========================================
Werkte eens voor een bedrijf waar ik een prima inkomen mee binnenhaalde maar toch na de proeftijd vrijwillig vertrok. Waarom? Omdat ik niet kan of wil werken wanneer ik niet achter een bedrijf kan staan. Omdat ik mij niet kan vinden in de goederen of diensten. Omdat men het bij de inkoop niet zo nauw neemt met mensenrechten (kinderarbeid, onderdrukking van minderheden, slavernij), de directie het heel normaal vindt om vrouwen onheus te bejegenen, het bedrijfsbeleid er uit bestaat om consumenten op te lichten...dat soort zaken. Een paar mensen in mijn netwerk verklaarden mij voor gek: 'Als ik moet liegen en bedriegen en mijzelf verloochenen voor een paar honderd euro per maand meer op mijn bankrekening dan doe ik dat meteen!' Persoonlijk ben ik blij dat ik zelf niet zo in elkaar zit.
Hoe zit dat met u? Verloochent u makkelijk uw idealen in ruil voor geld?
Maandag genoot ik nog even na van een bijzonder prettige avond in goed gezelschap: gewoon, met een vriendin een hapje eten, kletsen, film kijken. Op gegeven moment vroeg zij of ik wel eens discrimineer. 'Natuurlijk!', was mijn antwoord. 'Uiteraard maak ik onderscheid tussen mensen: zo wil ik de ene graag zoenen en de andere liever niet, met de ene zou ik graag een bedrijf beginnen terwijl ik het bij een ander liever hou bij af en toe gezellig een drankje doen, iemand met een fysieke beperking help ik iets vaker ongevraagd dan iemand zonder 'handicap', et cetera.
Heb ik wel eens iemand onheus bejegend, uitsluitend omdat die persoon een andere huidskleur heeft dan ik, borsten heeft, grootouders die rondliepen met een gele Davidsster op de jas of anders dan ik denkt over 'het immigratieprobleem'? Niet bij mijn weten. Onbewust misschien? Heeeel misschien? Waarom dan niet? Simpel: ik zie er het nut niet van in. En ben graag gemakzuchtig. Zo hoef ik niet na te denken over hoe ik iemand zal behandelen: 'Die persoon is [ vul in ] dus dan zal ik extra (on)aardig zijn voor hem of haar'. Wanneer in de kroeg iemand tegen mij aanstoot en mij mijn biertje doet morsen dan zeg ik daar wat van. 'Hé, kun je niet uitkijken, [voeg eventueel scheldwoord van keuze in]!' 'Ja maar ik zit in een rolstoel!' 'Wat jij wil, dan ben je een [voeg herhaling van scheldwoord in] in een rolstoel. Ook goed. Maar ik krijg nog steeds een nieuw biertje van je.' Nee, natuurlijk zijn mensen niet aan elkaar gelijk (de goden zijn geprezen!) maar wel degelijk gelijkwaardig.
Ging even de deur uit voor kattenvoer (voor de kat, niet voor mijzelf.) en zo en wilde eigenlijk een stukje wandelen en ergens aan de waterkant gaan zitten lezen. Maar regen maakte een einde aan dat plan. Dan maar thuis een beetje gitaar pingelen voor wat rust.
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
Hoe is dat voor u? Behandelt u mensen anders op basis van hoe 'anders' zij zijn? Waarom of waarom niet?
Even de afwas gedaan en ontbeten en daarna aan de slag gegaan met schrijven. Tussendoor diverse huishoudelijke karweitjes opgeknapt. Lekker rustig aan.
In tegenstelling tot demonstranten die blijkbaar niet werken. Waar haal je anders de tijd vandaan om - vooral overdag - te demonstreren? Vindt u ook dat deze mensen (klik) hun subsidies en andere uitkeringen moet worden afgenomen?
Even iets anders: het schijnt dat 7 miljoen (...) Nederlanders toestemming hebben gegevens hun privé-data te gebruiken om de reclames op reclamezuilen (klik) beter af te stemmen op hun koopgedrag. Die toestemming zouden zij expliciet hebben gegeven. Persoonlijk kan ik mij dat niet herinneren. U misschien?
