Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
De meeste mensen geloven niets wat zij via de media vernemen, behalve wanneer het bericht hun eigen vooroordelen bevestigt. Alle andere berichten nemen zij met een korreltje zout. Waarom is dat? Voornamelijk omdat wij allemaal altijd gelijk hebben. En een ander dus niet. Nee, ook ik heb lang niet altijd gelijk. Maar dat pretendeer ik ook niet. Zelfs bovenstaande conclusie heb ik zelf bedacht gebaseerd op eigen ervaringen.
Waar haalt u uw conclusies uit? Uit uw eigen 'gezond verstand'? Of uit iets dat u ooit ergens gelezen heeft en dat wel plausibel klonk omdat het aansloot op uw eigen reeds gevestigde (niet bevestigde!) ideeën?
Maandag miste ik een aansluiting onderweg naar het werk (doordat een winkel wordt bevoorraad vanuit een bestelbusje is de doorgaande weg voor de bus wel eens even geblokkeerd) dus was ik een half uurtje alleen op de bushalte met een wisselend aantal wachtenden (andere bussen en zo) en mijn eigen gedachten en gevoelens. Kan best prettig zijn.
Hier een foto van mijn mobieltje. In de weerspiegeling van de ruit die uitzicht biedt op de molen van de buren:
Eenmaal op kantoor bleek weer dat niet iedereen een natuurtalent is als het gaat om het verrichten van administratieve taken. Daarom had ik dat collega's verboden tijdens mijn afwezigheid. Maar een paar konden het toch niet laten: vraag aan mij: 'Waarom heb jij die factuur gestuurd?' -'Omdat jij dat aan mij vroeg.' 'Ja, ik weet dat ik dat aan jou vroeg maar waarom heb je het gedaan want het moest helemaal niet!' -'Toen jij mij vroeg het te doen vroeg jij mij niet het niet te doen, Daarom heb ik het gedaan.'
Vraag van mij aan een collega: 'Waarom heb jij die klant een rekening gestuurd voor een aanbetaling van nul euro en eentje voor een prijs die afwijkt van de prijs die in het systeem staat?' -'Dat weet ik niet meer precies maar het ging een beetje mis en daarom heb ik die klant twee facturen gestuurd. Of misschien wel drie of vier want dat weet ik niet meer precies.' -'Weet je nog waarom ik ook jou verboden heb je bezig te houden met de boekhouding tijdens mijn afwezigheid?'
Vraag aan mij: 'Wil jij een factuur versturen?' -'Prima. Aan wie, welke producten, tegen welke prijs en naar welk factuuradres?' 'Dat zijn wel veel vragen hoor, dat weet ik niet zo uit mijn hoofd. Maar stuur die factuur nou maar.'
Maar ook wanneer de handeling wat minder ingewikkeld is gaat het mis: Vraag aan collega: 'Waarom laat jij steeds de la van dat kastje open staan? Je hebt er zelf last van en ook collega's stoten er tegenaan bij het langslopen.' -'Dat vind ik handig. Voor het geval ik er later op de dag wéér een papiertje in wil stoppen of uit wil halen.'
Maar goed. Best een fijne werkdag. Lekkere lunch ook.
In het nieuws was nog steeds dat IS-leider Al-Baghdadi was gedood door Trump persoonlijk 'Amerikaanse elitetroepen'. Best knap! Aangezien de Amerikaanse president nog niet zo lang geleden de Amerikaanse troepen had teruggetrokken uit Syrië. Behalve uit de olievelden 'want wij moeten onze belangen behartigen!' Bovendien is het nog niet voorbij want Al-Baghdadi moet nog minstens drie keer worden vermoord voordat hij écht dood is. Als hij inderdaad iets van een dier heeft en net als een kat negen levens:
Moet er nog wel even aan wennen dat het donker is bij het 's ochtends naar het werk gaan en al donker wanneer ik 's avonds uit het werk thuiskom.
Thuis even snel de inwendige kat, vis en mens verzorgen waardoor er ruim twintig minuten tijd was voor het delen van een pot thee met een buurvrouw voordat ik naar de Loge ging. Dat is het voordeel van het voorbereiden van een vergadering: doe je dat tijdig, dan kun je nog thee drinken met een buurvrouw...;-)
Was een goede Algemene Ledenvergadering van m'n cluppie en vooral de naborrel
zorgde voor nieuwe inzichten en het aanhalen van vriendschappelijke banden.
