Groepsgevoel

Groepsgevoel

Laatst kwam ik in de tram het "kleine zusje" van een vroegere klasgenoot tegen. Inmiddels is zij zelf moeder en nodigde zij mij uit voor de reunie van m'n tweede lager school. Zal ik gaan of niet? Bij Ferdinand op de NSO hebben ze een nieuwe invalkracht: Lieke, een oud-collega van mij. Toevallig weer, hoor!
Gisteren is aan het begin van de avond buurvrouw Angélique nog op de thee geweest om mij uit te horen over m'n eerste werkdag. Nadat m'n zoon vorige week verstek moest laten gaan was hij gisteren weer present in de karatedojo. Kent U overigens kinderen in Amsterdam-Westerpark die graag op karate zouden gaan? Er is namelijk weer plek.

En inmiddels voel ik mij aardig op m'n plek op de nieuwe werkstek. Nu al, op dag twee van de repetities, begint er een groepsgevoel te ontstaan en begint het geheel steeds meer vorm te krijgen.

Is dat groepsgevoel ook te kweken voor een gehele natie? Dat zou bijvoorbeel dnu in Duitsland goed van pas komen, nu zowel Angela Merkel alsook Gerhard Schroder de verkiezingsoverwinning claimen en allebei het land willen regeren. Doorrekening door het NIBUD van de nieuwste regeringsplannen laat zien dat ons kabinet (surprise, suprise) gelogen had ttoenhet vertelde dat "vrijwel elke bevolkingsgroep" erop vooruit zou gaan.
Die vooruitgang in koopkracht blijkt alleen te gelden voor mensen met een inkomen van twee maal modaal of hoger...:-(
(Niet dat ik dat hen niet gun maar mezelf gun ik ook wel'ns wat...)

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Simon Wiesenthal.