Vooruit dan, nog één leuk nieuwsbericht dan. Althans, ik vond het bijzonder vermakelijk. Dansschoolhouder Willem Engel had met zijn Viruswaanzin mensen opgeroepen zich niet als makke schapen te gedragen en daarom te protesteren tegen 'Mainstream Media' dat hen voorziet van misleidende informatie. Daarom stonden deze dag mensen te protesteren bij een adres waar de redactie van het Algemeen Dagblad zat. Acht jaar geleden.
'Steek je hand in de lucht als je geen mak schaap bent maar een individu dat zelf nadenkt!'
Althans, volgens het AD (klik). Ik stel mij dan deze gedachte voor. Redactie AD: 'Volgens Willem Engel zit onze redactie op een andere plek dan wij denken te zitten. Nou, dan zullen wij het wel mis hebben.'
Willem Engel was er zelf bij (klik) in Rotterdam en het viel hem op dat er veel politie aanwezig was. Da's niet heel gek als je bedenkt dat er tegenwoordig een grote afdeling van de Nationale Politie op dat adres zit.
Maar het is vast een complot en de redactie van het AD is na de oproep van Viruswaanzin snel in een tijdmachine gestapt om acht jaar geleden stiekem te verhuizen. Of het was omdat Willem Engel door Bill Gates is geïnjecteerd met vleermuispoep waardoor zijn DNA is aangepast zodat hij geloofde dat de redactie van het AD bestaat uit buitenaardse hagedismensen die onder de noemer 'MSM' onze gedachten beïnvloeden. Of zo. Of het was een grapje van Viruswaanzin om te kijken of er pers zou komen opdagen en die lekker uit te lachen want de aanhang is natuurlijk veel te slim om klakkeloos iets aan te nemen van een enkele informatiebron, toch?
Even iets serieuzer: ik zou wel eens willen praten met een van de mensen die op bovenstaande foto staat of écht vindt dat 'eigen onderzoek doen' betekent dat je blindelings doet wat één iemand jou vertelt wat je moet doen. Heb een paar complotdenkers in mijn kennissenkring en heb het dus wel eens gevraagd. Verder dan: 'De bewijzen zijn overal op internet te vinden!' 'Waar dan?' 'Zoek zelf maar want ik kan het niet vinden.' en 'Dat is zo want dat vind ik' ben ik nog niet gekomen in de betreffende gedachtewisselingen.
De koffie deze morgen deelde ik niet met een buurvrouw maar met de aardige dame die mij kwam ontlasten van de grote prullenbak die ik onlangs inruilde voor een kleiner exemplaar: een eenvoudig plastic bakje waar ik geen plastic zak in doe maar waarmee ik af en toe naar de afvalcontainer wandel en de inhoud in leeg kieper. Een nachtje in de regen laten staan en hij is schoon! Over schoon gesproken: ik nam mijn kookplaat eens flink onderhanden en haalde ook meteen maar even een fris doekje over de koelkastplanken.
's Avonds was een vriendin zo lief mij eten te brengen. Vers gekookt dus het was nog warm. En lekker. Met salade erbij en al.
Met haar keek ik Stranger Things. Het eerste seizoen. Het hele eerste seizoen.
Waarbij wij elkaar levensvragen stelden als: 'Stel dat je kon kiezen, wil je dan liever aanvaarden dat je kind dood is, dat je gek bent geworden of dat hij met jou communiceert via de kerstverlichting?
Opeens was het half vier 's nachts. Want zo gaat dat.
Dinsdag was ik om half negen dus een tikkie brak toen ik aan het werk ging. Maar dat geeft niet. Kopje koffie, fijne muziek (The Clash en zo) en openstaande posten oplossen. Fijn dat ik sinds kort een stapel bonnen tot mijn beschikking heb die te maken hebben met diverse uitgaven. Beetje jammer dat er ook bonnetjes van 2019 bij zitten ('Nee hoor, alle bonnen zitten in het juiste laatje!' Niet dus.) want die verwerken vereist wat extra boekhoudkundige handelingen.
