleden bleven zij niet bij hem hangen. Werktuiglijk sloeg hij af en toe een bladzijde om. Het ging om het manuscript van een klant en hij had toegezegd haar te helpen een uitgever te vinden want haar verhaal diende verteld te worden. Hoewel hij het belang ervan inzag waren zijn gedachten elders...

Hij had heerlijk gegeten bij haar op de woonboot en de wijn was zo lekker dat hij ongemerkt iets teveel ervan had gedronken. De laatste tram was al vertrokken maar hij maakte zich daar niet druk om.

In plaats daarvan nam hij afscheid en gaf de gastvrouw nog maar even een compliment.

"Volgens mij heb jij mij nu al zo'n 20.000 complimentjes gegeven." zei ze lachend. -"Wat!? Zo Weinig!? Maar een vrouw als jij verdient er veel meer dan dat!" was zijn reactie. Zij glimlachte, gaf hem een oprechte kus en ging terug naar haar ex.

De link van vandaag is naar het forum waar ik weer lekker aan het discussiëren ben met met name Ruben Jan. Maar doet U gerust mee!

Inkeer

De ongeveer 60 kerkbezoekers vertegenwoordigden zeker 10 verschillende religies/levensovertuigingen. Allen kwamen gisteren voor hetzelfde doel. Dat was om buren Hetty en Vincent elkaar het jawoord te horen geven. Met zoveel getuigen kunnen ze er niet meer onderuit...

Op de receptie mocht ik samen met de koordirigent en een vriendin van het bruidspaar wat liedjes spelen en zingen. Zowaar: m'n eerste publieke optreden!

Het was allemaal reuzegezellig en met name de bruid straalde van gelukzaligheid om de aanwezigheid van zoveel liefde om zich heen. In de kerk ging het op macro-niveau, dat samenleven van verschillende denkwijzen en geloofsvormen. Waarom kunnen we de wereld niet zien als het kerkgebouw waar ik gisteren was?

Gisteren was ik ook uitgenodigd voor een etentje op een woonboot. We aten lekker roti en keken vervolgens de film "Perfume" op kijkschijf. Er was een acteur van wie ik niet op de naam kon komen maar gelukkig is er internet...

Iemand tikt deze zoekterm in in zoekmachine Google en komt dan bij een archiefstukje van mij uit. Typisch:

gratis film van vaders en zoons die naakt zwemmen

Of anders deze:

gymles blote tietjes verhalen

Natuurlijk: sex ("seks" is vies, vind ik) is de voornaamste bestaansreden van internet (Hoewel "Britney Spears" als zoekterm hoger in de ranglijst staat!). Natuurlijk doet U niet aan sex en heeft U echt absoluut nooooit "verboden" fantasieën, toch? Elk van ons heeft stiekeme wensen maar sommige mensen hebben wel héél speciale wensdromen...

Neem Bernard Welten, hoofdcommissaris van politie in de hoofdstad. Hij baalt ervan dat Job Cohen en Guusje ter Horst hem vertellen wat-ie moet doen. Tsja, Bernard; dat krijg je ervan als je in een rechtsstaat leeft. Dan luistert de politie naar de politiek en niet omgekeerd. Weet je wat: De potjes zwarte schminck zijn nu in de aanbieding bij de feestwinkels (in verband met het naderend Sinterklaasfeest): geef jezelf een donkere huidskleur en meldt ja aan als leider van een groepje gewelddadig tuig regeringstroepen in Oeganda. Dan kun jij lekker doen wat je wilt en krijgen wij wellicht een hoofdcommissaris die gewoon z'n werk doet. Zie het maar als een speciaal verzoek van een Amsterdammer.

Op speciaal verzoek van de weblogger in kwestie hierbij een reactie die ik bij Brillie achterliet naar aanleiding van een stukje over saaie stukjes:

Wat een saai stukje zeg…waar gaat het nu eigenlijk over? Of gebeurt er zo weinig in je eigen

leven dat je alleen maar kunt melden hoe saai anderen zijn? ;-)

En zijn reactie daar weer op:

@Terrebel: Als het stukje saai was, dan kwam de boodschap maar al te goed over.

De film van vanavond was niet saai. M'n zoon en ik genoten van "Imagine This" en lachten om de capriolen van Eddie Murphy als geslaagd zakenman en mislukt vader. Uiteindelijk loopt het natuurlijk goed af en komt papa Murphy tot inkeer.

Het filmpje van vandaag laat een man zien die op bijzondere wijze danst (Bij wie had ik dit filmpje ook alweer eerder gezien?:

Sigaretten

Vandaag twee uurtjes in de tuin gewerkt, twee uurtjes lopen opruimen en schoonmaken in huis en twee uurtjes staan koken ten behoeve van een huwelijks-receptie morgen. Daarom geen nieuws gevolgd, niet de straat op geweest en eigenlijk niet zo veel inspiratie. Vandaar de volgende oplossing:

Men vraag mij wel eens hoe ik aan de inspiratie voor mijn stukjes kom. Dat wisselt nogal. Iets wat mij opvalt bij het TV-kijken of radioluisteren bijvoorbeeld. En dat hoeft niet eens zozeer het journaal te zijn. In de supermarkt en in de tram valt mij ook wel eens iets op danwel te binnen. En natuurlijk op het toilet. Daarnaast lees ik graag bladen als Kijk, Quest en Scientific American maar ook wel eens de Linda. In boeken staan ook veel vragen-oproepende opmerkingen en ook in kranten en op het internet vind ik artikelen die bij mij vraagtekens oproepen. Ik krijg ook inspiratie door het lezen van andere weblogs waarvan ik dagelijks 5 tot 10 lees en als het even kan ook van commentaar voorzie. Hieronder een paar voorbeelden:

Naar aanleiding van een stukje bij Blog-collega Redstar schreef ik de volgende reactie:

Wij eten regelmatig vlees-vervangers. Huismerk-hamburgers bijvoorbeeld met het predikaat:"Nu met 15 procent meer vlees!" Eigenlijk zijn mensen toch maar hypocriet: want waarom vinden wij koeien en kippen zielig (hoewel wij van die laatste soort miljoenen per jaar

langzaam laten wurgen voor een stukje "veelzijdig vlees" op ons bord) en bijvoorbeeld ratten en torren niet? Een nieuwe theorie: de categorie "enge/vieze beesten" eten wij niet en

dus hoeven wij ons ook niet schuldig te voelen over hun dood door mensenhand.

