Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
Hoe slecht een situatie ook lijkt, er is altijd hoop dat het weer goed komt. Het verhaal van Farah is daar een voorbeeld van:
Goed nieuws is ook dat de mens steeds vaker niet alleen beseft dat er teveel energie verspild wordt maar er ook steeds vaker wat aan doet om het probleem aan te pakken. In Noorwegen bijvoorbeeld. Met dynamische straatverlichting (klik).
Billy de Kat heeft iets nieuws bedacht:
het aanvallen van toiletpapier
De lolcat van deze week:
'Je moet alles een keer proberen?
Ik probeerde een nieuw kapsel.'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Het interessante aan communiceren vind ik dat je er beiden weer even op gewezen wordt dat iedereen zich wel eens miserabel voelt. Of opgetogen, verzwakt, gelukkig of gedeprimeerd. Vrijwel iedereen die ik spreek voelt zich zelfs wel eens eenzaam. Hoe dan ook: je voelt nu eenmaal wat je voelt en soms is daar niets tegen te doen.
Toen ik maandag mijn slaapkamer gordijnen opende kwam er nauwelijks licht naar binnen. Zo vroeg was het. Eigenlijk best lekker om de eerste op kantoor te zijn. Mede daardoor deze dag meer kunnen doen dan ik van plan was.
's Avonds in de Loge een bijzonder interessant 'Bouwstuk' (feitelijk een mini lezing) mogen aanhoren en in het gesprek dat er op volgde werd wat voortgeborduurd op wat er een week eerder (klik) was besproken: 'Wanneer je geblinddoekt op een duikplank staat, hoop je dan dat je in water terecht komt of vertrouw je daar op?'
Onderweg naar huis liep ik langs een lampenwinkel:
Dinsdag voelde ik mij ietwat lamlendig (bij het uit bed stappen met je blote voet in een verse braakbal van de kat gaat staan doet ook iets met je humeur) en deed daarom minder in huis dan ik van plan was te doen. 's Middags had ik een buurvrouw op de thee en 's avonds was ik de oppas van twee broertjes, kinderen van vrienden van mij. Was fijn om mij met de twee jonge heren bezit te houden en dacht even terug aan de tijd dat mijn eigen kinderen nog zo lekker speels waren. Toen zij in bed lagen genoot ik nog even van hun goudvissen:
Met die vrienden nog gezellig zitten kletsen en het werd zo gezellig dat ik bijna de laatste bus terug naar huis miste.
Woensdag werd ik 's ochtends vroeg bezocht door een medewerker van een bedrijf dat zich specialiseert in verwarming, vergiftiging en afvoerkanalen. Erg nuttig! Zijn rapport stuurt hij door naar de woningcorporatie waar ik mijn woning van huur en de hoop is nu dat Ymere daadwerkelijk gaat doen wat men zo graag in folders beweert: 'Zorgen voor meer wooncomfort'. Hier mijn nieuwste verslag op dat gebied: http://vragen.blogspot.nl/2018/01/ymere-en-de-cv-het-gaat-maar-door.html Vorig jaar februari zou mijn contactpersoon bij Ymere de opdracht hebben gegeven mijn huis te gaan isoleren en ik zou er 'spoedig' iets van horen. Ymere denkt dat ik geen CV wil maar die wil ik graag. Maar evenals isolatie en een goede ventilatie.
Na het sturen van de nodige e-mails kwam ik even bij bij een buurvrouw die mij een kop koffie bood. En een goed gesprek.
's Middags bij het kijken van de animatiefilm Coco had ik even last van emotionele lekkage. Maar waarom eigenlijk? Het was gewoon een film die onder meer ging over een man die zijn grote liefde verloor en graag weer eens zijn dochter zou zien. Na de film dronk ik nog even een bakje koffie bij de vriendin die mij naar de bioscoop vergezelde. Onlangs ontdekte ik een voordeel aan het niet meer in huis hebben van kinderen en het niet meer hebben van een partner: je houdt geld over. Dat gebruikte ik onlangs voor de aanschaf van een bioscooppas (klik). Twee maal per maand naar de film en je hebt de maandelijkse kosten van de kaart al terugverdiend!
Onderweg naar huis zag ik dit:
Gek genoeg had ik bij thuiskomst meer energie dan voordat ik naar de film ging. Die energie gebruikte ik om de eerder opgehangen was te strijken, te vouwen en weg te bergen. En zomaar opeens was het tijd om de deur uit te gaan om te gaan eten bij een vriend.
Donderdag was het een wat jolige dag op het werk. Lekker gewerkt en het was nog gezellig ook! De vrijdagmiddagborrel vindt bij ons regelmatig plaats op donderdag.
Rond zeven uur 's avonds was ik thuis. Koken, lakens wisselen, mailtjes versturen en The Revenant kijken.
Vrijdag weer naar tevredenheid een paar klanten van de brouwerij kunnen helpen en weer gemerkt dat de zaak hard aan het groeien is. En dat is fijn! Was na het werk een paar minuten thuis toen een vriendin aanbelde naar aanleiding van een eerder gemaakte afspraak: wij gingen gezellig zitten bijkletsen in een lokale horecagelegenheid.
Ik had mij al een tijdje verheugd op deze zaterdag. Die was namelijk gereserveerd voor samen met mijn zoon winkelen in Haarlem. Tijdens het rondneuzen tussen de schoenen en truien in diverse winkels fijn lopen babbelen.
Mijn startpunt: station Amsterdam Sloterdijk
De aardkleur trui werd het
Station Haarlem
Natuurlijk mis ik dat wij elkaar vrijwel elke dag zagen toen hij nog bij mij in huis woonde maar het is goed zo: hij leidt zijn eigen leven en weet toch nog af en toe tijd vrij te maken voor z'n ouwe pa. Helemaal goed.
Toen ik thuis kwam kon ik mij weer losmaken van diverse spulletjes uit mijn verleden. Mijn oude videotheekpas moest er aan geloven. Maar ook de tweede bankpas van mijn moeder zaliger die praktisch was voor wanneer zij zelf de deur niet uit kon en ik voor haar boodschappen en/of contant geld kon halen.
Zelfs een geinige lamp deed ik weg. Leuke lamp hoor maar ik gebruikte'em zelden en dus deed-ie eigenlijk alleen maar dienst als stofnest.
Thuis alleen zijn 's avonds voelde toch weer raar en dus nodigde ik een buurvrouw op de thee.
Zondag begon met een warme brunch bij een buurvrouw die een bak eten had gekregen van een andere buurman. Het was vrij veel en weggooien is zonde dus ik hielp graag met opmaken. Daarna hielp ik de eigenaar van de koffietent om de hoek (Monk's Coffee Roasters (klik)) aan een spreukenbord. Dat hing ooit in mijn ouderlijk huis in de keuken en later in mijn eigen keuken. Nu heeft het een nieuwe stek.
Wie de foto vergroot kan op het bord
(dat hier nog op de grond staat) lezen:
'Our coffee is so good, we even drink it ourselves...
on occasion.'
Eind van de middag ging ik nog even naar de zondagsmarkt in Westerpark en kwam er meerdere bekenden tegen, waaronder een oud-collega die er met een kraam stond en ik bezocht de kraam van een vriendin:
You smile, mention something that you like How you'd have a happy life if you did the things you like
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Nico ter Linden
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