In mijn lunchpauze maakte ik het aquarium schoon
van een buurman die in het ziekenhuis ligt, terwijl een buurvrouw zijn planten verzorgde. Iemand helpen is altijd goed natuurlijk maar samen iemand helpen maakt het nog gezellig ook!
Verder verrichtte ik wat administratieve werkzaamheden voor De Geheime Jongensclub en een lokale stichting. Toen ik las dat de president van Brazilië COVID-19 had opgelopen bedacht ik dat het ook niet makkelijk zal zijn om een land te leiden zoals bijvoorbeeld Mark Rutte dat doet. Je zult maar de afweging moeten maken: 'Wil ik dat de economie door blijft draaien dan is het handig dat ik mijn burgers in leven houdt. Hen te adviseren hun leven te wagen door geen maatregelen tegen COVID-19 te nemen is dan misschien niet heel erg slim want zieke - en vooral dode - mensen werken niet.'
Ging even de deur uit voor kattenvoer (voor de kat, niet voor mijzelf.) en zo en wilde eigenlijk een stukje wandelen en ergens aan de waterkant gaan zitten lezen. Maar regen maakte een einde aan dat plan. Dan maar thuis een beetje gitaar pingelen voor wat rust.
De vriendin die een dag eerder bij mij was kwam even langs omdat zij wat vergeten was mee te nemen. Die dingen gebeuren. Zo liet ik zelf ook ondanks wat liggen bij een vriend.
's Avonds kun je dan televisie kijken of zo maar ik zag niets van mijn gading in de gids en heb (nog) geen Netflix dus besloot te werken. Heb eerdaags namelijk een deadline te halen en alles wat je de ene dag doet hoef je de volgende niet te doen. Dus. Best een groot voordeel van thuiswerken, dunkt mij.
Woensdag bijtijds op om te werken aan een interessante opdracht voor de brouwerij: het splitsen van de betalingen die met een betaalkaart zijn verricht. Dat betekent het opvragen van overzichten van de gebruikte dienst (SumUp) en de bedragen opsplitsen in 'Omzet winkel', 'Omzet workshops' en wat dies meer zij. Rekening houdend met bijvoorbeeld frisdrank verkoop. Want 'BTW 9%; Per betaling gaat er een klein bedrag naar de tussenpersoon. Maar hoe klein ook (enkele dubbeltjes per uitbetaling), het dient toch te worden geadministreerd. Zomaar alles boeken op 'Omzet' is wel makkelijk maar voor een goede boekhouding niet handig. D'oh!
Tussendoor met een buurvrouw ons wekelijks voedselpakket opgehaald
en de mazzel gehad een andere buurvrouw tegen het lijf te lopen die ons verblijdde met de overhandiging van enkele repen chocola die zij op haar beurt zonder overhandiging van pecunia had verkregen.
Intussen via de app met een vriendin samen proberen een vriend te helpen die het moeilijk heeft en bij thuiskomst het bericht te lezen dat een tante van mij (de echtgenote van een broer van mijn moeder zaliger) op sterven ligt. Heb als kind nog bij de dame op schoot gezeten en haar twee jaar geleden in Amerika nog gezien (en horen lachen!) dus dat doet mij wel wat. Billy de Kat was zo lief mij kopjes te komen geven toen hij mijn gezicht zag betrekken toen ik het bericht las.
In iets lager tempo doorgewerkt. Geeft ook afleiding. Net als lachen om mensen die onlangs nog riepen 'Werkloos tuig! Een beetje gaan demonstreren voor hun idealen! En dat van mijn belastingcenten! Waarom grijpt de politie niet in? Iedereen die zich niet aan de regels houdt moet keihard worden aangepakt!' maar nu zelf demonstreren. Maar dan voor eigen persoonlijk gewin. Dan is het anders natuurlijk. En klagen dat de politie wil ingrijpen. Kan er niets aan doen maar dat vind ik grappig.