--------

Bij Wondelgijn schreef ik de volgende reactie:

Katten zien het als jouw privelege dat jij ze van eten en drinken voorziet. Heel veel mensen zouden een partner binnen een uur de deur uitschoppen als die dezelfde

karaktereigenschappen als de kat zou hebben...;-)

Mijn zoon is bijna 14 en m'n dochters zijn 9 en 7-en-een-half. Er staat mij nog heel wat te wachten. Ik vraag maar vast wat tips aan mijn moeder want die is opgegroeid in een land

waar het de oma's zijn die de meiden van tips voorzien. ...Misschien kan ik m'n kinderen beter vertellen wat m'n moeder mij vertelde en waardoor ik in één zinnetje alles wist:"Ik heb je leren lopen maar de juiste weg zoek je zelf maar".

------------

Bij Personal Jesus:

(Over handenwassen tegen de Mexicaanse Griep)

Iedereen pakt ook steeds maar weer hetzelfde zeeppompje met alle gevolgen van dien. Hoe vaak zouden mensen op scholen en bij bedrijven het zeeppompje schoonmaken? Om nog maar te zwijgen over deurkrukken van toiletten. Tientallen pakken diezelfde deurkruk vast en verspreiden daarmee miljarden bacterieën! Waar blijft de overheid met een campagne om mensen daarop te wijzen?

--------

Bij Renesmurf plaatste ik de volgende reaktie:

Jaren geleden vertelde de regering ons dat eerder stoppen met werken goed was voor de economie: Mensen konden hun pensioengeld lekker opmaken aan reizen en tuinieren en zo en bovendien werd er zo ruimte gemaakt voor de intrede van jongeren op de arbeidsmarkt. En nu is het opeens goed voor de economie als mensen langer doorwerken!? Ikke nie snap...

In reaktie op een privé-mail schreef ik:

Stoer hoor, paardrijden! Wilde vroeger graag op les en mocht al een proefles toen ik bij de manage een meisje heel hard zag vallen en haar pols breken. Had ik nu maar wel lessen gehad want twee jaar terug moest ik voor filmopnames Napoleon spelen. Ik kreeg een half uurtje voor

een basis-paardrijles en om ons even aan elkaar te laten wennen. Rondjes lopen ging prima en het paarde ging zelfs ongeveer de kant op waarheen ik haar stuurde en zelfs een

klein drafje rechtvooruit ging aardig. Tot het moment dat de regisseur riep "En...AKTIE!!!" Het arme dier schrok zo erg van die schreeuw en het klappen van de filmklapper dat ze in galop richting de nabijgelegen snelweg rende...Als iemand mij nu even verteld had dat als je je hielen hard in de flanken drukt het paard denkt dat je harder wil...Ik probeerde mij alleen maar vast te klemmen en er niet af te vallen!

Uiteindelijk kon ik het dier zo'n vijf meter voor het toegangshek naar de snelweg met een grote cirkel in kleine draf terug naar de startplek krijgen waar ik toen heel koel de regisseur aankeek en zei:"Zullen we die take even over doen?" Om vervolgens af te stijgen en een half uurtje in het

gras te gaan zitten trillen met een kop koffie, een kan water en een paar sigaretten...;-)

De link van vandaag is meer een opmerking: sinds kort vindt U onder elk weblogstukje drie verwijzingen naar (mogelijk) soortgelijke stukjes in het archief.

Meteen

Laatst bij de supermarkt kon ik kiezen: Een doos met tien eieren voor 1.09 euro of een doos met 6 eieren voor 2,09 Euro. Die laatste waren dan wel "Biologisch". En die 10 dan: zijn die gelegd door mechanische kippen of op chemische wijze geproduceerd? Ik zou het de industrie willen vragen maar heb daar even geen energie voor.

Al de energie die Wouter Bos steekt in het "redden" (feitelijk gewoon onteigenen) van banken is voldoende om heel Utrecht een jaar te verlichten. De provincie dan en niet de stad.

Ik heb't altijd grappig gevonden dat Utrechtenaren de laatste "t" in de naam van hun stad/provincie niet uitspreken. Zelfs in zo'n klein landje als het onze zijn er behoorlijke verschillen in taalgebruik per streek.

En dan zijn er mensen voor het behoud van "de Nederlandsche Taalcultuur". Prima, maar wat is die dan? Moet Wouter Bos geld steken in projecten opdat mensen "Houdoe" of "Doeidoei", "Mazzel", "Laters", "Ciao" en "Oant sjen" blijven zeggen? Of is het juist de bedoeling dat wij voortaan uitsluitend "Tot ziens" gebruiken als afscheidsgroet?

Mensen mogen van mij lekker spreken zoals ze willen maar zij met een voorbeeldfunctie (en regelmatig met hun bakkes op TV komen) dienen ABN te spreken. Fouten zoals de presentatrice van het Jeugdjournaal laatst maakte dienen te worden uitgebannen. Zij zei:"Het thema zal gaan over snoepen." Een heuse contaminatie! Zie ook de link van de dag.

Zo'n andere taalkundige term is "pleonasme". Bijvoorbeeld zoals in de volgende geschreven zinnen: De mondelinge bespreking tussen Dirk Scheringa en Wouter Bos kwam voort uit hun onderlinge relatie. De gesproken woorden maakten op beiden een blijvende indruk. Voormalig leidinggevende manager Frank de Grave heeft zijn baanbeëindigende ontslag aan de hand van zijn bevelvoerende baas Dirk Scheringa te danken aan het vaststaande feit dat hij de cijfersverklarende boekhouding doorzag. Door de praktische ervaring die Wouter Bos heeft als voormalig ougediende bij Shell wist hij tijdens een gehouden persconferentie de door de aanwezige journalisten gestelde vragen te ontwijken met zijn gegeven antwoorden.

Taal is voortdurend in beweging en oude dingen (en dus ook woorden) verdwijnen nu eenmaal. Gelukkig maar want zou U nog kunnen praten als de gelovige monnik die indertijd schreef: "Hebban olla vogala nestas hagunnan hinase hic enda thu wat unbidan we nu" .

