=============================
Een stille schreeuw was alles wat hij nog in zich had
en hij gooide die eruit. Met alle kracht die hij kon opbrengen.
Wat zo weinig was dat zelfs degene die zat te waken aan zijn bed
niets merkte van zijn onmacht en frustratie.
Ooit werd hij opgemerkt. Door miljoenen.
Aanbeden zelfs. Door duizenden.
De verpleegster naast hem kende weliswaar zijn naam.
Maar alleen omdat zij die kon lezen.
Van het bordje aan zijn voeteneind.
En het bandje om zijn pols.
De kranten stonden vol van het laatste nieuws.
Het nieuws dat hij ooit was.
Niemand hoorde zijn laatste schreeuw.
Posts