Dinsdag hield ik mij ledig met het uitwerken van mijn aantekeningen van de avond ervoor en het inplannen van een sollicitatiegesprek voor een bijbaan. Ook communiceerde ik met een aantal vrouwen. Wat niet altijd makkelijk is:
'Heb een kaartje over voor een voorstelling volgende week donderdagavond. Kan en wil jij?' -'Wanneer is het?' 'Volgende week donderdagavond.' 'Dan moet ik helaas werken.' -'Jammer. Dan vraag ik iemand anders. 'Doe maar.' -'Oké. Nogmaals jammer dat jij niet kan.' -'Ik zie net dat ik die dag toch vrij ben.' 'Dus je kan en wil?' -'Ik ben nu erg moe!' 'Dat is geen antwoord op mijn vraag.' -'Welke vraag?'
Eerlijk waar, ik ken alleen maar vrouwen (ook lang niet alle vrouwen die ik ken, hoor!) die op deze manier communiceren. Als ik al zo'n gesprek heb met een man is hij homoseksueel (zou het toch een 'hormoondingetje' zijn?) of dementerend. In elk geval lijkt het aan de bedrading in de bovenkamer te liggen dat er mensen zijn die dit 'communiceren' noemen en dus communiceren op een wijze die ik persoonlijk wat minder praktisch vind. Maar anderen begrijpen blijkbaar wel direct wat de ander bedoelt in voorkomende gevallen.
Hoe is dat in uw ervaring?
Vond het ook erg vermakelijk om in het nieuws (klik) Maxime Verhagen te zien spreken namens de brancheorganisatie Bouwend Nederland, dat de belangen behartigt van bouwbedrijven. Waarom? Indertijd was hij als minister van Landbouw en Infrastructuur, samen met staatssecretaris namens het CDA Henk Bleker (die nu opeens óók achter de bouwvakkers en boeren staat) namelijk mede-initiatiefnemer van de zogeheten PAS-wet waar de boeren en bouwvakkers nu zoveel last van hebben.
Door bakjes met rijst en kip en zo in mijn koelkast te leggen zorgde een buurvrouw voor mijn avondeten. Zo kon ik met een goed gevulde maag naar de première van een bioscoopfilm waarin een klein rolletje voor mij was weggelegd. Mocht als VIP-gast iemand meenemen en een vriendin leek dat wel wat.
Terminator was er ook:
Een aantal collega-acteurs was er natuurlijk ook en het werd erg gezellig. De film zelf was trouwens ook best lollig.
Woensdag veel bezig geweest met schrijven en huishouden, het inplannen van afspraken, plannen uitwerken om een jarige te verrassen op diens verjaardag en meer van zulks (stel je voor dat ik mij verveel!) maar ook met even rustig zitten lezen. Bij de supermarkt viel mij dit op:
Twee losse avocado's kosten samen minder geld dan twee avocado's samen in een doosje, omwikkeld met plastic.
Wil de supermarkt consumenten stimuleren de berg aan verpakkingsafval te verminderen?
Zag die avond (bij het verlaten van mijn woning bleek ook een buurman net het pand te verlaten. Even een vriendelijk 'Hoi!' vanwege krapte in het aantal te besteden minuten) een vriendin (wij wonen op dik drie minuten lopen van elkaar dus zijn geen buren) voor de deur staan van een restaurant. Waar wij - zoals eerder afgesproken - naar binnen gingen.
Even bijkletsen voordat de rest van het groepje van dezelfde reservering aan kwam schuiven.
Vooraf was dat niet bekend maar de vriendin bleek een paar van de andere eters te kennen uit het hoofdstedelijke uitgaanscircuit van enkele decennia geleden. Het eten was heerlijk (Asian Fusion) en het gezelschap erg prettig.
Was nog van plan na afloop naar een optreden van een vriendin te gaan maar na het toetje en een naborrel was het zomaar opeens elf uur. Dus.