Zelf let ik op wat ik schrijf en hoe maar natuurlijk gaat het met enige regelmaat mis. Haal maar eens de spellingscontrole over dit stukje (die ik overigens standaard zelf uit heb staan want ik wil't op eigen houtje kunnen). Maar waar ik echt een gruwelijke hekel aan heb is het te pas en onpas gebruiken van leenwoorden uit andere talen. Ik gebruik überhaupt geen woorden die niet Nederlands zijn; dat is slecht voor mijn imago. Toen ik laatst op het trottoir voor mijn huis een drugs-gebruikende database-medewerker erover sprak bleek die het met mij eens te zijn. "No way!" zei die "Sowieso: Als ik van m'n mattie een mail krijg met leenwoorden daarin dan delete ik die meteen."

De link van vandaag legt in eenvoudige woorden uit wat pleonasme's, tautologiën en contaminaties zijn.

Privé (Een verhaaltje)

Hij vroeg zich al af waarom de mensen op straat hem zo vreemd aankeken, elkaar aanstootten en zachtjes lachten.

Op het werk werd het al snel duidelijk. Met name toen een collega zich niet langer kon inhouden en proestend uitbracht:"Waarom draag jij een damesslipje op je hoofd!?" Ietwat beschaamd bevoelde hij zijn hoofd met de linkerhand omdat zijn rechterhand nog de toegangspas van het bedrijfspand bevatte.

Inderdaad voelde hij een stuk textiel. Dat hij langzaam pakte, pogend zich te hervinden. Zijn geest trok een sprintje en hij verzon een weddenschap:"Zij doet een week lang de afwas als ik het zou durven met haar slipje op het hoofd naar het werk te gaan."

Misschien had hij beter de waarheid kunnen vertellen maar sommige anecdotes houdt een mens liever privé.

Een fotoverslag met commentaar

Dayna is -net als m'n zoon- gefascineerd door techniek en heeft zelf uitgedokterd hoe het komt dat het mannetje soms ondersteboven neerkomt en soms op z'n "pootjes". Helaas bestaat er veel speelgoed dat te weinig overlaat aan de verbeeldingskracht van de kinderen.















Tegen elkaar spelen is net zo leuk als samen spelen maar soms verlies je. Tweede of derde worden is helemaal geen schande. Ook dan kun je plezier hebben in het spel. Dat geldt voor sporters (zoals de onfortuinlijke Francky Vandenbroucke) maar ook voor bijvoorbeeld Schiphol. Wat is er nu zo erg om "maar" de vijfde luchthaven van de wereld te zijn en moeten "we" per sé aan de top staan?





















Soms vraag je je af wat er omgaat in het hoofd van een kind. In plaats van te bedenken wat het kan zijn, kun je het ook gewoon vragen natuurlijk...Wat denkt U dat Dayna hier denkt?





















Eva en Ferdinand kijken samen naar Ratatouille, een film die gaat over het waarmaken van je dromen en je niets aantrekken van mensen (of ratten...) die beweren dat jouw droom een onmogelijke is. In mijn ogen een goede boodschap. Aan kinderen dan. Zo zijn ze vrij om hun eigen grenzen te ontdekken in plaats van dat die door een ander worden opgelegd.















Soms in het leven nemen wij een houding aan die anderen van ons verwachten (zoals hier een fotograferende vader...) maar vergeten daarbij dat dat vaak alleen maar is wat wij denken dat die ander van ons verwacht.




















Voor iedereen komt er een moment dat je geduld moet hebben. Hier wachten wij op voedsel. Vanmorgen werd in het Journaal beweerd dat wereldwijd de voedselproduktie omhoog moet worden geschroefd. Neen, natuurlijk moet dat niet! Dat is onzin! Eén grote hoop stierepoep! Belachelijk! Wereldwijd wordt namelijk al ruim voldoende voedsel geproduceerd om elke mensenmond te kunnen voeden. Het gaat om een handjevol mensen dat graag rijk wordt ten koste van de medemens waardoor het eten slecht verdeeld wordt. Zeg eens eerlijk: hoeveel kilogram voedsel gooit U jaarlijks weg? Ter informatie: de gemiddelde Nederlander (U natuurlijk niet) gooit per week ongeveer een kilo weg aan zuivel, groente, vlees, fruit, etcetera...
















Er zijn momenten dat je de boel maar de boel laat en gewoon even geniet van het ogenblik. Dayna was inmiddels opgehaald en deze foto maakte ik zaterdag toen we naar een borrel gingen om kennis te maken met de verloofde van een vriendin.
















Dit was op de terugweg van datzelfde "evenement", vlakbij het Tropenmuseum en doet je even stilstaan bij de geschiedenis van een stad; waarom hechten wij zoveel waarde aan het verleden? Hebben het heden en de toekomst dan niets moois te bieden? Als ik naar m'n kinderen kijk geniet ik van het heden en besef ik dat de toekomst mooi wordt. Maar dat baseer is deels op mijn persoonlijke maar ook wat algemene geschiedenis. Verleden, heden en toekomst kunnen niet zonder elkaar. Net als drie kinderen die ik niet bij name hoef te noemen...;-)





















Hier was dochterlief bij oma en zichtbaar blij met een paar eenvoudige (Hoewel: splitpennen met sterretjes en denneboompjes?) knutselspulletjes om zelf kerstkaarten te maken. Het is waar: het gaat om de aandacht die je schenkt aan het uitzoeken van een cadeau. Dat is hetgeen een jarige bijblijft. Al kunnen duurdere cadeaus natuurlijk ook met aandacht zijn uitgezocht.





















Vanmorgen had ik een jarige buurvrouw op koffie-visite. Daarna was ik even bij een klant om vervolgens een tientje uit te geven aan woningverbetering. Daarna een uurtje of twee besteed aan het plegen van woningverbetering. Vrienden Heidi en Sai kwamen op visite met hun 8 weken jonge dochter om eerst ruim drie uren later te vertrekken. Mooi op tijd voor m'n zoon en ondergetekende om te genieten van een aflevering van "A Town called Eureka"

Toewens

Lachen dit: stel ik net een vraag over de inkomsten uit parkeergeld, komt even later het nieuws uit dat de gemeente Amsterdam juist vanwege het verhogen van de parkeertarieven tientallen miljoenen euro's aan inkomsten misloopt. Blijkt dat nu teveel mensen de binnenstad met de auto mijden. Dat merkt niet alleen de dienst parkeerbeheer maar ook de lokale middenstand. Je zou toch verwachten dat de gemeente wel eens iemand in dienst neemt die kan rekenen. Zo kan een haringboer zich lekker rijk rekenen door te denken: "Ik verkoop 50 harinkies per dag. Als ik daar nu'ns 30 euro per stuk voor vraag kan ik over 5 jaar met pensioen. Niet dus. Die haringboer gaat gewoon failliet. Moraal van dit verhaal: de gemiddelde haringboer is verstandiger dan de gemiddelde gemeente-ambtenaar.

