Eten

Men lijkt het erover eens te zijn dat 2012 een jaar wordt van lagere bestedingen; vrijwel elke bevolkingsgroep gaat er op achteruit. Eigenlijk gaat iedereen er volgend jaar financieel gezien op achteruit, behalve hen die het voor het zeggen hebben. Topmanagers en diverse politici en hoge ambtenaren dus. Uiteraard.

De keerzijde is dat het op andere gebieden beter zal gaan. Men wordt weer solidair met elkaar. Een buurvrouw die wordt gekort op thuiszorg wordt een paar uur per week geholpen door haar buren; mensen vinden weer plezier in het bedenken van kleine cadeautjes in plaats van het simpelweg iets duurs kopen. Men vindt weer plezier in het samen spelletjes spelen in plaats van met het hele gezin naar een duur pretpark te gaan. Het bezoeken van een klein lokaal museum blijkt óók leuk! Niet dat museumbezoek zoveel goedkoper is geworden maar het is nog altijd goedkoper dan een pretpark.

Decennialang hebben wij wellicht op te grote voet geleefd dus een stapje terug is eigenlijk helemaal niet zo erg...En wie weet wat de toekomst brengt?

Wellicht kun je in de toekomst met een druk op de knop naar een andere dimensie! Stel dat je een arm kwijt bent en gewoon naar een alternatieve aarde kunt stappen. Eentje waarin je beide armen nog hebt? Maar stel dat je per abuis een dimensie in stapt waarin je beide armen kwijt bent...? Hoe druk je dan op het knopje waarmee je terug kunt naar de dimensie waarin je tenminste nog één arm hebt?

Over dat soort dingen filosoferen m'n zoon en ik graag.

Hij was niet mee naar een etentje bij vrienden vrijdag maar vanavond was hij wel mee naar het traditionele eindejaars-familie-etentje bij oma thuis.

Het was weer erg gezellig en het eten was ook lekker! Dat er dieren voor geleden hebben vergeet je dan maar eventjes maar wel kwam de gedachte even naar boven: wanneer alle liefhebbers van vlees eten voortaan hun eigen voedsel zouden moeten vangen en slachten...hoeveel vlees zou men dan nog eten?


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Johannes "Johan" Heesters

Vriendin (een verhaaltje)

Zij pakte zijn met zweet doordrenkte shirt, rook er even aan en vouwde die netjes op om'm vervolgens - bijna met eerbied - terug op tafel te leggen.

Hij dacht er het zijne van, wachtte geduldig tot haar ogen weer helder stonden en begon een gesprek. Nog geen minuut later had hij haar telefoonnummer.

En dat van haar vriendin.