Minder grappig was dat een groep van zo'n 150 (...) boeren onderweg was naar de woning van een meneer die het niet met hen eens is 'om even met hem te praten' (klik). De politie greep in en escorteerde Johan Vollenbroek (een oudere man die voorstander is van meer bio-diversiteit en daarmee ook een beter milieu en beter dierenwelzijn en minder massa-productie) en de geüniformeerde (...) boeren naar een parkeerplaats om daar even rustig te praten. Ter plaatse bleek dat de 150 heren het gesprek met de heer Vollenbroek niet hadden voorbereid. Wie cynisch is ingesteld zou kunnen denken dat zij helemaal niet van plan waren om met hem te praten. 'Jij zit maar van alles te zeggen bij van die linkse TV-programma's!' 'Ik ben nog nooit op TV geweest, meneer.' 'Dat kan wel zo zijn maar nou moet jij mij niet intrup...interrep...onderbreken!' Dat is dan wel weer grappig.
Fijn was de komst van een vriendin. Met haar praten gaf mij een goed gevoel. Bovendien waren haar haren nat van de regen en ik ben een 'sucker' voor mooie vrouwen met natte haren.
Helaas niet kunnen afkrijgen wat ik af wilde hebben maar dat is dan maar zo. Wel nog een half uurtje dingen gedaan voor de maandagavondclub.
's Avonds kwam een vriend eten. Omdat hij mij de week ervoor van ettelijke kilo's aan aardappelen had voorzien bakten wij frieten. Paprika en en zo erbij en natuurlijk een flinke kledder mayonaise en smikkelen maar! 
Wij brachten een bakje friet naar een buurvrouw en die gaf te kennen zeer te spreken te zijn over die actie. Tijdens het eten en kletsen keken wij de film Bill and Ted's Excellent Adventure. Lekker flauwe humor en met een zeer jonge Keanu Reeves.
Iets na een uur 's nachts al sloot ik mijn voordeur achter hem. Even douchen en tevreden maar ietwat verdrietig om het naderend verscheiden van mijn tante naar bed.
Donderdag even gewerkt voor de brouwerij, al was het een officiële vrije dag in de werkweek (mijn vaste werkdagen zijn dinsdag, woensdag en vrijdag) maar wilde graag een deadline halen. Een lieveheersbeestje kwam mij even laten weten dat het goed is, zo.
Omdat ik mij nog wat verdrietig voelde een uurtje of twee gaan wandelen.
In de miezerregen dus dat paste goed bij mijn bui (...). Daarna zo'n anderhalf uur geholpen bij Robin Food (click) en tijdens het helpen handige manieren geleerd om met gember en knoflook om te gaan.
Jammer dat ik er zelf niet kon eten want had afgesproken zulks bij een vriend thuis te doen. Voor ik naar hem toe ging nog een uurtje gewerkt. Ook al zal ik de deadline niet halen, ik vind het een fijn idee te weten dat ik mijn best heb gedaan.
Meerdere mensen vroegen mij waar ik toch van die rare mensen tegenkom waar ik wel eens over schrijf. Zoals hier (klik) bijvoorbeeld, waar ik schrijf over mensen die vinden dat Nederland 'puur Nederlands' moet blijven. Welnu: ik kom hen vooral tegen op sociale media maar heb er ook een paar in mijn kennissenkring.