Ik heb regelmatig de lokale overheid aangeboden hen bij dit soort problemen te helpen maar blijkbaar wil men geen hulp...Mijn zoon heeft ook niet zo veel hulp nodig bij zijn schoolwerk. Zo kwam hij vandaag doodleuk thuis met een 9+ voor Aardrijkskunde. Het jong.

Hoewel hij het prima zelf lijkt te rooien is er in wezen natuurlijk niemand die zonder hulp kan. Vandaar dat ik regelmatig mijn diensten aanbied (maar nog wel moet leren iets vaker gewoon om hulp te vragen).

Ik help graag mensen die mij om advies vragen. Zo werd mij onlangs gevraagd hoe je een kind helpt dat last heeft van doorkomende tandjes. Bovendien zouden ook paps en mams én de buren geholpen kunnen worden want het is doorgaans ruim bedtijd wanneer zo'n kind besluit het ongenoegen kenbaar te maken door luid te gaan huilen. "Welnu," zei ik "Je kunt altijd een fles wodka proberen: speen in de drank en vervolgens in de mond. En mocht de wodka niet afdoende zijn dan wil de fles zelf nog wel uitkomst bieden." Niet iedereen waardeert zo'n grapje. Sterker nog: niet iedereen begrijpt zo'n grapje.

Mensen die mij kennen weten dat ik kinderen -zoals alle mensen (en jawel: kinderen zijn ook mensen. Vergeet dat nooit!)- uitsluitend het beste toewens.

De link van vandaag is naar een reactie die ik stuurde op een brief van een woningcorporatie aan mijn moeder.

Fantasie

"Reaper Man" van Terry Pratchett is boek nummer 25 van dit jaar en is -zoals ik gewend ben van deze zeer succesvolle auteur van de Schijfwereld-serie- weer hilarisch maar zet ook regelmatig aan tot denken. Dat mag ik graag zien in zowel boeken alsook in films: dat die én onderhoudend zijn én tot denken aanzetten.

Goed beschouwd beschikken mijn kinderen over precies die eigenschappen en hoewel wij dit weekend niet bijzonder veel hebben uitgevoerd (Eva die cadeautjes uitpakte vanwege haar verjaring vorige week; Ferdinand die acrobatiek-acts uitvoerde met Dayna; Zaklopen op de Wii, lunchen bij oma, "Ratatouille" kijken...) heb ik mij uitstekend met ze vermaakt! Morgen foto's...

Nogmaals: Boeken zijn tof! Gisteren waren wij in de boekwinkel om een boekenbon die ik voor m'n verjaardag had gekregen te verzilveren. Het was een drukte van belang bij de afdeling kinderboeken. Omdat het de laatste dag was van de Kinderboekenweek waarschijnlijk. Eva, Dayna en Ferdinand zijn net als ik boekverslinders dus wij konden onze lol op. Een behulpzame, vriendelijke en bovendien geïnteresseerde medewerkster hielp ons onze keuzes te bepalen. Zo kwam het dat wij een half uurtje later in een gelukzalige stemming het pand verlieten.

Nogmaals: boeken zijn geweldig! Mensen die zeggen "ik wacht wel tot de film uitkomt en komt-ie niet dan was het boek blijkbaar niet interessant genoeg" heb ik maar één ding te zeggen:"PRRRFFFTT" (Steekt tong uit en maakt draaibewegingen met de handen waarvan de duimen in de oren steken). Naar een opmerking van "Tante" Annie M.G. Schmidt...

Er zijn ook mensen die zeggen te balen van mensen die studeren "van ons belastinggeld". "Wat heb je nou bijvoorbeeld aan zo'n studie filosofie of sociologie? Wat kun je dan worden!?" vraagt men zich vertwijfeld af. "Dan kun je bijvoorbeeld leren om te zeggen "Wat heb je NU bijvoorbeeld...want "Nou" zeggen is onjuistl...Bovendien leren studenten fillosofie voor zichzelf na te denken..."

-"Wat heb je daar nou aan, voor jezelf nadenken?" (weer dat "nou" verkeerd gebruikt. Irritant. Maar dat terzijde)"Van mijn belastinggeld worden al mensen betaald om voor ons na te denken."

Er zijn momenten dat je even diep zucht, langzaam voor jezelf tot tien telt en van onderwerp verandert. Dit was nu typisch NIET zo'n moment en daarom wurgde ik mijn gesprekspartner van dat moment. Althans in mijn fantasie.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Stephen Gately

Record

Als ik een maanbewoner was geweest ("Lunatic" in het Engels naar "Luna" voor "maan"...) had ik ernstig geprotesteerd tegen het doelbewust bombarderen van het maanoppervlak "uit puur wetenschappelijke overwegingen". Kom op zeg! Elke wetenschapper blaast toch graag dingen op!? Wat is anders de lol?

De laatste twee dagen had ik zelf wat minder lol. Behalve dan op het toilet als ik weer eens lekker kon lachen om een grapje van schrijver Terry Pratchett maar verder was er niets lolligs aan mijn toiletbezoekjes en heb ik al m'n afspraken -behalve gitaarles- moeten afzeggen. Inmiddels gaat het weer een stuk beter en lig ik straks in bed na te genieten van het kijken van een paar videofilms.

Gisteren kregen m'n zoon en ik een paar fraaie staaltjes Savate te zien in de komische actiefilm "Transporter 3" en vandaag zagen wij Jackie Chan in actie in een film waarvan ik nu alweer de titel niet meer weet en waarvan de Nederlandse vertaling vermoedelijk was gebasseerd op het oorspronkelijk Kantonees terwijl de Engelstalige nasynchronisatie bijna een compleet ander verhaal vertelde. Een bijzonder komisch effect!

