Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
Er zijn mensen die het jammer vinden dat oude ambachten verloren gaan. Er zijn mensen die daar wat tegen doen. Zhang Rongqiang bijvoorbeeld. Kijk even mee naar zijn prachtige Chinese houtsnedes: http://news.xinhuanet.com/english/2017-04/14/c_136208571.htm
Goed nieuws is in mijn ogen ook dat de mens een bijzonder inventief wezen is: hoe groot of klein een probleem ook is, er is altijd wel iemand die het geen 'probleem' maar een 'uitdaging' vindt en een werkende oplossing bedenkt.
Neem de 'Line-up', een tekenrobotje dat via internet is verbonden met (bijvoorbeeld) je tablet: op je hotelkamer krabbel je een ruwe schets op je tablet en in je werkkamer thuis tekent de robot jouw krabbel op papier!
(Het werkelijk praktisch nut ontgaat mij een beetje maar moet alles per sé 'nuttig' zijn?)
Billy de Kat op het schaakbord.
Bleek uiteindelijk toch niet zo handig.
De zelfgemaakte 'lolcat' van deze week:
'Wil je een appelboom?
Plant dan een appelpitje!'
=================================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Voor een beter leesbare lay-out en het kunnen zien van alle foto's en filmpjes in dit blog, klikt u op de rechtstreekse link: http://terrebel.blogspot.com/2017/05/de-week-voorbij.html De laatste paar weken voelde ik mij intens verdrietig. Met reden: ik was bezig met het verwerken van een groot verlies en terwijl ik in dat proces zat, kreeg ik nóg een groot verlies te verwerken. En nóg één en nóg één. Ik reikte uit naar vrienden (in alle soorten en maten) en ontving de aandacht waar ik naar smachtte. Supertof! Veel steun en tips ontvangen. Dus tijd om te stoppen met het wentelen in zelfmedelijden en in mijn verdriet te zitten. Mijn excuses aan hen die dat vervelend vonden te lezen. Maar dan hadden jullie eerder maar niet moeten zeggen: 'Ja mag best verdriet tonen, hoor! Waarom blijf je toch luchtige grapjes maken terwijl je intens verdrietig hoort te zijn na een groot verlies?'
Goed, prima. Daarom maar weer lekker grappig doen: 'Wist je dat mensen die een relatie hebben langer leven dan mensen die vrijgezel zijn?' -'Natuurlijk! Lijkt mij ook logisch. Dat is namelijk hun straf.'
Langzamerhand krijg ik weer de energie om het leven van een zonniger kant te bekijken: het leven lacht mij namelijk toe maar ik stond gewoon de verkeerde kant op te kijken. Maandag was een treurige dag waar ik verder niet over zal uitweiden.
Dinsdag dito. En aan het einde van de dag werd ik dronken samen met een vroegere schoolkameraad.
Woensdag deed ik wat gedaan moest worden. En het voelde goed. Of het misschien kwam door het opzettelijk aannemen van een positievere (lichaams)houding? Dat zullen wij waarschijnlijk nooit weten. Hoe dan ook: ik ontving goed nieuws. Heel goed nieuws. Ik zou het zelfs fantastisch willen noemen. Zo kwam ik in een nieuwe balans: intens verdrietig én heel erg superblij. Mijn linkeroog huilde van verdriet, mijn rechter van vreugde.
's Avonds kwam mijn lieve nicht langs om mij eten te brengen: een traditionele Indonesische maaltijd, bestemd voor de derde dag na het overlijden van een geliefde.
(De ingrediënten voor) soto soep
Tot mijn vreugde en voor de gezelligheid had zij haar vriend en hun dochters meegenomen. Erg fijn, al dat leven in huis!
Donderdag las ik boek nummer vijf van dit jaar uit: 'De helderheid der dingen' van Rupert Spira. Een boek vol inspiratie en inzichten. Over (onder)bewustzijn en 'de werkelijkheid'. 'Meditatie is geen activiteit, het is het ophouden van een activiteit.' Iemand heeft 90 minuten lang in de luie stoel gezeten en je vraagt: 'Wat heb je net gezien?' -'Een spannende voetbalwedstrijd!' 'Nee hoor, je zag een televisietoestel.' Ik hou van dat soort gedachtespelletjes. Bovendien verzet het de zinnen even en de mensen in mijn omgeving weten dat ik wel even een verzetje kan gebruiken.
Een buurvrouw kwam op de thee en ging gezellig even met mij mee op stap. 'Eenzaamheid verdwijnt waar een buurvrouw verschijnt' en zo...;-)
Deze dag ontdekte ik ook dat de weegschaal twee kilo minder aangaf dan een week geleden. Wie zei er ook alweer dat negatieve emoties nergens toe leiden? Dat lieve mensen mij gezond eten komen brengen (groente!) en daarmee voorkomen dat ik mij te buiten ga aan troostvoer als chips en bitterballen heeft er natuurlijk niets mee te maken.
Persoonlijk had ik een wat dubbel gevoel bij het twee minuten stilstaan die avond in het kader van de jaarlijkse Dodenherdenking. Deze meneer waarschijnlijk ook.
(Niet mijn foto hoor!)
Deze pizzakoerier in Groningen stapte netjes van zijn fiets en stond letterlijk twee minuten stil terwijl de gevallenen werden herdacht. Hij stond bij zijn fiets, ik bij een eetkamerstoel. Maar het idee is hetzelfde.
Bij mij staat de vlag in mij hart al een paar weken halfsstok
Vrijdag al met een wat positiever gevoel wakker geworden en ruim zes uren achter elkaar geslapen. Hoera! Rustig de tijd genomen om op te ruimen in huis, maar vooral in mijn hoofd. Een buurvrouw op de thee is dan wel even fijn. En nieuwe inzichten verworven: 'Ik heb het recht blij te zijn!', 'NIVEA (Niet Invullen Voor Een Ander.)' en 'Liever vrienden dan geld op de bank'. Ik deed boodschappen, at een grapefruit voor de lunch en schoof de gordijnen verder open: tijd voor meer licht in mijn leven! Dat betekent ook zegeningen tellen en elke dag letterlijk even stilstaan bij waar je dankbaar voor bent. Fijn!
Zaterdag werd een dag van verwerken, vieren en herdenken. Allemaal zaken die nu eenmaal horen bij het leven.
Zondag was de eerste dag van de rest van mijn leven. Ik bleef dus extra lang in bed liggen, trok toen rigoreus de gordijnen wijd open, dronk koffie met een buurvrouw en begon met het uitpakken van tassen vol spullen van mijzelf, mijn zoon en mijn moeder. Het grote opruimen is begonnen!
Ook in mijn hoofd. Vandaar dat ik de ruimte opzocht door even een vriendin te helpen op de markt.
Op de weg terug naar huis kwam ik langs deze plekken:
Daarna gebruikte ik het avondmaal bij een buurvrouw en kletste lekker met haar, haar man en een vriend van hen. Gewoon, lekker gezellig normaal doen. Is ook wel eens fijn.
Het liedje van deze week is lekker vrolijk 'want je gedachten bepalen je gevoelens'. Hier is 'Best Day of my Life' van American Authors.
En hier een liedje dat mijn moeder vaak voor mij zong toen ik als kind bij haar op schoot zat:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Sonja Weijnschenk
=============================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
