Zusje

Zusje

Demisionair minister-president Jan Peter Balkenende sprak laatst van een terugkeer naar de principes uit het VOC-tijdperk. Dat deed hij al eerder. Ondermeer tegen Bill Gates in maart van dit jaar (VOC-mentaliteit: "de wil om vooruit te komen en de eerste te willen zijn.") en op een CDA-partijcongres een paar maanden later (VOC-tijd:"creativiteit, de wil om te ontdekken en de stabiliteit van het poldermodel).

Uit zijn woorden maak ik op dat hij vind dat Nederland aan de top van de wereld moet komen en dat het niet uitmaakt dat dat streven ten koste gaat van het welbevinden van complete bevolkingsgroepen. Je mag mensen gerust uitbuiten zolang dat maar ten goede komt aan het land op zich. Lekker uitgangspunt. Onze Groot Leider (hoe heet dat ook alweer in het Duits?) is ogenschijnljk de mening toegedaan dat werkgevers hun werknemers mogen uitbuiten, zolang het bedrijf er maar op vooruit gaat. Enik maar denken dat de slavernij was afgeschaft...

Misschien moet ik m'n agenda maar'ns afschaffen want het ding controleert m'n leven steeds sterker, zo lijkt het. Zo mocht ik gisteren op het einde van de werkdag mijn opwachting maken in een feesttent voor een lancerings-feestje van de ABN-AMRO waar ik in de hoedanigheid van Don Diablo samen met Madame Cherie de aanwezige gasten mocht vermaken. Direkt erna was ik op een acteursfeestje in The Amsterdam Dungeon. Helaas kan ik hier uit privacy-overwegingen niet alles vertellen wat er voorviel...;-) Tsja, wat doet een groep acteurs op een feestje? Monopoly spelen of Twister? Filosoferen of klagen over het weer? Neen. Improvisatie-spelletjes a la De Lama's en...jawel...verstoppertje!

Gevolg was dat ik om half vier des ochtends m'n moede hoofd op het kussen vleide en ik niet lang na het afgaan van de wekker om kwart over negen mocht genieten van het afwezige ochtendhumeur van collega Sabeau die was blijven pitten. Het werd vandaag een prettige werkdag gevuld met leuke verhaaltjes van leuke collega's maar helaas vertrok ik te laat om mijn zoon te zien terugkeren van schoolkamp. Gelukkig was mijn moeder bereid gevonden de honeurs waar te nemen. Zo kwam het dat ik bij thuiskomst een zeer vermoeide Ferdinand liggend op de bank aantrof met een liefhebbende oma aan zijn voeten. Nadat ik m'n moeder naar de tramhalte had begeleid samen met m'n zoon een hapje gegeten en voor de afwisseling een aflevering Star Trek gekeken.

Binnen zeer afzienbare tijd (houdt het op minuten!) zal ook ik de ogen sluiten en mij opmaken voor een rustig weekendje met m'n zoon en z'n zusje.