Eerder op de avond keken wij naar Watchmen, een film waarvan het mij nog steeds niet duidelijk is waarom die in de bioscoop niet toegankelijk was voor jongelui onder de 16 maar in de videotheek blijkbaar het predikaat Alle Leeftijden heeft gekregen. Misschien wel omdat er twee seconden lang het mannenblad Hustler in beeld is of omdat anderhalve seconde lang een dameskoppel zoenend is te zien of om de blote billen (en heel eventjes zelfs blote borsten...ohohoh!) die later in de film in beeld waren? In elk geval niet om de hoeveelheid geweld want in de film GI Joe werden veel meer mensen uiteengereten door allerhande explosies terwijl je die van de Filmkeuring al vanaf je twaalfde mag zien.

Al deze kijkschijfjes hadden één factor gemeen: ze hadden een happy end.

Zo ook het verhaal van Buma/Stemra. Men zegt "geschrokken" te zijn van alle commotie en geeft nu ook toe dat het plan om webloggers te laten betalen voor het publiceren van muziekfilmpjes aan alle kanten rammelde. Woordvoerdster Antoinette de Ridder boog letterlijk het hoofd voor een verzameling webloggers en journalisten toen zij een paar dagen geleden de plannen nog verdedigde.

Nu ben ik wel benieuwd of mijn brief aan BM nog beantwoord gaat worden. In elk geval ontving ik netjes een mailtje van een voormalig werkgever die nog wel lid is van de Buma/Stemra werknemers-hyve maar er niet meer blijkt te werken. Ik vroeg hem namelijk waarom hij (ik vooronderstelde achteraf dus ten onrechte dat hij daar werkte) als werknemer van de belangenorganisatie illegale filmpjes van Tiësto in Paradiso op zijn Hyves-pagina plaatste. Een soort van personeelskorting wellicht? Hij legde uit dat hij ook via de media had vernomen wat zijn voormalig werkgever van zins was. Over de illegaal opgenomen én illegaal (volgens zijn ex-baas dan) geplaatste Youtube-filmpjes hulde hij zich in stilzwijgen...

Wie wél in detail antwoord gaf op een vraag van mij was een ambtenaar in dienst van de gemeente Amsterdam. Ik vroeg waar de geïnde parkeergelden precies aan besteed worden omdat ik dat nergens in officiële stukken kan terugvinden. Zo'n volledig antwoord en dat al na 5 weken! Voorwaar, welhaast een record!

Lui

In plaats van een regulier webstukje dit keer geen verhaaltje maar een stukje uit de oude doos. Ik vind het zelf best wel grappig om te zien hoe ik indertijd schreef en waar ik mij zoal mee bezighield...(Dit wordt geen gewoonte hoor...geen zorgen! Ben gewoon wat zwakjes en lui vandaag)

Donderdag 25 mei 2006

Niet meer Niet alleen het werk in de Dungeon a gemiddeld 26 uur per week maar daarnaast kost ook het werk in de politiek gemiddeld een uurtje of 15 per week. Momenteel kost het werk voor school mij ongeveer 4 uren per week en bezoek ik m'n moeder ongeveer 8 uren per week en heb ik af en toe een nachtelijke booking. Het bijhouden van m'n administratie heb ik gezet op 2 uren per week en voor het huishouden staat een uurtje per dag. Boodschappen doen, koken, eten en douchen komt op ongeveer 2 uren per dag. TV-kijken, lezen en internetten komt op gemiddeld drie uren per dag. Daarnaast besteed ik natuurlijk ook zoveel mogelijk tijd aan m'n zoon. Geen wonder dat m'n leven zo hectisch aanvoelt op het moment; Als je dan voor slaap 8 uren per dag rekent en een uur per dag als reistijd incalculeert kom je al snel op 154 uren per week die "voorbesproken" zijn. Gezien het feit dat de week uit 168 uren bestaat komt dat erop neer dat ik per dag een uur en drie kwartier te spenderen heb aan overige zaken en ik stel ook wel prijs op een beetje rust tussendoor... Gelukkig maar dat het schoolfeest al gauw is en m'n moeder snel thuiskomt: Niet dat ik dan geen tijd meer zal steken in school of mama maar het zal aanzienlijk schelen. Waarschijnlijk ga ik er dan zo'n zes uren op vooruit...yihaa! Maar liefst 20 uren per week in totaal voor extra's zoals naar het park gaan met m'n kids, een uurtje werken in de tuin of gewoon lekker chillen...heerlijk! Zo vond ik het altijd heerlijk om te kijken en luisteren naar Goedele Liekens. U weet wel: die Vlaamse dame met dat programma waarin eindelijk "gewoon" over seks gepraat werd. Helaas is zij voor het grote geld gegaan en heeft nu de domeinnaam "www.v @ ginavrienden.nl" op haar naam staan. Ondanks een paar leuke weetjes en verhaaltjes wordt al snel duidelijk dat het een reclamesite betreft voor het farmaceutische bedrijf Organon. Zij brengen de Nuvaring op de markt, ook wel "vaginaring" genoemd. Het gaat om een vorm van anti-conceptie die eenvoudig en doeltreffend schijnt te zijn: een ring wordt (door de vrouw zelf) in de vagina ingebracht en geeft hormonen af waarmee een zwangerschap voorkomen kan worden. Heel fijn dat Goedele deze vorm van anti-conceptie onder de aandacht brengt. Wel een beetje verdacht dat dat het enige anti-conceptiemiddel is dat zij op de hele site noemt. Jammer dat zij ontkent betaald te worden voor dit fraaie staaltje van sluikreclame maar kan zij dat nog ontkennen als onderzoek leert dat haar "persoonlijke" website draait op een webserver van Organon in Oss? Jammer Goedele, maar ik vertrouw je niet meer...:-(

Kentucky

Een kabinet dat zichzelf daadkrachtig noemt en dat feit onderstreept door te zeggen:"We zullen een jaar lang laten onderzoeken wat de volgende stap moet zijn" kan ik niet serieus nemen. Het is een beetje als een vlaggestok zonder stok of een rommel-la zonder rommel; het kan wel maar is het net niet. Zeg maar. Dus.

Als gewoon burger kunnen wij weinig doen tegen overheidsmaatregelen die ervoor zorgen dat wij langer moeten doorwerken, de prijs van een treinkaartje stijgt en wij steeds meer privacy moeten inleveren. Wij hebben net zoveel keus in het weigeren van een prijsverhoging van de ziekenfondspremie als rivierwater kan kiezen tussen wel en niet richting zee stromen.

