Virtueel gesprek

'Mijn buurvrouw van 62 is een parasiet want zij werkt niet en krijgt tóch geld want zij zit in de Bijstand!'

-'Mijn buurvrouw van 67 werkt ook niet en krijgt tóch zomaar gratis geld!'

'Zit zij ook in de Bijstand dan?'

-'Nee, zij ontvangt AOW.'

'O, maar dan heeft zij recht op dat geld want zij heeft er haar hele leven hard voor gewerkt.'

-'Ik wist niet dat jij mijn buurvrouw kent.'

'Klopt, ik ken haar niet.'

-'Hoe weet jij dan of en hoe lang en hoe hard zij ooit gewerkt heeft?'

'Nou, eh...dat neem ik aan.'

-'Zoals je ook aanneemt dat jouw buurvrouw van 62 nooit gewerkt heeft en dus nooit premie heeft afgedragen voor de bijstandsuitkering die zij ontvangt?'

'Nou eh...dat neem ik gewoon aan.'

-'Maar jij hebt het haar nooit gevraagd.'

'Nee, waarom zou ik?'

-'Waarom zou iemand in de Bijstand nooit hebben gewerkt en iemand met een pensioen wèl? Trek jij wel vaker conclusies, gebaseerd op feiten die jij zelf verzint?'

'Nou, eh...'

===============================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

De week voorbij

Natuurlijk is het confronterend wanneer ik langs het verpleeghuis kom waar mijn moeder haar laatste weken in doorbracht of langs haar oude huis wandel, onderweg naar een vriend. Of wanneer ik in het restaurant eet dat mijn geliefde en ik als 'ons favoriete restaurant' bestempelden. Of wanneer ik geluid hoor in de kamer naast mij in huis en mij realiseer dat het de kat is en niet mijn zoon die jarenlang bij mij in huis woonde.

Natuurlijk kan ik verhuizen naar een andere stad om de confrontatie met mijn verleden te minimaliseren maar eigenlijk denk ik dat juist de confrontatie helend kan werken. Mij afsluiten voor herinneringen, het onderdrukken van emoties en schouderophalend en zelfs glimlachend door het leven gaan heb ik jarenlang volgehouden en bleek uiteindelijk niet goed uit te pakken.

Ja, de deur achter mij is voorgoed gesloten maar ik zal nooit vergeten wat voor moois daar achter lag.

Meer tijd voor mijzelf betekent onder meer meer tijd om te lezen. Boek nummer 9 van dit jaar is 'Deathworld' van Harry Harrison. Een ouderwetse science fiction vertelling met de boodschap: andere mensen zijn niet meer of minder waard dan wij. Alleen maar anders.

Maandag mocht ik werken in Tilburg. Als entertainer op de kermis staan in het kader van Roze Maandag. Gezellig! Dankzij een collega kon ik zelfs eventjes lachen. Al verdween de lach even toen ik mij realiseerde dat deze dag een bevriende Broeder werd beweend op zijn uitvaart en ik daar niet bij kon zijn.

Enigszins vermoeid thuisgekomen.

Maar nooit te moe voor een aflevering Game of Thrones ;-)

Gek genoeg dinsdag nog wat moe toen 's ochtends vroeg een installateur aanbelde die bij mij thuis de boel kwam opmeten voor de latere installatie van een aantal radiatoren. Ja, ik ga uiteindelijk mee met de moderne tijd en binnen niet al te lange tijd afstand nemen van mijn gaskachel! De woningcorporatie stelde eerder dat ik 'vrijwillig' moest tekenen voor toestemming van de aanleg maar dat zij die toestemming via de rechter zouden afdwingen indien ik niet 'vrijwillig' akkoord zou gaan. Mijn tegeneis was dat zij eerst mijn huurwoning zouden isoleren omdat een cv anders bijzonder weinig zin heeft. Die eis van mij wordt nu ingewilligd. Denk ik. Zie hier een stukje correspondentie (klik) hierover.

