Handig hoor, mulitasken. NOT.

Ook de afgelopen dagen kwam ik weer in gesprek met diverse buren; buurvrouw Angélique die tijdens onze vakantie Billy de kat, de naamloze vijvervis en goudvissen Blackie en Goldie eten gaf maar ook buurmannen Boerma en Ruben. Ook waren er weer opnames in verband met het YouTube spelletje Volg de Baas, trainde ik mijn lichaam onder begeleiding van een fysiotherapeut en solliciteerde ik mij suf.

De onjuiste aanname van de dag is: 'Multitasken is handig want je krijgt meer gedaan omdat het zo efficiënt is en vrouwen zijn er beter in dan mannen.'

Vrouwen zijn er niet per definitie beter in dan mannen maar doen het vaker waardoor zij er meer ervaring in hebben. In de tweede plaats blijkt uit diverse onderzoeken dat het voor verreweg de meeste mensen beter werkt om zich te concentreren op één taak voordat zij aan een volgende opgave beginnen.

In elk geval is deze man overgestapt van het systeem 'doe zoveel mogelijk verschillende dingen tegelijk' naar 'Concentreer je volledig op één taak waar je vooraf een bepaalde hoeveelheid tijd voor hebt uitgetrokken.' Tussen twee taken in geef ik mijzelf een kwartier voor 'overig'. Dat mag een spelletje zijn maar het kan ook zijn dat ik mijn map met ongewenste e-mails doorloop om te zien of er geen gewenste e-mail in is terechtgekomen. Of ik ververs het water van de goudvissen, strijk een paar overhemden of maak een afspraak met een vriend.

Maar bij vervelende klusjes (Een brief aan de Belastingdienst, een lastig telefoontje, foto's sorteren) vertoon ik nog steeds uitstelgedrag. Sterker nog: onlangs vroeg ik informatie aan over het volgen van een workshop over het bestrijden van uitstelgedrag. Ik kreeg al een e-mail met details daarover maar heb het mailtje nog niet geopend...

Lange tijd dacht ik dat de chaos in mijn hoofd nooit omgezet zou kunnen worden in orde. Maar gesprekken met een psycholoog, met vrienden en eenvoudige contemplatie toonden aan dat ik het mis had. Het enige dat ik moest doen was volhouden en doorzetten.

Sommigen geven het snel op, anderen gaan door met dromen en maken die dromen waar. Zelfs al worden zij wat tegengewerkt door een handicap.

Tolerantie

Het etentje gisteren was hartstikke gezellig en lekker en bovendien heb ik wat nieuwe woorden geleerd. In het Frans, het Malinees en het Chinees. Tja, dat krijg je nou eenmaal in een internationaal gezelschap! Jammer dat zo'n avondje tussen al die verschillende mensen niet vertaald kan worden naar landen. Waarom kunnen mensen niet gewoon in vrede samen leven maar moeten regeringleiders zo nodig aan de wereld laten zien hoe 'sterk' zij wel niet zijn? Veel geweld kúnnen gebruiken maar het met opzet juist niet doen, dát vergt pas kracht!

Premier Cameron is bereid de Europese markten te sluiten voor Rusland maar wil niet stoppen met het leven van militaire voertuigen aan Poetin. Of je het er mee eens bent of niet: het is een keuze. Premier Tusk van Polen maalt niet om de grote handelsbelangen en wil Rusland treffen met zware economische sancties. Gewoon, omdat hij vrijheid belangrijker vindt dan geld.

Polen heeft zelfs het aankomende 'Ruslandjaar' afgelast!

En wat vindt premier Mark Rutte belangrijker? Poetin op z'n nummer zetten of de financiële situatie van de Nederlandse Groot-Industriëlen? Het tevreden houden van zijn rijke vriendjes natuurlijk! Had Rutte maar een schijntje van de daadkracht die minister Timmermans tentoon spreidt! Hoe dan ook heeft de regering het - in mijn ogen althans - goed gedaan. Door de marechaussee naar het rampgebied te sturen. Ongewapend.

Gelukkig is ook het Nederlands volk verstandig gebleken. In plaats van een roep om vergelding voor het neerschieten van MH17 overheerste de roep om herdenking van de slachtoffers. Internationaal was er respect, ja zelfs bewondering voor die houding.

Toen ik de beelden zag van de Gaypride botenparade in de Amsterdamse grachten moest ik toch wel even een brok wegslikken toen ik de boot zag van het Aidsfonds: doodstille feestvierders die hun respect betuigden aan de omgekomen AIDS-onderzoekers aan boord van het neergeschoten vliegtuig, gesymboliseerd door een doodskist op de voorplecht:

Sowieso een feest van verbroedering, die Gaypride. Er was namelijk ook een boot met Marokkanen in roze djellaba's en een boot met Joodse LGBT's. Als ik zie wat Nederland de internationale gemeenschap laat zien hoe het ook kan dan voel ik toch wel plaatsvervangende trots. Plaatsvervangend omdat ik er - op dit niveau althans - niet aan heb bijgedragen. Maar ik doe mijn best om tolerantie te propageren.