De boodschap is dus: "Go with the flow" en probeer er wat van te maken. Al kun je natuurlijk -als je je fit genoeg voelt- best wel eens even tegen de stroom in zwemmen om te laten merken dat je het er niet mee eens bent.

Zo schreef ik vandaag m'n eigen brief aan Buma/Stemra. Vooral omdat ik graag van ze wil weten hoeveel de artiesten eigenlijk ontvangen van het geld dat de belangenorganisatie namens hen binnenhaalt.

Verder vandaag de buit binnen gehaald die werd mogelijk gemaakt door onze overstap naar een andere energie-leverancier: 100 euro huurtegoed bij de videotheek.

Uiteraard meteen even een filmpje gehuurd samen met m'n zoon nadat wij eerst even het nieuwe gebouw van zijn oude school hadden bezichtigd en met zijn vroegere juffen hadden gebabbeld. Het werd Valkyrie, een film die duidelijk laat zien dat lang niet elke Duitser het indertijd eens was met de later zo beruchte Adolf H.

Wij keken de film niet op een nuchtere maag maar waren na een bezoekje en het inleveren van kortingsbonnen aardig gevuld met stukjes kipfilet naar een oud recept uit Kentucky.

De link van vandaag is voor hen die iets meer willen weten over de kansen dat planetoïde Apophis een eind zal maken aan het aardse leven op vrijdag de dertiende (april, 2029)

U kent dat wel

Vandaag een lekker routine-dagje; Bezwaarschriftje opstellen, mensen laten zien dat ik in staat ben een trol te spelen, onverwacht een vriend ontmoeten, in een lunchroom kletsen met de eigenares en haar lieftallige assistente, brainstormen over een Halloween-show waar in elk geval een dode Elvis zal optreden, een act met andere mensen voor diezelfde avond instuderen maar daarvoor eerst naar de andere kant van de stad moeten gaan, kletsen met een lokale patatboer over de drukte in verband met het miezerige weer, met zoon een aflevering Law & Order kijken en later vanavond met een buurvrouw naar een optreden van een zangeres/filosofe die wordt begeleid op gitaar en contrabas terwijl het publiek onder het genot van een biertje vakkundig de haren kan laten knippen. U kent dat wel...

Zekerheid

Zaterdag was ik met m'n zoon naar de Amsterdamse Poort om voor hem schoenen te kopen (hij groeit zo hard!) en voor mijzelf een zwembroek omdat na bijna tien jaar de rek toch wel uit het elastiek van de oude is.

Aansluitend waren wij te gast op het verjaarsfeestje van vriend Edgar die daar niet al te ver vandaan woont. De volgende dag had ik onverwacht vriend Pieter op visite en vandaag kwam ik zomaar in het wild op straat drie verschillende buurvrouwen -Linda, Ingrid en Angela- tegen onderweg naar Pilates-vriendin Eva.

Na een paar min of meer inspannende oefeningen was de lunch bij m'n moeder meer dan welkom. Thuisgekomen even de televisie aangezet voor het nieuws.

Vanmorgen viel het mij weer eens op hoe negatief het nieuws in Nederland toch eigenlijk is. Schreeuwen buitenlandse kranten over hun sporters:"We zijn tweede geworden!" of iets ingetogener "Blij met zilver!", melden de Nederlandse media "Volleybalsters verliezen finale". Geen wonder dat Hollanders vaak rondlopen met een gezicht alsof ze zojuist in een onverwacht zure grapefruit hebben gebeten.

Dat valt mij ook vaak op aan politici, uitzonderingen daargelaten. Natuurlijk word je er niet vrolijk van wanneer je de standpunten van je partij moet verdedigen, al ben je het er niet altijd mee eens. Maar een lachje mag er toch wel'ns af vind ik.

Soms gaat het er in de kamer verbaal wel eens licht geweldadig aan toe maar tot fysieke schermutselingen komt het tussen onze parlementariërs zelden. Ooit was dat wel anders. Bijvoorbeeld in het Frankrijk van na de Franse Revolutie. Om knokpartijen te voorkomen besloot men daarom de verschillende fracties op te splitsen in progressieven (die links van de voorzitter mochten zitten) en conservatieven die de zetels ter rechterzijde van de voorzitter kregen toegewezen. Zo kwamen de termen "links" (voor vooruitstrevend) en "rechts" (voor behoudend) in zwang.

Inmiddels zijn de respectievelijke betekenissen enigszins verwaterd en kun je de VVD "links" noemen en de SP "rechts", aangezien deze partij zeer behoudend is waar het gaat om de sociale zekerheid.

De Tip van Ter van vandaag: Morgen speelt Jesje de Schepper in De Nieuwe Anita in Amsterdam. Komt dat zien!

Aktie

Vandaag is m'n oudste dochter 9 jaren jong geworden! Gefeliciteerd Eva! We houden van je...;-)

Natuurlijk houd ik van al m'n kinderen en zo ook van m'n zoon. Zijn mentor en ik mochten de jongeman gisteren ophalen van het adres waar hij zijn eerste schoolfeest van dit jaar had. Een stel ouders was zo vriendelijk hun huis open te stellen voor de hele klas, inclusief hulpmentoren en de klasse-mentor, tevens docent wiskunde.

Bijzonder innemende jongelui met dito ouders troffen buurman Vincent en ik aan. Ja, ik durf gerust te stellen dat geen van de leden van deze "nieuwe elite" zich zal ontpoppen tot terrorist.

Laatst was er weer een "terrorist" opgepakt die vermoedelijk een bomaanslag beraamde. Ik blijf dat toch vreemd vinden. Hoe kun je bijvoorbeeld een bankovervaller pakken voordat-ie een bank heeft overvallen of een moordenaar voordat er een moord is gepleegd? Zo kunnen vrouwen (godzijdank!) ook geen alimentatie eisen van een toekomstig vader voordat conceptie heeft plaatsgevonden.
Onzin dus! Er is pas sprake van terrorisme na een geslaagde terroristische actie, namelijk het gebruik van geweld ten einde angst te zaaien en daarmee de (lokale) maatschappij (tijdelijk) te ontwrichten. Hmmm...daarover nadenkend: Dat is precies wat George Junior maar al te graag deed...;-)

Anyways: Een terrorist is geen terrorist voordat de bom "Boem!" heeft gedaan zoals een vader geen vader is voordat het kind in kwestie de baarmoeder heeft verlaten en een journalist is geen journalist voordat-ie een stuk heeft geschreven dat is gebaseerd op intensief zelfverricht onderzoek; het kopieëren en plakken van ANP-persberichten telt dus NIET als journalistiek.

