Ontnemen

Mijn vriendin wees mij op dit verhaal (Engels): een jonge vrouw gaat volkomen onbevangen naar Noord-Korea en doet verslag van haar wedervaren.

Vandaag kwam overigens de Bewonerskrant (PDF)uit met daarin een stukje van mijn hand. Eigenlijk gewoon stiekem een samenvatting van het stuk dat onlangs elders online verscheen...;-)

Momenteel staan er weinig entertainmentopdrachten in de planning maar het goede nieuws is dat ik ben aangenomen als kantoormedewerker van een stichting voor een aantal uren per week. Voorlopig om een zieke te vervangen maar vanaf de zomer iets structureler. Met bijna 17 jaren aan kantoorervaring zal het niet te veel vergen van mijn intellectuele capaciteiten maar intussen zorgt het wel voor een beetje meer inkomen. Daarnaast blijf ik natuurlijk werken aan een nieuwe bundel met korte verhalen, een roman, een SF-roman, een jeugdboek en een kinderboek.

Momenteel werk ik ook aan mijn gezondheid met ondermeer wekelijks aquajoggen en nam ik vandaag contact op met een psycholoog om ook aan mijn geestelijke gezondheid te werken. Best een enge stap hoor, dat werken aan het verwerken van antieke trauma's! Maar ik heb een hele toffe partner die mij voortdurend bijstaat. En dat terwijl zij hard moet werken aan haar eigen bedrijf.

Koningin Beatrix zal binnenkort stoppen met werken. Als fulltime werkende vrouw van 74 jaar oud is zij een voorbeeld voor velen. Maar eigenlijk is het dubbel want zij geeft de baan door aan haar zoon van 45. Als zijn moeder gewoon met haar 65ste met pensioen was gegaan was Willem Alexander dus al op zijn 35ste Koning der Nederlanden met Máxima als koningin. Zijn baan bij Rijkswaterstaat had tien jaar geleden al in handen kunnen zijn van iemand die nu nog werkloos thuiszit.

Wie heeft de grootmoeder van Amalia eigenlijk gedwongen om door te werken?

Men wordt nu gedwongen om langer door te werken. Nog maar één generatie en het zal bij ons - net als nu al in Amerika - heel normaal zijn om een 72-jarige stratenveger te zien. Tegelijkertijd zegt het kabinet in te zetten op arbeidsparticipatie van jongeren. Maar hoe moet een 18-jarige schoolverlater aan een baan komen als zijn bejaarde buurvrouw haar pensioen staat aan te vullen door vakken te vullen bij de Albert Heijn?

Een eng toekomstscenario? Was dat maar waar! Met eigen ogen heb ik al gezien dat dames die de zestig zijn gepasseerd potjes pindakaas staan te schikken in de supermarkt bij mijn moeder om de hoek. Nu gun ik die dames (heren heb ik er nog niet gezien) hun bijbaantje van harte hoor. Maar het is toch godsgeklaagd dat mensen die hun hele leven hebben gewerkt niet van een welverdiend pensioen kunnen genieten?

En dat in het besef dat zij hun eigen kleinkind het eerste baantje ontnemen.

TV kijken

Voor m'n oudste dochter en duizenden andere basisschool-leerlingen begon vandaag de Cito-toets. Heel veel succes en plezier allemaal!

Vandaag een verjaarsetentje bij m'n schoonmoeder en eerder op de dag een sollicitatiegesprek betreffende een klein bijbaantje als aanvulling op mijn inkomen als zelfstandige. Gisteren werkte ik mijn website bij en plaatste enkele nieuwe foto's van mij aan het werk, waaronder deze:

Gisteravond hadden wij visite van een buurvrouw die wij blij konden maken met een behoorlijke zak vol kleren waar mijn zoon is uitgegroeid maar die haar zoon prima zullen passen. Qua gezondheid schiet het hier wat minder op, helaas: zoon is nog flink aan het snotteren en mijn hoofdpijn is erg aanwezig.

Dat er in de gemeenschappelijke binnentuin een hoogwerker staat te brullen en schilders naar elkaar staan te brullen helpt ook niet erg. Bovendien zijn wij als bewoners weer'ns niet ingelicht over de huidige werkzaamheden. Woningcorporatie Ymere was erg snel met de beschuldigende vinger wijzen naar de aannemer. Ik denk dat ik maar weer'ns een stukje ga schrijven over wanbeleid en miscommunicatie...

Gisteren verscheen ook een stukje van mijn hand op de Amsterdamse opiniesite Amsterdam Centraal. Dit maal ging het over werkloosheid. En in het verlengde daarvan: bezuinigen. Een dilemma voor bedrijven en instellingen: mensen een volwaardige baan bieden kost geld maar als op gegeven moment niemand meer betaald werk verricht is er niemand meer die je product of dienst wil of kan afnemen. Het vinden van een oplossing laat ik graag over aan mensen met een obsessie voor het oplossen van dit soort vraagstukken.

Wat is het toch met mensen en hun obsessie voor tijd?
'Je MOET opstaan WANT het is al acht uur!' Alsof de wereld vergaat indien je niet binnen vijf minuten hebt ontbeten, je tanden hebt gepoetst, bent aangekleed en buiten staat.

Natuurlijk kan het handig zijn om tijdig je bed uit te komen. Bijvoorbeeld wanneer je een winkel moet openen of om half negen een machine moet opstarten in een fabriek.

Maar vroeg opstaan op een vrije dag 'want in bed blijven liggen is zonde van je tijd.'? Een vreemd argument van mensen die vier uren per dag bezig zijn met soaps kijken en online spelletjes spelen via Facebook of twee uren per dag met hun handen in de aarde wroeten en als hobby 'tuinieren' opgeven.

Kortom: waarom is drie uren in bed liggen tijdverspilling maar geldt dat niet voor drie uren gamen of TV kijken?