Op weg naar huis sprak ik op straat nog even met een loslopende buurman voor ik besloot te gaan slapen. Donderdag begon de werkdag ook al zo gezellig:
'Waarom heb jij 96 losse bierflesjes op de leverbon gezet en niet gewoon 4 dozen a 24 flesjes? Nu moet ik in de voorraadadministratie bij dat batchnummer handmatig 4 dozen afvoeren en 96 flesjes apart opvoeren. Dat kost mij veel extra tijd en moeite. Bovendien is de kans op fouten nu groter.'
-'Waarom vraag je dat aan mij? Ik heb mij alleen maar niet aan de afgesproken procedure gehouden omdat ik dat niet wilde. Dat het mis gaat is dan toch jouw probleem? Wat heb ik daar nu mee te maken?' Niet alle collega's zijn makkelijk om mee samen te werken. Maar ook dat hoort er bij. Net als een wandelingetje in de lunchpauze:
Het avondmaal (Dankzij de broer van een buurvrouw rendang!) deelde ik met een pot thee en een buurvrouw. Fijn.
Tussen de bedrijven door kleedde ik mij om en graaide wat attributen bij elkaar. Beetje aan het werk op de computer tot een vriend aanbelde. Nog even scheren en zo en achter bij hem op de motor naar een feestje dat wellicht een Halloween traditie wordt.
Geen gedoe bij de ingang want vanwege mijn lidmaatschap van de fanclub stonden wij op de gastenlijst van die avond. Voor hem was de eerste keer dat hij The Rocky Horror Picture Show zag dus in fantermen was hij een 'Virgin'.
De film wordt vaker vertoond maar voor de gelegenheid was er flink uitgepakt: een fantastische live cast (Een 'shadowcast' heet dat, wanneer acteurs op toneel synchroon meespelen met die op het filmdoek) van acteurs en entertainers zorgde voor een onvergetelijke ervaring! Een van de leuke aspecten van de 'RHPS' is dat het publiek meedoet.
Nieuwe vrienden gemaakt, herenigd met vrienden van twintig jaar geleden en fijn gedanst. Voor het eerst in tijden weer eens lopen flirten met hulp van een 'wingman': je laat elkaar weten wie in het dansend publiek je leuk vindt, de ander stapt er op af en vervolgens neem je het over. Daarna wissel je van rol. Flirten is leuk!
Nog even een biertje en achterop de motor (de bestuurder dronk alleen maar fris, die avond) naar huis en tegen half drie gaan slapen.
Vrijdagmorgen half acht deed ik de gordijnen open. Net op het moment dat een buurvrouw langs mijn slaapkamerraam liep en mij daardoor zag in de kleding die ik van nature mee kreeg. Jammer dat ik geen foto van haar gezicht kon maken.
Na het wassen en aankleden (ja, dat doe ik wel eens) de deur uit. Net toen een andere buurvrouw de deur uit ging. Even een knuffel en een babbeltje. Leuk. Daardoor miste ik de bus en daardoor mijn aansluiting op een bus die twee maal per uur rijdt. Iets minder leuk. Gelukkig verkeerde ik in gezelschap van prettige gedachten. Dat scheelt.
De werkdag begon voor mij dus een half uur later dan gepland. Maar geen nood want de meneer die ons wellicht als externe boekhouder zal assisteren stond vast in de file dus had de afspraak met hem niet gemist. Hoera! Bovendien is een half uur doorwerken om de gemiste tijd goed te maken voor mij geen enkel punt.
Achter de laptop mij eerst een uurtje bezig gehouden met debiteurenbeheer. Daarbij stond ik achter mijn bureau nog lekker te swingen op wat muziek waar ik de avond daarvoor ook op stond te dansen. Voor een buitenstaander zal ik er uit gezien hebben als een keyboardspeler in een jaren '80 band. Ik vind het fijn om mij dansend met lastige zaken bezig te houden.
Daarna was het tijd voor factureren. Wat in het sociale en privé leven zo is, is ook in het arbeidsleven het geval: relaties dienen onderhouden te worden. Zo wilde een klant de tenaamstelling gewijzigd zien en een ander het e-mail adres. En zo verder.
Een collega gaf ik een tip die hem én mij tijd en moeite bespaart: 'Wanneer je twijfelt of je je wel of niet aan de afgesproken procedure zult houden, doe het dan maar gewoon wél. Goed idee, niet? Dan hoef ik jou niet meer uit te schelden en jij je niet meer beledigt te voelen!'
