Terrebel

Cranium's Stokje


Hieronder vindt U de weloverwogen vragen die Cranium mij heeft toebedacht met hun antwoorden:



Het meest opvallend aan Terrebel's Blog is duidelijk de voort- durende in- en uitstroom van een verbijsterend hoog aantal buurvrouwen. Zodanig, dat je er zelfs een organogram van hebt moeten maken om de in verwarring geraakte lezer bij de les te houden :)
Blijkbaar komen ze ook allemaal graag en vaak bij je langs voor een kopje thee, babbel of een avondje film kijken. Wat maakt jou zo speciaal? En ben je het nooit zat?



Poe he! Al ben je niet de eerste die zich dat afvraagt: het blijft een lastig vraagstuk.
Vandaar dat eerdaags een experiment zal worden uitgevoerd. Een goede vriend en ik zullen een week van woning ruilen om er zodoende proberen erachter te komen of het contact met al die buurvrouwen door mij komt of door (de ligging van) m'n woning.

Als ik rust wil plak ik een post-it briefje op de deur zodat het voor de dames duidelijk is dat ik er zelfs voor hen even niet ben...

Wellicht "voelt" men dat er van mij geen gevaar te duchten valt. Men weet blijkbaar dat het mij gaat om een prettig contact en dat ik niet op sex uit ben. Dat geldt overigens niet alleen voor buurvrouwen...

Het organogram moet trouwens weer'ns aangepast worden, zag ik. Leuk klusje voor wanneer ik mij verveel...;-). Al kokketeer ik graag met al die aandacht, mensen die mij een beetje kennen weten dat ik meer insinueer dan dat er daadwerkelijk gebeurt.
Bijvoorbeeld als ik zeg: "Ik heb een leuke avond gehad met..." dan bedoel ik niet meer dan dat. Maar mensen schijnen nu eenmaal graag tussen de regels door te willen lezen. Van mij mogen ze.


Als alleenstaand vader heb je een druk en voornamelijk zonnig leven, met als middelpunt je zoon en dochter, genoemde buurvrouwen natuurlijk, je werk en de RHPS. Toch vind je vrijwel iedere dag nog de tijd om boeiende stukjes en leuke links op je weblog te zetten: aan inspiratie ontbreekt het je nooit. Zijn er dingen die je bewust niet optekent?



Ontbreekt er eigenlijk nog wel iets aan jouw leven??!



In de loop van de tijd is het mij duidelijk geworden dat ik met name negatieve gevoelens placht te ontwijken evenals gevoelens die van doen hebben met de lagere lusten. Ook al heb ik die gevoelens wel degelijk (en wie eigenlijk ook niet?): ik zal niet zo snel de wereld laten weten dat ik een bepaald iemand met fysiek geweld wensch te bejegenen. Noch zal ik de lezers via dit medium laten meegenieten van mijn duistere fantasiën betreffende nietsvermoedend passerend schoon vrouwvolk. Daarnaast gaat het niemand aan met wie ik "het" doe, waarom, wanneer of hoe. Die data bewaar ik wanneer het nodig is tijdens een spelletje "Truth or Dare".

Wat er vooral ontbreekt in m'n leven is tijd. Ik wil nog zoveel meer doen maar de jaren beginnen te tellen. Derhalve ben ik geen lid meer van de medezeggenschapsraad op m'n zoon's school en ben ik uit het SP-bestuur Amsterdam gestapt. Ook heb ik geleerd wat vaker nee te zeggen. Ooit kon ik een paar uurtjes slaap inleveren voor een paar uurtjes werk maar dat gaat niet meer. Heb m'n handen vol aan het alleenstaand vaderschap, m'n werk in de kinderverzorging (wellicht binnenkort ook als administratief medewerker bij dezelfde stichting), De Rocky Horror Picture Show, m'n werk als entertainer, m'n studie, huishouden en het onderhouden van sociale contacten (waaronder de reeds eerder genoemde buurvrouwen).
Heb mijzelve ooit ten doel gesteld om te leven en niet slegs te existeren. Volgens mijn eigen mening ben ik daar totnogtoe redelijk in geslaagd. Het lijkt me te gek om eeuwig te leven al moet dat niet letterlijk worden gezien maar meer in de trant van: het zou leuk zijn als vrienden van mijn kleinkinderen nog weten wie ik was.



Dat lijkt mij een behoorlijk persoonlijke beantwoording van de vragen van Cranium:
wie durft er vragen van mij te ontvangen?