De liefde

Heerlijk weekend gehad met zoon en oudste dochter! Gisteren een gezellig dagje thuis doorgebracht en vandaag geluncht bij mijn moeder en een bezoekje gebracht aan drie speeltuinen én een kinderboerderij (Het "landje van Ome Kick" voor wie dat wat zegt). Vanmorgen met dochter ook nog'ns een potje schaak gespeeld.

Met mijn zoon besprak ik de optie van een vierde "tijd"; Denk je eens in dat er naast verleden, heden en toekomst nog een vierde tijd is waarin wij (kunnen) bestaan (hebben)?

Hij houdt van denken. Toevallig bracht de postbezorger vandaag zijn tussenrapport-cadeautje: een zelfbouwpakket voor een spelcomputer waarop je welgeteld één heel spel kunt spelen...Pong! Er zit zelfs een soldeerbout bij dus de Ferman kan lekker aan de gang. Normaal gesproken zou hij meteen aan de slag gaan maar hij besloot zijn schoolproject voorrang te verlenen.

Hoe komt een 15-jarige aan zoveel verantwoordelijkheidsgevoel?

Mijn dochter zette ik aan het werk met een kalligrafeer-set. Zij houdt van knutselen.

Met haar ging ik ook "raar" praten. Overal "os" achter zetten. Zo krijg je bijvoorbeeld: "Goedemorregos! Lekkeros geslapenos?" Zij vergat bijna haar ontbijt te eten dus ik zei: "Eetos ontbijtos? Of Kruidvat natuurlijk."

Zij begreep het grapje meteen en mijn zoon vond'm zelfs erg goed. M'n dochter bleef maar glimlachen!

Zij zat later op de bank te lezen terwijl haar broer in de kamer ernaast werkte aan zijn schoolopdracht. Op gegeven moment, zonder dat het haar wordt gezegd af gevraagd, loopt zij naar haar broer toe om hem een chocolaatje te geven. Gewoon, zomaar.

Dát, mijn beste lezers, zijn nu de momenten waar ik voor leef!

Natuurlijk is het leuk en gezellig als (zoals afgelopen donderdagavond) de buurvrouw op visite komt. En natuurlijk is het leuk als mijn inspanningen worden beloond en ik (zoals afgelopen vrijdag) een leuke werkopdracht binnenhaal.

Maar waar het écht om gaat is niet in geld, contracten of andere materie uit te drukken. Voor mij is dat de liefde.

(Klik op de foto's voor een grotere versie)

Vaarwel (Een verhaaltje)

Het waren een ongelooflijke paar weken geweest. 

Hij leek te zijn beland in een compleet andere wereld. 

En feitelijk was dat ook zo. 

Zelfs de zon en de wolken zagen er anders uit dan in zijn eigen land. 

Fysiek zat hij er volkomen doorheen maar mentaal had hij zich nog nimmer zo sterk gevoeld. 

Hij had een dame ontmoet die hem een taal leerde die hij nooit zou beheersen. 

Maar gelukkig spraken zij dezelfde 'bodylanguage'. 

In de nacht van het afscheid bedacht hij voor haar een gedicht in de geschreven taal die zij beiden begrepen: 

If night had a shadow what colour would it be? 

If a sound could smell of roses would you like to dance with me? 

Hij gaf haar het briefje. Zij las het. 

Zij draaide zich om en liep weg en hij wist: 

dit was geen vaarwel.