Voorspelsjaal

'Klefbekjes' is wel de leukste benaming die m'n huidige relatie is genoemd. Vaak ook hebben mensen het over m'n vriendin en mij als 'de tortelduifjes'.

Toch houden wij ons eigen werkleven en onze eigen vriendenkring. Zo is zij er vanavond niet bij terwijl ik een avond mag mede-presenteren voor 'mensen met psychische ingewikkeldheden'. Het thema was ditmaal 'politie', al was dat niet het enige waarover werd gesproken.

Ondermeer kwam al ter tafel dat (huis)artsen opvallend vaak lichamelijke klachten van psychiatrisch patiënten niet serieus nemen 'want het zal wel psychisch zijn'.

De gastsprekers weten te vertellen dat er bij de politie geen protocollen bestaan voor het omgaan met psychiatrisch patiënten: 'iemand die met een mes zwaait is iemand die met een mes zwaait.'

Iemand die naar een camera zwaait en een oranje klomp op het hoofd draagt is niet 'in de war' maar een fan van het Nederlands voetbalteam.

Na het verlies tegen Duitsland verdwenen de oranje Tom Poucen in de biobak en werden cd's met 'oranje hits' doormidden gebroken.

'Wij' maken nog een kleine kans om door te gaan in het toernooi. Anders is het heel jammer voor de verkopers van bijvoorbeeld oranje vuilniszakken.

Sommige handelaren gingen zo ver mee in de oranje koorts dat zij seks erbij haalden. Zo ontvingen klanten van Albert Heijn een zogenoemde voorspelsjaal!

Uitgerust

Als ZZP'er (zelfstandige zonder personeel) ben je niet alleen de baas van een bedrijf maar ook de boekhouder, de secretaresse, het hoofd inkoop, de PR-manager en vaak ook de webmaster.

Dat lijkt best veel. En is't eigenlijk ook. Maar 't is ook heel leuk. Althans, dat vind ik.

Misschien ben ik geen doorsnee ZZP'er met een beroepsleven dat vooral bestaat uit entertainen, presenteren en acteren. Maar toch. Lastig zijn ook de wisselende werktijden; meestal vindt het werk 's avonds laat plaats maar soms ook overdag. Je kunt zomaar een telefoontje krijgen met de mededeling: 'Kun je over een uur aan de andere kant van het land zijn voor een klus?' Nou, niet dus. Althans, niet zonder het breken van diverse verkeers- en natuurwetten.

Ooit ontving ik een e-mail met de vraag of ik diezelfde dag om één uur 's middags in Antwerpen kon zijn. Het bericht was verstuurd om 10 uur. Blijkbaar gaat men ervanuit dat entertainers 24 uur per dag hun mail lezen en bovendien zonder problemen in 3 uren van Amsterdam naar Antwerpen kunnen reizen. Ook gaat men er gemakshalve van uit dat je eigenlijk altijd wel kan en geen afspraken kunt hebben met vrienden, je gezin of eventueel een andere opdrachtgever.

En soms moet je mensen teleurstellen: 'Sorry, ik kan niet naar je feestje komen want ik ben zojuist geboekt voor een betaalde opdracht die avond.' Er zijn vrienden die dat prima begrijpen en anderen reageren boos: 'Ja maar, je had al gezegd dat je zou komen!' Teleurstelling begrijp ik dan nog wel maar boosheid? Natuurlijk zie ik vrienden graag maar ik ben ook graag in staat de huur te betalen. Als vrienden dat niet willen begrijpen dan zijn het blijkbaar geen vrienden. Erg jammer maar het zij zo.

Nog even nagenieten van twee dagen meewerken aan een televisie-programma (gisteren van 9 tot 9, de dag ervoor van 1 tot 10). Een paar mensen schatten mij op dertig jaar (ik ben 44!) en vlak bij de set liep ik een vriend tegen het lijf.

Nieuwe contacten zijn gemaakt en oude aangehaald maar het kost ook een hoop energie dus moet er even worden uitgerust.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Ann Rutherford