Omdat de zomerdienstregeling was ingegaan stond ik langer op de bus te wachten dan gebruikelijk. Maar gelukkig was dat hier:


Op het werk ging het er wat rommelig aan toe en een collega bracht mij met zijn auto naar de bewoonde wereld.

Woensdag veel drukte op het werk. (De zwanenfamilie die ik onderweg tegenkwam gaf maar eventjes rust.

)

Maar niet door de aanwezigheid van veel collega's. Omdat er diverse op vakantie zijn moesten de paar mensen die er wèl waren extra werk verrichten. Zo gaat dat. Einde van de werkdag met een collega een biertje gedaan en fijn gepraat over verlies en hartzeer.

Nadat ik bij een vriend had gegeten had ik een buurvrouw op de thee.

Donderdag fijn hard gewerkt maar helaas kan elk uur maar een keer worden uitbesteed en dus heb ik deze dag niet alles kunnen doen wat ik wilde doen. Ik had het geluk dat een collega mij helemaal tot aan mijn voordeur kon brengen met de auto!

Bij een buurvrouw koffie gedronken en die avond vroeg naar bed.

Vrijdag was ik vroeg (8 uur) bij de psycholoog die mij leert mijn zogeheten 'kerngedachten' te formuleren en vervolgens anders te zien. 'Ik heb iets fout gedaan' wordt zo bijvoorbeeld: 'Ik heb een beslissing genomen die anders heeft uitgepakt dan verwacht.' Dat klinkt al een heel stuk positiever, niet? Mijn nieuwe mantra is voorlopig: 'Wat ik kan doe ik als ik wil'

Daarna was ik even voor een gesprekje bij de hoofdstedelijke vestiging van de Kamer van Koophandel. Thuis even opgefrist, een tas met spullen ingepakt en op de trein naar Den Haag om vanaf daar verder te rijden naar België met twee collega's.

Die avond gewerkt in het altijd gezellige Langemark

en gelogeerd in een hotel in het historische Ieper

waar deze dagen plechtigheden (met leden van koningshuizen en al!) plaatsvinden rond de honderdste gedenkingsdag van een zeer gewelddadige serie veldslagen: vele mensen hebben hier zwaar geleden.

De bekendste veldslag uit die tijd was de Slag bij Passendale: in een half jaar tijd verloren bijna 200.000 (...) jongemannen het leven. Goed dat dat herdacht blijft worden. Opdat wij ervan zullen leren! Hier wat meer informatie: http://wereldoorlog1418.nl/ieper2007/index.html

Zaterdag ochtend even op bliksembezoek bij een vriend in het nabijgelegen Roeselare. Gezellig!

's Avonds weer een paar uren mensen mogen vermaken op de locatie in Langemark

en diezelfde nacht nog op huis aan.

Zondag nog ietwat vermoeid na slechts een paar uren slaap toen mijn zoon en ik zijn moeder opzochten in de instelling waar zij verblijft. Zij vond het duidelijk fijn ons te zien. Met zoonlief samen door de stapel spullen heen die ik voor hem apart had gehouden bij het opruimen in huis. Samen wat spullen opzij gelegd om weg te geven, spullen zelfs weggegooid in de vuilcontainer om de hoek en een stapeltje spullen klaargezet om eerdaags op te halen wanneer er een automobiel beschikbaar is. Te veel en onhandig om even mee te nemen de trein in.

Het einde van mijn week werd gemarkeerd met een potje strijken.

De muziek van deze week is 'Funny how love is' van Fine Young Cannibals:



'I go to places we used to go.
I still see people we used to know...'


Hier een Engelstalig stukje dat ik deze week publiceerde:
http://terrebelius.blogspot.nl/2017/07/on-conflicts-and-emotions.html

Op LinkedIn plaatste ik dit Engelstalig artikel:
https://www.linkedin.com/pulse/like-eeyore-terrence-weijnschenk-entertrainer?published=t

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/