Groot nieuws van deze dag wat mij betreft: de president van Amerika is verordonneerd zijn belastingaangiftes te laten inzien in het kader van een gerechtelijk onderzoek. Zou geen probleem moeten zijn want in 2016 zei Donald Trump zelf al dat hij - indien verkozen - zijn aangiftes publiek zou maken. Hij hoeft dus alleen maar zijn verkiezingsbelofte in te lossen. Een andere belofte loste hij intussen in: 'Lieg voor mij en ik zorg ervoor dat je niet de bak in hoeft'. 'Belemmering van gerechtelijk onderzoek', 'intimideren van getuigen', 'meineed'. Geen lichte beschuldigingen waar Roger Stone, voormalig adviseur van de president schuldig aan is bevonden. Maar hij hoeft er niet voor de cel in 'want hij is oud en er is een kans op corona in de gevangenis. Daarom mag mijn vriend vrij.' Aldus de meest corrupte president die Amerika ooit heeft gekend. 'Dus u laat al die duizenden kinderen ook vrij die in kooien bij de grens met Mexico zitten, zonder advocaat en zonder officiële beschuldiging van een strafbaar feit?' 'Nee meneer de journalist. Dat is héél wat anders.' Helder.
Tijdens het strijken die avond keek ik een paar afleveringen Stranger Things. Onderweg naar bed zag ik vreemde schaduwen en hoorde ik geluiden die mij onbekend in de oren klonken maar ik wist mij bewaakt door Billy de Kat.
Vrijdag hard aan het werk. Beetje frustrerend natuurlijk wanneer je weet dat je een (vooral zelfopgelegde dus de gevolgen vallen mee) deadline niet zult halen. De lunch deelde ik met een vriend en na het werken liep ik mijn dagelijkse wandeling. Halverwege even in het gras liggen
en twee hoofdstukken in een boek lezen en een gedicht schrijven want dat soort dingen doet een mens in dat soort situaties. Een vriendin van mij kwam langs maar inmiddels weet ik dat zij zich zó thuis voelt bij mij dat ik rustig door kon gaan met werken, schrijven en strijken. Zij zat intussen bij mij op de bank te lezen en uiteraard bemoeiden wij ons ook met elkaar. Gewoon, lekker huiselijk. Fijn. Dus.
Mijn nieuwe hobby voelt ook fijn. Als is-ie eigenlijk niet heel erg nieuw maar een combinatie van andere hobby's: het kijken naar mooie foto's en het schrijven van gedichten. Bij een foto spreek ik een gedicht in. Onlangs vond ik een app waarmee dat vrij eenvoudig gaat. Hier een recent resultaat:
(Kwam deze foto tegen en vroeg de dame of ik er een gedicht bij mocht produceren.)
Zaterdag herinnerde Facebook mij aan een etentje dat ik zeven jaar geleden had met mijn zoon en moeder. Fijne tijden!
's Ochtends deed ik dingen als wakker worden, ontbijten, kat eten geven en was draaien en begin van de middag wandelde ik met een vriendin in het hoofdstedelijke Noorderpark.
Wij dronken en kletsten wat en ik at een tosti.
Ook al weer zo fijn! Na een paar uurtjes was het tijd om te vertrekken. Naar het Westerpark. Waar ik had afgesproken met een vriendin en haar moeder. Of omgekeerd natuurlijk.
Een vriendin kwam ook even langs en liet ons zien hoe goed zij kan hoelahoepen.
'Nog even' op een terrasje zitten
hielden wij vol tot de temperatuur daalde tot een niveau dat niet meer als 'prettig warm' kon worden aanvaard. Zoveel leuke mensen zien op een dag en dan niet één ervan aanraken, laat staan knuffelen. Ik vind dat best moeilijk. Nog steeds. Zal dat ooit wennen? Gewoon even een kelner de hand schudden met een 'Dankjewel voor de goede zorgen!', een huilend kind in de armen wiegen om te troosten. Laat staan een leuk persoon tegenkomen en duidelijk maken dat je eigenlijk iets meer zou willen dan alleen maar knuffelen maar toch maar anderhalve meter afstand houdt 'want Corona'. Ik heb er nog even geen antwoord op. Natuurlijk had ik het daar over met de vriendin: 'Mijn kind zal van afgrijzen achteruit deinen bij het zien van een oude film of een herhaling van Friends: 'Ieeuw, die mensen raken elkaar zomaar aan en zoenen zelfs vrienden van vrienden! Geen wonder dat in die tijd miljoenen mensen stierven. Waarom was het niet verboden door de Wereldregering?'