Je hoeft geen intensief onderzoek te verrichten om te bedenken dat Buma/Stemra dom bezig is. Het geld dat deze organisatie binnenhaalt met het aanpakken van webloggers kom namelijk NIET ten goede aan de betreffende artiesten. Hoe vaak men dat ook beweert. Vandaar dat ook ik mee doe aan deze aktie (Engels):

Gezien (Een verhaaltje)

"Je kunt bij mij thuis slapen, we hebben net een nieuwe slaapbank gekocht" bood zij aan. Dankbaar ging hij in op het aanbod want er gingen vanaf hier geen nachttreinen naar zijn woonplaats.

Een half uurtje later stak zij de sleutel in het slot van haar voordeur en giechelde. "Wat is er zo grappig?" vroeg hij. "Ik was vergeten dat we'm wel al gekocht hebben maar dat de nieuwe slaapbank nog niet is afgeleverd." -"Oh", reageerde hij, "En wat nu?"-"Je zult bij mij in bed moeten kruipen. Maar handjes boven de dekens hè? zei ze met een ondeugende ondertoon in haar door drank hees geworden stem.

Terwijl zij zich in haar nachtkledij hees bezag hij haar kamer en zag ondermeer een fraaie twijfelaar en haar spannende schaduw achter een kamerscherm. Niet veel later nestelde hij zich naast haar heerlijk warme lichaam en viel in een welverdiende slaap.

Bij het karige ontbijt snauwde zij hem toe "En ik dacht dat je me leuk vond!?" Zich van geen kwaad bewust herinnerde hij haar aan wat zij van hem vroeg. Hij heeft haar nooit meer gezien.

Gymnasium

Misschien had ik't laatst niet over natuurrampen moeten hebben. Nu zijn er 2 grote achter elkaar geweest met honderden doden op Samoa en mogelijk duizenden op Sumatra. Dat zet de zaken toch weer even in perspectief en laat ons nadenken waarover we toch eigenlijk klagen.

Zo zijn er mensen die klagen dat ze geen baan hebben en zijn er werkenden die klagen dat anderen geen baan hebben en "alleen maar" kinderen opvoeden en vrijwilligerswerk doen. Wat ook te denken van de barman die klaagt dat de stripper voor een optreden van twee maal vijf minuutjes hetzelfde bedrag ontvangt als hij die een hele avond staat bier te tappen?

De barman gaat voorbij aan het feit dat die stripper wekenlang een paar uur per dag heeft moeten repeteren voor die ene show en wellicht weken is bezig geweest om net dat ene kledingstuk op de kop te tikken; de man of vrouw met "officiële" baan vergeet dat het land economisch en sociaal gezien instort zonder mensen die voor kun kinderen (de latere pensioen-premiebetalers!) zorgen en/of vrijwilligerswerk doen.

Onlangs hoorde ik zelfs iemand klagen dat z'n favoriete tandpasta uit de handel is genomen en een ander klaagde erover dat de reparateur weigerde in het weekend langs te komen om de motor van zijn automatische zonwering te fixen; nu moest hij het ding twee dagen lang handmatig bedienen...Nu weet ik wel dat klein leed ook leed is maar af en toe bij jezelf stilstaan waarom je eigenlijk klaagt kan in mijn ogen weinig kwaad.

Daartegenover staat bijvoorbeeld een bijzonder levenslustige en intelligente klant van mij die verschrikkelijke dingen (zo lijkt het mij niet echt amusant als je moet toekijken hoe een of andere idioot je moeder's hoofd met een machete doorklieft, om maar iets te noemen) heeft meegemaakt in haar thuisland en hier gedwongen moet zitten luisteren naar een docent die (a 15.000 euro per jaar per leerling) haar en anderen het verschil in gebruik tussen "de" en "het" probeert duidelijk te maken in plaats van haar te leren hoe je je in de supermarkt redt. Bijvoorbeeld.

Als "nieuwe Nederlander" mag je niet zelf op zoek gaan naar een baan maar moet je je inschrijven bij het DWI en alles aan hen overlaten. Nou, ik was gisteren op de banenmiddag op uitnodiging van mijn WW-contactpersoon omdat de nadruk zou liggen op "Kunst en Cultuur". Bij het betreffende marktstalletje (een opklaptafeltje van 1 meter breed met zo'n duf rood/wit gestreept puntdakje erboven) lagen welgeteld twee stapels; één met folders met de titel "Werken in de mode" en de ander bleek een stapeltje sollicitatieformulieren voor één en dezelfde functie: die van coupeuze.

Daarnaast kon men zich inschrijven voor een workshop sollicitatiebrieven schrijven. Inmiddels heb ik dat in m'n leven ruim 150 keer gedaan en weet ik (uit ondervinding...) dat het niet bijster handig is om je entertainment-CV mee te sturen wanneer je solliciteert als Office Manager bij een advocatenbureau. Overigens kreeg ik toen wel een keurige reactie:"Gezien Uw achtergrond en werkervaring denken wij niet dat u zich in ons team thuis zult voelen". Aangezien zeker 1 op de 30 werkgevers totaal niet reageert op sollicitatiebrieven was ik maar wat blij met deze persoonlijk afwijzing! Raar toch, eigenlijk?

Verder waren er vertegenwoordigers van grote supermarkt- en drogisterijketens die mensen met lokmiddelen als lollies en pepermuntjes probeerden te verleiden een baan te accepteren als vakkenvuller.

Niets mis hoor, met dat beroep. Maar tussenkomst van het (van ons belastinggeld kunstmatig in stand gehouden instituut) DWI is heus niet nodig voor wie in die branche aan de slag wil. Volgens het DWI mag en kan ik mij ook niet inschrijven als acteur en/of entertainer, want dat zijn blijkbaar geen beroepen. Kabelsjouwer voor de lokale omroep is dan vreemd genoeg weer wél een eerbaar beroep. Een eigen bedrijf mag ik pas beginnen als de WW-looptijd is verstreken.