's Middags kwam een heuse boekhoudmevrouw mij op kantoor helpen met diverse boekhoudkundige zaken. Zoals wel eerder gemeld ben ik geen boekhouder maar 'adminstreur' (referentie naar de film 'Abel') dus erg fijn dat de mevrouw er was! Zij zal nog een paar keer langskomen om mij te steunen in mijn pogingen om meer werkuren dan wel een administratief onderlegde assistent te bekomen.
Het einde weekbiertje liet ik mij smaken
en ik stond op tijd op de bushalte. Na lang wachten op de bus reed die gewoon door. Erg jammer maar buschauffeurs staan onder druk om binnen een vastgestelde tijd hun ritten te rijden. Lukt dat meer dan eens niet, dan kan hen dat een vakantiedag kosten, zo heb ik ooit begrepen. Maar goed: door diverse omstandigheden zat het verkeer muurvast en daarmee ook de bussen. Uiteindelijk met een paar onderweg lopend nieuw gemaakte vrienden (een van hen had in hetzelfde legeronderdeel gezeten als een vroegere klasgenoot van mij. Dat schept een band.) een Über gedeeld. Handig!
Al met al tegen acht uur 's avonds even met een buurman staan babbelen voor de deur. De kat en goudvis eten gegeven, mijn zoon via app bedankt voor mijn nieuwe computer, zelf een hapje gegeten, even opgefrist en door naar een theater voor een voorstelling van een vriendin.
'Andy' is het enerverende verhaal van een Zuid-Afrikaanse junkie. Hoe ellende mooi kan zijn. De band in de lobby van het theater bracht bezoekers in de juiste sfeer.
Beetje staan kletsen met voorheen mij onbekende mensen, biertje gedaan en in plaats van met de tram met de benenwagen naar huis. Heerlijk om met het gezicht in een lichte frisse regen even flink te wandelen.
Iets na middernacht thuis na weer een goede dag.
Zaterdag werden mijn buren en ik vergast op het geklots van water, komend uit de kelderruimte. 'Maar op last van de woningbouw was onze kelder toch waterdicht gemaakt na jaren van klachten over vocht en schimmel?' De betreffende aannemer is dus af. Al is het maar omdat wij een paar uren lang niet konden afwassen, scheren, douchen, tanden poetsen, kraanwater drinken of het toilet doorspoelen. Plantjes water geven lukte mij wel. Met vijverwater. De waterleiding bleek gesprongen. Irritant maar niet onoplosbaar.
Had er zelf niet de hele dag last van want was niet de hele dag thuis. Zo zocht ik met mijn zoon zijn moeder op in het ziekenhuis. Zij lag daar vanwege een medische ingreep (Doh!) maar was positief over de afloop en blij ons te zien.
Terwijl zoonlief op de metro stapte, pakte ik de trein naar Breda.
Was hartstikke gezellig bij een vriend aldaar! Drankje gedaan, lekker bijgekletst, stukje gewandeld.
Zondag tevreden wakker geworden en rustig aan terug naar Amsterdam via treinstation 's Hertogenbosch:
Einde van de middag thuis (de IC Direct reed niet. Dat had wat tijd gescheeld.) dus nog 'even' naar Haarlem en daarna nog 'even' naar een zangrepetitie zat er niet meer in. Soms besef ik dat er zelfs voor mij grenzen zijn. Beetje darten kijken dus maar (Danny Noppert werd een geweldige tweede in de finale achter wereldkampioen Michael van Gerwen) en boek nummer 15 van dit jaar uitlezen: Stad vol Ballonnen van Femke van der Laan vertelt van een moeder met drie kinderen die door gaat met leven na het overlijden van haar man, de burgervader van Amsterdam. Mooi, lief, integer.
Had ook nog mijn foto-album van mijn vakantie in Milaan willen sorteren en publiceren maar ook dat is er niet van gekomen. Ook omdat er nog wat werk voor de maandagavond club gedaan wilde worden bijvoorbeeld. Dus die foto's houdt u nog even tegoed. Gaat komende week vast lukken want naast werken heb ik alleen nog maar afspraken staan voor maandag, dinsdag, woensdag en donderdag.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