Ik bescheurde mij en viel vrijwel letterlijk van het bankje waar ik op zat toen de vriendin verklaarde: 'Jij hebt zo'n heerlijk rustig en stabiel leven.' Fijn lachmoment.
Zondag kon ik uitslapen maar werd toch moe wakker. Onbegrijpelijk. Lag nog in bed te lezen en wakker te worden toen mijn telefoon afging: mijn oom in Amerika om te melden dat zijn echtgenote was overleden. Had als kind nog bij haar op schoot gezeten en was fortuinlijk genoeg om haar twee jaar geleden samen met mijn zoon nog te zien bij haar dochter thuis die voor haar zorgde. Zij is rustig en pijnvrij naar de andere kant gegleden in bijzijn van haar man en (op eentje na) al haar kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen en aanhang.
Het jongste achterkleinkind kan nog niet praten maar wiep kushandjes naar een plek in de kamer waar niemand stond. 'Waarschijnlijk haar moeder die haar welkom heet', aldus mijn oom. Die net als ik aanvaard dat er zoiets bestaat als Goena Goena (of 'guna guna'). 'Er is meer tussen hemel en aarde' zegt den nuchtere Hollander dan.
Tante Jane staat links op de foto en zit op het bankje naast mijn moeder zaliger. Aan de rechterkant op zijn hurken oom Ron, een van de twee nog levende broers (zij had er vier. Eentje overleed in het interneringskamp en de ander ruim tien jaar geleden) van mijn moeder. Daaromheen mijn kinderen.
's Middags kwam een vriendin mij helpen met het herinrichten van mijn slaapkamer: minder rommelig en meer ruimte. Fijn! Een vriendin kwam even langs en knikte instemmend bij het zien van de nieuwe indeling. Er werden mini-pizza's gegeten
en biertjes gedronken en het was gezellig, ook al waren de gesprekken soms wat ingewikkeld. Met name waar het over gevoelens gaat vinden velen het moeilijk om te communiceren. De vraag: 'Wat voel jij eigenlijk precies voor mij?' is nu eenmaal iets lastiger te beantwoorden dan de vraag: 'Wil jij nog een biertje?'. Bijvoorbeeld. Zelfs voor mensen die zeggen dat zij het helemaal niet moeilijk vinden over gevoelens te praten blijkt het tegendeel in de praktijk.
Opvallend vond ik het te horen dat zelfs mensen in mijn vriendenkring vinden dat je iemand die het Coronavirus gehad hebben best kunt knuffelen 'want die zijn immuun'. Hallo, guys! COVID-19 is niet hetzelfde als de mazelen of zo (klik). Misschien wordt je er niet meer zo ziek van als eerst maar als je het eenmaal hebt gehad kun je een virus weer oplopen en iemand besmetten die er wellicht aan sterft. Erg vreemd dat zelfs mensen die claimen dat zij zich goed hebben ingelezen in de materie zoiets eenvoudigs niet weten.
Over gevoelens gesproken: ontving diverse lieve berichten naar aanleiding van het overlijden van mijn tante. Waarvoor dank!
Als ik mij niet vergis heeft u nog een paar links tegoed van mij naar Engelstalige stukjes:
Bettie Serveert levert vandaag de muziek met een live versie van 'Leg':
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Ennio Morricone, Lara van Ruijven, Wim Suurbier, en Jane Weynschenk
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Ennio Morricone, Lara van Ruijven, Wim Suurbier, en Jane Weynschenk
De wereld van entertainment - waarin ik pré corona bijverdiende bovenop
mijn maandelijks salaris van €900 - ligt plat. Ik mis dus inkomsten.
Behalve door een boekje van mij te kopen (zie daartoe de kolom ter rechterzijde van dit blog) kunt u mij ook een beetje sponsoren
door te klikken op onderstaand betaalverzoek, vermomd als foto:
 |
Alle beetjes helpen! Alvast bedankt. |
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
Posts
