Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

dinsdag, maart 08, 2011

Zonder hulp

Vanmorgen naar de fysio en zojuist had ik een werkbespreking in verband met een ontzettend leuk optreden bij Bar Burlesque in Den Haag, komend weekend. (Er schijnen nog een paar kaartjes te koop te zijn: 15 euro maar voor een hele avond/nacht vol pret ende vermaeck!)

Het was weer een heerlijk weekend met mijn zoon en zijn zusje; zaterdag deden wij het nog een beetje rustig aan en zondag eigenlijk ook: rommelmarkt, lunchen bij oma, knutselen vanwege carnaval op school en een potje Triviant. Leuk om te zien dat een meisje van tien soms meer weet dan haar grote broer van 15!

De Ferman liet ik alleen met zijn huiswerk en de spelconsole om mijn opwachting te maken in Breda. Of - zoals die stad met carnaval heet - ut Kielegat. De hele zondagavond stond ik te hossen tussen allemaal verklede mensen. En dat zonder stok! Omdat ik die vorig jaar wél mee had en het heel lastig is om met een stok in de hand door een mensenmassa te manouvreren, je arm te slaan om een danspartner én een biertje te drinken besloot ik de stok ditmaal bij vriend Erwin thuis te laten.
Voordeel van bijzonder drukke kroegen: je kunt niet omvallen, al zou je willen!

Ik had nauwelijks last van mijn versleten heup en dat is deels te danken aan de nieuwe therapie die ik sinds twee maanden volg. Al snel in het begin kon ik 's nachts doorslapen zonder wakker te worden van de pijn bij het omdraaien. Na een week of wat ging trappenlopen ook steeds makkelijker, al voelde ik de spieren in mijn been wel eens protesteren als zij hard moesten werken.

Laatst in de trein legde ik zittend en nietsvermoedend mijn linkerbeen over het rechter; iets dat ik een paar maanden geleden nog voor onmogelijk had gehouden om te doen zonder hulp!

Dus ja, ik ben blij dat ik http://www.relaxatietherapie.nl/heb leren kennen. (Tsjonge, het lijkt wel reclame, nietwaar?)

Voor wie zich afvraagt hoe het nu verder ging na mijn laatste bericht aan Albert Heijn is hier het vervolg

Hun antwoord:

zondag, maart 06, 2011

Fantasie

Vrijdagmorgen was ik bij een vriend op de koffie om daarna even bij mijn moeder langs te gaan. Daarna naar de gallerie-opening van een vriend die kunstenaar is om vervolgens 's avonds bij mijn moeder te eten.

Zaterdag een ontbijtafspraak met een vriendin om daarna-samen met mijn zoon-dochter Eva op te halen voor een weekendje bij haar vader thuis. Straks naar een rommelmarkt en dan lunchen bij mijn moeder.

Even tussendoor mijn CV gestuurd en daar foto's bij uitgezocht in verband met mogelijke entertainment-opdrachten, op zoek gegaan naar een gastspreker voor een volgende thema-avond, een column geschreven voor de buurtkrant én op verzoek een stukje voor About:Blank over het blog-verschijnsel Opa Buiswater.

Donderdagavond mocht ik een bijzonder interessante lezing bijwonen. De gastspreker was Dr. Hein van Dongen en de ruim veertig bezoekers in het buurthuis hingen aan zijn lippen. Het was voor mij een genoegen om deze avond te mogen presenteren want dankzij de spreker en het publiek waren er nauwelijks interventies nodig en als vanzelf onstond er een pauze-moment.

Het onderwerp (en daar bent u nu wellicht inmiddels nieuwsgierig naar) was "parapsychologie", ofwel de wetenschap van de alternatieve psychologie. Parapsychologie is een zwaar onderkende tak van wetenschap die nauwelijks wordt gesubsidieerd en dat is volgens sommigen terecht. Tsja, wat moet je met onderzoek naar gedachten-overbrengen, voorwerpen bewegen door er aan te denken, iemands voet laten tintelen door je hand er tien centimeter boven te laten zweven en meer van die "flauwekul"? Dat is toch allemaal niet te bewijzen en dus is het onzin.

Maar is dat wel onzin? Ja, want je kunt het niet verklaren. Of nee, want bijna iedereen heeft wel eens iets parapsychologisch meegemaakt. Een déja-vu is een parapsychologisch fenomeen. Of aan iemand denken die dan vlak daarna belt. Of het gordijn beweegt opeens zonder dat er wind of tocht is en niemand in de buurt.

En dromen en fantasieën kun je ook niet feitelijk aantonen maar toch wordt er met miljoenen gesmeten in de jacht op het beheersen van dromen en fantasieën. Wie wel eens in een schedel snijdt van een levend persoon en fysiek de hersenen doorspit zal nooit een droom of fantasie tegenkomen. Of liefde bijvoorbeeld. Dat is echt niet een object dat zich fysiek in een hoekje van het hart heeft genesteld. Maar kijk eens hoeveel boeken er over de liefde zijn geschreven. En hoeveel psychiaters en psychologen verdienen aan andermans liefdesverdriet?

Net als bijvoorbeeld telekinese (het "met de geest" bewegen van objecten, "lepelbuigen" bijvoorbeeld) is ook "vriendschap" niet aan te tonen in iemands lichaam.

Ja maar, zeggen sommigen, een heleboel mensen hebben vrienden en dús bestaat het! Ja, en een heleboel mensen hebben paranormale ervaringen maar dat bewijst nog niet dat het bestaat?

En hoeveel mensen hebben daadwerkelijk fysiek en bovendien wetenschappelijk bewezen dat we niet kunnen ademhalen op de maan? Ik ken geen enkele astronaut, kosmonaut of taikonaut die daadwerkelijk zijn of haar helm afdeed tijdens een maanwandeling en daar bovendien het leven bij liet. En dan nog: dan is het er nog maar eentje. Is dat dan meteen het "bewijs" dat helemaal niemand kan ademhalen op de maan?

Aan de andere kant zweren miljoenen mensen dat zij een parapsychologische ervaring (een uittreding, een visioen, een déja-vu, iets wat wel héél erg toevallig is of wat dan ook) hebben meegemaakt. Maar zijn er misschien net zovelen die beweren dat al die anderen liegen, drugsgebruikers of psychiatrisch patiënten zijn. Of zijn gaan geloven in hun eigen fantasie.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Alberto Granada