Docent is ook een eerbaar beroep, dat staat buiten kijf. Gisteravond zag ik weer een paar hele goede aan het werk, waaronder m'n zoon's klasse-mentor. Ik was daar met Superfer's officieuze mentor, buurman Vincent, om kennis te maken met de ouders van de jongelui uit zijn klas en om te horen wat wij als ouders dit jaar van school kunnen verwachten. Typisch genoeg kwam ik er een buurvrouw tegen, wiens dochter vanaf dit jaar op dezelfde school zit als m'n zoon: het Gymnasium.

De link van vandaag is voor hen die een baan zoeken in Nederland op niet-Nederlands taalgebied.

Tijdstip (Een Vervolgverhaal)

Vanwege lichtelijk tijdgebrek in combinatie met slaaptekort hier weer een editie van het inmiddels beroemde vervolgverhaal. U kunt verder schrijven op het originele (waargebeurde! ) begin, of bijvoorbeeld verder gaan waar blog- collega Redstar is geëindigd...

Hier een bijzonder fraai einde, zoals bedacht door een goede vriendin én weblogster:

Hij baande zich een weg door de duidelijk zichtbare rookwolken en de niet al te grote mensenmassa. Op de voet gevolgd door een kameraad. Door een luik dat in eerste instantie niet als zodanig herkenbaar was verdwenen de twee in de muur.

Door een kijkgat op kruiphoogte volgde zij hun verrichtingen. Binnen enkele minuten opende de eerste man het luik van binnenuit en beende weg -rokers, praters en drinkers negerend- naar de belendende ruimte alwaar duidelijk hoorbaar door de klapdeuren heen een feest in volle gang was.

In de lichaamshouding van een dier dat op handen en knieën klaarzit om haar bijdrage te leveren aan het voortbestaan van de soort wist zij te melden dat de andere man nog immer in de kamer aan de andere kant van de muur stond te wachten, af en toe om zich heen kijkend.

Met de ongeduldig afwachtende houding van iemand die op de afgesproken plek staat maar plotseling onzeker is over het afgesproken tijdstip.

---

En dan nu het vervolg, zoals ingezonden door de schrijfster van dit weblog (En bovendien een uiterst charmante jongedame, maar dat terzijde)

---

Ik volg mijn collega door de inmiddels wat uitgedunde mensenmassa, door de klapdeuren naar de achterkant van het gebouw. Ik moet onderweg wat dronken rondstommelende mensen ontwijken, die mij aankijken met halfopen mond, alsof ze iets willen zeggen maar bij god niet weten wat. En wat valt er ook te zeggen? De avond was leuk, de show okee, maar nu is het klaar. Het is tijd om naar huis te gaan, de tent gaat dicht. Voor het publiek tenminste. Voor mij nog lang niet.

Tegen de muur leunt een meisje. Voor haar zit een jongen. Ze praten wat met elkaar. Ze zijn beiden aantrekkelijk en zich daarvan bewust. Zij heeft haar knieen opgetrokken. Hij zit in kleermakerszit. Mijn collega loopt op ze af en blijft naast het meisje staan. Ze doet of ze hem niet in de gaten heeft. Ik sta achter mijn collega en wacht af. “Sorry,” zegt hij tegen het meisje, en nogmaals omdat ze hem niet gelijk hoort. Verbaasd kijkt ze op. Mijn collega gebaart ongeduldig dat hij ergens bij wil. Het meisje kijkt om zich heen en schuift een eindje op. Haar wenkbrauwen schieten omhoog als mijn collega een niet eerder zichtbaar luik in de muur achter haar opent en er doorheen loopt. Ik volg hem. Ik kijk nog even naar de jongen. Die kijkt alsof hij elke dag mensen door verborgen luiken in muren ziet verdwijnen.

“Wacht hier,” zegt mijn collega. We staan in een schemerige ruimte. Om me heen vier muren. Mijn collega verdwijnt door een ander luik en laat mij alleen. Ik kijk wat om me heen. Het ruikt er naar sigarettenrook. Onder mijn voeten kraken kiezels. Ik leun tegen de muur tegenover het luik waardoor we naar binnen kwamen. Vanachter het luik klinkt gegiechel. Het luik beweegt heen en weer, alsof iemand er aan de andere kant stiekem een zetje met een vinger tegen heeft gegeven.

Mijn collega komt de ruimte weer binnen en beent naar het luik, rukt het open en roept: “Hou daarmee op! Hou op of ik laat je eruit gooien!” Er valt een stilte aan de andere kant van het luik. Ik zie het gezicht van het meisje voor me: verschrikte hertenogen in een bleek gezichtje. Ik vind haar mooi en schaam me voor het gedrag van mijn collega.

“Kom mee,” zegt hij zodra hij het luik weer dicht heeft gedaan. “De weg is vrij.”

Ik volg hem door het andere luik. “Waar gaan we heen?,” vraag ik.

“Naar de andere kant,” zegt hij.

“Om wat te doen?”

“We moeten afsluiten.”

“Oh ja,” zeg ik, alsof dat alles voor me verklaart.

De andere kant is ver weg. We lopen voor mijn gevoel uren. We passeren vele luiken en elke nieuwe ruimte die we betreden lijkt precies op de vorige. Ik kijk naar de rug van mijn collega. De rug is enigzins gebogen. Ik word moe maar durf het niet te zeggen.

Vandaag was mijn eerste dag in de club. De eerste paar uur stond ik in de garderobe, de tweede helft van de avond achter de bar. Aan het eind van de avond zou ik te horen krijgen of ik kan blijven. Ik vraag me af of ik dat voor of na het afsluiten te horen krijg. Ook dat durf ik niet aan mijn collega te vragen.

Ineens staan we buiten. Het is helemaal donker. En ijskoud. Ik kijk omhoog. De hemel is bezaaid met sterren. Verder valt er niets te zien. Ik voel de adem van mijn collega in mijn hals. Ik doe een stap achteruit. Ik voel zijn vingertoppen in mijn hals. Ze voelen aan als ijspegels. Ik wil iets zeggen, maar mijn keel zit op slot.

“We zijn er,” zegt hij. Hij is heel dichtbij.

“Is dit de andere kant?” Ik probeer niet te voelen hoe zijn vingers langs mijn hals glijden.

“Hier gaan we afsluiten,” zegt hij.

Ik blijf.